Το συσσίτιο της Ευαγγελίστριας, το ΕΣΠΑ και η προσβολή της νοημοσύνης μας

• 
• 

Λεπτομέρειες

 

Δημοσιεύτηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2014http://argolika.gr/

Οι κάτοικοι της Αργολίδας αλλά και πολλοί από τους εθελοντές που εδώ και χρόνια προσφέρουμε την στήριξή μας στον θεσμό των κοινωνικών δομών αλληλεγγύης, μείναμε άφωνοι, όταν...

πληροφορηθήκαμε από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, την αιφνιδιαστική απόφαση του εφημέριου του Ιερού Ναού της Ευαγγελίστριας Ναυπλίου, να «αναστείλει» την παροχή «του συσσιτίου αγάπης». Ήταν η πρώτη φορά που έφθανε στα αυτιά μας, η ύπαρξη προβλήματος συντήρησης των τροφίμων (!!!) που παρέχονταν από το συσσίτιο αγάπης. Ένα συσσίτιο, το οποίο φημιζόταν και αυτοδιαφημιζόταν για την ποιότητα του φαγητού που προσέφερε, για τις υποδομές που είχε καταφέρει να δημιουργήσει, για τον επαγγελματικό εξοπλισμό που είχε, αλλά και για την κοινωνική και πολιτική έμπρακτη στήριξη και προβολή, που είχε λάβει...

Σε μία νύχτα, αρχίσαμε να βομβαρδιζόμαστε με την «είδηση» ότι το παρεχόμενο εδώ και μία εξαετία συσσίτιο, αποτελούσε λίγο πολύ «κίνδυνο για την δημόσια υγεία». Ο ευρύτατα προβεβλημένος για το έργο του εφημέριος του οικείου Ιερού Ναού, εμφανίστηκε με μακροσκελείς καταχωρήσεις, ανακοινώσεις και δηλώσεις, ισχυριζόμενος ότι αυτός και οι εθελοντές είχαν πλέον φθάσει στα όρια της αντοχής και της υπομονής τους και ότι εδώ και μήνες εμπαίζονταν από την Περιφέρεια Πελοποννήσου.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του εφημέριου, η μόνη «λύση στο πρόβλημα», που θα τον έπειθε να συνεχίσει κανονικά το ανθρωπιστικό έργο του ανεσταλμένου "συσσιτίου αγάπης", υπό τις «αντίξοες συνθήκες» που περιέγραφε γλαφυρά στις δηλώσεις του και η μόνη "παρηγοριά" που θα του έδινε κουράγιο, θα ήταν η τήρηση της δέσμευσης από πλευράς Περιφέρειας, να του εντάξουν κατ' άμεση και απόλυτη προτεραιότητα στο ΕΣΠΑ την κατασκευή ενός κτηρίου παροχής συσσιτίων. Η οικοδόμηση του παραπάνω κτηρίου «θα έδινε λύση στο πρόβλημα συντήρησης των τροφίμων» και ταλαιπωρίας των εθελοντών που αντιμετωπίζει το συσσίτιο της αγάπης, αφού αφενός τα τρόφιμα που προορίζονται για το συσσίτιο συντηρούνταν σε ακατάλληλες συνθήκες, με αποτέλεσμα ο εφημέριος να κινδυνεύει να βρεθεί κατηγορούμενος από το Υγειονομικό (!!!), οι δε εθελοντές να «ταλαιπωρούνται μαγειρεύοντας σε τροχόσπιτα»(!!!).

Το παραπάνω «κτήριο παροχής συσσιτίων» θα βελτίωνε θεαματικά και αξιοζήλευτα τις συνθήκες δράσης των εθελοντών, κατά την άσκηση των μαγειρικών τους καθηκόντων, στα πλαίσια της παρασκευής του συσσιτίου, αλλά και τις συνθήκες συντήρησης των τροφίμων που χρησιμοποιούνται για να γεμίσουν το πιάτο των φτωχών συνανθρώπων μας.

Στην αρχή, κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό, που κάποιοι καχύποπτοι άρχισαν να ψιθυρίζουν, ότι δηλαδή επρόκειτο για μία αδυσώπητη προσπάθεια εντυπωσιασμού και μία καταιγίδα επικοινωνιακού πολέμου, με πιόνια τα αθώα θύματα της οικονομικής κρίσης, που λάμβαναν ένα πιάτο φαγητό, και στρατηγικό στόχο την άσκηση πίεσης στα όργανα της περιφέρειας, για την άμεση κατασκευή ενός «κτηρίου παροχής συσσιτίου» τριών ορόφων, συνολικού εμβαδού 1500 τετραγωνικών μέτρων περίπου (!!!) και προϋπολογισμού μερικών εκατομμυρίων Ευρώ. (!!!)

Ήταν δυνατόν τα θύματα της κρίσης, που σιτίζονταν καθημερινά κατά εκατοντάδες και οι ρακένδυτοι που ντύνονταν κατά χιλιάδες, (με βάση τα αριθμητικά δεδομένα, που οι ίδιοι οι φορείς της συγκεκριμένου συσσιτίου αγάπης παρείχαν), να θυσιάζονταν, εντελώς ξαφνικά, ελαφρά τη καρδία, από αυτούς που μέχρι σήμερα εμφανίζονταν ως σωτήρες και υποστηρικτές τους;

Οι πρώτες σοβαρές επιφυλάξεις άρχισαν να δημιουργούνται, όταν κάποιοι αναρωτήθηκαν για τη χρονική συγκυρία, αφού το «λουκέτο» στο συσσίτιο και στις λειτουργούσες εδώ και χρόνια υποδομές, συνέπεσε χρονικά τελείως τυχαία, με την μη ένταξη στο ΕΣΠΑ του πολυσυζητημένου τις τελευταίες ημέρες πολυτελούς κτηρίου.

Το τοπίο άρχισε να σκοτεινιάζει εντελώς, όταν όλοι διερωτήθηκαν γιατί έπρεπε εσπευσμένα να παύσει η λειτουργία του συσσιτίου, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι τόσο η Μητρόπολη Αργολίδος όσο και η ενορία της Ευαγγελίστριας, διαθέτουν ουσιαστικώς αχρησιμοποίητα εκατοντάδες τετραγωνικά μέτρα κτηριακών εγκαταστάσεων και υποδομών, δίπλα από τον Ιερό Ναό, χωρίς κανένας μέχρι σήμερα να μπορεί να εξηγήσει πειστικά, γιατί αυτά τα έτοιμα και κτήρια (παλαιά οικοτροφεία) δεν είναι κατάλληλα για την παρασκευή και παροχή συσσιτίου, την αποθήκευση των τροφίμων και την λειτουργία ιματιοθήκης και γιατί συνεπώς θα έπρεπε να φτιαχτεί ένα νέο κτήριο για να εξυπηρετήσει τις συγκεκριμένες δομές, με τέτοιο δυσθεώρητο κόστος.

Ήταν άραγε τόσο επιτακτική και κατεπείγουσα προτεραιότητα η ανάγκη εξασφάλισης άνετων συνθηκών διαβίωσης στους εθελοντές και αποθήκευσης των τροφίμων, ώστε να επιλέγεται ως λύση και να δικαιολογείται η οικοδόμηση και χρηματοδότηση ενός νέου πολυδάπανου κτηρίου παροχής συσσιτίου;

Και σε κάθε περίπτωση η μη ένταξη του παραπάνω κτηρίου στο ΕΣΠΑ και η μη ικανοποίηση του σχετικού αιτήματος, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, απενοχοποιούσε την όχι και τόσο κομψή (για να μην την χαρακτηρίσουμε διαφορετικά) απόφαση αναστολής του συσσιτίου;

Ήταν άραγε λογικό, από την μία πλευρά να ισχυρίζεσαι ότι προσφέρεις κοινωνικό έργο και ότι μαγειρεύεις από χριστιανική αγάπη «για τους φτωχούς», και από την άλλη να διακόπτεις αιφνιδιαστικά την στοιχειώδη αυτή παροχή, επειδή δεν σου έκαναν τη χάρη να σου χρηματοδοτήσουν την κατασκευή ενός κτηρίου, προϋπολογισμού μερικών εκατομμυρίων Ευρώ; Και όλα αυτά σε εποχές ισχνών αγελάδων, όταν ελλείψει πόρων υπάρχει δυσκολία να ενταχθούν στο ΕΣΠΑ έργα επιτακτικής σπουδαιότητας και ζωτικής ανάγκης, όπως νοσοκομεία, ιατρεία, σχολεία κ.λ.π. και κάθε Ευρώ χρηματοδότησης θα πρέπει να δαπανάται με απόλυτη σωφροσύνη.

Η έκπληξη και ο προβληματισμός μετατράπηκαν σε απογοήτευση, πικρία και οργή, όταν όλοι αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι η ανέχεια των συνανθρώπων μας, τους οποίους εδώ και τόσα χρόνια πολλοί από εμάς προσπαθούμε ανιδιοτελώς να στηρίξουμε, με κάθε μέσο, χρησιμοποιήθηκε, ως μοχλός πίεσης, για να εξυπηρετηθούν στόχοι παντελώς άσχετοι με την φιλανθρωπία και την αλληλεγγύη.

Σε καιρούς ανέχειας, θα έπρεπε όλοι να συμπεριφερόμαστε με μέτρο και με σεβασμό στους ανθρώπους, που έχουν την ανάγκη μας, χωρίς να δικαιούμαστε να τους χρησιμοποιούμε, στο βωμό υστερόβουλων σκοπιμοτήτων και σχεδιασμών, καπηλευόμενοι τον ανθρώπινο πόνο.

Κανείς δεν νομιμοποιείται να παίζει με τον ανθρώπινο δράμα και να φέρεται σαν κακομαθημένο παιδί που του χάλασαν το χατίρι και κανένας δεν δικαιούται να προδίδει την πολυετή ανιδιοτελή προσφορά εκατοντάδων ανθρώπων και φορέων, ευτελίζοντας και παζαρεύοντας το έργο τους.

Μέσα σε όλο αυτό το βαρύ κλίμα, με τον έντονο προβληματισμό που αναπτύχθηκε τις τελευταίες ημέρες, για την ιδέα της κατασκευής του κτηρίου που αποτέλεσε την «πέτρα του σκανδάλου». υπάρχει πιθανότητα να βγει και κάτι θετικό: Η πρωτοβουλία του εφημερίου να κατεβάσει τα ρολά του συσσιτίου «εν μία νυκτί», ξύπνησε τα κοιμισμένα αντανακλαστικά όλων μας και κατέστησε αναγκαία και επιτακτική την άμεση επανεξέταση της απόφασης να χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ και το Δήμο Ναυπλίου ένα κτήριο, που δεν θα ανήκει στο Δήμο (!!!), αλλά στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας. Ένα κτήριο που θα κατασκευαζόταν με χρήματα των Δημοτών και στο οποίο ο ιδιοκτήτης του Ιερός Ναός, διά του εκάστοτε εφημερίου, θα μπορούσε, δυστυχώς ανεξέλεγκτα να κατεβάζει τα ρολά, όποτε θελήσει, και να το χρησιμοποιεί, ανάλογα με τη σκοπιμότητα, τις ορέξεις και τους σχεδιασμούς του, χωρίς ο Δήμος να έχει τον παραμικρό αποφασιστικό λόγο και ρόλο...

Περιμένουμε να μας δοθεί μία πειστική απάντηση, για την αναγκαιότητα που υπηρετεί το παραπάνω κτήριο, αφού φοβόμαστε ότι το συγκεκριμένο μεγαλόπνοο σχέδιο, κινδυνεύει να καταστήσει αντικείμενο χλευασμού και ειρωνείας, την ίδια την ιδέα της κοινωνικής αλληλεγγύης, με την οποία είχε ταυτιστεί "το συσσίτιο αγάπης" στην περιοχή μας.

Η πρεμούρα, να κατασκευασθεί μία νέα οικοδομή, αξίας εκατομμυρίων Ευρώ, (που μάλλον ομοιάζει με πολυτελές ξενοδοχείο και συνεδριακό κέντρο, παρά με κτήριο αλληλεγγύης) για τους μαστιζόμενους από την κρίση συμπολίτες μας, θα πρέπει να μας γεννά τουλάχιστον υποψίες και να μας κρατά σε εγρήγορση. Τα χρόνια της αθωότητας και των παχουλών αγελάδων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και τα χρήματα του ΕΣΠΑ και των δημοτών θα έπρεπε πάση θυσία να πιάνουν ουσιαστικό τόπο, χωρίς να αφήνεται η παραμικρή χαραμάδα να διασπαθιστούν, για να ικανοποιήσουν τα ματαιόδοξα και ομολογουμένως προκλητικά για την εποχή που ζούμε σχέδια κάποιων...

Οι φτωχοί συμπολίτες μας, (όσοι και εάν τελικά είναι (δέκα, πενήντα, εκατό ή πεντακόσιοι), είναι βέβαιο ότι δεν χρειάζονται δαπανηρές μελέτες, καινούρια κτήρια, πολυτελείς υποδομές σίτισης και προϋπολογισμούς, που παραπέμπουν σε πεντάστερα ξενοδοχεία (παρεμπιπτόντως στη μελέτη του εν λόγω πολυτελούς κτηρίου των 1500 τ.μ., συμπεριλαμβάνονται ακόμη και αίθουσες συνεδρίων (!!!)).

Χρειάζονται άμεσο, ουσιαστικό ενδιαφέρον, σεμνότητα και ειλικρινή στοργή και στήριξη. Χρειάζονται να αισθάνονται ότι η βοήθεια που δίνεται προς αυτούς είναι άδολη, ανυστερόβουλη και δεν υπηρετεί τις ανάγκες αυτοπροβολής και το υπερφίαλο ΕΓΩ, του οποιουδήποτε κουτοπόνηρου καιροσκόπου.

Κ.Κ.