«Φληναφήματα περί αρχιερατικών διαδοχών…»
Του Μαρκιανού Πρωτονοταρίου, για το Amen.gr
4 Σεπτεμβρίου 2013, 14:19
4888 αναγνώσεις
Κουράστηκα πια να διαβάζω , ασυνάρτητα φληναφήματα σχετικά με την επικείμενη σύγκληση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον ερχόμενο μήνα. Ποιός θα είναι ο εκλεκτός; Πότε θα κενωθεί ο Θρόνος του τάδε Μητροπολίτη; Ποιο βουνό δεσπόζει στην τάδε Μητροπολιτική επαρχία να πάμε να ανεβούμε όλοι μαζί να την καμαρώνουμε από ψηλά; Έλεγε κάποτε ο σοφός Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος – που δύο, τρεις σαν και αυτόν να είχε η Εκκλησία της Ελλάδος θα πήγαινε εκατό χρόνια μπροστά- έλεγε λοιπόν σε κάποια συνέντευξη του: «αντιμετώπισα την ανθρώπινη κακοήθεια, αντιμετώπισα τις δυσκολίες μιας τόσο μεγάλης ποιμαντικής ευθύνης. Ένα δεν μπόρεσα να αντιμετωπίσω και αυτό είναι η ανθρώπινη βλακεία…».
Πόσο δίκιο έχετε, σεβάσμιε Ιεράρχα, που για την Ελλάδα, δεν υπήρξατε για κάποιους αδελφούς ικανός να ποιμάνετε μία Μητρόπολη, αλλά «Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει!»… Η γειτονική Εκκλησία, θα μπορούσε κάλλιστα να μετονομασθεί σε Αναστασιάδα κατά το παλαιόν Βασιλειάδα ! Και όμως, ο Ιεράρχης αυτός , στα νιάτα του δεν είχε κριθεί «κεχρισμένος» του πρώτου και έτσι αφού πρώτα στάθηκε άξιος του Αρχιερατικού του ωμοφορίου, αφήνοντας για πάντα στην σφραγίδα του στην μαύρη Ήπειρο, στην συνέχεια η Θεία Πρόνοια φώτισε τον όντος Πρώτο να τον καταστήσει Ποιμενάρχη μιας ισοπεδωμένης Εκκλησίας, την οποία μέσα σε λίγα χρόνια κατέστησε πρότυπο Εκκλησίας γνωρίζοντας πως όταν έρθει η ώρα θα έχει να δείξει τα έργα των χειρών του, στον Δίκαιο Κριτή !
Θα μου πεις, γιατί τα γράφεις όλα αυτά; Γιατί κουράστηκα αδέρφια μου να διαβάζω όλες αυτές τις εκκλησιαστικές ασυναρτησίες σχετικά με την διαδοχή στην μια ή στην άλλη Μητρόπολη. Πρέπει να το καταλάβουμε όλοι! ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ!!! Ο ένας είναι κατάκοιτος, να τον αλλάξουμε! Ο άλλος τα έχει χαμένα, να φύγει! Ο τρίτος δεν μιλάει, έξω! Μα δεν ξέρεις πως αυτά είναι δανεικά; Από την στιγμή που δεν τολμάς να βάλεις το χέρι σου, επί τον τύπον των ήλων και να αλλάξεις το σαθρό κατεστημένο τι περιμένεις να γίνει; Όσο δεν υπάρχει όριο ηλικίας και για την εκλογή αλλά και για την αντικατάσταση ενός Ποιμενάρχου, τόσο οι Εκκλησιαστικές ύαινες θα περιμένουν να φάνε το Αρχιερατικό πτώμα….
Επιτέλους, αφήστε την Εκκλησία ελευθέρα και ζώσα! Πάψτε να σκυλεύετε επάνω στους ανθρώπους που όσο είχαν ψήφο και την διαχειρίζονταν από μόνοι τους, τους προσκυνούσατε. Σεβάσμιοι Αρχιερείς! Περάστε στην Ιστορία αλλάζοντας να δεδομένα! Μην αφήνετε τον χρόνο να περνά, γράφοντας εισηγήσεις εκτός τόπου και χρόνου που ούτε τις προσέχει, ούτε και τις θυμάται κανείς αφ΄ ότου λήξει η Ιεραρχία! Μιλήστε για πρακτικά θέματα, δείξτε στον λαό που υπομονετικά ανέχεται τα πάντα! πως δεν ζείτε ούτε εκτός τόπου ούτε και εκτός χρόνου.
Όσον αφορά όλους εκείνους που ανέλαβαν τη διαμόρφωση του κλίματος και την προώθηση των εκλεκτών, είναι μάλλον καλύτερα να περιοριστεί ο καθένας στα του οίκου του και να αφήσουμε όλοι την Εκκλησία να προχωρήσει χωρίς σκουντιές και σπρωξίματα! Γιατί είναι τόσο ζωντανός αυτός ο Θεοίδρυτος οργανισμός που σε κάποια στιγμή έρχεται η ώρα αυτές τις σκουντιές να τις ανταποδώσει! Και επειδή είναι της μόδας τα εκκλησιαστικά κουίζ, ζήλεψα και είπα και εγώ να καταθέσω στην αγάπη σας ένα ερώτημα-προβληματισμό που κατέβηκε ξαφνικά στο κεφάλι μου: «Καλά να σε σκουντήξουν οι άνθρωποι, αν όμως σε σκουντήξει ο Θεός; Γιατί, αλήθεια, πόσους δεν “σκούντηξε” ο Θεός την ώρα που έκαναν τα πάντα για να ξεπροβοδίσουν άλλους αδελφούς;».
_________
Υ.Γ.: Και επιτέλους να μπει ένα τέλος στα χρίσματα. Αυτά που κάποτε ήταν παράδειγμα προς αποφυγή τώρα αρχίζουν και πάλι να αποτελούν πρακτική. Και όμως ακόμα δεν στέγνωσε το μελάνι στις σελίδες με τις βαρυσήμαντες δηλώσεις περί αλλαγής του τρόπου εκλογής Αρχιερέων. Ουδείς αρνείται τη διαβούλευση και τον συμπροβληματισμό των Ιεραρχών για την πλήρωση μιας Μητρόπολης. Αυτό όμως αδελφοί μου απέχει παρασάγγας από την εικόνα που αναδεικνύεται, των συμφωνιών για αποκατάσταση «δικών μας παιδιών», της ανταλλαγής ψήφων και των κάθε είδους διευκολύνσεων. Σε μια εποχή βαθύτατης κρίσης, με την Κοινωνία να υποφέρει, ήρθε η ώρα η Εκκλησία να δείξει ότι διαφέρει από κοσμικές συμπεριφορές και πρακτικές και δεν μετράει απλά κουκιά για την αποκατάσταση των εκλεκτών, αλλά εργάζεται για την ανάδειξη των άριστων, των χρήσιμων και των πραγματικά ικανών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου