Ζει Κύριος ο Θεός! (Η Κοινωνία ξεπέρασε την πολιτική)

Ημ. Δημοσίευσης: Feb 10, 2012 Hits: 782 | Εκτύπωση    Αποστολή

Άρθρο του Σεβ.Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου, για το Amen.gr Από τη μιά παρακολουθούμε με θλίψη και απορία την έκβαση των πολιτικών οικονομικών εγκλημάτων στον τόπο και την υποκριτική επιλύσεώς τους, και από την άλλη βιώνουμε με ικανοποίηση και θαυμασμό την συστράτευση του λαού μας σε αλληλέγγυες πράξεις φιλανθρωπίας και προσφοράς για την ανακούφιση των ασθενεστέρων. Ελεηνολογούμε τους πολιτικούς ταγούς και χαιρόμαστε το λαό μας που ανέδειξε μέσα από την ψυχή του τέτοιες δυνάμεις. Άνθρωποι νέοι και ώριμοι, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, άνδρες και γυναίκες εντάσσονται σε υπάρχουσες δομές, εκκλησιαστικές και αυτοδιοικητικές, προκειμένου να προσφέρουν σε Ιδρύματα και συσσίτια. Άλλοι συγκροτούν άτυπες ομάδες που περιφέρονται τις νύχτες για να παράσχουν φαγητό και ρουχισμό σε αστέγους. Κι άλλοι αυτοδιατίθενται σε εθελοντικά σύνολα, πρόθυμοι σε κάθε κάλεσμα οποιουδήποτε. Έτσι• Περιφερειακές Ενότητες, Δήμοι, Ενώσεις, Νοσηλευτήρια,  Σύλλογοι, σε ολόκληρη τη Χώρα δραστηριοποιούνται έντονα, κάποτε και αλληλοεπικαλυπτόμενοι, με ζήλο και ανταγωνιστική μερικές φορές, τακτική. Με πρωτόγνωρες ιδέες, με εξαιρετική αμεσότητα, με θαυμαστή αποτελεσματικότητα προσπαθούν και επιτυγχάνουν πολλά, πάρα πολλά. Δεν υπάρχει, στ´ αλήθεια άλλος τρόπος να απαντήσουμε στην κρίση. Όλοι λένε ότι είναι κρίση πνευματική κι ενώ οι πολιτικοί μας που την δημιούργησαν πασχίζουν χωρίς να πείθουν πως θα την λύσουν, ο λαός μας υπερακοντίζοντας, την θεραπεύει με πνευματικά κριτήρια. Οι μέχρι χθές αδιάφοροι και εγωϊστές, οι μέχρι τώρα φίλαυτοι και ωχαδελφικοί Έλληνες, ενεργοποιώντας τα γονίδια της φυλής μας επιδεικνύουν τόσες υπνώτουσες αρετές και αξίες, που θα ορκιζόμασταν προ καιρού ότι είχαν εξάπαντος εξαλειφθεί από την ελληνορθόδοξη ψυχοσύνθεση. Κι όμως, υπάρχουν. Ο Θεός να ευλογεί τον λαό μας, ο Χριστός να παραστέκει τους αδύναμους αδελφούς του, η Παναγία μας να αγκαλιάζει τα παιδιά της και οι άγιοί μας, που στολίζουν κάθε βουνό και κάμπο, κάθε στεριά και παραλία, να μας κρατούν από το χέρι στο σεισμό που μας ταρακουνάει. Δεν χάθηκε η ελπίδα. Δεν απέβησαν μάταια τα κηρύγματα, οι λειτουργίες, οι αγρυπνίες της χριστιανικής Εκκλησίας στον τόπο. Δεν ξαγρυπνούν αναποτελεσματικά τα μοναστήρια στη Χώρα. Καλλιεργείται ο λαός, κρατιέται ζωντανή η Πίστη, μένει ζεστή η φωτιά της αγάπης του Ευαγγελίου, αναμένη φλόγα της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο, που διδάσκει η Εκκλησία. Ακόμα κι όταν ο λαός μας έχει παράπονα από τους εκκλησιαστικούς ταγούς του, ακούει τα λόγια τους, αντλεί από την διδαχή τους. Ζεί Κύριος ο Θεός στην Ελλάδα. Έχει ελπίδες ο τόπος και υπάρχει μέλλον γ' αυτόν. Ας συνεχίσουμε έτσι.