Η τοπική παραγωγή
Δεν γνωρίζω αν έπεσε το μάτι σας στο περιοδικό GOURMET που κυκλοφορεί μαζί με το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ.
Εκεί λοιπόν υπήρχε ένας αναλυτικός κατάλογος με το εκατό καλύτερα προϊόντα διατροφής της χώρας μας.
Μεταξύ αυτών στην πρώτη-πρώτη θέση φιγουράριζε ο Ελληνικός καφές "NECTAR". Η εταιρία που τον παρήγαγε ιδρύθηκε το 1951 στο Άργος, ενώ το 2008 δημιουργήθηκε στις Μυκήνες μια σύγχρονη μονάδα επεξεργασίας και συσκευής καφέ.
Μέσα στα εκατό καλύτερα αυτά προϊόντα όπως τα βαθμολόγησαν οι συντάκτες του Βήματος ήταν και το ελαιόλαδο POLIANA οπό Αργολικό μανάκι, από ελιές ελαιώνα στα Φίχτια, όπου υπάρχει και σύγχρονο ελαιοτριβείο.
Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν τα γνώριζα τα δύο αυτά τοπικά προϊόντα.
Δυστυχώς οι Αργολιδείς και κύρια οι διοικούντες τον τόπο (βουλευτάδες, νομαρχέοι, αντιπεριφερειαρχέοι, δημαρχέοι και αντιδημαρχέοι) δεν έχουν κάνει τίποτα για την προώθηση των προϊόντων που βγαίνουν από τον ευλογημένο αυτό τόπο μετά από προσπάθεια δραστήριων ανθρώπων.
Θα προσπαθήσω να κάνω ένα δικό μου κατάλογο προϊόντων που θάπρεπε να είχαν προβληθεί (θα προσπαθήσω να μην βάλω επωνυμίες και να μην κάνω διαφήμιση, αλλά σε πολλές περιπτώσεις όλοι γνωρίζουμε).
Πορτοκάλια. Χωρίς να θέλω να φανώ τοπικιστής, τα θεωρώ τα νοστιμότερα απ΄όσα έχω δοκιμάσει και, πιστέψτε με, έχω ταξιδέψει αρκετά.
Μανταρίνια. Δεν πρέπει να εξαφανισθούν τα πεντανότιμα κοινά μανταρίνια.
Αγκινάρες Ιρίων και λοιπών περιοχών.
Βιολογικές Φράουλες (Επαθα πλλλακα είπε ένας Θεσσαλονικιός, μόλις δοκίμασε μια φράουλα με τη γεμάτη γεύση).
Ντομάτες Παναρητιού
Εμφιαλωμένο κρασί
Ούζο, τσίπουρο και μαστίχα. Κάποτε ήταν ντροπή να μην πίνουν όλοι το εκπληκτικό ντόπιο Αναπλιώτικο και Αργείτικο ούζο.
Μπύρα από την Αργολίδα. Ισως να μην το γνωρίζετε αλλά η ντόπια μπύρα, που δύσκολα τη βρίσκεις έλαβε το δεύτερο βραβείο της καλύτερης μπύρας στον κόσμο σε διαγωνισμό στην Αμερική!!! Και όμως επιμένουμε στις πολυεθνικές.
Τυριά Αραχναίου και Πυργιωτίκων
Χυλοπίτες και τραχανάς Αργολίδας
Γκιόσα, χοντρό, γκόγκες στα Αρβανιτοχώρια.
Παγωτό Ναυπλίου
Γλυκά και σιροπιαστά, που παράγονται σε πραγματικά ζαχαροπλαστεία, που ευωδιάζουν.
Προϊόντα χειροτεχνίας, χρυσοχοΐας, αργυροχοΐας.
Όλα αυτά τα PSI (Private Sector Involvement), οι αναδιαρθρώσεις και όλα αυτά τα τεχνικά των οικονομολόγων ίσως να δώσουν μια προσωρινή ανάσα στους οικονομικούς δείκτες.
Όμως ο τόπος δεν θα σηκώσει κεφάλι αν δεν ανασυγκροτηθεί παραγωγικά.
Και για να γίνει αυτό πρέπει να αμειφθεί ο καθημερινός μόχθος, η ευρηματικότητα, η καινοτομία. Πολύς λόγος γίνεται για τη συλλογική σύμβαση εργασίας και για τη διατήρηση των κατώτατων μισθών. Αυτό μου θυμίζει το κατενάτσιο της ΙΝΤΕΡ τη δεκαετία του 60 με προπονητή τον Χελένιο Χερέρα. Σωστό είναι να υπάρχει ο κατώτατος μισθός αλλά ο εργαζόμενος δεν μπορεί να αρκεσθεί στα επτακόσια τόσα ευρώ, που γίνονται τετρακόσια και κάτι με τις ελαστικές μορφές εργασίας. Οι αμοιβές του πρέπει να είναι πολύ πιο μεγάλες και για να γίνει αυτό χρειάζονται και αλλαγές στις πολιτικές αλλά το κυριότερο πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε μια αειφόρα και υγιή ανάπτυξη με μικρές επιχειρήσεις που θα παράγουν ποιοτικά τοπικά προϊόντα. Η λύση είναι η στροφή στην ποιότητα.
Και αυτοί οι άχρηστοι που μας κυβερνάνε δεν κάνουν απολύτως τίποτα γι΄αυτό. Αντιθέτως στραγγαλίζουν τον μικρό επιχειρηματία, που πάει να σηκώσει κεφάλι.
Αλήθεια θα ήταν τόσο δύσκολο να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε την ποιοτική τοπική παραγωγή με τον τουρισμό; Κάπως έτσι δεν κατάφεραν οι Ιταλοί να προωθήσουν τα προϊόντα τους; Και τελικά πέτυχαν σε τέτοιο βαθμό, που σήμερα έρχονται και αγοράζουν χύμα τα εξαίρετα Ελληνικά προϊόντα για να τα συσκευάσουν και να τα παρουσιάσουν σαν δικά τους.
Γράφω, γράφω και συνεχώς οργίζομαι για την ανυπαρξία των κυβερνώντων.
Μαύρο στο ΠΑΣΟΚ. Μαύρο και στη Νέα Δημοκρατία.
Μαύρο στο Μανιάτη. Μαύρο και στον Ανδριανό και τον Αναγνωσταρά.
Εκεί λοιπόν υπήρχε ένας αναλυτικός κατάλογος με το εκατό καλύτερα προϊόντα διατροφής της χώρας μας.
Μεταξύ αυτών στην πρώτη-πρώτη θέση φιγουράριζε ο Ελληνικός καφές "NECTAR". Η εταιρία που τον παρήγαγε ιδρύθηκε το 1951 στο Άργος, ενώ το 2008 δημιουργήθηκε στις Μυκήνες μια σύγχρονη μονάδα επεξεργασίας και συσκευής καφέ.
Μέσα στα εκατό καλύτερα αυτά προϊόντα όπως τα βαθμολόγησαν οι συντάκτες του Βήματος ήταν και το ελαιόλαδο POLIANA οπό Αργολικό μανάκι, από ελιές ελαιώνα στα Φίχτια, όπου υπάρχει και σύγχρονο ελαιοτριβείο.
Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν τα γνώριζα τα δύο αυτά τοπικά προϊόντα.
Δυστυχώς οι Αργολιδείς και κύρια οι διοικούντες τον τόπο (βουλευτάδες, νομαρχέοι, αντιπεριφερειαρχέοι, δημαρχέοι και αντιδημαρχέοι) δεν έχουν κάνει τίποτα για την προώθηση των προϊόντων που βγαίνουν από τον ευλογημένο αυτό τόπο μετά από προσπάθεια δραστήριων ανθρώπων.
Θα προσπαθήσω να κάνω ένα δικό μου κατάλογο προϊόντων που θάπρεπε να είχαν προβληθεί (θα προσπαθήσω να μην βάλω επωνυμίες και να μην κάνω διαφήμιση, αλλά σε πολλές περιπτώσεις όλοι γνωρίζουμε).
Πορτοκάλια. Χωρίς να θέλω να φανώ τοπικιστής, τα θεωρώ τα νοστιμότερα απ΄όσα έχω δοκιμάσει και, πιστέψτε με, έχω ταξιδέψει αρκετά.
Μανταρίνια. Δεν πρέπει να εξαφανισθούν τα πεντανότιμα κοινά μανταρίνια.
Αγκινάρες Ιρίων και λοιπών περιοχών.
Βιολογικές Φράουλες (Επαθα πλλλακα είπε ένας Θεσσαλονικιός, μόλις δοκίμασε μια φράουλα με τη γεμάτη γεύση).
Ντομάτες Παναρητιού
Εμφιαλωμένο κρασί
Ούζο, τσίπουρο και μαστίχα. Κάποτε ήταν ντροπή να μην πίνουν όλοι το εκπληκτικό ντόπιο Αναπλιώτικο και Αργείτικο ούζο.
Μπύρα από την Αργολίδα. Ισως να μην το γνωρίζετε αλλά η ντόπια μπύρα, που δύσκολα τη βρίσκεις έλαβε το δεύτερο βραβείο της καλύτερης μπύρας στον κόσμο σε διαγωνισμό στην Αμερική!!! Και όμως επιμένουμε στις πολυεθνικές.
Τυριά Αραχναίου και Πυργιωτίκων
Χυλοπίτες και τραχανάς Αργολίδας
Γκιόσα, χοντρό, γκόγκες στα Αρβανιτοχώρια.
Παγωτό Ναυπλίου
Γλυκά και σιροπιαστά, που παράγονται σε πραγματικά ζαχαροπλαστεία, που ευωδιάζουν.
Προϊόντα χειροτεχνίας, χρυσοχοΐας, αργυροχοΐας.
Όλα αυτά τα PSI (Private Sector Involvement), οι αναδιαρθρώσεις και όλα αυτά τα τεχνικά των οικονομολόγων ίσως να δώσουν μια προσωρινή ανάσα στους οικονομικούς δείκτες.
Όμως ο τόπος δεν θα σηκώσει κεφάλι αν δεν ανασυγκροτηθεί παραγωγικά.
Και για να γίνει αυτό πρέπει να αμειφθεί ο καθημερινός μόχθος, η ευρηματικότητα, η καινοτομία. Πολύς λόγος γίνεται για τη συλλογική σύμβαση εργασίας και για τη διατήρηση των κατώτατων μισθών. Αυτό μου θυμίζει το κατενάτσιο της ΙΝΤΕΡ τη δεκαετία του 60 με προπονητή τον Χελένιο Χερέρα. Σωστό είναι να υπάρχει ο κατώτατος μισθός αλλά ο εργαζόμενος δεν μπορεί να αρκεσθεί στα επτακόσια τόσα ευρώ, που γίνονται τετρακόσια και κάτι με τις ελαστικές μορφές εργασίας. Οι αμοιβές του πρέπει να είναι πολύ πιο μεγάλες και για να γίνει αυτό χρειάζονται και αλλαγές στις πολιτικές αλλά το κυριότερο πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε μια αειφόρα και υγιή ανάπτυξη με μικρές επιχειρήσεις που θα παράγουν ποιοτικά τοπικά προϊόντα. Η λύση είναι η στροφή στην ποιότητα.
Και αυτοί οι άχρηστοι που μας κυβερνάνε δεν κάνουν απολύτως τίποτα γι΄αυτό. Αντιθέτως στραγγαλίζουν τον μικρό επιχειρηματία, που πάει να σηκώσει κεφάλι.
Αλήθεια θα ήταν τόσο δύσκολο να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε την ποιοτική τοπική παραγωγή με τον τουρισμό; Κάπως έτσι δεν κατάφεραν οι Ιταλοί να προωθήσουν τα προϊόντα τους; Και τελικά πέτυχαν σε τέτοιο βαθμό, που σήμερα έρχονται και αγοράζουν χύμα τα εξαίρετα Ελληνικά προϊόντα για να τα συσκευάσουν και να τα παρουσιάσουν σαν δικά τους.
Γράφω, γράφω και συνεχώς οργίζομαι για την ανυπαρξία των κυβερνώντων.
Μαύρο στο ΠΑΣΟΚ. Μαύρο και στη Νέα Δημοκρατία.
Μαύρο στο Μανιάτη. Μαύρο και στον Ανδριανό και τον Αναγνωσταρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου