Για την πατρίδα και την πίστη

Ημ. Δημοσίευσης: Feb 11, 2012 Hits: 842 | Εκτύπωση    Αποστολή

Άρθρο του Γενικού Γραμματέα Θρησκευμάτων Γιώργου Καλαντζή, στο Amen.gr Η χώρα έχει δύο επιλογές: είτε θα παραμείνει στην Ευρώπη, είτε θα γίνει η Βόρειος Κορέα της Μεσογείου. Ο πρώτος δρόμος είναι ένας Γολγοθάς που στο τέλος του υπάρχει η Ανάσταση. Ο δεύτερος δρόμος είναι ένας Γολγοθάς χωρίς Ανάσταση. Χωρίς το δάνειο ποιος θα πληρώσει τους μισθούς, τις εισαγωγές τροφίμων, πετρελαίου και φαρμάκων; Μετά την πτώχευση, όλη η γη και τα σπίτια που είναι υποθηκευμένα, θα περάσουν στις τράπεζες και οι τράπεζες θα περάσουν στα χέρια των ξένων που θα τις αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές. Μέσα σε μια νύχτα από νοικοκύρηδες θα γίνουμε κολίγοι. Αν χρεοκοπήσουμε, η κρίση που ζούμε σήμερα, θα είναι παράδεισος μπροστά σε αυτό που θα έρθει. Και οι πρώτοι που θα το πληρώσουν θα είναι οι πιο αδύναμοι, εκείνοι που δεν μπορούν να πάρουν το αεροπλάνο για να πάνε σ’ άλλη χώρα. Αν χρεοκοπήσουμε, θα μείνουμε μόνοι απέναντι σε μια Τουρκία 74 εκατομμυρίων κατοίκων με 8% ανάπτυξη, τεράστια εσωτερικά προβλήματα και 10% έλλειμμα, δηλαδή απέναντι σε μια Τουρκία που είναι θέμα χρόνου να ζήσει μιαν ακόμα κρίση. Εδώ και χρόνια ελάχιστοι τόλμησαν να πουν την αλήθεια, κι όσοι το έκαναν λοιδορήθηκαν. Αποτύχαμε όλοι μαζί γιατί αντιμετωπίσαμε το Κράτος μας σαν να ήταν ένα ξένο Κράτος απέναντι στο οποίο είχαμε μόνο δικαιώματα και καμία υποχρέωση. Για να κερδίσουμε ότι χάσαμε, θα χρειαστούν πολλά χρόνια, πολλά δάκρυα και πολύς ιδρώτας ώστε να υλοποιηθούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και να γίνουμε ένα σοβαρό, σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος με παραγωγική βάση. Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος. Ας μην ξεχνάμε ότι, όπως μας διδάσκει η παράδοσή μας, ο εύκολος δρόμος είναι πάντα ο δρόμος της απώλειας, όχι της σωτηρίας. Αν από την πρώτη στιγμή είχαμε προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις όπως αυτή για την Ανώτατη Παιδεία, σε ιδιωτικοποιήσεις, σε μεταφορά αρμοδιοτήτων από το κράτος στον ιδιωτικό τομέα, στην απονομιμοποίηση της ανομίας, στην απελευθέρωση των επαγγελμάτων με την διασφάλιση του ανταγωνισμού για να πέσουν οι τιμές και κυρίως στον έλεγχο της φαρμακευτικής δαπάνης και τη μείωση των αμυντικών δαπανών, σήμερα δεν θα χρειαζόταν να ματώσουμε τόσο. Είναι ντροπή να κατασυκοφαντείται η Εκκλησία για την «αμύθητη» περιουσία της την οποία όμως δεν επιτρέπεται να αξιοποιήσει ή, ακόμα χειρότερα, είναι καταπατημένη. Η Εκκλησία πρέπει να την εκμεταλλευθεί -με μόνη προϋπόθεση να μην την πουλήσει ποτέ σε κανέναν- όχι για να πληρώσει τους μισθούς των Κληρικών αλλά για να ανακουφίσει τον λαό μας μέσω των δομών κοινωνικής πρόνοιας. Είναι ντροπή ότι ενώ εδώ και δυο χρόνια οι μειώσεις στο μέσο εισόδημα των μισθωτών είναι πάνω από 30%, η τελευταία ιδιωτικοποίηση είναι εκείνη της Ολυμπιακής που δεν είναι και το καλύτερο παράδειγμα. Είναι ντροπή ότι ενώ οι μισθοί μειώνονται, καμία πρωτοβουλία δεν έχει αναληφθεί για τη μείωση των δόσεων των στεγαστικών δανείων των νοικοκυριών. Όπως «κουρεύονται» οι μισθοί θα έπρεπε να «κουρευτούν» και τα δάνεια. Αν αντί να χρησιμοποιούμε την παράδοσή μας όπως ο σκατζόχοιρος τα αγκάθια του, την χρησιμοποιούσαμε όπως ο λέοντας τα δόντια του, θα θυμόμασταν ότι το ορθόδοξο ήθος δεν διδάσκει την τρυφηλότητα, την αμετροέπεια και τον αλόγιστο δανεισμό. Το ορθόδοξο ήθος διδάσκει ότι το πιο  γλυκό ψωμί είναι εκείνο που το δουλέψαμε, όχι εκείνο που πήραμε με δανεικά. Οι πολιτικοί μας αρχηγοί προτίμησαν να σώσουν τις επικουρικές (προσέξτε τον όρο) συντάξεις κι όχι τους μισθούς. Προτίμησαν δηλαδή να περιφρουρήσουν τα κεκτημένα συγκεκριμένων επαγγελματικών κατηγοριών που σήμερα δεν δουλεύουν κι όχι τις προοπτικές όλων αυτών που εργάζονται για να ζουν όλοι οι υπόλοιποι. Έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο φαυλότητας, οι συνταξιούχοι να παίρνουν περισσότερα από τους εργαζόμενους κι αυτό να θεωρείται δίκαιο! Όχι, λοιπόν, δεν είναι δίκαιο, είναι ένα φρικτό έγκλημα απέναντι στους νέους της πατρίδας μας. Αυτό δείχνει πόσο γερασμένη χώρα είμαστε γιατί οι πολιτικοί αρχηγοί πήραν αυτή την απόφασή μετρώντας ψήφους για τους ίδιους, όχι ποιο είναι το σωστό για τη χώρα. Πρόκειται για πόλεμο γενεών με μόνιμα θύματα όσους είναι κάτω από 45. Αντί να προχωρήσουμε στην κατάργηση των Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου που ελέγχει το δημόσιο με την σταδιακή απόλυση όσων προσλήφθηκαν εκτός ΑΣΕΠ μετά το 2000 (δηλαδή να διαλύσουμε το πελατειακό σύστημα όλων των κομμάτων τώρα), προτιμήσαμε την αυτοκαταστροφική εργασιακή εφεδρεία οδηγώντας σε υποχρεωτική απόλυση στελέχη της κεντρικής διοίκησης με πείρα και ικανότητες τα οποία τώρα μας είναι περισσότερο απαραίτητα από ποτέ. Το πολιτικό μας σύστημα αποδείχθηκε ικανό να περικόψει οριζόντια μισθούς και συντάξεις αλλά ανίκανο να συγκρουστεί με τις συντεχνίες. Το πολιτικό μας σύστημα ακόμα και αν ψηφίσει τη σωτηρία της χώρας δεν έχει τη δυνατότητα να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις. Όποιο κόμμα αναλαμβάνει αυτή την ευθύνη, οδηγείται στην διάλυση. Το υπέστη το ΠΑΣΟΚ και τώρα το ζει η ΝΔ και ο ΛΑΟΣ. Το φίδι του λαϊκισμού που όλοι ζέσταναν στον κόρφο τους, δεν γνωρίζει αφέντη, τους δαγκώνει όλους. Η εξήγηση βρίσκεται στο εκλογικό σύστημα και ειδικά στον σταυρό προτίμησης. Για να είναι λύτρωση και όχι καταστροφή οι επόμενες εκλογές, θα πρέπει η παρούσα Βουλή να ψηφίσει τώρα νέο εκλογικό νόμο για την κατάργηση του σταυρού, την κατάτμηση των εκλογικών περιφερειών, την απαγόρευση αποσπάσεων δημοσίων υπαλλήλων στα κόμματα, την δημοσιοποίηση των πηγών της  χρηματοδότησής τους και των εξόδων τους, και την αύξηση του ορίου για να εκπροσωπείται ένα κόμμα στη Βουλή στο 5%. Αν δεν αλλάξει το εκλογικό σύστημα, η μόνη σωτηρία της χώρας είναι ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Παπαδήμου με τεχνοκράτες και πολιτικούς οι οποίοι ή δεν θα είναι υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές ή θα μπουν στις εκλόγιμες θέσεις του ψηφοδελτίου επικρατείας. Για την πατρίδα και την πίστη, ήρθε η ώρα να πούμε το μεγάλο ΝΑΙ αναλαμβάνοντας ο καθένας τις ευθύνες του.