Επιτάφιος, Ναύπλιο.
Ακολουθούσαν στην περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας, συντροφιά με μια χορωδία αγγελικών φωνών, στην παλιά πόλη: μπροστά από τη Φραγκοκλησιά, κάτω από το ρολόι της Ακροναυπλίας, μέσα από τα καλντερίμια της ενετικής πόλης. Η πομπή, με τα θυμιατά να αναβλύζουν λιβάνι, έμοιαζε με αργοκίνητη λάβα αγάπης μα στην ουσία, ήταν μια κουστωδία μετανοίας. Όλοι βρίσκονταν εκεί: παιδιά, νέοι στην όψη, νέοι στη ψυχή, γέροντες, όλοι με τα κεράκια αναμμένα, ενώνοντας τις ευχές τους και πίσω από τον, προσωρινά, νεκρό Θεό, προσδοκούσαν σε μια άλλη, αιώνια ζωή ψάλλοντας:
”Άδου μεν ταφείς
τα βασίλεια, Χριστέ, συντρίβεις,
θάνατον θανάτω δε θανατοίς
και φθοράς λυτρούσαι τους γηγενείς.”
Μυθ/μα ''ΚΟΙΤΑ ΠΩΣ ΤΡΕΧΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ'', υπό έκδοση από ''ΔΥΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ''
https://www.facebook.com/konstantinosspiliotis?hc_location=stream
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου