Το ζήτημα της στέγης και των πλειστηριασμών
Το έχω ξαναπεί.
Τι αιρετικός θα ήμουν εάν δεν είχα άποψη διαφορετική από τους περισσότερους, απ΄όλους σχεδόν.
Λοιπόν. Με επισκέφθηκαν στο γραφείο μου δύο νεαρά αδέλφια. Πριν από δύο μήνες είχαν χάσει τον πατέρα τους. Το νομικό θέμα που είχαν, ήταν ότι ο πατέρας τους είχε ως περιουσία ένα ωραίο διαμέρισμα σε καλή περιοχή του Ναυπλίου, με θέα το Παλαμήδι, και το χωράφι στο χωριό με πορτοκαλιές, αλλά και τετρακόσια χιλιάρικα χρέη προς τις Τράπεζες, από στεγαστικό, καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Οχυρωμένος πίσω από τις διατάξεις για την αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, ο πεθαμένος πατέρας δεν είχε πληρώσει τις υποχρεώσεις του. Και τώρα το βάρος έπεσε στα παιδιά που κατοικούν στο τεσσάρι. Θα αποδεχθούν την κληρονομιά και θα γίνουν κύριοι του πατρικού διαμερίσματος, μαζί με τα χρέη που δεν μπορούν να πληρώσουν, ή θα αποποιηθούν την κληρονομιά, θα χάσουν το σπίτι και θα κάνουν ένα νέο ξεκίνημα; Και εάν την αποποιηθούν, θα πρέπει να ειδοποιήσουν θείους και ξαδέλφια που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε όλη τη γη, προκειμένου να μην χρεωθούν αυτοί το βάρος. Δεν είναι λοιπόν τόσο εύκολα τα πράγματα. Η ώρα της κρίσης για το τί θα γίνει με τα δάνεια που δεν καταφέραμε (ή δεν θέλαμε) να πληρώσουμε, μετακυλίεται αναγκαστικά στα παιδιά μας. Και εκεί δημιουργείται πλήρες και ολοκληρωτικό αδιέξοδο
Αγαπητοί μου. Το θέμα που αντιμετωπίζει η κοινωνία είναι στέγης και κατοικίας και προστασίας της περιουσίας που είναι ανγκαία για την επιβίωση, όχι αποκλειστικά θέμα απαγόρευσης πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν, όσοι δεν χρωστάνε στις τράπεζες, αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος. Ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν όσοι δεν χρωστάνε στις τράπεζες, αλλά χρωστάνε στην Εφορία, που τους παίρνει το σπίτι, τους βάζει και μέσα στην μπουρού. Ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν όσοι δεν έχουν πάρει στεγαστικό στους καλούς καιρούς, αλλά βρίσκονται ακόμα στο νοίκι και κινδυνεύουν με έξωση. Ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν και αυτοί που χάνουν τα χωράφια τους ή την επαγγελματική τους στέγη. Και βέβαια το πολύ μεγάλο πρόβλημα το έχουν αυτοί που είναι άστεγοι, αφού αυτοί δεν είχαν πάρει στεγαστικό δάνειο για να αποκτήσουν σπίτι και τώρα είναι στους δρόμους.
Εάν λοιπόν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και όχι ψιλιοϋποκριτές, δεν είναι δυνατόν παρά να αντιμετωπίσουμε συνολικά το πρόβλημα της στέγης και να δώσουμε λύσεις. Και το πολιτικό προσωπικό στο σύνολό του έχει σταθεί μόνον σ΄αυτά που είναι περισσότερο πιασάρικα και έχει αδιαφορήσει για λοιπά προβλήματα
Ας δούμε λοιπόν κάποιες χαρακτηριστικά παραδείγματα για τα περίεργα και τα διέξοδα που δημιουργούνται:
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΡΩΤΗ
Ο φίλος βρίσκεται σε πλήρη απόγνωση. Πήρε πριν από μερικά χρόνια ένα δάνειο για να το χρησιμοποιήσει για λόγους υγείας στενού συγγενικού του προσώπου. Δεν έχει ιδιόκτητη κατοικία και μένει με την οικογένειά του στην πατρική οικία. Το δάνειο δεν μπόρεσε να τα ξεπληρώσει, αυτό γιγαντώθηκε με τους τόκους και τα κάθε λογής έξοδα, που ουδείς πολίτης δύναται να ελέγξει και τώρα η Τράπεζα βγάζει σε πλειστηριασμό το κτήμα του, το οποίο και καλλιεργεί και το οποίο του αποφέρει το μοναδικό του εισόδημα. Του είναι πραγματικά αδιανόητο ότι οι πολιτικοί παλαιάς κοπής διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για να μην ανασταλούν οι πλειστηριασμοί κατοικιών και την ίδια στιγμή ουδείς να ασχολείται με την επερχόμενη εξόντωση ενός απλού μικροαγρότη.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Ήταν και είναι ένα μεγαλολαμόγιο. Εκμεταλλεύθηκε το κόμμα και πήρε κάτι περίεργες δουλειές από το κράτος από τις οποίες κέρδισε ένα σκασμό χρήματα. Έκοψε τιμολόγιο για να εισπράξει από το Κράτος τις παχυλές αυτές αμοιβές και ευχαρίστως πλήρωσε και τους αναλογούντες φόρους. Στην Ανώνυμη Εταιρία του μεγαλολαμόγιου ανήκει το τεράστιο κτήριο στη Γλυφάδα, στο οποίο υπάρχουν τα γραφεία στο ισόγειο και η πολυτελέστατη κατοικία στον πρώτο και δεύτερο όροφο. Το μεγαλολαμόγιο νοίκιαζε και ένα ωραίο διαμέρισμα στο Ψυχικό, ρετιρεδάκι 60 τετραγωνικών μέτρων, που χρησιμοποιούσε για τις συχνές-πυκνές συνευρέσεις του με τη μοντέλα με τα μακρυά πόδια και το πλούσιο μπούστο. Ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος κάπου εκεί το 2011 βρέθηκε σε οικονομική δυσπραγία και ζήτησε από το λαμόγιο να του αγοράσει το διαμέρισμα. Ο λογιστής του το ψιθύρισε στο αυτί και ο "εραστής" αγόρασε το διαμέρισμα με τραπεζικό δάνειο. Ηλίθιος ήταν να αρχίσει να το ξεπληρώνει; Τα εισοδήματα που εμφανίζει στην Ελλάδα είναι πλέον μηδενικά. Τι θα του κάνει η Τράπεζα, αφού δεν μπορεί να προχωρήσει σε πλειστηριασμό; Θα το χρησιμοποιεί έτσι καμιά δεκαετία, μέχρι η μοντέλα να πατσουρέψει ή μέχρι να μην μπορεί πλέον με τίποτα να κάνει την πράξη και μετά στη χειρότερη θα στο πάρει πίσω η Τράπεζα. Στην καλύτερη θα γίνει ένα γενναίο κούρεμα του δανείου και θα το αποπληρώσει σε κλάσμα του ποσού που χρωστά ή θα πάμε στη δραχμή, οπότε θα το ξεπληρώσει με το ένα χιλιοστό των χρημάτων που έχει κατατεθειμένα στα νησιά Κουκ.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΡΙΤΗ
Μετά από σαράντα χρόνια σκληρής δουλειάς, στα 65 του, ο κύριος...... πήρε σύνταξη. Το αποφάσισε. Θα αφήσει το κέντρο της Αθήνας στο οποίο έζησε, όλα αυτά τα χρόνια και θα ξαναγυρίσει στο χωριό του. Θα μείνει στην πατρική οικία την οποία συντηρούσε όλα τα χρόνια και η οποία βρίσκεται σε καλή κατάσταση, θα ξαναζωντανέψει το οικογενειακό κτήμα, θα μαζεύει τις ελιές του, θα βγάζει το δικό του κρασί. Ελπίζει να ζήσει στο χωριό τα καλύτερα και πιο ανέμελά του χρόνια. Ο βραχνάς του; Ένα καταναλωτικό που απερίσκεπτα πήρε, τότε που του τηλεφωνούσαν οι τράπεζες ότι εγκρίθηκε το δάνειο, χωρίς να έχει κάνει αίτηση, κάποια μικροχρέη στην Εφορία και στο ασφαλιστικό του ταμείο και να έχει κάτι στην πάντα για να νοιώθει ασφάλεια. Έτσι αποφάσισε να πουλήσει το διαμέρισμά του στα Πατήσια που είχε κτιστεί τη δεκαετία του 70. Έχει βρει και αγοραστή. που έχει διαθέσιμα τριάντα χιλιάρικα και θέλει να πάρει δάνειο άλλα σαράντα από την τράπεζα για να ολοκληρωθεί η μεταβίβαση. Νέος είναι ο αγοραστής, τα έχει υπολογίσει καλά. Σαράντα χιλιάρικα για 20 χρόνια ή για 240 μήνες, θα πρέπει να ξεπληρώνει 166 ευρώ συν τους τόκους. Λιγότερα απ΄όσα πληρώνει τώρα για νοίκι. Ο νέος είναι βέβαιος ότι θα τα καταφέρει. Όμως η τράπεζα είναι ανένδοτη. Αρνείται να χορηγήσει το δάνειο. Και αν δώσει το δάνειο και μετά ο νέος ταμπουρωθεί πίσω από την απαγόρευση των πλειστηριασμών; Έτσι δυσκολεύει η πραγμάτωση του ονείρου του συνταξιούχου, αλλά και του νέου να φύγει από το νοίκι και να πληρώνει και λιγότερα. Ας καθήσει λοιπόν ο συνταξιούχος στα αυγά του, στην Αθήνα, χρεωμένος και κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να χάσει και το σπίτι στο χωριό.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Δεν δέχθηκε να πάρει δάνεια τις καλές εποχές. Δεν ήθελε να βάλει ντορβά στο κεφάλι του. Έτσι είχε μάθει από τον πατέρα του. Μετρημένα πράγματα. Παρέμεινε στο νοίκι. Σήμερα είναι άνεργος. Η αγωγή έξωσης έχει συζητηθεί και περιμένει την απόφαση. Στη ΔΕΗ έχει κάνει διακανονισμό για να μην του κόψουν το ρεύμα, αλλά και αυτές τις δόσεις δεν έχει να τις πληρώσει. Σε λίγο αυτός και η οικογένειά του θα είναι άστεγοι. Ακούει τις φωνές αντίστασης των πολιτικών κατά των πλειστηριασμών και εξοργίζεται, που ουδείς ενδιαφέρεται για τα προβλήματα στέγης που έχουν όσοι δεν πήραν τότε τα δάνεια.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΕΜΠΤΗ
Ελαβε από την Τράπεζα ένα μεγάλο στεγαστικό δάνειο και αγόρασε μια ωραιότατη κατοικία. Πλήρωσε τρεις δόσεις και μετά σταμάτησε. Κρύβεται πίσω από την απαγόρευση πλειστηριασμών και περιμένει πότε θα του πάρουν το σπίτι. Μέχρι τότε θα μένει εκεί όσο μπορεί, χωρίς να πληρώνει τίποτα. Κοροϊδεύει κανονικά το σύστημα, που εξομοιώνει τη δικιά του περίπτωση με την περίπτωση του άλλου, που πλήρωνε κανονικά το δάνειό του για 15 χρόνια, έχει δώσει πίσω όλο το ποσό που τους είχαν δανείσει και μέρος των τόκων και τώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να πληρώνει διότι έχουν μειωθεί ή μηδενισθεί τα εισοδήματά του. Ο ένας γελάει που μένει σε ξένο σπίτι τζάμπα και ο άλλος παλεύει να μην χάσει το σπίτι του, που το έχει ήδη ξεπληρώσει, τουλάχιστον ως προς το κεφάλαιο.
Θα μπορούσα να συνεχίσω με τραγελαφικές διαφορετικές περιπτώσεις.
Κάποιες αιρετικές προτάσεις μου.
Πρέπει άμεσα στην Ελλάδα να υπάρξει ο θεσμός του leasehold, όπως σε χώρες σαν την Αγγλία, που θα λύσει προβλήματα και θα δώσει λύσεις ώστε να μην μεταφερθούν τα τεράστια προβλήματα και χρέη στις επόμενες γενιές. Με τον τρόπο αυτό θα είναι δυνατόν η κυριότητα των διαμερισμάτων να επιστρέψει στην πιστώτρια τράπεζα και οι κατοικίες να παραχωρηθούν στους δανειολήπτες για 99 χρόνια (ή και λιγότερα, εφ΄ όσον έχει αποπληρωθεί μεγάλο μέρος του δανείου). Έτσι οι δανειολήπτες θα έχουν τη χρήση του διαμερίσματος για όσο ζουν και θα μπορούν να μεταβιβάσουν τη χρήση αυτή στα παιδιά τους και τα εγγόνια τους ή να την πουλήσουν σε τρίτους. Οι δόσεις που θα αρχίσουν να πληρώνουν θα είναι ελάχιστες έως μηδαμινές (περίπου 90 ευρώ ανά εκατό χιλιάρικα δανείου), ενώ ταυτόχρονα τα λογιστικά στοιχεία των τραπεζών θα εξυγιανθούν, ώστε να είναι δυνατή η εκ νέου χορήγηση δανείων είτε για αγορές freehold είτε για αγορές leasehold, με πολύ χαμηλότερες δόσεις.
Πρέπει να αλλάξει άμεσα η ηλιθιότητα που γίνεται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες το Κράτος πρέπει άμεσα να πάψει να ζητάει φόρους υπέρ ΕΡΤ, υπέρ Δήμων, υπέρ ρύπων κλπ., αντί να ρίχνει το μπαλάκι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Εκκλησία, τη ΔΕΗ. Η χρέωση πλέον που θα γίνεται θα είναι μόνον για την κατανάλωση του ηλεκτρικού ρεύματος με κοινωνικό τιμολόγιο, οι χρεώσεις θα είναι πολύ μικρές και τότε θα είναι πολύ εύκολο να πληρωθούν οι λογαριασμοί είτε από τους χρήστες, είτε από το δίχτυ κοινωνικής προστασίας που πρέπει να δημιουργηθεί για τις εξαιρετικά ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, ώστε όλοι να έχουμε ρεύμα και νερό.
Πρέπει άμεσα να δούμε το θέμα του πλειστηριασμού των αγρών των πραγματικών αγροτών. Το θέμα αυτό είναι εξίσου σπουδαίο και ίσως ακόμα περισσότερο, από την εκπλειστηρίαση της πρώτης κατοικίας.
Άμεσα πρέπει να ξεκινήσουν έρευνες για τους μπαταχτσήδες, που δεν πληρώνουν και κρύβονται πίσω από τις προστατευτικές διατάξεις. Αυτό που λένε κάποιοι, ότι οι Τράπεζες γνωρίζουν τους μπαταχτσήδες είναι μπούρδα. Δεν γνωρίζουν ποιος έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό, εφ΄ όσον το έμβασμα δεν έχει γίνει από τη συγκεκριμένη τράπεζα. Δεν γνωρίζουν ποιοι έχουν off shore εταιρίες. Δεν γνωρίζουν ποιοι είναι μέτοχοι ανωνύμων εταιριών, που μπορεί να έχουν στην κυριότητά τους δεκάδες άλλα σπίτια. Δεν γνωρίζουν την πλήρη περιουσιακή κατάσταση εκάστου δανειολήπτη.
Ρε με τι κάθησα σήμερα και ασχολήθηκα για να πω μια άποψη που ουδείς άλλος τη λέει. Όλοι για να απαγορευτούν οι πλειστηριασμοί και μόνον, για να είμαστε αρεστοί.
Με τους φτωχούς ενοικιαστές ρε θα ασχοληθεί κανείς; Με τους αγρότες που χάνουν τα χωράφια τους; Τα λαμόγια ρε με τις μοντέλες θα τα κυνηγήσετε ή θα τα αφήσετε στην ασφάλεια του προστατευτικού πλαισίου;
Τι αιρετικός θα ήμουν εάν δεν είχα άποψη διαφορετική από τους περισσότερους, απ΄όλους σχεδόν.
