Ο ΔΗΜΟΤΗΣ και οι …Δημότισσες
14 Απριλίου 2016
Με αφορμή τα δύο τελευταία τεύχη του Δημότη που ήρθαν στα χέρια μας θα εκφράσουμε τις απόψεις μας σε ορισμένα από τα λεγόμενα, γιατί για να τα σχολιάσουμε στο σύνολό τους θα έπρεπε να επανέλθουμε πολλές φορές.
Καταρχάς, η δική μας άποψη είναι ότι τα έργα και οι ημέρες του καθενός μας μιλάνε από μόνα τους. Δε χρειάζεται εκείνος που τα κάνει να πάρει ένα θυμιατό και να αυτοθυμιατίζεται εκδίδοντας μάλιστα και εφημερίδα. Αυτοί που πραγματικά προσφέρουν μεγάλα έργα στην κοινωνία (επιστήμονες, ερευνητές, λογοτέχνες, καλλιτέχνες κλπ. αλλά και απλοί άνθρωποι) είναι συνήθως σιωπηλοί. Με εξαίρεση, βέβαια, τους πολιτικούς. Ο πολιτικός άρχοντας δεν πρέπει να κομπορρημονεί, αλλά να είναι ταπεινός και να ακούει τις απόψεις της κοινωνίας. Να σκέφτεται αυτό που ένας αρχαίος σοφός έλεγε: ο άρχων ουκ εσαεί άρχει (ο άρχοντας δεν εξουσιάζει για πάντα), επ’ ανθρώπων άρχει και κατά νόμον άρχει (εξουσιάζει σύμφωνα με το νόμο).
«Το θαύμα έγινε»! Η λέξη, βέβαια, θαύμα παραπέμπει σε κάτι θεϊκό. Να συμμεριστούμε την καταχρηστική και υπερβολική χρήση της; «Γράφει ιστορία»! Βασικές αρχές για να γραφτεί η ιστορία είναι η χρονική απόσταση από το γεγονός και η αντικειμενικότητα. Αυτά λείπουν. Επομένως, η ιστορία δε γράφεται τώρα. Θα γραφτεί στο μέλλον. Αυτά είναι γραμμένα πρωτοσέλιδα πάνω στη φωτογραφία της μακέτας! Δηλαδή, στην εικονική πραγματικότητα. Στις μακέτες όλα είναι όμορφα, γιατί δεν είναι πραγματικά. Τι υπέροχο γαλάζιο ποταμάκι! Τι πανύψηλοι φοίνικες και δέντρα! Τι πράσινο! Τι ωραία χρώματα έχουν οι τέντες! Τι όμορφο το κτίριο της νεοκλασικής αγοράς! Όλα ιδεατά. Βρε, μπας και ζούμε σε άλλη πόλη και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι; Δηλαδή, βρε παιδιά, κόψαμε τα δέντρα, για να βάλουμε μεταλλικές κατασκευές και τέντες για σκιά; Και ποδηλατόδρομο, λέει! Μα ο ποδηλατόδρομος πρέπει να έχει συνέχεια, δε μπορεί να είναι 100- 200 μέτρα και μετά μας τελείωσε. Πού θα πάει μετά ο ποδηλάτης; Πενήντα στρέμματα, λέει, και ένας μόνο δρόμος τα διασχίζει. Αλλά και αυτός είναι κλειστός Τετάρτη και Σάββατο. Τα συμπεράσματα δικά σας. Ασφαλές μέρος να παίζουν τα παιδιά και για τους ηλικιωμένους! Για τα παιδιά θα έπρεπε να υπάρχουν πολλές και ασφαλείς παιδικές χαρές και όχι μόνο στο κέντρο αλλά και στις γειτονιές. Εδώ τα μηχανάκια πάνε κι έρχονται, ίσως και τα ποδήλατα, αφού έγινε ο ποδηλατόδρομος. Πού θα παίζουν τα παιδάκια; Άσε τους ηλικιωμένους! Πόσοι έπεσαν και τι πέρασαν στη διάρκεια των έργων, μόνο αυτοί το ξέρουν. Και τι αγκομαχητό τραβάνε να προσπεράσουν τα εμπόδια που βρίσκουν μπροστά τους! Έβαλαν νυχτερινές φωτογραφίες της Δαναού. Δεν αντέχει η αλήθεια το φως της μέρας; Και προτρέπουν «κάποιους που τους λείπουν οι νεραντζιές να περπατήσουν στα όρια του Άργους που είναι γεμάτο πορτοκαλεώνες». Βρίσκουμε χαμηλού επιπέδου την επιχειρηματολογία τους. Δεν ξεχωρίζουν την έννοια αστικό πράσινο; Ας πούνε mea culpa. Θα μπορούσαμε σε αυτό το επίπεδο να τους απαντήσουμε: «αν θέλετε ομπρέλες και τέντες, πηγαίνετε στις παραλίες τώρα που ανεβαίνει και ο υδράργυρος» ή «αν θέλετε γεφύρια πηγαίνετε στον Ξεριά και στην Πάνιτσα».
Προκαλεί πικρό μειδίαμα, βέβαια, (μπροστά στις βαρύγδουπες προεκλογικές υποσχέσεις) ο χάρτης με τους επάλληλους κύκλους (στο προηγούμενο τεύχος) που δείχνει πόσο εύκολη είναι η πρόσβαση στο κέντρο της πόλης. Αλλά και πόσο αναληθείς είναι οι πληροφορίες. Δημοτικά πάρκινγκ χωρίς χρέωση τρία. Λαϊκή αγορά, Καποδιστριακό και Μπουσουλοπούλειο. Δε ντρεπόμαστε; Τα σχολεία λειτουργούν, η αγορά εργοτάξιο. Πού μπορεί κάποιος να παρκάρει; Στα ιδιωτικά πάρκινγκ, λέει. Εκεί παραπέμπουν. Ρωτάνε τους δημότες αν έχουν να πληρώσουν; Και κατηγορούν τους εμπόρους που δεν χρηματοδοτούν εκείνοι το κόστος του πάρκινγκ στους πελάτες τους. Και ρόλος τους, λέει, να διαφημίζουν εκείνοι την πόλη. Η πόλη, κύριοι, διαφημίζεται κυρίως από μόνη της. Αν σου βγαίνει η ψυχή να κάνεις μια δουλειά 5- 10 λεπτών και χάνεις ένα μεροκάματο, πας σε άλλη πόλη εύκολα προσβάσιμη. Στα χαρτιά, βέβαια, και στους αριθμούς όλα φαίνονται εύκολα. Η καθημερινότητα άλλα λέει. Μήπως θυμάται τώρα η λάβρα ηγεσία τους αγώνες που έκανε εναντίον της ήπιας και- από τότε απεδείχθη- απαραίτητης αποτελεσματικής παρέμβασης στην είσοδο της πόλης στον Ξεριά; Πανό, κινητοποιήσεις μαθητών κλπ. Και τελικά είναι από τα σημεία της πόλης στα οποία βλέπουμε πόσο θετικά αποτελέσματα είχε το έργο αυτό.
Καρναβάλι. Ο Δήμος Ναυπλίου την επομένη ανακοίνωσε το κόστος. Ο Δήμος Άργους ούτε λέξη. Πόσο κόστισε στην τσέπη μας; Δε θα έπρεπε να ξέρουμε; Κάποτε, έλεγε, όλα στη διαφάνεια, όπως και τους λογαριασμούς της ΔΕΥΑΑΡ. Ανηρτημένες οι λίστες ποιοι πληρώνουν και ποιοι όχι. Και τώρα, λέει ο Δημότης, τέρμα οι μπαταχστήδες που έχουν 3- 4 χρόνια να πληρώσουν το νερό. Ποιοι τους το επιτρέπουν αυτό; Οι ίδιοι δεν έπρεπε να τα είχαν εισπράξει; Αφού το επιτρέπουν, κάποιοι που έχουν τους λόγους τους δε θα πληρώσουν. Ίσως και να περιμένουν να μαζεύονται πολλά χρήματα. Γιατί στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές όσοι είχαν υψηλό χρέος, πρόσβαση σε αρμόδιο πρόσωπο και ψήφους έβλεπαν τα χρέη τους να μηδενίζονται. Και επί τη ευκαιρία προχτές στις 11 Απριλίου δημότισσα πήγε στη ΔΕΥΑΑΡ να πληρώσει το λογαριασμό της. Διαπίστωσε ότι το κλιματιστικό της θέρμανσης λειτουργούσε 12 το μεσημέρι με 27 βαθμούς και η πόρτα ήταν ανοιχτή! Διαμαρτυρήθηκε, βέβαια, στον αρμόδιο υπάλληλο. Αλλά το απλό αυτό ή τυχαίο γεγονός δείχνει γιατί οι Δήμοι και το κράτος έχουν καταντήσει πιθάρι των Δαναΐδων και έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε!
Δεν εξαντλήσαμε τα θέματά μας. Θα επανέλθουμε.
Δημότισσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου