Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Συνελήφθη ο δράστης του αιματηρού επεισοδίου στην Ασίνη
























 Όπως αναφέραμε χθες, στη 1.30, μετά το μεσημέρι του Σαββάτου ένας 34χρονος μαχαίρωσε έναν 40χρονο συγχωριανό του για "ασήμαντο αφορμή" κατά πληροφορίες, σε καφενείο στην πλατεία της Ασίνης.

Στον πόντο ο Αργοναύτης νίκησε το Ναυπλίου 2010 με 73 - 72





















 Μεγάλη νίκη για την ομάδα του Αργοναύτη Νέας Κίου επί του Ναύπλιο2010 στην δεύτερη αγωνιστική  για το πρωτάθλημα της Α1 ΕΣΚΑΚ με 73 -72 στην παράταση.

 

Αποτελέσματα ποδοσφαιρικών αγώνων στην Αργολίδα Σαββάτου 26/10/2013

Δείτε παρακάτω αναλυτικά τα αποτελέσματα των ομάδων της Αργολίδας στην αγωνιστικη του Σαββάτου 26 Οκτωβρίου 2013.

 

Δυο βιβλία του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου παρουσιάζονται στο Άργος





















 Το Σ ά β β α τ ο 2 Ν ο ε μ β ρ ί ο υ 2013, ώρα 7.00 μ.μ.,στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μεγάρου Κωνσταντόπουλου, θα παρουσιαστεί το νέο μυθιστόρημα του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου "Να φοβάσαι τον άνδρα…", Αθήνα, 2012, εκδ. Άγκυρα. Το βιβλίο θα παρουσιάσουν ο Γιώργος Κόνδης, κοινωνιολόγος και η Καλλιόπη Καλποδήμου, φιλόλογος με μουσικές συνδέσεις από την πιανίστα Καίτη Γρατσέα. Την επόμενη μέρα, Κ υ ρ ι α κ ή 3 Ν ο ε μ β ρ ί ο υ 2013, 11.00 π.μ., θα παρουσιαστεί στην παιδική Βιβλιοθήκη Άργους το "Ταξίδι του Φερεϋντούν", ένα παραμύθι του 2013 από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο με την παρουσία του συγγραφέα –ο οποίος θα μιλήσει με τα παιδιά– και ανάγνωση αποσπασμάτων από την παραμυθού Ερασμία Ηλιοπούλου.

Μια ιστορία … που δεν θα τη διδάξει το σημερινό σχολείο!





















 Μέλη του ΠΑΜΕ Αργολίδας πραγματοποίησαν εκδήλωση  με τίτλο "Μια ιστορία … που δεν θα τη διδάξει  το σημερινό σχολείο" και απέτισαν φόρο τιμής στον τόπο μαρτυρίου εκατοντάδων ηρωικών αγωνιστών της Ακροναυπλίας. Σε ανακοίνωση της η Γραμματεία Αργολίδας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών αναφέρει:

Ανακοίνωση της τομεακής επιτροπής του ΚΚΕ Αργολίδας για την 28η Οκτωβρίου 1940

 Το ΟΧΙ του ελληνικού λαού το 1940 στο φασισμό - ναζισμό, καθώς και η μετέπειτα μαζική ηρωική πάλη του ενάντια στον κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, εμπνέει και διδάσκει σήμερα τους εργαζόμενους, τη νεολαία, για να πουν το δικό τους ΟΧΙ στις πολιτικές εξαθλίωσης που του επιβάλλουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Να πουν το δικό τους ΟΧΙ στις πολιτικές που εμπλέκουν την Ελλάδα σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, όπως αυτούς που προετοιμάζουν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ σε βάρος λαών και χωρών.

Να μας ζήσει η πατρίδα

Photo: Angeliki Panagiotou / Fosphotos.com
Photo: Angeliki Panagiotou / Fosphotos.com
«Περνάει ο στρατός της Ελλάδος φρουρός», ακούμε αυτές τις μέρες. Το πιο γνωστό, το κατεξοχήν μιλιταριστικό άσμα, θα βοηθήσει πάλι τη νεολαία μας να περάσει μπροστά από τους επισήμους με τον τρόπο που πρέπει η νεολαία μας να περπατά. Δηλαδή: ψηλά το κεφάλι, η ματιά προς το μέλλον αισιόδοξη, έξω το στήθος με καμάρι, μέσα η κοιλιά, τα χέρια τεντωμένα με σφιγμένη γροθιά και να φτάνει η αιώρησή τους μέχρι τους ώμους. Μετά θα περάσει ο στρατός, αλλά κανείς δεν τον κρίνει αυτόν. Η δουλειά του είναι να περπατά στρατιωτικά. Όλοι θα κρίνουν τη μαθητιώσα και τη σπουδάζουσα νεολαία, αυτήν θα ελέγξουμε αν παρελαύνει με στρατιωτικό παλμό και ύφος.
Αχ, ευτυχώς που όλα αυτά είναι στα ψέματα, εννοώ ότι τα εμβατήρια είναι για μια παρέλαση κι όχι για πόλεμο ή για κάτι άλλο. Γιατί εμένα μου φέρνουν στη σκέψη ένα πρωινό του Απρίλη του 1967, όταν στο ραδιόφωνο παιάνιζε η μπάντα της ΑΣΔΕΝ. Μα τότε δεν ήταν στ’ αστεία: τα τανκς που βγήκαν στους δρόμους εκείνη τη μέρα δεν έκαναν παρέλαση, δεν υπήρχε μοκέτα κόκκινη σε κάποιο βάθρο με επισήμους. Τα άρματα μάχης ανακάτεψαν την άσφαλτο της Πατησίων και σκόρπισαν στους πρωινούς περιπατητές την απορία πρώτα και μετά τον τρόμο. Εμείς από τότε κι ύστερα όποτε ακούμε εμβατήρια κάτι μας πιάνει, ένα σύγκρυο, μια ανατριχίλα, κάτι τέτοιο. Τώρα είμαι υποχρεωμένος να δω τα παιδιά μου να παρελαύνουν, να τα μαλώσω ίσως αν δεν έχουν σωστό βήμα, να τους φωνάξω να προσέχουν αν δω ότι κουβεντιάζουν στη γραμμή. Θέλω τα παιδιά μου στρατιώτες; Όχι! Μήπως πρέπει να είναι αυτά τα δωδεκάχρονα και τα δεκατριάχρονα ετοιμοπόλεμα; Όχι! Μήπως πρέπει να συνηθίζουν σιγά-σιγά στη στρατιωτική ζωή; Και πάλι όχι! Μήπως είναι κι αυτό ένα στοιχείο παιδείας, να τα υποχρεώνεις να περπατούν έτσι όπως περιέγραψα πιο πριν, για να αποκτά ίσως το κορμί τους ρυθμό και να αρμόζεται η κίνηση με τη μουσική; Μπορούν να το καταφέρουν αυτό και με άλλους τρόπους, με τη γυμναστική, με την κολύμβηση, με τον αθλητισμό γενικότερα. Μήπως αυτή η παρέλαση αποτελεί στοιχείο της παράδοσής μας, του πνεύματος που θέλουμε να εμφυσήσουμε στους νέους ανθρώπους, σπαρτιατικό ίσως ήθος και σκληρή εκπαίδευση; Κανείς δε θα συμφωνούσε μ’ αυτό! Μήπως χρειάζονται και οι παρελάσεις για να θυμόμαστε το παρελθόν, τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων; Αν συμφωνούμε σ’ αυτό, ότι δηλαδή με τις παρελάσεις τα παιδιά μας θυμούνται, η μνήμη του έθνους παραμένει με αυτές ζωντανή κι ανεξίτηλη, δεν έχω να πω τίποτα άλλο. Θα μπορούσα όμως να σκεφτώ έναν σωρό άλλους τρόπους για να διατηρηθεί η μνήμη, για να μάθουν οι νέοι μας το παρελθόν μας. Τι σόι δάσκαλος είμαι αν δεν είχα τρόπους να μάθω στα παιδιά μας να σκέφτονται την πατρίδα τους και να την αγαπούν, να τιμούν τους προγόνους τους και να σέβονται τα ιδανικά για τα οποία εκείνοι πολέμησαν; Όμως, δεν κάνω μάθημα τώρα, μερικές ερωτήσεις θέτω για προβληματισμό.
Αυτό πάντως που θυμάμαι εγώ από τα μαθητικά μου χρόνια δεν είναι οι παρελάσεις, δεν είναι τα μαθήματα της Ιστορίας και η Πολιτική Αγωγή που διδασκόμασταν τότε, αλλά μια θερμή χειραψία του φιλολόγου μου που κόντεψε να μου ξεκολλήσει το χέρι και μια κουβέντα του. Ήταν 27 Οκτωβρίου του 1972. Ήμουν τότε στην τελευταία τάξη και μπαίνοντας στην αυλή του σχολείου για τη γιορτή πέρασα δίπλα του. Με σταμάτησε με το ένα του χέρι πάνω στον ώμο μου και μου άρπαξε το άλλο σφίγγοντάς το και λέγοντάς μου: «Να μας ζήσει η πατρίδα, Λεφτέρη μου», έτσι με είπε, με το μικρό μου όνομα, για πρώτη και τελευταία φορά. Και τα μάτια του ήταν δακρυσμένα. Αυτό ήταν το μεγάλο του μάθημα, η μεγάλη του ώρα. Δε θυμάμαι τίποτα άλλο απ’ αυτόν. Μόνο τα δακρυσμένα του μάτια, το φοβερό σφίξιμο στο χέρι και το μικρό μου όνομα να βγαίνει με έναν λυγμό από τα χείλη του. Να μας ζήσει η πατρίδα, Λεφτέρη μου.
Να μας ζήσει, να μας ζήσει, κύριε Νίκο, όπου και να ’σαι τώρα.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Τα “ΟΧΙ” του Αγίου Δημήτριου*

του Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, για το ΑΜΕΝ.GR
26 Οκτωβρίου 2013, 14:59
1206 αναγνώσεις
Στα πρόθυρα της εθνικής μας εορτής  της  28ης  Οκτωβρίου,  αλλά και  στον απόηχο  της εορτής  του Μεγαλομάρτυρα  Δημητρίου η σκέψη μας τρέχει και συναντά την ζωή μας και προσπαθεί να αξιοποιήσει  τα “όχι” του Αγίου Δημητρίου, τα “όχι" των προγόνων μας  και να ζυγιστεί  με τα "όχι" που έχουμε πει ή καλούμαστε να πούμε εμείς.
Ο Άγιος Δημήτριος  είπε πρώτα όχι στα είδωλα  της  εποχής, δεν θυσίασε  σ΄ αυτά. Είχε  δεχθεί το Βάπτισμα  το χριστιανικό  και πλέον Κύριος  του ήταν ο Χριστός και σ’  Εκείνον  χαρίζει την λατρεία.  Δεν άλλαξε  θρήσκευμα,  αλλά το πιστεύω του  ταυτίζοντας  αυτό με τον Τριαδιακό Θεό και το θέλημά Του.
Είπε όχι  στην πρόκληση της θέσης Του,  αξιωματικός  στρατού ήταν.  Προτίμησε  μια θέση κοντά  στον Θεό και Πλάστη του παρά στην πρόσκαιρη  ζωή.  Δεν έζησε για την θέση, ούτε πολύ περισσότερο από την θέση. Για τον λόγο αυτό έχει βαρύτητα  το “όχι” του. Η θέση που έχουμε, μικρή ή μεγάλη,  είναι αυτή που πολλές φορές μας  κάνει να  προδίδουμε  αρχές και πιστεύω. Και η διατήρηση  της δεν μπορεί να είναι σημαντικότερη και ανώτερη  από την αξιοπρέπειά  μας, διαφορετικά γινόμαστε δούλοι και υποχείρια θέσεων και δεν υπηρετούμε πλέον Αρχές και Αξίες. Ευτυχώς,  ο Άγιος Δημήτριος  έσπασε  τα δεσμά εξάρτησης  από την μεγάλη  θέση  που κατείχε και  από αξιωματικός του στρατού έγινε  κατηχητής  νεανικών  (και όχι μόνο) ψυχών.  Το “όχι”  που είπε είχε το  τίμημά  του,  έφτασε  στο μαρτύριο μέχρι θανάτου.
Εμείς  άραγε  γνωρίζουμε  την λέξη όχι,  όταν το  «ναι»  ταυτίζεται  με την αμαρτία ; Καθημερινά θυσιάζουμε στα είδωλα της  αδικίας, της  κακίας, της παρανομίας.  Και όταν  δεν έχουμε τέτοια είδωλα,   κατασκευάζουμε αλλά στο μυαλό μας και στην ζωή μας.  Πρόσωπα της  καλλιτεχνικής, της πολιτικής, της αθλητικής, γιατί όχι και της εκκλησιαστικής ζωής καταλαμβάνουν στην ψυχή μας θέση λατρείας  και υποταγής. Ξεχνάμε  ότι  φορώντας  και εκείνοι  σάρκα ανθρώπινη,  είχαν τα πάθη τους και τα συμφέροντά  τους. Όταν δε το  ανακαλύπτουμε,  η απογοήτευση  είναι το συναίσθημα  που φέρνει την απόρριψη έως  και τέλεια αποστροφή.
Άξιος να κατέχει θέση είναι  αυτός  που θα μείνει πιστός  στις  αρχές του, που δεν την ταυτίζει με πολλών ειδών  συμφέροντα και θα είναι  έτοιμος να πληρώσει  για τις επιλογές  του αυτές.  Αρκεί  ότι κάνει να το πράττει  με συναίσθηση  και όχι για την προβολή του και με αυτόν  τον τρόπο.  Με  επίγνωση δηλαδή και για τις ιδέες του. Χωρίς ενθουσιασμούς.
Ένα όχι  είπαν και οι πρόγονοί μας  σε  επίδοξους  κατακτητές  του τόπου μας. Η Παναγία  ήταν η φρουρός  και υπέρμαχος  στρατηγός  του αγώνα 1940 – 1944. Με την στάση Της  έδωσε  έμπνευση  στην αντίσταση για να μην γίνει η  εισβολή  κατάσταση.
Αγώνας πάντοτε  διεξάγεται  σε προσωπικό ή κοινωνικό  επίπεδο.  Από τα δικά μας   “όχι”  εξαρτάται  η  επιτυχία  του.  Όταν  τα πούμε θα ακούσουμε και  την φωνή  του Κυρίου  να μας μακαρίζει, όταν δεν τα πούμε  θ’ ακούσουμε  την ιστορία  να  μας  αποδοκιμάζει.
 *  Σύντομη ομιλία  κατά την  Θ. Λειτουργία στον  Ι. Μητροπολιτικό  Ναό  Αγίου Δημητρίου  Χαλκίδος, στους εορτασμούς  «ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2007» (27.10.2007)
- See more at: http://www.amen.gr/article15697#sthash.Q9mWzLXy.dpuf

Σοκ - Αυτοκτονία 26χρονου στο Τολό






















 Σοκαρισμένη είναι η κοινωνία στο Τολό από την αναπάντεχη είδηση της αυτοκτονίας ενός νέου ανθρώπου μόλις 26 χρονών.

Αιματηρή συμπλοκή στην Ασίνη μεταξύ συγχωριανών



















 Σε μαχαιριές κατέληξε ο καυγάς μεταξύ δύο 35χρονων ανδρών σήμερα το μεσημέρι σε καφενείο της Ασίνης. Οι προσωπικές διαφορές που είχαν οι δύο συγχωριανοί πήραν τέτοια έκταση που κανένας στο χωριό δεν μπορούσε να φαντασθεί.

Αθώοι οι 23 μετανάστες του στρατοπέδου συγκέντρωσης Κορίνθου




















 Αθώοι κρίθηκαν οι 23 μετανάστες που δικάστηκαν στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Ναυπλίου για την περσινή κινητοποίηση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κορίνθου.  Κατηγορούνταν για «στάση κρατουμένων από κοινού, με την επιβαρυντική περίπτωση της βιαιοπραγίας». Αδικήματα που σύμφωνα με το άρθρο 174 του Ποινικού Κώδικα επισύρουν ποινή 10ετούς κάθειρξης.

Επίσκεψη του Υφυπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Γ.Ανδριανού στον υπό συντήρηση ανδριάντα του Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο (βίντεο)




















 Τον χώρο όπου πραγματοποιείται η συντήρηση του ανδριάντα του στρατηγού Θ.Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο επισκέφθηκε σήμερα ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Γ.Ανδριανός και ενημερώθηκε από τους υπευθύνους για την πορεία των εργασιών, ενώ αναφέρθηκε και σε όλα τα έργα αναστήλωσης και συντήρησης που βρίσκονται σε εξέλιξη σε αρχαιολογικούς χώρους και εκκλησιαστικά μνημεία όλη την Αργολίδα.

66 Συλλήψεις σε Αργολίδα, Μεσσηνία και Κορινθία


















Δελτίο τύπου της Α.Δ.Π.

 Πραγματοποιήθηκε από χθες 25-10-2013, έως και σήμερα 26-10-2013 πρώτες πρωινές ώρες, εκτεταμένη αστυνομική επιχείρηση στις ευρύτερες περιοχές της Αργολίδας, της Κορινθίας και της Μεσσηνίας. Κατά την διάρκεια της επιχείρησης, έγιναν έλεγχοι σε εξακόσια δεκαεπτά (617) άτομα, εκ των οποίων τριακόσιοι εβδομήντα εννέα (379) ήταν ημεδαποί και διακόσια τριάντα οκτώ (238) ήταν αλλοδαποί, καθώς και σε τετρακόσια τριάντα τρία (433) οχήματα και δεκαπέντε (15) καταστήματα.