Ω, τι παράδοξο θαύμα! Η πηγή της ζωής σε μνήμα αποθέτεται κι ο τάφος σκάλα γίνεται που πάγει στον ουρανό. Ευφραίνου Γεθσημανή, η αγιασμένη εκκλησιά της Θεοτόκου. Ας κράξουμε οι πιστοί, έχοντες τον Γαβριήλ για ταξίαρχο: Kεχαριτωμένη, χαίρε, με σένα είναι ο Κύριος, που δωρίζει στον κόσμο, με σένα το μέγα έλεος".
Με τούτα τα λόγια ο υμνωδός μιλάει για την Κοίμηση της Θεοτόκου, χωρίς να νιώθει πόνο για το χαμό της, αφού "εξ ης Θεός εσαρκώθη και παιδίον γέγονεν ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών".
Στο "Άσμα Ασμάτων" ο Σολομών αναφέρει: "Και οσμή ιματίων σου υπέρ πάντα τα αρώματα, κηρίον αποστάζουσι χείλη σου νύμφη, μέλη και γάλα υπό την γλώσσαν σου, και οσμή ιματίων σου ως οσμή λιβάνου". Είναι τόσο ξεχωριστή, τόσο διαφορετική από τις υπόλοιπες γυναίκες, αλλά συγχρόνως είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των πικραμένων, η ράβδος του τυφλού, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η μάνα των ορφανεμένων, η μάνα όλων των ανθρώπων που νιώθουν δίπλα Της παρηγοριά. Η θρησκεία μας, όπως εμείς οι Έλληνες τη νιώθουμε, είναι πονεμένη, αφού ο Χριστός μας σταυρώθηκε και η Παναγία, η μητέρα του, υπέφερε κάθε θλίψη σ' αυτόν τον κόσμο. Γι' αυτό προσπέφτουμε στη Χάρη της και, όπως την είπανε οι παππούδες και οι πατεράδες μας, είναι η Καταφυγή μας, η Σκέπη του Κόσμου, η Γοργοεπήκοος, η Γρηγορούσα, η Ελεούσα, η Οδηγήτρια, η Παρηγορίτισσα και χίλια άλλα ονόματα που της έδωσαν οι Έλληνες στο διάβα της ιστορίας, ανάλογα με τα βάσανα που περνούσαν κάθε φορά.
Η Παναγία είναι η πικραμένη χαρά της Ορθοδοξίας, "το χαροποιόν πένθος", "η χαρμολύπη" μας, "ο ποταμός ο γλυκερός του ελέους". Είναι χαρά και λύπη μαζί ο θάνατός της, διότι δεν πρόκειται για θάνατο αλλά για τη μετάστασή της στην Άνω Ιερουσαλήμ, εκεί όπου θα συναντήσει το μονάκριβο γιο της.
Κατά το συναξαριστή, τη μετάσταση της Παναγίας ανήγγειλε στην ίδια ο Άγγελος τρεις μέρες πριν από την πραγμάτωσή της. Εκείνη με χαρά δέχτηκε το άγγελμα, αφού θα συναντούσε τον πολυαγαπημένο και μονάκριβο γιο στη θριαμβεύουσα Εκκλησία Του. Κάλεσε τότε στο σπίτι της συγγενείς και γείτονες και τους ανακοίνωσε το επικείμενο μεγάλο ταξίδι: "Ετοιμάζει την κλίνη και πάντα τα προς ταφήν επιτήδεια".
Οι γυναίκες, καθώς άκουσαν για την αναχώρηση από την παρούσα ζωή της Θεομήτορος, "μετ' οιμωγής ωλοφύροντο". Η Παναγία τις διαβεβαίωσε πως δεν θα παύσει να φροντίζει για όλον τον κόσμο και μετά τη μετάστασή της. Θα γίνει η μεσίτρια στον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου. Υπόσχεση που τηρεί μέχρι σήμερα. Και θα τηρεί ως τη συντέλεια του κόσμου.
Εμείς οι Έλληνες έχουμε πολλές φορές βεβαιωθεί για την τήρηση της μεγάλης αυτής υπόσχεσης, γι' αυτό και την τιμούμε περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο. Αληθινά χαιρόμαστε ακόμη και την ημέρα της Κοιμήσεώς της γιατί: "Για Σένα, χαίρεται όλη η πλάση. Σήμερα που κοιμήθηκες, θαρρείς πως η χαρά γίνηκε πιο μεγάλη, η θλίψη άλλαξε σε αγαλλίαση, η ελπίδα ζωήρεψε αντί να αποσκιάσει και πλημμύρισε τις καρδιές μας", γράφει ο Φώτης Κόντογλου.
Εκκλησίες της βρίσκονται πολυάριθμες σε ολόκληρο τον ελληνικό χώρο, ιδιαίτερα το νησιωτικό, ορισμένες δε, όπου υπάρχουν θαυματουργές εικόνες της, αποτελούν πανελλήνια θρησκευτικά προσκυνήματα, όπως η Παναγία της Τήνου, η Παναγία Σουμελά κ.ά.
Είναι συγκλονιστική η "Κοίμηση της Θεοτόκου" στη βυζαντινή αγιογραφία, όπου αναπαριστάται να κοιμάται η Παναγία με τη γαλήνη απλωμένη στη μορφή της σε απόλυτη εναρμόνιση με την ψυχική ομορφιά της.
Μια ομορφιά που διακρίνει κατεξοχήν την Παναγία με την "ωραιότητα της παρθενίας" της και το "υπέρλαμπρον το της αγνείας" της.
Αυτή η ομορφιά θα γίνει ακόμη πιο αισθητή τη βραδιά του Δεκαπενταύγουστου, κατά τη μεγάλη γιορτή της "Πλατυτέρας των Ουρανών" σκορπίζοντας το γαλάζιό της φως παντού πάνω στη γη.
Αμέτρητες είναι και οι υμνωδίες της Παναγίας. "Θεοτόκον κυρίως και αληθώς την Αγίαν Παρθένον κηρύττομεν, ως γαρ ο Θεός αληθώς ο εξ αυτής γεννηθείς, ούτως αληθής Θεοτόκος η τον αληθινόν Θεόν εξ αυτής γεννήσασα", γράφει ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Η υμνωδία της εκκλησίας μας είναι ένας παράδεισος, ένα μυστικό περιβόλι που μοσκοβολά από λογής λογής μυρίπνοα άνθη και τα πιο μυρουδικά, τα πιο εξαίσια, είναι αφιερωμένα στην Παναγία. Όλος ο κόσμος θλίβεται μαζί της και μαζί της χαίρεται με μια χαρά πνευματική: "Επί Σοι χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος, ηγιασμένε ναέ και παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ης Θεός εσαρκώθη και παιδίον γέγονεν ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών".
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου