Έφυγα από την Ελλάδα γιατί το προσδόκιμο της ζωής μου δεν είναι αρκετό για να ζήσω σε ευημερούσα εποχή στην χώρα μας.

Διαβάσαμε το άρθρο του Pascal Filios στη στήλη του Κώστα Στούπα στο Capital.grκαι με δέος το αναδημοσιεύουμε.

Τώρα πια είναι αργά για απολύσεις. 
Ξέρετε γιατί έφυγα από την Ελλάδα? Γιατί είμαι πεπεισμένος ότι το παιχνίδι τελείωσε. Γιατί πιστεύω πως το προσδόκιμο της ζωής μου δεν είναι αρκετό για να ζήσω σε ευημερούσα εποχή στην χώρα μας. Σας θέτω υπόψη ότι είμαι από τα πιο αισιόδοξα άτομα, είμαι όμως και ρεαλιστής. Απορώ που ακόμη πιστεύετε ότι τα πράγματα θα γυρίσουν και ότι θα πάνε καλά. Μπορεί να πάνε, αλλά ήδη πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια. Και ξέρετε τι έγινε σε αυτά τα τρία χρόνια? Ο υπόλοιπος πλανήτης προχωράει μπροστά και εμείς αν δεν πηγαίνουμε προς τα πίσω, είμαστε στάσιμοι. Και όλο αυτό έχει γεωμετρική εξέλιξη. Είναι σαν να έχουν ξεκινήσει οι δρομείς και οι άλλοι τρέχουν και εμείς βαδίζουμε.

Δεν μπορείς να τους προλάβεις. Δεν έχεις δυνάμεις να το κάνεις αυτό, ούτε είσαι καλά προπονημένος. Πιστεύω πως η Ελλάδα έχει χάσει το παιχνίδι οριστικά. Αργήσαμε και δεν βλέπω να γίνεται τίποτα απολύτως. Ξέρετε πόσο λυπηρό είναι αυτό? Η επόμενη γενιά θα ζήσει σε περιβάλλον χειρότερο από την προηγούμενη, ήδη ζει σε χειρότερο, αυτό συγκρίνεται μόνο με περιόδους πολέμου. Η Ελλάδα είναι σαν να μπλέχτηκε σε εμπόλεμη κατάσταση και υπάρχουν απώλειες. Και πιστεύω επίσης πως έχουμε ακόμη περισσότερο κατηφορικό δρόμο. Δεν έχουμε πιάσει τον πάτο. Τώρα δεν μπορούν να απολύσουν ούτε πέντε ανθρώπους στο δημόσιο. Κατά την γνώμη μου τώρα δεν πρέπει να απολύσουν. Θα χειροτερέψουν τα πράγματα, πιστεύω ότι η αναιμική οικονομία, αυτήν την στιγμή υποστηρίζεται κυρίως από την μισθοδοσία του δημοσίου και τις συντάξεις. Γύρα στα χρήματα γίνεται, δεν δημιουργείται νέα αξία να υπάρξει νέος πλούτος, δεν αναπτύσσεται η οικονομία. Ζούμε για να πάμε στην επόμενη μέρα.

Αν κοπεί και η τροφοδοσία της οικονομίας από την μισθοδοσία και τις συντάξεις, θα γίνουν πολύ άσχημα τα πράγματα. Τώρα είναι αργά για απολύσεις. Το λέω αυτό εγώ που είμαι υπέρμαχος από την αρχή. Αλλά τώρα θα κάνουν απολύσεις και μάλιστα μαζικότατες και ξέρετε γιατί? Γιατί δεν βγαίνουν πια οι αριθμοί. Δεν αντέχει άλλο το σύστημα και τα δανεικά στερεύουν. Προτίμησαν να φτάσουν σε κατάρρευση παρά να εξορθολογικοποιήσουν τα πράγματα όταν υπήρχε καιρός. Τώρα κάνουν μόνο διορθωτικές κινήσεις, χάθηκε η πρωτοβουλία. Δεν ακολουθούν κανένα σχέδιο, τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις. Στην αρχή πίστεψα ότι στην κυβέρνηση, κυρίως οι της Ν.Δημοκρατίας κατάλαβαν και αντιλήφθηκαν την πραγματική κατάσταση, τουλάχιστον ο Σαμαράς, αυτό πίστευα. Αλλά ακόμη και να το κατάλαβαν, δεν μπορούν. Δεν μπορούν να εφαρμόσουν απολύτως τίποτα λογικό.

Η κατάσταση οδηγείται μαθηματικά προς πλήρη εσωτερική κατάρρευση του δημοσίου. Και αν αυτό συμβεί, τότε θα πάμε πίσω για πολλές δεκαετίες, το λέω δεκαετίες για να δώσω ένα μέγεθος. Θα είμαστε για πάντα πίσω, για πάντα τελευταίοι γιατί οι υπόλοιποι απλά είναι μπροστά και επιταχύνουν. 

Το τεράστιο πλήγμα θα το λάβουν οι δήμοι και οι μικρές κοινωνίες, αλλά αυτές όσες στραφούν στην καλλιέργεια της γης, θα αμβλύνουν το πρόβλημα. Δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμη καιρός να αντιστραφούν τα πράγματα, αλλά εγώ προσωπικά δεν κάθισα να περιμένω να δω τι θα γίνει. Είναι σημαντικό να μπορείς να προβλέπεις μια πορεία και δεν την προβλέπω καθόλου καλή. Αν διαψευθώ, μου είναι πολύ εύκολο να επιστρέψω πίσω και να στήσω μια δουλειά, να ζήσω στην χώρα μου. Αλλά ξέρετε τι βλέπω? Όπως είπα και πιο πάνω, έχουμε ακόμη πολύ κατηφορικό δρόμο και δεν με βλέπω να μπορώ να επιστρέψω. Δεν το θέλω αυτό, αλλά δεν θα άντεχα να ζω και να έχω δουλειές σε μια παρηκμασμένη και μη προηγμένη οικονομία. Είμαι καλομαθημένος πια. Το πιο επικίνδυνο είναι να συνηθίσεις την μιζέρια. Και αυτό το αρνούμαι.

http://www.kourdistoportocali.com/articles/18684.htm