Βαρθολομαίος: ''Δεν είναι ορθόδοξος εκείνος που προβάλλει εθνοφυλετικές απόψεις''

•  Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
• | Εκτύπωση |

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 06 Σεπτεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 15.25

Παρακάτω ακολουθεί η πρόποση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, κατά τη διάρκεια γεύματος που παραχώρησε ο Δήμαρχος του Ταλλίν Edgar Savisaar.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Ἐν πρώτοις ἐκφράζομεν θερμάς εὐχαριστίας διά τήν ἐπιφυλαχθεῖσαν τῇ ἡμετέρᾳ Μετριότητι λίαν συγκινητικήν ὑποδοχήν καί διά τούς θερμούς λόγους τῆς ὑμετέρας ἀγαπητῆς Ἐντιμότητος, κύριε Δήμαρχε τῆς ἱστορικῆς καί ὡραίας πόλεως τοῦ Ταλλίν, καθώς καί διά τό παρατιθέμενον γεῦμα τοῦτο ἀγάπης καί τιμῆς καί αἰσθημάτων φιλίων καί ἀγαθῶν πρός τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτονόμου Ἐκκλησίας τῆς Ἐσθονίας, ἡ ὁποία ἔχει ἕδραν τήν πόλιν σας καί ἡ ὁποία ἀξίως ποιμαίνεται σήμερον ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου ἀδελφοῦ Μητροπολίτου Ταλλίν καί πάσης Ἐσθονίας κυρίου Στεφάνου.

Διαβεβαιοῦμεν ὑμᾶς, κύριε Δήμαρχε, ὅτι τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον  οὐχί μόνον ἀντιλαμβάνεται, ἀλλά καί βιώνει τήν ἀγάπην καί τόν σεβασμόν τοῦ λαοῦ τοῦ Ταλλίν καί ὁλοκλήρου τῆς Χώρας σας, πρός τήν προσφιλῆ θυγατέρα αὐτοῦ Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἐσθονίας, ἡ ὁποία ἐπί ἐνενήκοντα ἔτη, ὡς αὐτοδιοίκητος καί αὐτόνομος, κηρύττει καί μαρτυρεῖ τόν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου καί διακονεῖ τόν ἐμπεπιστευμένον αὐτῇ λαόν, μεγαλουργοῦσα καί ἐν θλίψεσι καί ἐν ἀνάγκαις πολλάκις, ἐν εἰρήνῃ δέ καί ἀκμῇ ἄλλοτε, ἀλλά πάντοτε  ἐν Χριστῷ.

Τυγχάνει γνωστόν τοῖς πᾶσιν, ὅτι ἡ ἑδρεύουσα ἐν Κωνσταντινουπόλει Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, πρωτόθρονος, συντονιστής καί προεδρεύουσα τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, τυγχάνει ἐπιφορτισμένη διά τοῦ προνομίου καί τῆς εὐθύνης τῆς διακονίας αὐτῶν, οὐδέποτε παρεμβαίνουσα εἰς τάς ἐσωτερικάς ὑποθέσεις αὐτῶν.

Ἔχει βεβαίως τό ἀποκλειστικόν κανονικόν δικαίωμα, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, νά βοηθῇ τάς κατά τόπους, καί δή τάς ἐμπεριστάτους, Ἐκκλησίας, καί κατόπιν ἀξιολογήσεως ὑποβαλλομένων αὐτῷ αἰτήσεων κλήρου καί λαοῦ, κατά τήν κρατοῦσαν ἀπ’ αἰώνων μακράν πανορθόδοξον παράδοσιν, νά ἀνακηρύττῃ αὐτάς ἐκκλησιαστικῶς καί αὐθεντικῶς εἰς αὐτοδιοικήτους, αὐτονόμους καί αὐτοκεφάλους.

Τοῦτο πράττει ἡ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τοῦ 16ου αἰῶνος καί ἑξῆς ἀνελλιπῶς καί μέχρι σήμερον, ἀνακηρύξασα ὡς αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας: τάς ἐν Ρωσσίᾳ, Σερβίᾳ, Ρουμανίᾳ,  Ἑλλάδι, Βουλγαρίᾳ, Πολωνίᾳ, Ἀλβανίᾳ, Τσεχίᾳ καί Σλοβακίᾳ, ὡς αὐτονόμους δέ τήν ὑμετέραν τοπικήν ἐν Ἐσθονίᾳ καί ἐκείνην τήν ἐν τῇ γειτονικῇ Φιλλανδίᾳ. 

Τό ἀποκλειστικόν τοῦτο  π ρ ο ν ό μ ι ο ν  εὐθύνης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί τό ὥριμον  α ἴ τ η μ α  τοῦ  Ἐσθονικοῦ λαοῦ συνηντήθησαν πρό ἐνενήκοντα ἐτῶν, ἀμέσως σχεδόν μετά τήν ἀνακήρυξιν τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ κράτους τῶν εὐγενῶν Ἐσθονῶν, καί ἀνέδειξαν τήν ἐν Χριστῷ προσφιλῆ θυγατέρα Ὀρθόδοξον Αὐτόνομον Ἐκκλησίαν τῆς Ἐσθονίας.

Κατά τό διαρρεῦσαν διάστημα καί τό Κράτος καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἐσθονίας ἐδοκιμάσθησαν ἱστορικῶς, ἐπεβίωσαν ὅμως διότι θ ε μ έ λ ι ο ν ἀμφοτέρων τῶν θεσμῶν ὑπῆρξεν ἡ πίστις καί ἡ ἀγάπη τοῦ λαοῦ, ἐφ’ ὧ καί θά ὑπάρχουν ἀμφότεροι εἰς τό διηνεκές.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑδράζεται ἐπί τοῦ ἀκρογωνιαίου λίθου, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, καί ὀργανοῦται κατά τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῆς ἀπ’αὐτῶν ἀδιακόπου παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ζῇ καί κινεῖται καί πολιτεύεται συμφώνως πρός τά προβλεπόμενα ὑπό τῶν θείων καί ἱερῶν κανόνων, διό καί ὁ θεσμός αὐτῆς εἶναι ὀρθός καί ἀναγνωρίζεται ὑπό πάντων, ἐφ’ ὅσον καί ὁσάκις δέν παραγνωρίζει τήν ἀρχήν ταύτην.

Ἡ Ὀρθόδοξος  Ἐκκλησία τῆς Ἐσθονίας ὑπό τόν Ἱερώτατον σήμερον Μητροπολίτην Στέφανον ἀνεκηρύχθη καί ἀναγνωρίζεται ὡς  α ὐ τ ο ν ό μ ο ς, διότι ὠργανώθη κατά τάξιν καί κατά κανόνα ἐκκλησιαστικόν καί ὄχι ἐπί τῇ βάσει ἀνθρωπίνων καί περιστασιακῶν κριτηρίων καί στόχου ἐπεμβάσεως δι΄ αὐτῆς εἰς τήν ζωήν τοῦ Ἐσθονικοῦ λαοῦ. Διά τοῦτο καί εἶναι Ἐκκλησία ὁσίων καί μαρτύρων καί δικαίων.

Ἡ τοπική ὑμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δοκιμασθεῖσα ὅσον καί ὁ ἐσθονικός λαός, μέχρι θανάτου, κατά τήν διαρρεύσασαν ἐνενηκονταετίαν, ἔδειξεν, ὡς ὁ Κύριός της καί ἡ Μήτηρ της Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀ ν τ ο χ ή ν, καί διά τῆς  ἐν ἀσθενείᾳ τελειουμένης δυνάμεως αὐτῆς ἐξῆλθεν ἀπό τοῦ ἔτους 1996 εἰς ἀναψυχήν, νικῶσα καί μεγαλουργοῦσα διά τοῦ λόγου τοῦ Σταυροῦ, ἐν συνεργασίᾳ μετά πάντων τῶν θεσμῶν τῆς  Ἐσθονικῆς Πολιτείας, καί ἰδιαιτέρως μετά τοῦ ὑμετέρου εὐλογημένου Δήμου τοῦ Ταλλίν.

Εἶναι γεγονός ὅτι ὑφίστανται πρόσκαιρα προβλήματα ἐθνοφυλετικῆς φαινομενικῶς φύσεως. Καί λέγομεν «φαινομενικά», διότι ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ «οὐκ ἔνι ἰουδαῖος, οὐδέ ἕλλην, οὔτε περιτομή, οὔτε ἀκροβυστία», ἀλλά ἑ ν ό τ η ς, ἕν, εἷς, μία, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, γένους, ταυτότητος. Ἄλλωστε, ὁ ἐθνοφυλετισμός, ἡ αἰτία πολλῶν θλίψεων καί παρακμῆς ἐθνῶν καί λαῶν, κατεδικάσθη ὑπό μόνης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπισήμως ἐν  Συνόδῳ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 1872.  

Δέν νοεῖται λοιπόν καί δέν εἶναι Ὀρθόδοξος ἐκεῖνος ὅστις προβάλλει ἐθνοφυλετικάς ἀπόψεις καί διαρρηγνύει τοιουτοτρόπως τόν ἄρραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ.

Θά συμφωνήσητε ἀσφαλῶς πάντες οἱ ἀγαπητοί συνδαιτυμόνες καί ἀκροαταί τῶν βιωματικῶν λόγων τούτων τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, ὅτι πηγή καί αἰτία πάντων τῶν προβλημάτων εἶναι ἡ τάσις ἐπικρατήσεως τοῦ ἰσχυροῦ ἐπί τοῦ ἀδυνάμου, ὁ ἐπεκτατισμός, ὁ μεγαλοϊδεατισμός.

Μεγαλεῖα καί πολυτέλειαι  ὅμως ἀπέχουν «ἡμέρας ὁδόν» τοῦ πτωχοῦ καί ἁπλοῦ καί ἀπερίττου Ἰησοῦ, «τοῦ μή ἔχοντος ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ», παρά μόνον τήν ταπεινήν ψυχήν τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία εἶναι θ ε ί α, ὅπως θεῖος καί ἀνώτερος ἀνθρωπίνων παθῶν εἶναι ὁ καί ὡς «πνοήν» καλέσας αὐτήν εἰς δόξαν Αὐτοῦ Κύριός της. Ἴσως ἡ πρόσκαιρος αἴγλη καί ἡ ἰσχύς καί ἡ δύναμις νά ἐντυπωσιάζουν, ὅμως ἀπομακρύνουν ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ὁδηγοῦν εἰς τήν λησμοσύνην ὅτι ἡ ἀδυναμία τοῦ θανάτου θριαμβεύει ἀποδεδειγμένως πάντοτε διά τῆς Ἀναστάσεως. 

Ἡ Ἐσθονική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὡς μόνον στόχον καί σκοπόν  γνωρίζει τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου καί τήν λύτρωσιν αὐτοῦ ἐκ τῶν δεινῶν τῆς ἁμαρτίας, καί τήν ἀποστολήν αὐτῆς ταύτην ἐπιτελεῖ μόνον διά τῆς ἀγάπης καί τῆς μυστηριακῆς Χάριτος καί τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν, διό καί δέν προσιδιάζουν αὐτῇ δοξασίαι καί πρακτικαί ἐπικρατήσεως ἐπί τῶν ἄλλων, ἀλλά μόνον διακονίας τῆς ἀγωνίας καί πνευματικῆς ἀνησυχίας τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ἐσθονοῦ πολίτου, ἵνα ἔχῃ οὗτος παραμόνιμον τήν χαράν καί περισσόν χαρᾶς (πρβλ. Ἰωάν. ι´ 10).

Τοιουτοτρόπως, ἀόκνως διά τῆς ἱερουργίας τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς καί τῆς συνεργασίας μετά πάντων τῶν ἀγαπώντων τόν Θεόν συνανθρώπων πορεύεται ἐν διαρκεῖ στρατείᾳ ἡ  Ὀρθόδοξος θυγάτηρ Αὐτόνομος Ἐκκλησία τῆς Ἐσθονίας, διδάσκουσα καί κηρύττουσα καί σώζουσα, μαρτυροῦσα πάντοτε τῇ ἀληθείᾳ.

Ἐν τῷ πλαισίῳ τῆς διακονίας τῆς ἀληθείας ταύτης, ὑπῆρξε καί εἶναι καταλυτική ἡ ὑμετέρα προσωπική συμβολή, κύριε Δήμαρχε, εἰς τήν ἐπίλυσιν τοῦ ἀπό ἐτῶν ἀπασχολοῦντος τήν Ὀρθόδοξον τοπικήν Ἐκκλησίαν ὑμῶν ζητήματος τοῦ ἱστορικοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου θεοδόχου Συμεών. Σεῖς εἴπετε τόν τελευταῖον λόγον ἐν προκειμένῳ.

Σεῖς ἐπανελάβετε καταλυτικῶς τό «νῦν ἀπολύεις» τοῦ δικαίου Συμεών καί ἐπανωρθώσατε λάθη καί παραλείψεις τοῦ παρελθόντος. Καί διά τήν προσφοράν  σας αὐτήν ἰδιαιτέρως, τήν ὁποίαν ἀναγνωρίζομεν καί τιμῶμεν, εἶσθε ἄξιος ἐπαίνων καί εὐχαριστίας, αἰσθημάτων, τά ὁποῖα καί ἐπισήμως καί δημοσίως ἐκφράζομεν ὡς Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί προσωπικῶς κατά τήν ἐπίσημον στιγμήν τῆς συναντήσεως καί συνεστιάσεως ἡμῶν ταύτης.

Κύριε Δήμαρχε,

Ἡ τρίτη ἐπίσκεψις ἡμῶν ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τήν πόλιν σας ἐμπλουτίζει τάς γνώσεις καί τάς ἐμπειρίας ἡμῶν δι’αἰσθημάτων ἀγαθῶν καί εὐχαριστίας. Διαπιστοῦμεν ἐξελικτικήν πορείαν καί πνοήν διά περαιτέρω ἀξιοποίησιν τῆς θέσεως τῆς πόλεώς σας, διά τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς ἐπιχειρουμένης ἐν ἐπιτυχίαις ἀναδείξεως  τῆς παραδοσιακῆς ἐσθονικῆς καί εὐρωπαϊκῆς  ἀρχιτεκτονικῆς αὐτῆς, τῶν παρθενικῶν ὀάσεων αὐτῆς, τοῦ ἱστορικοῦ καί πολιτιστικοῦ πλούτου της,  ἀλλά καί τῆς θαλάσσης ὑπό τῆς ὁποίας περιβάλλεται.

Τά ἔργα ταῦτα, ὀφειλόμενα εἰς τήν διορατικότητα καί τόν ζῆλον καί τήν ἀποτελεσματικήν ἐργατικότητά σας, κύριε Δήμαρχε, κατέστησαν τήν πόλιν σας αὐτήν  π ό λ ο ν ἕλξεως πολλῶν περιηγητῶν παγκοσμίως καί κ έ ν τ ρ ο ν διακινήσεως δραστηριοτήτων καί ἰδεῶν.

Ἡ δέ ἔμφυτος καλωσύνη καί εὐγένεια τοῦ λαοῦ σας, τήν ὁποίαν διεπιστώσαμεν καθ’ ὅλας τάς ἐπισκέψεις ἡμῶν ἐνταῦθα, συντελεῖ ὥστε ἡ Ταλλίν νά εἶναι μέ τόν ἥλιον τοῦ θέρους, μέ τήν χιόνα τοῦ χειμῶνος, μέ τήν γαλήνην καί τήν ἀγριότητα τῆς θαλάσσης, μέ τήν ὡραιότητα τῆς ἐναλλαγῆς, μία μ ο ν α δ ι κ ή πόλις ἡρεμίας καί προσφορᾶς, ἀγάπης καί ἐνθουσιασμοῦ, πείρας ἐκ τοῦ παρελθόντος καί δυναμικῆς διά τό μέλλον.

Μείνατε λοιπόν πάντοτε πόλος καί κέντρον καί μοναδικοί ὡς πολῖται τῆς πόλεώς σας καί ὡς ἄνθρωποι.

Ἡμεῖς ἁπλῶς σᾶς ἀγαπῶμεν, σᾶς συγχαίρομεν,  σᾶς εὐχαριστοῦμεν, σᾶς εὐλογοῦμεν πατρικῶς καί Πατριαρχικῶς, ὑμᾶς προσωπικῶς καί τούς ἀξίους συνεργάτας σας, καί ἐγείρομεν τό κύπελλον ὑπέρ τῆς ὑγείας σας  εὐχόμενοι πᾶσαν εὐλογίαν καί χάριν, εἰρήνην καί εὐημερίαν εἰς τόν λαόν τῆς πόλεώς σας καί ὅλης τῆς εὐλογημένης Ἐσθονίας. Ἀμήν.