Λαμπρή Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στο Διδυμότειχο
Διδυμότειχο, των Νίκου Μαγγίνα και Αντώνη Τριανταφύλλου, φωτογραφίες του Νίκου Μαγγίνα
21 Σεπτεμβρίου 2014, 11:19
1824 αναγνώσεις
Με λαμπρότητα τελέσθηκε το πρωί της Κυριακής Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό της Παναγίας της Ελευθερώτριας στο Διδυμότειχο προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, που πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στη Θράκη. Στην Πατριαρχική Θεία Λειτουργία συμπαρέσησαν οι Μητροπολίτες Καρπάθου Αμβρόσιος, Πριγκηπονήσων Ιάκωβος, Νέας Ιερσέης Ευάγγελος, που βρίσκονται στην Πατριαρχική συνοδεία, οι Μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας Ξάνθης Παντελεήμων, Σερρών Θεολόγος, που εκπροσωπεί τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, Μαρωνείας Παντελεήμων και ο επιχώριος Επίσκοπος, Μητροπολίτης Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνός.
Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Υφυπουργός Εξωτερικών Κυριάκος Γεροντόπουλος, ενώ παρέστησαν ο Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Αλέξανδρος Δερμεντζόπουλος και ο βουλευτής Καβάλας της ΝΔ και Άρχων του Οικουμενικού Πατριαρχείου Γεώργιος Καλαντζής. Πλήθος κόσμου κατέκλυσε το ναό της Ελευθερώτριας για να προσευχηθεί και να λάβει την ευλογία του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από τα εγκαίνια του περικαλλούς Καθεδρικού ναού που δεσπόζει στον ορίζοντα της πόλης του Διδυμοτείχου, δείχνοντας τη συνέχεια του αυτοκρατορικού μεγαλείου που βίωσε κατά τον μεσαίωνα η πόλη, που φιλοξένησε την αυτοκρατορική έδρα για σειρά ετών. Αυτή τη χρονιά συμπληρώνονται και πέντε χρόνια από ην κοίμηση του μακαριστού Μητροπολίτη Διδυμοτείχου κυρού Νικηφόρου, του οποίου έμπνευση και έργο αποτέλεσε ο ναό της Παναγίας Ελευθερώτριας.
Αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία ο Οικουμενικός Πατριάρχης τέλεσε τρισάγιο στη μνήμη του μακαριστού ιεράρχη.
Ο επιχώριος Επίσκοπος, Μητροπολίτης Διδυμοτείχου Δαμασκηνός στην προσφώνησή του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη εξιστόρησε την προσπάθεια του μακαριστού Μητροπολίτη Νικηφόρου για την ανέγερση του ναού της Ελευθερώτριας. «Ο μακαριστός, εμφορούμενος από πατριωτικά και θρησκευτικά ιδεώδη, δεν ηνείχετο να δεσπόζει της πόλεως του Διδυμοτείχου το Τέμενος του Βαγιαζήτ. Αμέσως, λοιπόν, μετά την εγκατάστασή του στο Διδυμότειχο, παράλληλα με τις άλλες του ποιμαντικές υποχρεώσεις και δραστηριότητες, κινητοποίησε τους πάντες για να ανεγερθή ένας νέος μεγαλοπρεπής Ναός» ανέφερε και συνέχισε λέγοντας με ιδιαίτερο νόημα ότι «Σ’ αυτό τον τόπο που η Ανατολή συναντά τη Δύση, εδώ που συναντώνται δύο θρησκείες και τρεις πολιτισμοί, ο Ναός αυτός πιστεύουμε ότι διαχρονικά θα δίδει το μήνυμα ότι ο Χριστός ήλθε για να ενώση τους ανθρώπους, όπως ο Σταυρός Του "συνάπτει τα διεστώτα", να φέρη την καταλλαγή και την αλληλεγγύη, να φωτίση με το ανέσπερο Φως της Αναστάσεως Του τις κουρασμένες ψυχές των ανθρώπων και να τους δώση ελπίδα και παρηγοριά».
Ομιλία Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Δαμασκηνού
«Kάτω από τη σωστική σκιά και Xάρη του Τιμίου και Ζωοπoιού Σταυρού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την Παγκόσμιο Ύψωση του Οποίου εορτάζομε από 14ης τρέχοντος μηνός Σεπτεμβρίου, ιερουργήσαtε σήμερα το μυστήριο του Σταυρού και της Ανάστασης στον Καθεδρικό Ναό του Διδυμοτείχου, και ως Προεστώς της Ευχαριστιακής Συνάξεως προσφέρατε υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας την αναίμακτη και λογική μας λατρεία, εν ενότητι καρδίας και πίστεως και βιώματος και ομολογίας και ελπίδος.
Ο Σταυρός του Κυρίου στο Γολγοθά για μας τους πιστούς είναι η κατάκτηση της απολύτρωσης με την ολοκληρωτική θυσία, είναι το οδυνηρό τέρμα του έργου του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, που καταλήγει στη νίκη κατά του θανάτου και της αμαρτίας. Μέσα στην ακατάπαυστη ροή των φθαρτών και εγκοσμίων ο Σταυρός παραμένει σύμβολο μοναδικό, ιερό και ακαταμάχητο του πνευματικού και ανώλεθρου κόσμου και της Θείας ζωής, όπου η αγάπη θριαμβεύη κατά του μίσους, η χαρά κατά του πόνου, η ελπίδα κατά της απόγνωσης, το φως κατά του σκότους, η αιώνια ζωή κατά του θανάτου. Από το μυστήριο του Σταυρού εμπνεύσθηκαν οι αθάνατοι αγωνιστές του Πνεύματος και γεννήθηκαν οι Μάρτυρες και Ομολογητές της Πίστεώς μας, αρχής γενομένης από του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου μέχρι των συγχρόνων χριστιανών θυμάτων στη Μέση Ανατολή. Όλοι αυτοί εμβαθύσαντες εβίωσαν το μυστήριο του Σταυρού και ακολούθησαν την επίπονη και τραχεία πορεία Του, μια πορεία που όμως φωτίζεται από τη δόξα και το φως της λαμπροφόρου Αναστάσεως.
Ο Χριστός δεν θυσιάζει τους άλλους για να σώση τον κόσμο, θυσιάζει τον Εαυτό του για να ζήση ο Κόσμος.
Σε κάθε Θεία Λειτουργία είναι κοινή συνείδηση της Εκκλησίας ότι ο Χριστός ξαναγεννιέται, ευαγγελίζεται το λαό του Θεού, θαυματουργεί θεραπεύοντας την αμαρτία, και, τέλος, Σταυρώνεται και Ανίσταται εκ των νεκρών για τη δική μας σωτηρία. Το Πάθος και η Ανάσταση είναι έκφραση υπαρξιακής καταστάσεως, έκφραση ενός μοναδικού βιώματος. Στην Εκκλησία ο ακάνθινος στέφανος, η κόκκινη χλαμύδα, ο κάλαμος, οι εμπτυσμοί, οι μαστιγώσεις, οι εμπαιγμοί, η χολή με το όξος και η λόγχη είναι συνήθεις καταστάσεις. Όπως οικείο τοπίο για την Εκκλησία είναι και ο Γολγοθάς· ο Ιούδας, ο Πιλάτος, ο Άννας με τον Καιάφα και οι σταυρωτές. Όλοι είναι πρόσωπα από παλιά γνωστά.
Αλλά και το Γένος μας τοιουτοτρόπως επορεύθη ανά τους αιώνας.Εβίωσε τον Σταυρό του Χριστού, γι’αυτό και δοξάσθηκε και ανέδειξε χιλιάδες αγίων και μυριάδες δικαίων κάι τετελειωμένων εν Χριστώ πνευμάτων. Με πρωτοπόρο την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και τον μαρτυρικό της Πατριάρχη, που πορεύθηκε και πορεύεται επί του Σταυρού, πάντοτε, όπως είπατε προ ετών, «κατάστικτος τοις μώλωψι διά τον Χριστόν και διά τα τέκνα Της, πάντοτε καυχωμένη διά τας θλίψεις και τα παθήματά Της, διά την ασθένειαν και τας πληγάς Της! Πάντοτε αποδεχομένη εν υπακοή πίστεως και υπομονή πολλή κάθε σταυρικήν ευλογίαν του ουρανού! Αλλά διά τούτο είναι εις θέσιν να βεβαιώση με την αδιάψευστον βεβαίωσιν του αίματος των Πατριαρχών, των Επισκόπων, των ιερέων, των μοναχών και των λαικών τέκνων Της, με την σφραγίδα των ιερών θλίψεων και των ιδρώτων και των καμάτων και των υπομονών, την μεγάλην αλήθειαν της πίστεως, την αλήθειαν της χρηστότητος του Κυρίου, την αλήθειαν της αγάπης Του, την αλήθειαν της Αναστάσεως, την αλήθειαν της αιωνίου ζωής και σωτηρίας».
Ιδιαίτερα, προσθέτει η ελαχιστότης μου, εδώ στη Θράκη η χριστιανική ζωή είναι ταυτόσημη με την μαρτυρική ζωή. Αυτό βέβαια μπορεί να υπηχεί παράδοξα στα ώτα των πολλών, όμως για τους ανθρώπους της Θράκης είναι βίωμα, τρόπος και στάση ζωής. «Γίνεσθε μοι μάρτυρες, ότι εγώ μάρτυς ειμί». Σταυρός και Ανάσταση εδώ στη Θράκη είναι καθημερινή μαρτυρία. Οι πρόγονοί μας έχοντας προσηλωμένο το βλέμμα στο Σταυρό έμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους και πότισαν με το αίμα τους και τον ιδρώτα του αγώνα τους αυτό τον τόπο.
Ιερουργήσατε το λοιπόν το ιερό μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως στον Πανίερο αυτό Καθεδρικό Ναό της πόλης μας, ο οποίος ανηγέρθη για να τελεσιουργείται το μυστήριο της σωτηρίας και να οικοδομείται το Σώμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας εις δόξαν και αίνον του πανυμνήτου ονόματος του Δομήτορος αυτής Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Είναι δε αφιερωμένος από τον Κτίτορά του στην Υπέρμαχο Στρατηγό, την Παναγία μας, την επικαλουμένη Ελευθερώτρια, διά να ελευθερώνει τον πιστό λαό μας από την τυραννία των παθών και των ποικίλων εχθρών της Πίστεως και του Γένους. Ο Ναός συγχρόνως είναι και ένα μνημείο, το οποίο για τους πιστούς είναι οδηγός ζωής και για τους απίστους όνειδος και καταισχύνη.
Ανασύροντας το παραπέτασμα του χρόνου θα ήθελα να φρεσκάρω στη μνήμη όλων μας τα γεγονότα εκείνα του παρελθόντος, που αφορούν στην ανέγερση αυτού του Ναού, που κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας μας είναι «επίγειος ουρανός, εν ω ο ουράνιος Θεός ενοικεί και εμπεριπατεί», κατά δε την θεολογία μας «ο συμβολικός χώρος, ο οποίος συνάπτει Θεόν και άνθρωπον».
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Νικηφόρος με την ενθρόνισή του στο Διδυμότειχο τον Ιανουάριο του 1989 διεπίστωσε την έλλειψη ενός ναού στο κέντρο της πόλεως, όπου κυριαρχούσε από αιώνες το Τέμενος του Βαγιαζήτ. Οι υπάρχοντες Ναοί του Διδυμοτείχου περιορίζονταν στο Κάστρο της πόλεως και στις υπώρειες αυτού, αφού ο οικιστικός ιστός της πόλεως μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα εκτεινόταν εντός και πέριξ του Κάστρου.
Ο μακαριστός, εμφορούμενος από πατριωτικά και θρησκευτικά ιδεώδη, δεν ηνείχετο να δεσπόζει της πόλεως του Διδυμοτείχου το Τέμενος του Βαγιαζήτ. Αμέσως, λοιπόν, μετά την εγκατάστασή του στο Διδυμότειχο, παράλληλα με τις άλλες του ποιμαντικές υποχρεώσεις και δραστηριότητες, κινητοποίησε τους πάντες για να ανεγερθή ένας νέος μεγαλοπρεπής Ναός.
Παρά τις υποκινούμενες αντιδράσεις μιάς γνωστής για τις τοποθετήσεις της ομάδας, ο Μητροπολίτης Νικηφόρος, που διεκρίνετο για το καλώς νοούμενο πείσμα και την επιμονή του, πείθει την Δημοτική αρχή με το νέο τότε Δήμαρχο κ. Ευάγγελο Παπατσαρούχα, που άμεσα ενστερνίστηκε και αγκάλιασε το όραμα του Μητροπολίτου. Με το αυθορμητισμό που τον διέκρινε κι εκείνον ετέθη στη διάθεση του μακαριστού Ποιμενάρχη όλος ο μηχανισμός του Δήμου και άρχισαν οι εργασίες.
Στις 17 Ιουλίου 1992 έγινε η θεμελίωση του νέου Ναού . Τα σχέδια ανέλαβε και εκπόνησε το επιτελείο του Καθηγητή της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Νικολάου Μουτσοπούλου με την επιτόπια επίβλεψη του Αρχιτεκτονικού Γραφείου του μετέπειτα Δημάρχου κ. Χρήστου Τοκαμάνη.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα οι εργασίες άρχισαν και ολοκληρώθηκαν σε μία διετία και την Κυριακή 29 Μαΐου 1994, ο μακαριστός Μητροπολίτης Νικηφόρος τέλεσε τα εγκαίνια του Μεγαλοπρεπούς Ναού της Παναγίας της Ελευθερώτριας. Με εν Κυρίω καύχηση ο μακαριστός ανεφώνησε τότε∙«Νενίκηκα σε Βαγιαζήτ»! Τα εγκαίνια έγιναν σε μια συγκινητική ατμόσφαιρα με τη συμμετοχή πλήθους πιστών απ΄ όλη την περιοχή της Θράκης.
Ο νέος Ναός είναι μνημείο για την πόλη του Διδυμοτείχου αλλά και για τη Θράκη γενικότερα. Έχει μήκος 42 μέτρα και πλάτος 28 μέτρα. Το ύψος του κωδωνοστασίου φθάνει τα 33 μέτρα και ο σταυρός του είναι ορατός απ’ όλα τα σημεία της πόλης, της γείτονος και της ευρύτερης περιοχής.
Αργότερα μπροστά στο Ναό, για να μαρτυρεί τους ακατάλυτους δεσμούς του Διδυμοτείχου με τη Βασιλεύουσα και την τελευταία δυναστεία των Παλαιολόγων, στήθηκε ο χάλκινος αδριάντας του τελευταίου βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του ΙΑ’ Παλαιολόγου, δίπλα στον οποίο ενταφιάσθηκε ο Μητροπολίτης Νικηφόρος στις 6 Οκτωβρίου 2009, ως Κτίτορας του Ναού .
Μετά την ολοκλήρωση των βασικών οικοδομικών εργασιών και την απόδοση του Ναού στη λατρεία συμπληρώθηκε σταδιακά ο εξωραισμός του με την τοποθέτηση εικονοστασίου από το εργαστήριο Ξυλογλυπτικής Αμανατίδη, με εικόνες που φιλοτεχνήθηκαν από τον εκ Διδυμοτείχου αγιογράφο Βάιο Τσουλκανάκη και το εργαστήριο του αγιογράφου Αναστασίου Δαμίγου. Στη συνέχεια η αγιογράφηση του Ναού ανετέθη στον εκ Διδυμοτείχου αγιογράφο Ιωάννη Σαρσάκη, ο οποίος εντός μιάς δεκαετίας παρουσίασε ένα μοναδικό αγιογραφικό έργο.
Στον τρούλλο του Ναού μέσα από ψηφίδες προβάλλει ο Παντοκράτορας, περιστοιχιζόμενος από τους Δικαίους και τους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, έργο του καλλιτέχνη Παύλου Σαρφατή. Αργότερα ο ίδιος καλλιτέχνης απεικόνισε σε ψηφιδωτό στην είσοδο του Ναού τον μακαριστό Μητροπολίτη να προσφέρει γονυπετής τον Ναό στην Παναγία την Ελευθερώτρια, η οποία προστατεύει και σκεπάζει την πόλη του Διδυμοτείχου.
Στη μεγάλη του αυτή προσπάθεια ο μακαριστός Νικηφόρος αναζήτησε και βρήκε πρόθυμους συμπαραστάτες από την περιοχή της Θράκης, αλλά και απ΄ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Πέρα από την ενίσχυση της Πολιτείας, την οικονομική συνδρομή τους προσέφεραν πρόθυμα πάρα πολλοί φορείς, η Ιερά Σύνοδος, Μητροπόλεις, Σύλλογοι, Επιμελητήρια αλλά και χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι δωρητές. Ο ίδιος ο μακαριστός Μητροπολίτης μας ανέφερε πως με θαυμαστό τρόπο η Παναγία ανταποκρινόταν κάθε φορά στις παρακλήσεις του για να ολοκληρωθή σύντομα «το Σπίτι της», όπως έλεγε.
Ο χρόνος δικαίωσε τον μακαριστό Νικηφόρο. Όλοι σήμερα καμαρώνουμε, διότι ο Καθεδρικός Ναός της πόλης μας εκφράζει τα μεγαλεία του Θεού, ανταποκρίνεται στις λατρευτικές ανάγκες των πιστών, εξυπηρετεί τις επίσημες τελετές, μα, πάνω απ’ όλα, είναι ένα σύμβολο, μία διαχρονική μαρτυρία ότι εδώ υπάρχει Χριστός και Ελλάδα και ένα μνημείο που θα διερμηνεύει ανά τους αιώνας την πίστη εκείνων που το εμπνεύσθηκαν και το υλοποίησαν, προς δόξαν του Αληθινού Θεού.
«Δόξα και τιμή και ειρήνη οφείλεται παντί τω εργαζομένω το αγαθόν» γράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή Του (Ρωμ. 20, 10). Δόξα λοιπόν και τιμή στον Κτίτορα και στους καθ’ οιονδήποτε τρόπον συνδραμόντας για την ανέγερση του αγίου Οίκου τούτου, στον οποίο μετεφέρθη εκ των πραγμάτων το κέντρον της εκκλησιαστικής ζωής της τοπικής μας Εκκλησίας, αλλά και εις τον οποίο πλέον κτυπά η καρδιά της τοπικής μας κοινωνίας.
Ο χρόνους και καιρούς εξουσιάζων Κύριος αξιώνει την τοπική Εκκλησία του Χριστού να εορτάση με την ιδικήν Σας παρουσία Παναγιώτατε, αυτή την ιστορική επέτειο. Επέτειο συνάπτουσα το παρελθόν με το παρόν, το χθες με το σήμερα. Επέτειο που φωτίζει το μέλλον.
Πανηγυρίζει λοιπόν, ο λαός του Διδυμοτείχου την ανάμνηση των εγκαινίων του Ιερού Καθεδρικού Ναού τούτου, καθώς φέτος συμπληρώθηκαν είκοσι χρόνια από το ιστορικό αυτό γεγονός και ευγνωμόνως μνημονεύει του ονόματος του μακαριστού Κτίτορός του Μητροπολίτου Ν ι κ η φ ο ρ ο υ. Η μνήμη αυτού είη αγήρως!
Σ’ αυτό τον τόπο που η Ανατολή συναντά τη Δύση, εδώ που συναντώνται δύο θρησκείες και τρεις πολιτισμοί, ο Ναός αυτός πιστεύουμε ότι διαχρονικά θα δίδει το μήνυμα ότι ο Χριστός ήλθε για να ενώση τους ανθρώπους, όπως ο Σταυρός Του «συνάπτει τα διεστώτα», να φέρη την καταλλαγή και την αλληλεγγύη, να φωτίση με το ανέσπερο Φως της Αναστάσεως Του τις κουρασμένες ψυχές των ανθρώπων και να τους δώση ελπίδα και παρηγοριά.
Αυτό το μήνυμα άλλωστε είναι το διαχρονικό και οικουμενικό μήνυμα του Φαναρίου, που κομίζει σε όλους εμάς, η δική σας παρουσία στην εξαιρετική αυτή επέτειο, που εορτάζουμε. Εκ μέρους του Εντιμοτάτου κ. Δημάρχου Διδυμοτείχου, Παρ. Πατσουρίδη, του Εκλαμπρότατου Στρατηγού της 16ης Μεραρχίας Στρατηγού Αντ. Βιτετζάκη, όλων των τοπικών αρχών και του φιλοχρίστου λαού της θεοσώστου ταύτης επαρχίας Σας ευχαριστούμε και Σας ευγνωμονούμε πάντων ένεκα.
«Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός». Η παρουσία Σας σήμερα στον τόπο μας πλημμυρίζει τις καρδιές όλων μας, διότι είδομεν το Φως το αληθινόν, διότι ελάβομεν την ευλογίαν, ακούσαμε την ηδύφθογγο λύρα της Εκκλησίας, απολαύσαμε το πάγχρυσο στόμα της θεολογίας, το εγκαλώπισμα της Βασιλεύουσας, τον ένθεο νού της Εκκλησίας, τον οραματιστή μιάς νέας πορείας, τον ενσαρκωτήν των ιδανικών και των αξιών της ζωής, τον ακαταπόνητο και θεήλατο ηγέτη των ορθοδόξων, τον αγγελιοφόρο του μηνύματος της εν Χριστώ ανακαινίσεως του κόσμου, τον Πατριάρχην της ενότητος, της ειρήνης, της θυσίας, της διακονίας και της ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών.
Δεχθήτε, Παναγιώτατε Δέσποτα, για μία ακόμη φορά εκ μέρους όλων μας την επ’ εκκλησίαις αναπεμπομένη αναφορά «Μνήσθητι Κύριε ο Θεός του Αρχιεπισκόπου και Πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου, ον χάρισαι ταίς αγίαις σου Εκκλησίαις εν ειρήνη, σώον έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα και ορθοτομούντα τον λόγον της σης αληθείας».
Σχετικά άρθρα
20 Σεπτεμβρίου 2014 Οικουμενικός Πατριάρχης: Η Εκκλησία μας είναι πηγή ενότητας
20 Σεπτεμβρίου 2014 Οικουμενικός Πατριάρχης: Αισθανόμεθα ως ευρισκόμενοι εις την δική μας οικίαν
19 Σεπτεμβρίου 2014 Έτοιμη η Ορεστιάδα για την υποδοχή του Οικουμενικού Πατριάρχη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου