ΑΡΓΟΣ - Ο Ναός του Αγίου Κωνσταντίνου
Ας προκαλέσει η ύπαρξή του το ενδιαφέρον των αρμοδίων.
Ναός Αγίου Κωνσταντίνου, οδός Αγ. Κωνσταντίνου και Αρκαδίας - Μεσσηνίας
Ο Ναός του Αγίου Κωνσταντίνου πρωτολειτούργησε ως τζαμί. Υπολογίζεται πως κτίστηκε στο τέλος του 16 αι. Είναι το μοναδικό τούρκικο μνημείο που σώζεται στην πόλη του Άργους. Την εποχή του Καποδίστρια λειτούργησε για κάποιο διάστημα ως στρατιωτικό αναρρωτήριο. Κατόπιν δεν αξιοποιήθηκε λειτουργικά και εγκαταλείφθηκε στη φθορά του χρόνου, μέχρι που κάποια στιγμή ο πανίσχυρος στρατηγός Δημήτρης Τσώκρης το μετέτρεψε σε στάβλο για τα πρόβατα του. Το 1871, ύστερα από ενέργειες του υπολοχαγού Ιωάννη Ζώη, από ποιμνιοστάσιο μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό. Το μνημείο έχει σχήμα κύβου, με προσανατολισμό από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά. Το κτίριο είναι πετρόκτιστο χωρίς επιχρίσματα. Ο επισκέπτης μπορεί να διακρίνει εντοιχισμένα διάφορα αρχιτεκτονικά μέλη από αρχαία μνημεία, γεγονός που μαρτυρά την ιστορικότητα της περιοχής και του πολιτισμού της σε βάθος χρόνου. Η τοιχοποιία δε φαίνεται να παρουσιά¬ζει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά είναι αξιοπρόσεκτο το επιμελημένη και σωστά δομημένη κατασκευή. Ο τρούλος είναι κτισμένος με πυρότουβλο, προφανώς για να είναι ελαφρύς, και εδράζεται σε κανονικό οκταγωνικό στεφάνι, το οποίο ήταν βαμμένο με γαλάζιο χρώμα. Σώζονται ακόμα ίχνη του χρώματος. Ο τρούλος ίσως επί τουρκοκρατίας να είχε μολυβένια επικάλυψη, όπως κι άλλα τζαμιά. Δεδομένου ότι το μολύβι χρησιμο¬ποιήθηκε κατά κόρων κατά την επανάσταση, να μπορεί να δικαιολογηθεί και η σημερινή του απουσία. Σήμερα η στέγη είναι καλυμμένη από κεραμίδια (κεραμοσκεπή). Στη νοτιοανατολική πλευρά, κάτω ακριβώς από το μεταγενέστερο μικρό καμπαναριό, υπήρχε ο μιναρές, από τον οποίο σώζονται μόνο οι πρώτες βαθμίδες. Στη βορειοδυτική πλευρά, όπου είναι και η είσοδος του κτιρίου, υπάρχει προστώο με τρεις ημισφαιρικούς θόλους, από πυρότουβλο και αυτοί, που στηρίζονται σε τέσσερις κίονες, χωρίς ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία. Εσωτερικά ο ναός είναι χωρίς αγιογράφηση και μπορεί να χαρακτηριστεί φτωχός. Εντυπωσιάζει όμως η ενότητα του χώρου, γιατί δεν υπάρχουν κίονες ή πεσσοί που να τον κατατμίζουν. Το τέμπλο είναι ξύλι¬νο χωρίς ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία. Υπάρχουν όμως τρία μαρμάρινα αντικεί¬μενα με ανάγλυφες παραστάσεις, που διακρίνονται για τη λεπτή τους τέχνη: ο επισκοπικός θρόνος που βρίσκεται δεξιά της εισόδου και τώρα πλέον έχει μετατραπεί σε προσκυνητάρι όπως και τα δύο μανουάλια, που φέρουν χαμηλά τρία χερουβείμ και ψηλότερα τρεις αγγέ¬λους. Οι περισσότερες εικόνες είναι παλιές, όπως εκείνη των Ταξιαρχών (1831) και η παλαιότερη του Αγίου Νικολάου (1824). Η εικόνα του Αγίου Νικολάου προέρχεται από τον ομώνυμο ναό - του Αγ. Νικολάου - της οικογένειας Περούκα. Το πιο παλιό κειμήλιο του Αγίου Κωνσταντίνου είναι ένα Ευαγγέλιο του 1781, έκδοση Βενετίας, που φυλάσσεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Πέτρου εδώ και πολλά χρόνια. Το μνημείο έχει ανάγκη από άμεσες αναστηλωτικές εργασίες, γιατί κινδυνεύ¬ει να καταρρεύσει.
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=485041074950987&set=gm.1446328925595853&type=1&theater
Σύλλογος Δαναός
NAYΠΛΙΟ - Το Ευ Ζην στο Φουγάρο
Παραμύθια στο Καφέ
Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014 με τις Παραμυθούδες του Ναυπλίου
Την Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014 μετά τις 7 μμ το Φουγάρο υποδέχεται τις Παραμυθούδες του Ναυπλίου στο Καφέ σε μια μοναδική αφήγηση με παραμύθια για μικρούς και μεγάλους!
Η παράδοση των καλικάτζαρων είναι συνυφασμένη με τις πρώτες μέρες του χρόνου. Έτσι, κλείνοντας το 12ήμερο των Χριστουγέννων και κοντά στη ζεστασιά του τζακιού, τέσσερις παραμυθούδες θα ξεδιπλώσουντρυφερές ιστορίες για όλα τα καλικατζαράκια που αγαπούν τις τρέλες και τις σκανταλιές…
Συντελεστές
Μια φορά και ένα καιρό συναντήθηκαν 4 γυναίκες που αγαπούσαν τα παραμύθια και είχαν όρεξη για νέες εμπειρίες! Η Γιάννα Βασιλείου, η Ερασμία Ηλιοπούλου, η Φωτεινή Βασιλείου και η Σοφία Ασλανίδου, κάθε μια με διαφορετική διαδρομή ζωής, ένωσαν τις εμπειρίες τους κι έγιναν πλουσιότερες! Ξεκίνησαν το 2006 με μια αφήγηση παραμυθιών για παπούτσια στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα.
Οι ίδιες λένε: «Αγαπάμε να αφηγούμαστε παραμύθια γιατί νοιώθουμε να ζωντανεύει και να συνεχίζεται η προφορική μας παράδοση. Το παραμύθι μοιάζει σαν μια αλυσίδα που κρίκος της είναι το στόμα που το αφηγείται με το αυτί που το παραλαμβάνει για να το μεταφέρει με την δική του σειρά. Διαλέγουμε παραμύθια που μας ακουμπάνε στην καρδιά και που έχουν να κάνουν με την προσωπική μας επιλογή στην ζωή. Τα παραμύθια για μας είναι τρόπος ζωής. Μέσα από αυτή μας την δράση, ζούμε εμείς καλά και εσείς καλύτερα».
Πληροφορίες - Κρατήσεις:
2752047347
Email:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου