ΚΑΛΑΝΤΑ ΚΑΙ ΛΑΖΑΡΑΚΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ "ΔΟΝ ΠΙΝΕΛΟ" ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ
Το Σάββατο του Λαζάρου είναι μια από τις πιο σημαντικές ημέρες της Ορθοδοξίας, αφού σηματοδοτεί αφενός το θάνατο και αφετέρου τη ζωή. Για αυτή την τόσο σημαντική γιορτή έμαθαν τα μικρά παιδιά του βρεφονηπιακού σταθμού Δον Πινέλο, μέσα από ένα θεατρικό παιχνίδι προσαρμοσμένο από της εκπαιδευτικούς Ιωάννα και Ελένα Ιωαννίδη.
Το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου είναι το τελευταίο και το μεγαλύτερο θαύμα του Χριστού, αφού ανέστησε τον νεκρό για τέσσερις ημέρες Λάζαρο, λέγοντας τη γνωστή σε όλους μας φράση «Λάζαρε, δεύρο έξω».Τα μικρά παιδιά μέσα από το θεατρικό παιχνίδι έμαθαν, πως την ημέρα αυτή σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο.
Έτσι ζύμωσαν και έπλασαν τα "Λαζαράκια" τους, που έφτιαξαν με την βοήθεια των δασκάλων τους και ανάβιωσαν το έθιμο αυτό που κρατάει πολλούς αιώνες. Πρόκειται για μικρά ψωμάκια πλασμένα σὲ σχήμα ανθρώπου. Μέσα στην ζύμη έβαλαν μέλι και καρύδια ἢ σταφίδες.
ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ
ΝΑΥΠΛΙΟ TO ΕΘΙΜΟ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ
Η Κυριακή της Μεγάλης Εβδομάδας ονομάζεται έτσι, γιατί "μετά Βαΐων και κλάδων" έγινε η υποδοχή του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Ο Χριστός μπαίνει στην πόλη χωρίς την βασιλική πολυτέλεια, καθισμένος επί πώλου όνου, αντί για ροδοπέταλα και τελετές, τα μικρά παιδιά κουνούν τα βάγια των φοινίκων, αντί να τον υποδεχτούν οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες του τόπου. Χαρακτηριστικό έθιμο της ημέρας είναι ο στολισμός των εκκλησιών με βάγια, ενώ μετά τη λειτουργία ο παπάς ευλογεί και δίνει στους πιστούς σταυρούς από βάγια, τους οποίους βάζουμε στα εικονίσματα ή όπου αλλού χρειαζόμαστε προστασία. Στις φωτό από τον ιερό Ναό της Παναγίας Ναυπλίου και τον ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος όπου από την παραμονή των Βαίων, γυναίκες μαζεύονται και κόβουν τα βάγια και τα ετοιμάζουν για την εορτή.
Την Κυριακή των Βαΐων είναι έθιμο να τρώμε ψάρι.
Την Κυριακή των Βαΐων είναι έθιμο να τρώμε ψάρι.
Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση.
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου