Τα “ΟΧΙ” του Αγίου Δημήτριου*
του Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, για το ΑΜΕΝ.GR
26 Οκτωβρίου 2013, 14:59
1206 αναγνώσεις
Στα πρόθυρα της εθνικής μας εορτής της 28ης Οκτωβρίου, αλλά και στον απόηχο της εορτής του Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου η σκέψη μας τρέχει και συναντά την ζωή μας και προσπαθεί να αξιοποιήσει τα “όχι” του Αγίου Δημητρίου, τα “όχι" των προγόνων μας και να ζυγιστεί με τα "όχι" που έχουμε πει ή καλούμαστε να πούμε εμείς.
Ο Άγιος Δημήτριος είπε πρώτα όχι στα είδωλα της εποχής, δεν θυσίασε σ΄ αυτά. Είχε δεχθεί το Βάπτισμα το χριστιανικό και πλέον Κύριος του ήταν ο Χριστός και σ’ Εκείνον χαρίζει την λατρεία. Δεν άλλαξε θρήσκευμα, αλλά το πιστεύω του ταυτίζοντας αυτό με τον Τριαδιακό Θεό και το θέλημά Του.
Είπε όχι στην πρόκληση της θέσης Του, αξιωματικός στρατού ήταν. Προτίμησε μια θέση κοντά στον Θεό και Πλάστη του παρά στην πρόσκαιρη ζωή. Δεν έζησε για την θέση, ούτε πολύ περισσότερο από την θέση. Για τον λόγο αυτό έχει βαρύτητα το “όχι” του. Η θέση που έχουμε, μικρή ή μεγάλη, είναι αυτή που πολλές φορές μας κάνει να προδίδουμε αρχές και πιστεύω. Και η διατήρηση της δεν μπορεί να είναι σημαντικότερη και ανώτερη από την αξιοπρέπειά μας, διαφορετικά γινόμαστε δούλοι και υποχείρια θέσεων και δεν υπηρετούμε πλέον Αρχές και Αξίες. Ευτυχώς, ο Άγιος Δημήτριος έσπασε τα δεσμά εξάρτησης από την μεγάλη θέση που κατείχε και από αξιωματικός του στρατού έγινε κατηχητής νεανικών (και όχι μόνο) ψυχών. Το “όχι” που είπε είχε το τίμημά του, έφτασε στο μαρτύριο μέχρι θανάτου.
Εμείς άραγε γνωρίζουμε την λέξη όχι, όταν το «ναι» ταυτίζεται με την αμαρτία ; Καθημερινά θυσιάζουμε στα είδωλα της αδικίας, της κακίας, της παρανομίας. Και όταν δεν έχουμε τέτοια είδωλα, κατασκευάζουμε αλλά στο μυαλό μας και στην ζωή μας. Πρόσωπα της καλλιτεχνικής, της πολιτικής, της αθλητικής, γιατί όχι και της εκκλησιαστικής ζωής καταλαμβάνουν στην ψυχή μας θέση λατρείας και υποταγής. Ξεχνάμε ότι φορώντας και εκείνοι σάρκα ανθρώπινη, είχαν τα πάθη τους και τα συμφέροντά τους. Όταν δε το ανακαλύπτουμε, η απογοήτευση είναι το συναίσθημα που φέρνει την απόρριψη έως και τέλεια αποστροφή.
Άξιος να κατέχει θέση είναι αυτός που θα μείνει πιστός στις αρχές του, που δεν την ταυτίζει με πολλών ειδών συμφέροντα και θα είναι έτοιμος να πληρώσει για τις επιλογές του αυτές. Αρκεί ότι κάνει να το πράττει με συναίσθηση και όχι για την προβολή του και με αυτόν τον τρόπο. Με επίγνωση δηλαδή και για τις ιδέες του. Χωρίς ενθουσιασμούς.
Ένα όχι είπαν και οι πρόγονοί μας σε επίδοξους κατακτητές του τόπου μας. Η Παναγία ήταν η φρουρός και υπέρμαχος στρατηγός του αγώνα 1940 – 1944. Με την στάση Της έδωσε έμπνευση στην αντίσταση για να μην γίνει η εισβολή κατάσταση.
Αγώνας πάντοτε διεξάγεται σε προσωπικό ή κοινωνικό επίπεδο. Από τα δικά μας “όχι” εξαρτάται η επιτυχία του. Όταν τα πούμε θα ακούσουμε και την φωνή του Κυρίου να μας μακαρίζει, όταν δεν τα πούμε θ’ ακούσουμε την ιστορία να μας αποδοκιμάζει.
* Σύντομη ομιλία κατά την Θ. Λειτουργία στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Χαλκίδος, στους εορτασμούς «ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2007» (27.10.2007)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου