Το βαρύ τίμημα του πολιτικαντισμού
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 27 Ιανουαρίου 2015http://argolika.gr/
του Γεωργίου Κόνδη
«Μια έδρα η Ν.Δ. Μία έδρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Τρίτη έδρα στη Δημοκρατία. Η ψήφος σου να είναι χρήσιμη για την Αργολίδα.»
Στις 24 Ιανουαρίου 2015 (την προηγουμένη των εκλογών), εμφανίστηκε στο τηλέφωνό μου το παραπάνω μήνυμα. Δυστυχώς για τον/την υποψήφιο-α βουλευτή, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού έριξε ψήφο που ούτε χρήσιμη για τη χώρα και την Αργολίδα είναι, ούτε καλή για τη Δημοκρατία. Πέρα όμως από τον σαρκασμό για τέτοιου είδους γελοία και επικίνδυνα μηνύματα, το περιεχόμενό τους είναι χρήσιμο για να μας οδηγήσει σήμερα σε μια νέα προσπάθεια να κατανοήσουμε τι έγινε τα τελευταία σαράντα χρόνια και πως δεν θα πρέπει να επαναλάβουμε τα ίδια ολέθρια λάθη είτε πρόκειται για μας τους απλούς πολίτες, είτε για τις νέες ηγετικές ομάδες που διαμορφώνονται.
Το περιεχόμενο του μηνύματος, βαθύτατα αντιδημοκρατικό, θα ήταν αδύνατο να γραφτεί αν δεν είχε διαποτίσει τη σκέψη μας, τις νοοτροπίες μας και τις στάσεις μας ο σαραντάχρονος πολιτικός λαϊκισμός, ιδιαίτερα ο πασοκικός, και η αναβίωση του πολιτικαντισμού ως τρόπου πολιτικής έκφρασης και εκπροσώπησης. Η Δημοκρατία μας μπορεί να έκανε σημαντικά βήματα και να πέτυχε την εδραίωσή της μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974, δεν κατάφερε όμως μέχρι σήμερα να εδραιωθεί ως μια πραγματική αστική δημοκρατία. Ο πολυδιαφημισμένος «πολιτικός πολιτισμός» που πρωτοχρησιμοποιήθηκε ως όρος από τον Καραμανλή τον νεότερο, έφαγε δυνατό χαστούκι από τον κ. Σαμαρά, ο οποίος αρνήθηκε να παρουσιαστεί στο «Μαξίμου» για να υποδεχθεί, ως όφειλε, τον νέο πρωθυπουργό της χώρας που κέρδισε δημοκρατικότατα τις εκλογές. Σε ποια ευρωπαϊκή αστική δημοκρατία θα μπορούσε να διανοηθεί ο απερχόμενος πρωθυπουργός ίδια συμπεριφορά;
Η σύνταξη λοιπόν του παραπάνω μηνύματος δεν είναι τίποτα άλλο από την γραπτή έκφραση μιας υφέρπουσας αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς, χαρακτηριστικής του πολιτικαντισμού που αναβίωσε δυναμικά τα τελευταία σαράντα χρόνια στην Ελλάδα. Προσέξτε! Αφού μόνο μια αργολική βουλευτική έδρα πηγαίνει στη Δημοκρατία, οι άλλες δύο καταλαμβάνονται από μη-δημοκράτες αποτελώντας έτσι μια πολιτική εκτροπή προς την ανωμαλία και τον... ολοκληρωτισμό. Ο πολιτικαντισμός όπως εκφράστηκε τα τελευταία σαράντα χρόνια από τις κυρίαρχες πολιτικές ομάδες οδηγεί πράγματι στην πολιτική εκτροπή δίνοντας ζωή και ενισχύοντας τα φασιστοειδή της «Χρυσής Αυγής». Ο ίδιος πολιτικαντισμός, που τώρα επικαλείται την «χρήσιμη ψήφο για την Αργολίδα», είναι εκείνος που χρησιμοποίησε απίστευτα ψεύδη και δαπάνησε τεράστιους οικονομικούς πόρους, για να παραδώσει σήμερα μια χώρα και μια Αργολίδα με καταστραμμένη παραγωγική βάση, εκπαιδευτικό σύστημα διαμορφωμένο με αντι-αναπτυξιακές λογικές και πολίτες γαλουχημένους στον αντιπαραγωγικό ραγιαδισμό και την εξάρτηση.
Τα αποτελέσματα των εκλογών δεν δίνουν απλά την ιστορική ευκαιρία στην Αριστερά και ιδιαίτερα στον ΣΥΡΙΖΑ να οδηγήσει τη χώρα σε νέους δρόμους κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ανάπτυξης, 70 χρόνια μετά το τέλος των πολέμων. Δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να πετύχει το παραμικρό, αν δεν αποτινάξει από πάνω της και την τελευταία σκόνη πολιτικαντισμού· αν δεν σαρώσει τα λασπόνερα του δογματισμού· αν δεν οδηγήσει τους πολίτες γρήγορα σε δρόμους αλλαγής στάσεων ζωής και νοοτροπιών. Δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να πετύχει το παραμικρό, αν δεν προσφέρει νέο ισχυρό κοινωνικό παράδειγμα που να εμπνεύσει τουλάχιστον τους νέους πολίτες σε νέους τρόπους σκέψης και δράσης, περισσότερο λογικούς, ευρηματικούς, παραγωγικούς και πάντως στην αντίθετη πλευρά των λογικών πελατειακής εξάρτησης που προσφέρουν ακόμη και σήμερα οι αναλφάβητοι γυρολόγοι της πολιτικής και οι περιστασιακοί ατζέντηδες πολιτικής σημαίας ευκαιρίας. Η Αριστερά έχει την ιστορική ευκαιρία και την ευθύνη ταυτόχρονα, να παιδαγωγήσει τους πολίτες στην ανασύσταση μορφών κοινωνικής συμβίωσης στηριγμένες στον Κανόνα και το Μέτρο.
Μερικοί σχολιάζουν χαιρέκακα πως σε μια-δυο βδομάδες η νέα κυβέρνηση θα προσγειωθεί ...στην πραγματικότητα, υπονοώντας τις πιέσεις των δανειστών. Στάση μικρόψυχη για τη μεγάλη ευκαιρία που παρουσιάζεται σε όλους μας. Είναι πασιφανές πως τα πράγματα αλλάζουν και στην Ευρώπη. Είναι επίσης πασιφανές για τους νοήμονες και ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες, πως ακόμη και αν πετύχει η νέα κυβέρνηση την καλύτερη διαπραγμάτευση, τίποτα δεν θα γίνει χωρίς μια σοβαρά οργανωμένη «εσωτερική διαπραγμάτευση» με τους Έλληνες πολίτες. Με το ρίσκο της ενοχλητικής επανάληψης πρέπει να πως ξανά ως παράδειγμα πως παραγωγική ανασυγκρότηση χωρίς απόλυτη και ριζική ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, και ιδιαίτερα της τεχνικής εκπαίδευσης, δεν μπορεί να νοηθεί. Ούτε μπορεί να νοηθεί σοβαρή προσπάθεια οποιασδήποτε ανασυγκρότησης χωρίς σοβαρό σύστημα αξιολόγησης των σκοπών και των δράσεων που αναλαμβάνουμε από την αρχή μέχρι το τέλος τους.
40 ολόκληρα χρόνια οι πολιτικάντηδες ξήλωσαν μεθοδικά κάθε ποιοτικό κριτήριο και κάθε μηχανισμό αξιολόγησής του που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εφαλτήριο κριτικής πολιτικής σκέψης και παραγωγικής δράσης, για να μην αποκαλυφθεί η πνευματική, ηθική και πολιτική τους ένδεια. Σήμερα που η Ιστορία ανοίγει διάπλατα την πόρτα στην Αριστερά, δεν μπορώ και δεν θέλω παρά να ελπίζω πως θα επιλέξει τον δύσκολο δρόμο της κοινωνικής ανασυγκρότησης. Όλα τα υπόλοιπα έπονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου