DAB

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Η ΔΕΣΠΟΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Η ΔΕΣΠΟΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Με κάθε λαμπρότητα εορτάστηκε η Δεσποτική εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου στο ορεινό χωριό των Λιμνών ,του δήμου Άργους Μυκηνών .Ο ομώνυμος ιερός ναός που είναι αφιερωμένος στην Υπαπαντή του Χριστού ,μαζεύει κάθε χρόνο πάρα πολύ κόσμο από την Αργολίδα και την Κορινθία μιας και στον ναό φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Υπαπαντής .Φέτος στον πανηγυρικό εσπερινό χοροστάτησε ο θεοφιλέστατος επίσκοπος Επιδαύρου κ. Καλλίνικος πλαισιωμένος από ιερείς από το Ναύπλιο και το Αργος. Στο τέλος του αρχιερατικού εσπερινού ο θεοφιλέστατος επίσκοπος κήρυξε τον θείο λόγο .Κατόπιν ακολούθησε η λιτάνευση της ιερής εικόνας σε όλο το χωριό ,παρά το τσουχτερό κρύο ,προς ευλογία των κατοίκων .Παρών στον εσπερινό ο βουλευτής Αργολίδας κ. Ανδριανός Ι. ο δήμαρχος Ναυπλίου κ. Παναγιώτης Αναγνωσταράς ο δήμαρχος Άργους κ Δ. Καμπόσος ,ο περιφερειακός σύμβουλος κ. Β. Σίδερης καθώς και αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι του δήμου Άργους.

Το γεγονός αυτό εξιστορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς στο Β’ κεφάλαιο, στ.22-35.
Συνέβη 40 μέρες μετά τη γέννηση του παιδιού Ιησού. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο, η Παρθένος Μαρία, αφού συμπλήρωσε το χρόνο καθαρισμού από τον τοκετό, πήγε στο Ναό της Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιωσήφ, για να εκτελεσθεί η τυπική αφιέρωση του βρέφους στον Θεό, κατά το «παν άρσεν διανοίγον μήτραν άγιον τω Θεώ κληθήσεται» και για να προσφέρουν θυσία, που αποτελούνται από ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια.
Κατά τη μετάβαση αυτή, δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του ο υπερήλικος Συμεών.
Το γεγονός αυτό αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν ήλθε να καταργήσει το Μωσαϊκό Νόμο, όπως ισχυρίζονταν οι Φαρισαίοι και Γραμματείς, αλλά να τον συμπληρώσει και να τον τελειοποιήσει.
Η Υπαπαντή του Κυρίου γιορτάζεται από την Εκκλησία στις 2 Φεβρουαρίου.
Απολυτίκιο
Χαίρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Πάρθενε. εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τους εν σκότει. Ευφραίνου και συ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τον ελευθερωτήν των ψυχών ημών, χαριζόμενον ημίν και την Ανάστασιν.