Βιβάρι: η λιμνοθάλασσα αργοπεθαίνει

• 
• 

Λεπτομέρειες

 

Δημοσιεύτηκε στις 12 Αυγούστου 2015

• PREV
• 1 of 6
• NEXT

Γράφει ο Γιώργος Κόνδης

Θα πρέπει στη χώρα αυτή να μη μας κάνει πια καμία εντύπωση το σκουπιδαριό που σωρεύεται σε κάθε χώρο, ούτε καν οι χωματερές που με τις υψηλές θερμοκρασίες των καλοκαιρινών μηνών αναφλέγονται και γεμίζουν την ατμόσφαιρα και τους κατοικημένους ιδιαίτερα χώρους με αρώματα «ανάπτυξης» και πολιτισμού. Οι μεγαλόστομες οικολογικές πολιτικές όλων αυτών των ετών, όλων των κυβερνήσεων, οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν σε οικολογικό όλεθρο. Και δεν είναι μόνο η απάθεια με την οποία δεχόμαστε το τεράστιο σκουπιδαριό με το οποίο στολίζονται οι άκρες των δρόμων και οι δημόσιοι χώροι κυρίως των πόλεών μας, είναι περισσότερο η αδυναμία συλλογικής αντίδρασης απέναντι στην εγκληματική μετατροπή κάθε φυσικής ομορφιάς του τόπου μας σε σκουπιδότοπο. Όχι, δεν είναι απόλυτη η ενοχή των Αρχών που τόσα χρόνια στάθηκαν ανίκανες να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν πολιτικές οικολογίας που ισχύουν εδώ και δεκαετίες σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Όχι, δεν είναι απόλυτη η ενοχή όλων των πολιτικών κομμάτων με τη μοιραία ανικανότητά τους να στηρίξουν και να επιβάλλουν τέτοιου είδους πολιτικές. Είναι και η προσωπική ενοχή του καθενός που μετατρέπει με τη θέλησή του, το χώρο στον οποίο ζει σε χωματερή και νεκρή ζώνη.

Ανάμεσα στις δεκάδες των περιπτώσεων εγκληματικής μετατροπής χώρων σε σκουπιδότοπους, θα πρέπει να καταγράψουμε τώρα και την πανέμορφη λιμνοθάλασσα στο Βιβάρι, έναν υγροβιότοπο ζωής με πολλαπλές δυνατότητες για την τοπική Ανάπτυξη που τελικά αργοπεθαίνει. Θα θυμίσω πως η απομάκρυνση των ιχθυοκαλλιεργειών πριν μερικά χρόνια, έδωσε την ελπίδα μιας νέας οικολογικής προστασίας και ανάπτυξης της πανέμορφης λιμνοθάλασσας. Εκτός από τη φυσική ομορφιά του κόλπου του Βιβαρίου, χιλιάδες επισκέπτες έρχονται τους καλοκαιρινούς μήνες και πολλοί καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, για να χαρούν τη φυσική ομορφιά του τοπίου. Υπάρχουν όμως και δεκάδες άλλοι επισκέπτες που βρίσκουν στη λιμνοθάλασσα καταφύγιο και χαίρονται επίσης την ομορφιά και την ηρεμία του τοπίου. Έτσι, το χειμώνα μετατρέπεται σε χώρο ξεκούρασης των αποδημητικών πουλιών: ερωδιοί, αγριοτσικνιάφες, αγριόπαπιες και αγριόχηνες, εκατοντάδες άλλα πουλιά κάνουν στάση για να συνεχίσουν το μακρινό ταξίδι τους για την Αφρική. Οι εικόνες είναι εξαιρετικές και ολόκληρο το φυσικό περιβάλλον αποτελεί ένα μοχλό οικολογικής ανάπτυξης για την περιοχή. Θα περίμενε κανείς η διατήρησή του να αποτελεί τοπική προτεραιότητα και προσωπική υπόθεση του καθενός. Φευ! Στην Ελλάδα των μεγάλων προσδοκιών, η συμβολή του καθενός είναι τόσο μικρή ώστε το πληγωμένο τοπίο να αποτελεί συνέχεια της γενικότερης εξαθλίωσης της καθημερινής ζωής και του πολιτισμού. Απερίγραπτες εικόνες που μόνο ο φωτογραφικός φακός μπορεί κάπως να αποδώσει σε ένα τοπίο μοναδικό που το πληγώνουν απορρίμματα κάθε είδους. Χωρίς υπερβολή θα μπορούσε ήδη μια ταμπέλα να προϊδεάζει τον επισκέπτη: προσεχώς σκουπιδότοπος.

Δεν θα ρίξω ανάθεμα στη Δημοτική Αρχή, αλλά θα ψέξω όλους εκείνους που θέλουν να χαίρονται τη θάλασσα, το φυσικό τοπίο, να δουλεύουν με τουρισμό και να κερδίζουν από αυτόν, επιτρέποντας τέτοιες εικόνες και συμβάλλοντας στην καταστροφή του περιβάλλοντος που τους επιτρέπει να ζουν καλά. Σίγουρα θα υπάρχουν και πολίτες ευαίσθητοι και νοήμονες που, βλέποντας τις εικόνες ντροπής, θα θελήσουν να διαμαρτυρηθούν και να αντιδράσουν. Ας ενώσουμε τις φωνές μας για τη σωτηρία ενός εξαιρετικού υδροβιότοπου. Το Βιβάρι ανήκει σε όλους και όλοι είμαστε υπεύθυνοι γι' αυτό.http://argolika.gr/