Λοιπόν. Με επισκέφθηκαν στο γραφείο μου δύο νεαρά αδέλφια. Πριν από δύο μήνες είχαν χάσει τον πατέρα τους. Το νομικό θέμα που είχαν, ήταν ότι ο πατέρας τους είχε ως περιουσία ένα ωραίο διαμέρισμα σε καλή περιοχή του Ναυπλίου, με θέα το Παλαμήδι, και το χωράφι στο χωριό με πορτοκαλιές, αλλά και τετρακόσια χιλιάρικα χρέη προς τις Τράπεζες, από στεγαστικό, καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Οχυρωμένος πίσω από τις διατάξεις για την αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, ο πεθαμένος πατέρας δεν είχε πληρώσει τις υποχρεώσεις του. Και τώρα το βάρος έπεσε στα παιδιά που κατοικούν στο τεσσάρι. Θα αποδεχθούν την κληρονομιά και θα γίνουν κύριοι του πατρικού διαμερίσματος, μαζί με τα χρέη που δεν μπορούν να πληρώσουν, ή θα αποποιηθούν την κληρονομιά, θα χάσουν το σπίτι και θα κάνουν ένα νέο ξεκίνημα; Και εάν την αποποιηθούν, θα πρέπει να ειδοποιήσουν θείους και ξαδέλφια που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε όλη τη γη, προκειμένου να μην χρεωθούν αυτοί το βάρος. Δεν είναι λοιπόν τόσο εύκολα τα πράγματα. Η ώρα της κρίσης για το τί θα γίνει με τα δάνεια που δεν καταφέραμε (ή δεν θέλαμε) να πληρώσουμε, μετακυλίεται αναγκαστικά στα παιδιά μας. Και εκεί δημιουργείται πλήρες και ολοκληρωτικό αδιέξοδο
Αγαπητοί μου. Το θέμα που αντιμετωπίζει η κοινωνία είναι στέγης και κατοικίας και προστασίας της περιουσίας που είναι ανγκαία για την επιβίωση, όχι αποκλειστικά θέμα απαγόρευσης πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν, όσοι δεν χρωστάνε στις τράπεζες, αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος. Ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν όσοι δεν χρωστάνε στις τράπεζες, αλλά χρωστάνε στην Εφορία, που τους παίρνει το σπίτι, τους βάζει και μέσα στην μπουρού. Ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν όσοι δεν έχουν πάρει στεγαστικό στους καλούς καιρούς, αλλά βρίσκονται ακόμα στο νοίκι και κινδυνεύουν με έξωση. Ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν και αυτοί που χάνουν τα χωράφια τους ή την επαγγελματική τους στέγη. Και βέβαια το πολύ μεγάλο πρόβλημα το έχουν αυτοί που είναι άστεγοι, αφού αυτοί δεν είχαν πάρει στεγαστικό δάνειο για να αποκτήσουν σπίτι και τώρα είναι στους δρόμους.
Εάν λοιπόν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και όχι ψιλιοϋποκριτές, δεν είναι δυνατόν παρά να αντιμετωπίσουμε συνολικά το πρόβλημα της στέγης και να δώσουμε λύσεις. Και το πολιτικό προσωπικό στο σύνολό του έχει σταθεί μόνον σ΄αυτά που είναι περισσότερο πιασάρικα και έχει αδιαφορήσει για λοιπά προβλήματα
Ας δούμε λοιπόν κάποιες χαρακτηριστικά παραδείγματα για τα περίεργα και τα διέξοδα που δημιουργούνται:
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΡΩΤΗ
Ο φίλος βρίσκεται σε πλήρη απόγνωση. Πήρε πριν από μερικά χρόνια ένα δάνειο για να το χρησιμοποιήσει για λόγους υγείας στενού συγγενικού του προσώπου. Δεν έχει ιδιόκτητη κατοικία και μένει με την οικογένειά του στην πατρική οικία. Το δάνειο δεν μπόρεσε να τα ξεπληρώσει, αυτό γιγαντώθηκε με τους τόκους και τα κάθε λογής έξοδα, που ουδείς πολίτης δύναται να ελέγξει και τώρα η Τράπεζα βγάζει σε πλειστηριασμό το κτήμα του, το οποίο και καλλιεργεί και το οποίο του αποφέρει το μοναδικό του εισόδημα. Του είναι πραγματικά αδιανόητο ότι οι πολιτικοί παλαιάς κοπής διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για να μην ανασταλούν οι πλειστηριασμοί κατοικιών και την ίδια στιγμή ουδείς να ασχολείται με την επερχόμενη εξόντωση ενός απλού μικροαγρότη.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Ήταν και είναι ένα μεγαλολαμόγιο. Εκμεταλλεύθηκε το κόμμα και πήρε κάτι περίεργες δουλειές από το κράτος από τις οποίες κέρδισε ένα σκασμό χρήματα. Έκοψε τιμολόγιο για να εισπράξει από το Κράτος τις παχυλές αυτές αμοιβές και ευχαρίστως πλήρωσε και τους αναλογούντες φόρους. Στην Ανώνυμη Εταιρία του μεγαλολαμόγιου ανήκει το τεράστιο κτήριο στη Γλυφάδα, στο οποίο υπάρχουν τα γραφεία στο ισόγειο και η πολυτελέστατη κατοικία στον πρώτο και δεύτερο όροφο. Το μεγαλολαμόγιο νοίκιαζε και ένα ωραίο διαμέρισμα στο Ψυχικό, ρετιρεδάκι 60 τετραγωνικών μέτρων, που χρησιμοποιούσε για τις συχνές-πυκνές συνευρέσεις του με τη μοντέλα με τα μακρυά πόδια και το πλούσιο μπούστο. Ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος κάπου εκεί το 2011 βρέθηκε σε οικονομική δυσπραγία και ζήτησε από το λαμόγιο να του αγοράσει το διαμέρισμα. Ο λογιστής του το ψιθύρισε στο αυτί και ο "εραστής" αγόρασε το διαμέρισμα με τραπεζικό δάνειο. Ηλίθιος ήταν να αρχίσει να το ξεπληρώνει; Τα εισοδήματα που εμφανίζει στην Ελλάδα είναι πλέον μηδενικά. Τι θα του κάνει η Τράπεζα, αφού δεν μπορεί να προχωρήσει σε πλειστηριασμό; Θα το χρησιμοποιεί έτσι καμιά δεκαετία, μέχρι η μοντέλα να πατσουρέψει ή μέχρι να μην μπορεί πλέον με τίποτα να κάνει την πράξη και μετά στη χειρότερη θα στο πάρει πίσω η Τράπεζα. Στην καλύτερη θα γίνει ένα γενναίο κούρεμα του δανείου και θα το αποπληρώσει σε κλάσμα του ποσού που χρωστά ή θα πάμε στη δραχμή, οπότε θα το ξεπληρώσει με το ένα χιλιοστό των χρημάτων που έχει κατατεθειμένα στα νησιά Κουκ.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΡΙΤΗ
Μετά από σαράντα χρόνια σκληρής δουλειάς, στα 65 του, ο κύριος...... πήρε σύνταξη. Το αποφάσισε. Θα αφήσει το κέντρο της Αθήνας στο οποίο έζησε, όλα αυτά τα χρόνια και θα ξαναγυρίσει στο χωριό του. Θα μείνει στην πατρική οικία την οποία συντηρούσε όλα τα χρόνια και η οποία βρίσκεται σε καλή κατάσταση, θα ξαναζωντανέψει το οικογενειακό κτήμα, θα μαζεύει τις ελιές του, θα βγάζει το δικό του κρασί. Ελπίζει να ζήσει στο χωριό τα καλύτερα και πιο ανέμελά του χρόνια. Ο βραχνάς του; Ένα καταναλωτικό που απερίσκεπτα πήρε, τότε που του τηλεφωνούσαν οι τράπεζες ότι εγκρίθηκε το δάνειο, χωρίς να έχει κάνει αίτηση, κάποια μικροχρέη στην Εφορία και στο ασφαλιστικό του ταμείο και να έχει κάτι στην πάντα για να νοιώθει ασφάλεια. Έτσι αποφάσισε να πουλήσει το διαμέρισμά του στα Πατήσια που είχε κτιστεί τη δεκαετία του 70. Έχει βρει και αγοραστή. που έχει διαθέσιμα τριάντα χιλιάρικα και θέλει να πάρει δάνειο άλλα σαράντα από την τράπεζα για να ολοκληρωθεί η μεταβίβαση. Νέος είναι ο αγοραστής, τα έχει υπολογίσει καλά. Σαράντα χιλιάρικα για 20 χρόνια ή για 240 μήνες, θα πρέπει να ξεπληρώνει 166 ευρώ συν τους τόκους. Λιγότερα απ΄όσα πληρώνει τώρα για νοίκι. Ο νέος είναι βέβαιος ότι θα τα καταφέρει. Όμως η τράπεζα είναι ανένδοτη. Αρνείται να χορηγήσει το δάνειο. Και αν δώσει το δάνειο και μετά ο νέος ταμπουρωθεί πίσω από την απαγόρευση των πλειστηριασμών; Έτσι δυσκολεύει η πραγμάτωση του ονείρου του συνταξιούχου, αλλά και του νέου να φύγει από το νοίκι και να πληρώνει και λιγότερα. Ας καθήσει λοιπόν ο συνταξιούχος στα αυγά του, στην Αθήνα, χρεωμένος και κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να χάσει και το σπίτι στο χωριό.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Δεν δέχθηκε να πάρει δάνεια τις καλές εποχές. Δεν ήθελε να βάλει ντορβά στο κεφάλι του. Έτσι είχε μάθει από τον πατέρα του. Μετρημένα πράγματα. Παρέμεινε στο νοίκι. Σήμερα είναι άνεργος. Η αγωγή έξωσης έχει συζητηθεί και περιμένει την απόφαση. Στη ΔΕΗ έχει κάνει διακανονισμό για να μην του κόψουν το ρεύμα, αλλά και αυτές τις δόσεις δεν έχει να τις πληρώσει. Σε λίγο αυτός και η οικογένειά του θα είναι άστεγοι. Ακούει τις φωνές αντίστασης των πολιτικών κατά των πλειστηριασμών και εξοργίζεται, που ουδείς ενδιαφέρεται για τα προβλήματα στέγης που έχουν όσοι δεν πήραν τότε τα δάνεια.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΕΜΠΤΗ
Ελαβε από την Τράπεζα ένα μεγάλο στεγαστικό δάνειο και αγόρασε μια ωραιότατη κατοικία. Πλήρωσε τρεις δόσεις και μετά σταμάτησε. Κρύβεται πίσω από την απαγόρευση πλειστηριασμών και περιμένει πότε θα του πάρουν το σπίτι. Μέχρι τότε θα μένει εκεί όσο μπορεί, χωρίς να πληρώνει τίποτα. Κοροϊδεύει κανονικά το σύστημα, που εξομοιώνει τη δικιά του περίπτωση με την περίπτωση του άλλου, που πλήρωνε κανονικά το δάνειό του για 15 χρόνια, έχει δώσει πίσω όλο το ποσό που τους είχαν δανείσει και μέρος των τόκων και τώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να πληρώνει διότι έχουν μειωθεί ή μηδενισθεί τα εισοδήματά του. Ο ένας γελάει που μένει σε ξένο σπίτι τζάμπα και ο άλλος παλεύει να μην χάσει το σπίτι του, που το έχει ήδη ξεπληρώσει, τουλάχιστον ως προς το κεφάλαιο.
Θα μπορούσα να συνεχίσω με τραγελαφικές διαφορετικές περιπτώσεις.
Κάποιες αιρετικές προτάσεις μου.
Πρέπει άμεσα στην Ελλάδα να υπάρξει ο θεσμός του leasehold, όπως σε χώρες σαν την Αγγλία, που θα λύσει προβλήματα και θα δώσει λύσεις ώστε να μην μεταφερθούν τα τεράστια προβλήματα και χρέη στις επόμενες γενιές. Με τον τρόπο αυτό θα είναι δυνατόν η κυριότητα των διαμερισμάτων να επιστρέψει στην πιστώτρια τράπεζα και οι κατοικίες να παραχωρηθούν στους δανειολήπτες για 99 χρόνια (ή και λιγότερα, εφ΄ όσον έχει αποπληρωθεί μεγάλο μέρος του δανείου). Έτσι οι δανειολήπτες θα έχουν τη χρήση του διαμερίσματος για όσο ζουν και θα μπορούν να μεταβιβάσουν τη χρήση αυτή στα παιδιά τους και τα εγγόνια τους ή να την πουλήσουν σε τρίτους. Οι δόσεις που θα αρχίσουν να πληρώνουν θα είναι ελάχιστες έως μηδαμινές (περίπου 90 ευρώ ανά εκατό χιλιάρικα δανείου), ενώ ταυτόχρονα τα λογιστικά στοιχεία των τραπεζών θα εξυγιανθούν, ώστε να είναι δυνατή η εκ νέου χορήγηση δανείων είτε για αγορές freehold είτε για αγορές leasehold, με πολύ χαμηλότερες δόσεις.
Πρέπει να αλλάξει άμεσα η ηλιθιότητα που γίνεται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες το Κράτος πρέπει άμεσα να πάψει να ζητάει φόρους υπέρ ΕΡΤ, υπέρ Δήμων, υπέρ ρύπων κλπ., αντί να ρίχνει το μπαλάκι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Εκκλησία, τη ΔΕΗ. Η χρέωση πλέον που θα γίνεται θα είναι μόνον για την κατανάλωση του ηλεκτρικού ρεύματος με κοινωνικό τιμολόγιο, οι χρεώσεις θα είναι πολύ μικρές και τότε θα είναι πολύ εύκολο να πληρωθούν οι λογαριασμοί είτε από τους χρήστες, είτε από το δίχτυ κοινωνικής προστασίας που πρέπει να δημιουργηθεί για τις εξαιρετικά ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, ώστε όλοι να έχουμε ρεύμα και νερό.
Πρέπει άμεσα να δούμε το θέμα του πλειστηριασμού των αγρών των πραγματικών αγροτών. Το θέμα αυτό είναι εξίσου σπουδαίο και ίσως ακόμα περισσότερο, από την εκπλειστηρίαση της πρώτης κατοικίας.
Άμεσα πρέπει να ξεκινήσουν έρευνες για τους μπαταχτσήδες, που δεν πληρώνουν και κρύβονται πίσω από τις προστατευτικές διατάξεις. Αυτό που λένε κάποιοι, ότι οι Τράπεζες γνωρίζουν τους μπαταχτσήδες είναι μπούρδα. Δεν γνωρίζουν ποιος έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό, εφ΄ όσον το έμβασμα δεν έχει γίνει από τη συγκεκριμένη τράπεζα. Δεν γνωρίζουν ποιοι έχουν off shore εταιρίες. Δεν γνωρίζουν ποιοι είναι μέτοχοι ανωνύμων εταιριών, που μπορεί να έχουν στην κυριότητά τους δεκάδες άλλα σπίτια. Δεν γνωρίζουν την πλήρη περιουσιακή κατάσταση εκάστου δανειολήπτη.
Ρε με τι κάθησα σήμερα και ασχολήθηκα για να πω μια άποψη που ουδείς άλλος τη λέει. Όλοι για να απαγορευτούν οι πλειστηριασμοί και μόνον, για να είμαστε αρεστοί.
Με τους φτωχούς ενοικιαστές ρε θα ασχοληθεί κανείς; Με τους αγρότες που χάνουν τα χωράφια τους; Τα λαμόγια ρε με τις μοντέλες θα τα κυνηγήσετε ή θα τα αφήσετε στην ασφάλεια του προστατευτικού πλαισίου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου