Καταστρέφουν το καταφύγιο των φλαμίνγκο

Καταστρέφουν το καταφύγιο των φλαμίνγκο

 Του Γιάννη Μύττη

Μία τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή σημειώνεται στον υγρότοπο της Νέας Κίου. Λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πόλη του Ναυπλίου, ένα σπάνιο υγροτοπικό οικοσύστημα που φιλοξενεί δεκάδες σπάνια φλαμίνγκο έχει μετατραπεί σε υπαίθρια χαβούζα. Βιομηχανικά απόβλητα αγνώστου είδους, μπάζα, σκουπίδια, λάστιχα φορτηγών και άλλα απορρίμματα συνθέτουν το τοπίο του αίσχους. Ταυτόχρονα, διάφορες μπούκες εργοστασίων αδειάζουν απευθείας στον Αργολικό κόλπο, ρυπαίνοντας με ανεπεξέργαστα λύματα τη θαλάσσια περιοχή. Τη χαριστική βολή έρχονται να δώσουν διάφορα κέντρα διασκέδασης δίπλα στον υδροβιότοπο, που βομβαρδίζουν με υψηλά ντεσιμπέλ το οικοσύστημα.


Η πλούσια ορνιθοπανίδα της περιοχής βρίσκεται σε κίνδυνο. Κάτοικοι και φορείς καταγγέλλουν στη Real planet ότι η τοπική αυτοδιοίκηση και η Περιφέρεια Πελοποννήσου αφήνουν τόσα χρόνια την ευαίσθητη περιοχή χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο προστασίας, με αποτέλεσμα σήμερα να κινδυνεύει με ολική καταστροφή. Μέσα στον υγρότοπο απαντώνται αρκετά είδη σπάνιων πουλιών. Από τους επιστήμονες της Ορνιθολογικής Εταιρείας έχουν καταγραφεί κύκνοι, αιγαιόγλαροι, λευκοτσικνιάδες, σταχτοτσικνιάδες, αργυροτσικνιάδες.

Ομως, την κορωνίδα του υγρότοπου της ορνιθοπανίδας αποτελούν τα φλαμίνγκο ή φοινικόπτερα, όπως είναι η επιστημονική τους ονομασία, καθώς διάλεξαν τον υγρότοπο τη Νέας Κίου ως ιδανικό καταφύγιο πριν ξεκινήσουν το μεγάλο ταξίδι τους για τις σαβάνες της Αφρικής. Τις πρώτες καταγραφές για την ύπαρξή τους στον υγρότοπο τις έχουμε ήδη από τον 19ο αιώνα, από Γάλλους φυσιοδίφες.

Η ρύπανση διώχνει τα πουλιά

Από το 2005 η Ορνιθολογική Εταιρεία είχε επισημάνει πως το οικοσύστημα έπρεπε να ενταχθεί σε ολοκληρωμένο καθεστώς προστασίας.

Προειδοποιούσε μάλιστα σε έκθεσή της ότι «το Ναύπλιο διώχνει τους φτερωτούς του επισκέπτες». Επιπλέον, ορισμένοι κάτοικοι με οικολογικές ευαισθησίες είχαν δώσει τη δική τους μάχη προκειμένου να τηρηθούν οι αυστηρότερες προδιαγραφές για το ξεχωριστό οικοσύστημα της περιοχής τους, που μέχρι το 1988 αποτελούσε μία από τις χωματερές του δήμου Ναυπλίου. Συγκεκριμένα, ζητούσαν να τηρηθούν όσα προέβλεπε η συνθήκη Ραμσάρ αλλά και να ενταχθεί στο δίκτυο των προστατευόμενων περιοχών ΝΑΤURΑ 2000. Επικαλούνταν, δε, δύο περιβαλλοντικές μελέτες που είχαν κατατεθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες της τότε νομαρχίας οι οποίες αναφέρονταν στην περιβαλλοντική σημασία του τόπου, ορίζοντας συγκεκριμένα διαχειριστικά μέτρα φύλαξης και διατήρησης της ευαίσθητης πανίδας και χλωρίδα του υγροτόπου.

Οι εκκλήσεις για καλύτερη διαχείριση του υγρότοπου δεν εισακούστηκαν ποτέ από την πολιτεία. «Αυτές οι δύο μελέτες έμειναν στα συρτάρια, καθώς οι υπηρεσίες της πρώην νομαρχίας Αργολίδας, απ’ ό,τι φάνηκε, είχαν άλλες προτεραιότητες», λέει ο Μ. Αντωνιάδης και συνεχίζει: «Αρκεί να σας πως ότι επέτρεψαν πριν από λίγα χρόνια να γίνει η διαπλάτυνση του παραλιακού δρόμου που συνέδεε το Ναύπλιο με τη Νέα Κίο χωρίς ολοκληρωμένη περιβαλλοντική μελέτη», τονίζει ο ίδιος. Οι κάτοικοι είχαν ξεσηκωθεί για το πρωτοφανές περιβαλλοντικό έγκλημα. Η υπόθεση πήγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, χωρίς όμως να έχει εκδικαστεί μέχρι σήμερα.

www.real.gr