Χριστούγεννα 2012: Όχι άλλες ευχές, καιρός για δράση αλληλεγγύης

του Γεώργιου Ι. Βασιλείου, Εκπροσώπου τύπου εν Ελλάδι του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων

24 Δεκεμβρίου 2012, 12:27

421 αναγνώσεις

Μοιραστείτε το:

Share on facebook Share on twitter Share on email Share on gmail More Sharing Services

Λένε ότι τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παιδιών. Θα πρόσθετα και των αναμνήσεων για μας τους μεγαλύτερους. Ο καθένας μας τέτοιες μέρες φέρνει εικόνες από το παρελθόν, παλιές οικογενειακές στιγμές που αποτυπώθηκαν σε κιτρινισμένες από τον χρόνο πια φωτογραφίες, μνήμες προσώπων και καταστάσεων που χάθηκαν για πάντα.  Μία ανεξήγητη (;) νοσταλγία για το παρελθόν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες για τις παλιές μέρες της αθωότητας που ζούσαμε όταν ακόμη ήμασταν νέοι και ελπίζαμε κάθε χρόνο αυτές τις μέρες της ελπίδας ότι ο κόσμος θα αλλάξει από την νέα χρονιά, θα γίνει καλύτερος, λες και οι ευχές που ακούγονταν σε όλα τα σπίτια και τα στενά της πόλης θα ξόρκιζαν το κακό και τη δυστυχία όχι μόνο από το σπίτι και την γειτονιά μας, μα από τον κόσμο ολόκληρο.
Ήταν τότε που δεν υπήρχαν ακόμη κινητά και τις ευχές τις στέλναμε με ευχητήριες κάρτες κάρτες, γραμμένες στο χέρι με γράμματα καλλιγραφικά και «επίσημα», όπως το απαιτούσαν οι περιστάσεις. Δεν μπορούσαμε τότε να φανταστούμε πως οι μέρες αυτές είκοσι χρόνια μετά θα ήταν τόσο διαφορετικές, όσο και αν μαντεύαμε ότι η τεχνολογία θα άλλαζε τόν κόσμο. Κινητά, IPad, SMS, facebook, twitter, μηνύματα έτοιμα κατά εκατοντάδες που τα στέλνουμε σε δευτερόλεπτα, φωτογραφίες ψηφιακές, βίντεο, ζωντανές συζητήσεις στο skypeμε κάποιον στην άλλη άκρη του πλανήτη... Ποιός θα το φανταζόταν ότι όλα πλέον θα γίνονταν με την τεχνολογία;
Τότε μετρούσαμε ακόμη δραχμές και τις βάζαμε πρόχειρα στην τσέπη μήπως δούμε κανέναν ζητιάνο, γιατί αισθανόμασταν ντροπή  αυτές τις μέρες να μην δίνουμε στους λίγους τότε συνανθρώπους που άπλωναν απεγνωσμένα το χέρι τους στις στάσεις του ηλεκτρικού ή έξω από τις εκκλησίες. Και ελπίζαμε ότι αυτό το φαινόμενο κάποτε θα εξαφανιζόταν, ο κόσμος θα γινόταν πιο δίκαια καμωμένος και για τους ανήμπορους και αδύναμους συνανθρώπους μας.
Μπορεί ο κόσμος όντως να προόδευσε πολύ στην τεχνολογία μα δίπλα σε αυτόν τον κόσμο της προόδου και της καταναλωτικής αφθονίας, υπάρχει και ο «άλλος» κόσμος, αυτός της ανέχειας, των αποστεωμένων σκιών που όλο και πληθαίνουν στα στενά της πόλης και περιφέρονται σέρνοντας το βήμα τους από την πείνα και την απόγνωση. Ένας κόσμος όπου τα χέρια που ζητούν ελεημοσύνη πληθαίνουν καθημερινά. Ποιός θα το φανταζόταν ότι η Αθήνα θα γέμιζε μ’ αυτές τις ανθρώπινες σκιές; Ότι στη θέση των διαφημίσεων θα ακούγονταν πλέον μηνύματα ανθρωπιστικών οργανώσεων που μάς καλούν να τείνουμε χείρα βοηθείας στους ανήμπορους συνανθρώπους μας που βουλιάζουν καθημερινά στον βούρκο της κρίσης;
Μαζί με τις πρωτοβουλίες των ευαίσθητων συμπολιτών μας, ευτυχώς έχουμε την βοήθεια της μάνας Εκκλησίας, της πνευματικής, αλλά και υλικής πια τροφού για πολλούς συνανθρώπους μας. Και όσοι από εμάς προφασίζονται πως δεν τους περισσεύουν χρήματα, ακούστε τον άγιο Χρυσόστομο που λέει πως η ελεημοσύνη δεν συνίσταται μόνο στο να δίνεις χρήματα, αλλά και στο να δείχνεις προς τον ανήμπορο χριστιανική συμπάθεια και συμπόνοια. Είναι στο χέρι μας, όσοι από εμάς έχουν την μικρή έστω δυνατότητα να σταθούμε αρωγοί στο έργο της Εκκλησίας μας, έχοντας κατά νου ότι στο πρόσωπο του ανήμπορου συνανθρώπου μας συναντάμε τον ίδιο τον Χριστό, το ίδιο το θείο βρέφος που γεννήθηκε μέσα στο καταχείμωνο με τους γονείς του κυνηγημένους και μακριά από την θαλπωρή του σπιτιού. Η αλληλεγγύη στον συνάνθρωπό είναι η μόνη πραγματική υποθήκη για ένα καλύτερο αύριο για όλους μας!