Είμαστε πολύ φτωχότεροι χωρίς τον Γιάννο Κρανιδιώτη
Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012
Σαν σήμερα πριν από 13 χρόνια ο Ελληνισμός έχασε ένα από τα πιο άξια παιδιά του, τον Γιάννο Κρανιδιώτη.
Μαζί με τον Γιώργο Γεννηματά ήταν οι μεγαλύτερες απώλειες των τελευταίων δεκαετιών…
Οραματιστής αλλά και βαθιά ρεαλιστής, με στρατηγικό νου και ευρύτατη αντίληψη των γεωστρατηγικών συσχετισμών, κοσμοπολίτης και ταυτόχρονα ένθερμος πατριώτης, γνώστης και Ιστορίας και -γι αυτό- ικανός να συμβάλει στη συγγραφή των επόμενων κεφαλαίων της, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη λήψη καθοριστικών αποφάσεων.
Μιά απ’ αυτές -ίσως η πιο σημαντική- η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της Κύπρου.
Μαζί με τον Θόδωρο Πάγκαλο -για να μη θυμόμαστε μόνο τις αρνητικές πλευρές της θυελλώδους πολιτικής του διαδρομής- χάραξαν την ευρωπαϊκή πορεία της Μεγαλονήσου, σε εποχή που κάτι τέτοιο φάνταζε ως απολύτως ουτοπικό.
Μιά διαιρεμένη χώρα, με το μισό της κομμάτι υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή, να διεκδικεί να γίνει μέλος του πυρήνα της Ευρώπης;
Θυμάμαι ευρωπαίους συναδέλφους μου να σκάνε στα γέλια, στο άκουσμα της κυπριακής υποψηφιότητας…
«Θα αφήσουν οι αμερικάνοι, θα επιτρέψουν οι Άγγλοι κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν να μη λογαριάσουν τις εκρηκτικές αντιδράσεις της Τουρκίας, του πιο σημαντικού συμμάχου τους στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ»;
Σωστά όλα αυτά, αλλά το σχέδιο του Γιάννου ήταν win win.
Η Κύπρος έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, και σήμερα -παρά τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα- προσπαθεί να χτίσει το αύριο υπό καλύτερες συνθήκες απ’ ό,τι της επιφύλασαν οι πασάδες της Άγκυρας.
Ο Γιάννος είχε πολλά, πάρα πολλά να προσφέρει ακόμη στον Ελληνισμό. Κάποια στιγμή θα γινόταν πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα καθόταν στο ίδιο τραπέζι με τους ευρωπαίους ηγέτες και θα έφερνε ξανά το Κυπριακό στην πρώτη γραμμή του διεθνούς ενδιαφέροντος.
Είναι, αλήθεια, μεγάλο κρίμα που έφυγε τόσο νέος.
Πάντα τριβέλιζε το μυαλό μου η σκέψη, τι τύχη θα είχαμε αν ζούσαν και κυβερνούσαν άνθρωποι σαν τον Γεννηματά και τον Κρανιδιώτη…
Δυστυχώς, δεν έζησαν για να το δούμε…
Πιστεύω, όμως, ότι θα είχαμε αποφύγει πολλά απ’ τα σημερινά δεινά…
Follow on twitter: @XrPanag
Μαζί με τον Γιώργο Γεννηματά ήταν οι μεγαλύτερες απώλειες των τελευταίων δεκαετιών…
Οραματιστής αλλά και βαθιά ρεαλιστής, με στρατηγικό νου και ευρύτατη αντίληψη των γεωστρατηγικών συσχετισμών, κοσμοπολίτης και ταυτόχρονα ένθερμος πατριώτης, γνώστης και Ιστορίας και -γι αυτό- ικανός να συμβάλει στη συγγραφή των επόμενων κεφαλαίων της, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη λήψη καθοριστικών αποφάσεων.
Μιά απ’ αυτές -ίσως η πιο σημαντική- η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της Κύπρου.
Μαζί με τον Θόδωρο Πάγκαλο -για να μη θυμόμαστε μόνο τις αρνητικές πλευρές της θυελλώδους πολιτικής του διαδρομής- χάραξαν την ευρωπαϊκή πορεία της Μεγαλονήσου, σε εποχή που κάτι τέτοιο φάνταζε ως απολύτως ουτοπικό.
Μιά διαιρεμένη χώρα, με το μισό της κομμάτι υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή, να διεκδικεί να γίνει μέλος του πυρήνα της Ευρώπης;
Θυμάμαι ευρωπαίους συναδέλφους μου να σκάνε στα γέλια, στο άκουσμα της κυπριακής υποψηφιότητας…
«Θα αφήσουν οι αμερικάνοι, θα επιτρέψουν οι Άγγλοι κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν να μη λογαριάσουν τις εκρηκτικές αντιδράσεις της Τουρκίας, του πιο σημαντικού συμμάχου τους στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ»;
Σωστά όλα αυτά, αλλά το σχέδιο του Γιάννου ήταν win win.
Η Κύπρος έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, και σήμερα -παρά τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα- προσπαθεί να χτίσει το αύριο υπό καλύτερες συνθήκες απ’ ό,τι της επιφύλασαν οι πασάδες της Άγκυρας.
Ο Γιάννος είχε πολλά, πάρα πολλά να προσφέρει ακόμη στον Ελληνισμό. Κάποια στιγμή θα γινόταν πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα καθόταν στο ίδιο τραπέζι με τους ευρωπαίους ηγέτες και θα έφερνε ξανά το Κυπριακό στην πρώτη γραμμή του διεθνούς ενδιαφέροντος.
Είναι, αλήθεια, μεγάλο κρίμα που έφυγε τόσο νέος.
Πάντα τριβέλιζε το μυαλό μου η σκέψη, τι τύχη θα είχαμε αν ζούσαν και κυβερνούσαν άνθρωποι σαν τον Γεννηματά και τον Κρανιδιώτη…
Δυστυχώς, δεν έζησαν για να το δούμε…
Πιστεύω, όμως, ότι θα είχαμε αποφύγει πολλά απ’ τα σημερινά δεινά…
Follow on twitter: @XrPanag
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου