Αυτός είναι ασταμάτητος!
Στην θέση Νο 19 της λίστας των σκόρερ του Παναθηναϊκού είναι ο Τζιμπρίλ Σισέ, η απόδοση του οποίου παραμένει αντιστρόφως ανάλογη από αυτή της ομάδας.
Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011
Πορτρέτα Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Αργολίδος
Βρίσκονται στο Μέγαρο της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος
Στο Μητροπολιτικό Μέγαρο
1. Γεράσιμος (Παγώνης), 1852-1866
Καταγόταν από τη Μαντινεία και διέπρεψε στο ιερό αγώνα του Έθνους. Χρημάτισε δε πληρεξούσιος της Καλαμάτας στην πρώτη Εθνοσυνέλευση. Συνέγραψε πραγματεία για τα κωλύματα του γάμου, καθώς και Ακολουθία για την Εορτή της Υπαπαντής.
2. Νίκανδρος (Δελούκας), 1882-1912
Καταγόταν από την Ακράτα.
3. Αθανάσιος (Λάσκαρης), 1914-1924
Γεννήθηκε το 1869 στην Μάδυτο του Ελλησπόντου. Πριν να έλθει στο Ναύπλιο υπηρέτησε ως Χωρεπίσκοπος Βλάγκας Κωνσταντινουπόλεως, με τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Μυρέων. Αργότερα εστάλη ως Βοηθός Επίσκοπος του Μητροπολίτη Ξάνθης και Καβάλας. Εκεί παρέμεινε κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων και διακρίθηκε για την αποτελεσματική εθνικοθρησκευτική του δράση. Τη σημαντική του προσφορά αναγνώρισε η Εκκλησία και τον τοποθέτησε ως Μητροπολίτη στη χηρεύουσα επί διετία Ιερά Μητρόπολη Αργολίδος.
4. Ιερόθεος (Μπόκολας), 1924-1939
Είχε διατελέσει Διευθυντής της Ιερατικής Σχολής Άρτας (1912-14). Το 1918 τον βρίσκουμε να υπηρετεί ως Β΄ Γραμματέας στην Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος.
5. Ιωάννης (Παπασαράντου), 1939-1942
Τόπος καταγωγής ήταν το Ροϊνό Αρκαδίας. Υπηρέτησε και διακρίθηκε ως πνευματικός στον Ι.Ν. Ρόμβης της Αθήνας. Εξελέγη Μητροπολίτης Αργολίδος το 1939 σε ηλικία 63 ετών. Εκοιμήθη από ανίατη ασθένεια το 1942. Ετάφη στον περίβολο της Ι.Μ. Αγ. Θεοδοσίου.
6. Αγαθόνικος (Παπασταματίου), 1942-1945
Γεννήθηκε στην Αράχωβα Αιγίου το 1898. Υπηρέτησε ως Καθηγητής Γυμνασίου στο Αίγιο, ως Πρωτοσύγκελος της Ι.Μ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, κι επίσης ως Πρωτοσύγκελος της Ι.Μ. Κορίνθου. Το 1941 εξελέγη Βοηθός Επίσκοπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού. Το 1942 εκλέγεται Μητροπολίτης Αργολίδος, ενώ το 1945 μετετέθη στην Ι.Μ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Εκοιμήθη το 1956.
7. Χρυσόστομος Α΄ (Ταβλαδωράκης), 1945-1965
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1909. Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας της Ι.Μ. Φιλίππων, Γραμματέας του Επισκοπικού Δικαστηρίου της Ι.Α. Αθηνών και Προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγ. Κωνσταντίνου Ομονοίας Αθηνών. Διέθετε καταπληκτική και σπάνια ρητορική δεινότητα. Υπηρέτησε για 20 συναπτά έτη την τοπική Εκκλησία της Αργολίδος και το 1965 μετετέθη στην νεοσύστατη Ι.Μ. Πειραιά.
8. Χρυσόστομος Β΄ (Δεληγιαννόπουλος), 1965-1985
Ήταν ο Μητροπολίτης που γνώρισα από μικρό παιδί στην ιδιαίτερη Πατρίδα μου. Καταγόταν από την όμορφη Ζάκυνθο. Μετά τις σπουδές του υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας στην Ι.Μ. Ζακύνθου, στην Ι.Μ. Τριφυλίας και Ολυμπίας και στην Ι.Μ. Αργολίδος. Επίσης, υπηρέτησε την Πατρίδα ως Στρατιωτικός Ιερέας στα Αλβανικά βουνά το 1940-41. Διακόνησε δε και ως Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, μέχρι της παμψηφεί εκλογής του στον μητροπολιτικό θρόνο της Αργολίδος. Πολλά και καλά ήταν τα έργα που επιτέλεσε ως Μητροπολίτης ο Χρυσόστομος Δεληγιαννόπουλος στον ευλογημένο και ιστορικό τόπο μας, την Αργολίδα. Και όπως έχει χαρακτηριστικά γραφεί ήταν «έμπλεως θείων δωρεών, αγάπης, υπομονής, πραότητος, αγαθωσύνης, ταπεινοφροσύνης, αφιλαργυρίας και ακτημοσύνης»
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί πως σήμερα προεξάρχει της Ι.Μ. Αργολίδος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.κ. Ιάκωβος Β΄, του οποίου τον βίο και τα πλούσια έργα θα παρουσιάσουμε καθηκόντως σε άλλη ειδική αναφορά. Βοηθός Επίσκοπος του Αγίου Αργολίδος είναι ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Επιδαύρου κ. Καλλίνικος, που κατάγεται από την πόλη του Άργους και αποτελεί ένα σημαντικό εκκλησιαστικό κεφάλαιο για την τοπική Εκκλησία και για την Εκκλησία της Ελλάδος γενικώτερα.
anastasiosds.blogspot.com
Κυριακή, Φεβρουάριος 13, 2011
... «στην παιδική μου όραση έλαμπε υπεράνω η κομμουνιστική μου συνείδηση»
Είκοσι χρόνια από το θάνατο του ποιητή Νίκου Καρούζου«Διαβαίνω αγιάτρευτος μέσ' στ' όνειρό μου/ σε δίχτυ μόνος της πρώτης σιωπής»...
«Είθε να μην υπήρχα μαβής ο χτύπος της καρδιάς, αλητεία. Κι αν είπα τις προάλλες τη ζωή αντίρρηση του σκούληκα δεν έπαψε να φουγαρίζει μέσα μου χαώδης η απελπισία»...
Εκφραστής της απλότητας και της άκρας λιτότητας στην προσωπική του ζωή, ο Νίκος Καρούζος κατάφερε να παραμείνει αλώβητος, σαν πραγματικός «αντιστασιακός» του συστήματος μέχρι τα στερνά της ύπαρξής του. Γέννημα θρέμμα της Εθνικής Αντίστασης και της θυελλώδους μεταπολεμικής εποχής, άφησε πίσω του ένα μεγάλο καινοτόμο ποιητικό έργο και μια σεμνή αγωνιστική συνεισφορά στην υπόθεση της κοινωνικής προόδου.
Ο Νίκος Καρούζος γεννήθηκε στο Ναύπλιο τον Ιούλη του 1925, από πατέρα δάσκαλο και μάνα κόρη παπά. Αρχισε σπουδές Νομικών και Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας χωρίς να τις ολοκληρώσει. Ο πατέρας του ενταγμένος στο ΕΑΜ πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και αργότερα υπέστη όλα τα δεινά της περιόδου. Ο ίδιος ΕΠΟΝίτης, τον καιρό του αγώνα, γνώρισε από νωρίς τις εξορίες (Ικαρία, Μακρόνησος). Πρώτη παρουσία του στη λογοτεχνία το 1949, όταν δημοσίευσε ένα ποίημα στο περιοδικό «Ο Αιώνας μας». Ο ίδιος, σε συνέντευξή του στον «Ρ», είχε πει ότι τα πρώτα του ποιήματα τα είχε στείλει στο περιοδικό της ΕΠΟΝ «Νέα Γενιά», το 1945.
Αγωνία θα πει θυσία
«Απ' την ώρα που γεννήθηκα είμαι χρεωμένος στην αγωνία», θα γράψει το 1964. «Αγωνία θα πει θυσία των πραγμάτων, ανάγκη γυμνώσεως ως την ανιδιοκτησία των ουρανών, υλική και σωματική και ψυχική».
Σ' όλη του τη ζωή, παραμένει σταθερά προσηλωμένος στα προσωπικά, αλλά και πανανθρώπινα αναπάντητα ερωτήματα για την αγιάτρευτη απελπισία της ύπαρξης, με έντονες ωστόσο - σε όλο του σχεδόν το έργο - τις κοινωνικές αναφορές και την πολιτική διάσταση, άλλοτε ως οργισμένη αντίδραση στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και άλλοτε ως ειλικρινής διάθεση συμπαράστασης προς τους φτωχούς και αδύνατους: «Α, όταν χτυπούσα στις πέτρες τα καινούργια μου / παπούτσια για να φαίνονται παλιά... / Δεν ήθελα να διαφέρω απ' τα πολύ φτωχαδάκια / συμμαθητούδια. / Και με πάθος τσαλάκωνα τα καινούργια μου / ρούχα. / Εκτοτε στην παιδική μου όραση έλαμπε υπεράνω / η κομμουνιστική μου συνείδηση».
Ευθαρσώς διακήρυττε την πίστη του στο όραμα της αταξικής κοινωνίας και το διαρκή αγώνα προς αυτήν την κατεύθυνση: «εμείς μπορούμε να δώσουμε τη ζωή μας μέσα σ' ένα συλλαλητήριο, / εσείς τι μπορείτε»;
«Είχα πάντα - είχε πει ο ίδιος, στο "Διαβάζω"- την κοινωνική διάσταση. Πώς θα μπορούσε να γινότανε κι αλλιώς; Είμαστε κοινωνία, είμαστε ιστορία. Συνυπάρχουμε, συνοδυνόμενοι».
...«Ο κόσμος πρέπει να προχωρήσει»... και ταυτόχρονα «συνθηματογραφούσε» με μια αυθεντική δυναμική: «Οταν παιδέψεις τώρα δα μια πεταλούδα/ δεν το βλέπεις/ αλλά αργότερα κάπου/ θα πονέσει ο πολιτισμός».
Συστηματικά αποφεύγοντας την «υποταγή» στις «μικροανάγκες βολής», αφού η σχέση του με την ύλη περιοριζόταν στα εντελώς απαραίτητα για τη διαβίωση, φτωχός σαν ποιητής, πλούσιος σαν ψυχή, περήφανος σαν τη γενιά του, δε λύγισε μπροστά στο οικονομικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε και όταν η πολιτεία τον έκρινε ως ποιητή β΄ κατηγορίας δίνοντάς του σύνταξη 55.000, κατά 5.000 μικρότερη από την α΄ κατηγορία, ο αξιοπρεπής ποιητής δεν τη δέχτηκε. Το είχε άλλωστε προβλέψει από τα νεανικά του ποιήματα. «Μάταιος ο κόσμος, αλλά πέρασμα». Και πέρασε από αυτόν τον κόσμο μεταποιώντας την οδύνη σε ασυμβίβαστη ποιητική φωνή.
«Αν είδατε τη μοναξιά ποτέ πίσω απ' το τζάμι να σας απειλεί μ' ένα μαχαίρι σιωπή που αργά θα σχίσει το δικό σας στήθος όπως φάντασμα την πόρτα περνά με γελαστά τα εξογκωμένα μήλα και να στέκει - θα με αγαπήσετε»...
Ταξιδεύει στον ουρανό
Είκοσι χρόνια πέρασαν από τη μέρα που ο θάνατος (28/9/1990), «βασιλέας των πραγμάτων», τον «ταξιδεύει στον ουρανό». Τα «όνειρά» του δεν τον «έσωσαν» και δεν είναι σίγουρο αν με την αγάπη «σήκωσε την απελπισία του». Είχε δίκιο «σα να μην υπήρξαμε ποτέ κι όμως πονέσαμε απ' τα βάθη».
Οπως έλεγε ο Νικηφόρος Βρεττάκος, «κατά βάθος η ποίηση είναι μι' ανθρώπινη καρδιά φορτωμένη όλο τον κόσμο».
Αυτό ήταν και η ποίηση του Νίκου Καρούζου, «μια καρδιά φορτωμένη» τον πόνο και τα όνειρα όλου του κόσμου. Στην περιπλάνησή της, τούτη η καρδιά αναζήτησε την ουσία της ύπαρξης, διακηρύσσοντας ταυτόχρονα τις ιδέες του: «Μια συμφορά τυλίγεται στο δέντρο. Ολοι οι αδικούμενοι δέντρα είναι αν το προτίμησαν αυτό, μονάχα ν' αδικούνται. Η συμφορά με γήινο χρώμα τυλίγεται στο δέντρο. Ω δύναμη της ζωής λιώσε της συμφοράς το κεφάλι».
Το οπλοστάσιο του Καρούζου δεν υπέκυψε στην ευκολία. Η πείνα και η δίψα του για ελευθερία ενδυνάμωνε τις αλήθειες για τη ζωή και την ποίηση. Η διάπυρη ύλη του πάθους, της οργής, της υπαρξιακής έκρηξης μεταβολίζεται σε μια «συνομιλία», που αποκτά νόημα με τον βαθύ ήχο με τον οποίο υπερασπίζεται αυτήν τη «συνομιλία».
«Βαθύτερο απ' την αγάπη και την ταραχή που φέρνει μέσ' στο στήθος η επιθυμία ζει στο θαλάσσιο βράχο έν' άνθος ολομόναχο. Ποια φωνή το κυρίεψε και μοιάζει σαν να δείχνει την άγνωστη γαλήνη με μικρά χρώματα... Είναι βγαλμένο στους κινδύνους της χαράς αμέριμνο σαν ιδέα».
«Συνομιλώντας» μέσα από την ποίησή του αναγνωρίζεις τον ποιητή που μοχθεί να μεταδώσει νοήματα, που πασχίζει, με τη «λεκτική αθανασία», «για μάτωμα πιο πέρα κι απ' το αίμα».
«Γυρίζει μόνος στα χείλη του παντάνασσα σιωπή συνέχεια των πουλιών τα μαλλιά του. Ωχρός με βουλιαγμένα όνειρα κι ανέγγιχτος νερό τρεχάμενο στα ρείθρα, ωχρός Ελληνας. Πάντα ο δρόμος μέσ' στα μάτια του κ' η λάμψη απ' τη φωτιά που καταλύει τη νύχτα. Γυρίζει μόνος στα χέρια του κλαδί από ελιά γεμάτος πόνο χάνεται στα δειλινά αισθάνεται πως όλα χάθηκαν. Μην του μιλάτε είναι άνεργος τα χέρια στις τσέπες του σαν δυο χειροβομβίδες. Μην του μιλάτε δε μιλούν στους καθρέφτες. Ανθη της λεμονιάς λουλούδια του ανέμου στεφάνωσέ τον Ανοιξη τον κλώθει ο θάνατος».
«Επάγγελμα: η ψυχή μου»
Βέβαια, όπως για τους περισσότερους ποιητές, ήταν περιπετειώδης ο τρόπος έκδοσης των βιβλίων του Νίκου Καρούζου. Για πολλά χρόνια, μέχρι τη δεκαετία του '70, τύπωνε με έξοδα δικά του τα βιβλία του. Στη συνέχεια, συνέβαλαν η Εγνατία, το Πολύπλανο, το Υψιλον, ο Εξάντας, ο Ακμων (μία σημαντική ανθολογία, στα 1981), η Γοργώ, η Εστία, ο Καστανιώτης, ο Μίμνερμος, και η Απόπειρα. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, οι εκδόσεις Ερατώ προχώρησαν στην έκδοση των Απάντων του ποιητή, σε τόμους ανάλογα με τη δημιουργική του περίοδο. Εκδόθηκαν η Πρώτη Εποχή και η Δεύτερη Εποχή. Μετά το θάνατο του Νίκου Καρούζου, το έργο του εκδίδεται συγκεντρωμένο σε τόμους από τις εκδόσεις Ικαρος. Εχουν κυκλοφορήσει τα Ποιήματα A΄ και τα Ποιήματα B΄.
Ο,τι και να γράψεις για τον Νίκο Καρούζο, δύσκολο να κατακτήσεις με λέξεις τη φυσιογνωμία του ποιητή που μπήκε με σώμα και πνεύμα στις αγωνίες και τις ελπίδες των καιρών, τη φυσιογνωμία του Νίκου Καρούζου που με την ποίησή του - όπως έγραψε και ο Μ. Μουντές, «ενίσχυσε την αμυντική λειτουργία των ψυχών μας απέναντι στα καταιγιστικά συμπτώματα της καθημερινής κατακρήμνισης ονείρων και αξιών».
Βαθιά πάσχων, ο Νίκος Καρούζος, με μοναχή οπλοφορία το «στήθος» του, πάλεψε την «ακαμψία», μίσησε «την ορατή μυθολογία τους παπάδες/ τη λεκτική τους αθανασία/ τους χλοερούς τόπους ψαλτικής αναψύξεως/ τρομακτικά ψέματα»... ήρθε πολλές φορές αντιμέτωπος με το «θάνατο» στην ποίησή του, με την «εκθαμβωτική ασυνέπεια της ύλης», είκαζε «πως ο θάνατος θα έρθει όπως ο ύπνος,/ ο σκοτεινός θάλαμος όπου τραβά η ζωή, φωτογραφίες απ' το υποσυνείδητο», για να δώσει την τελευταία του μάχη «με το θάνατο μέσα μου πλέον ορατό/ - σχεδόν αδιανόητο -/ μεράκι που το 'χω να υπάρξω ακόμη!/... Η ύλη δε με θέλει. Κι αφουγκράζομαι μόνος/ ουσιαστική τίγρη./ Πού πας με τόση ομορφιά;/ Στο βάθος θάνατος».
Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι μέσα από τη σιωπή που επιβάλλει ο θάνατος και περισσότερο η λησμονιά που συνοδεύει το τέλος ενός ανθρώπου, εκείνος «κατέγραψε» την «εκδίκηση» στη λησμονιά και την αδιαφορία, συστηνόμενος: «Επάγγελμα: η ψυχή μου»...
Είμαστε όμως τυχερά απελπισμένοι.
«Είθε να μην υπήρχα μαβής ο χτύπος της καρδιάς, αλητεία. Κι αν είπα τις προάλλες τη ζωή αντίρρηση του σκούληκα δεν έπαψε να φουγαρίζει μέσα μου χαώδης η απελπισία»...
Εκφραστής της απλότητας και της άκρας λιτότητας στην προσωπική του ζωή, ο Νίκος Καρούζος κατάφερε να παραμείνει αλώβητος, σαν πραγματικός «αντιστασιακός» του συστήματος μέχρι τα στερνά της ύπαρξής του. Γέννημα θρέμμα της Εθνικής Αντίστασης και της θυελλώδους μεταπολεμικής εποχής, άφησε πίσω του ένα μεγάλο καινοτόμο ποιητικό έργο και μια σεμνή αγωνιστική συνεισφορά στην υπόθεση της κοινωνικής προόδου.
Ο Νίκος Καρούζος γεννήθηκε στο Ναύπλιο τον Ιούλη του 1925, από πατέρα δάσκαλο και μάνα κόρη παπά. Αρχισε σπουδές Νομικών και Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας χωρίς να τις ολοκληρώσει. Ο πατέρας του ενταγμένος στο ΕΑΜ πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και αργότερα υπέστη όλα τα δεινά της περιόδου. Ο ίδιος ΕΠΟΝίτης, τον καιρό του αγώνα, γνώρισε από νωρίς τις εξορίες (Ικαρία, Μακρόνησος). Πρώτη παρουσία του στη λογοτεχνία το 1949, όταν δημοσίευσε ένα ποίημα στο περιοδικό «Ο Αιώνας μας». Ο ίδιος, σε συνέντευξή του στον «Ρ», είχε πει ότι τα πρώτα του ποιήματα τα είχε στείλει στο περιοδικό της ΕΠΟΝ «Νέα Γενιά», το 1945.
Αγωνία θα πει θυσία
«Απ' την ώρα που γεννήθηκα είμαι χρεωμένος στην αγωνία», θα γράψει το 1964. «Αγωνία θα πει θυσία των πραγμάτων, ανάγκη γυμνώσεως ως την ανιδιοκτησία των ουρανών, υλική και σωματική και ψυχική».
Σ' όλη του τη ζωή, παραμένει σταθερά προσηλωμένος στα προσωπικά, αλλά και πανανθρώπινα αναπάντητα ερωτήματα για την αγιάτρευτη απελπισία της ύπαρξης, με έντονες ωστόσο - σε όλο του σχεδόν το έργο - τις κοινωνικές αναφορές και την πολιτική διάσταση, άλλοτε ως οργισμένη αντίδραση στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και άλλοτε ως ειλικρινής διάθεση συμπαράστασης προς τους φτωχούς και αδύνατους: «Α, όταν χτυπούσα στις πέτρες τα καινούργια μου / παπούτσια για να φαίνονται παλιά... / Δεν ήθελα να διαφέρω απ' τα πολύ φτωχαδάκια / συμμαθητούδια. / Και με πάθος τσαλάκωνα τα καινούργια μου / ρούχα. / Εκτοτε στην παιδική μου όραση έλαμπε υπεράνω / η κομμουνιστική μου συνείδηση».
Ευθαρσώς διακήρυττε την πίστη του στο όραμα της αταξικής κοινωνίας και το διαρκή αγώνα προς αυτήν την κατεύθυνση: «εμείς μπορούμε να δώσουμε τη ζωή μας μέσα σ' ένα συλλαλητήριο, / εσείς τι μπορείτε»;
«Είχα πάντα - είχε πει ο ίδιος, στο "Διαβάζω"- την κοινωνική διάσταση. Πώς θα μπορούσε να γινότανε κι αλλιώς; Είμαστε κοινωνία, είμαστε ιστορία. Συνυπάρχουμε, συνοδυνόμενοι».
...«Ο κόσμος πρέπει να προχωρήσει»... και ταυτόχρονα «συνθηματογραφούσε» με μια αυθεντική δυναμική: «Οταν παιδέψεις τώρα δα μια πεταλούδα/ δεν το βλέπεις/ αλλά αργότερα κάπου/ θα πονέσει ο πολιτισμός».
Συστηματικά αποφεύγοντας την «υποταγή» στις «μικροανάγκες βολής», αφού η σχέση του με την ύλη περιοριζόταν στα εντελώς απαραίτητα για τη διαβίωση, φτωχός σαν ποιητής, πλούσιος σαν ψυχή, περήφανος σαν τη γενιά του, δε λύγισε μπροστά στο οικονομικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε και όταν η πολιτεία τον έκρινε ως ποιητή β΄ κατηγορίας δίνοντάς του σύνταξη 55.000, κατά 5.000 μικρότερη από την α΄ κατηγορία, ο αξιοπρεπής ποιητής δεν τη δέχτηκε. Το είχε άλλωστε προβλέψει από τα νεανικά του ποιήματα. «Μάταιος ο κόσμος, αλλά πέρασμα». Και πέρασε από αυτόν τον κόσμο μεταποιώντας την οδύνη σε ασυμβίβαστη ποιητική φωνή.
«Αν είδατε τη μοναξιά ποτέ πίσω απ' το τζάμι να σας απειλεί μ' ένα μαχαίρι σιωπή που αργά θα σχίσει το δικό σας στήθος όπως φάντασμα την πόρτα περνά με γελαστά τα εξογκωμένα μήλα και να στέκει - θα με αγαπήσετε»...
Ταξιδεύει στον ουρανό
Είκοσι χρόνια πέρασαν από τη μέρα που ο θάνατος (28/9/1990), «βασιλέας των πραγμάτων», τον «ταξιδεύει στον ουρανό». Τα «όνειρά» του δεν τον «έσωσαν» και δεν είναι σίγουρο αν με την αγάπη «σήκωσε την απελπισία του». Είχε δίκιο «σα να μην υπήρξαμε ποτέ κι όμως πονέσαμε απ' τα βάθη».
Οπως έλεγε ο Νικηφόρος Βρεττάκος, «κατά βάθος η ποίηση είναι μι' ανθρώπινη καρδιά φορτωμένη όλο τον κόσμο».
Αυτό ήταν και η ποίηση του Νίκου Καρούζου, «μια καρδιά φορτωμένη» τον πόνο και τα όνειρα όλου του κόσμου. Στην περιπλάνησή της, τούτη η καρδιά αναζήτησε την ουσία της ύπαρξης, διακηρύσσοντας ταυτόχρονα τις ιδέες του: «Μια συμφορά τυλίγεται στο δέντρο. Ολοι οι αδικούμενοι δέντρα είναι αν το προτίμησαν αυτό, μονάχα ν' αδικούνται. Η συμφορά με γήινο χρώμα τυλίγεται στο δέντρο. Ω δύναμη της ζωής λιώσε της συμφοράς το κεφάλι».
Το οπλοστάσιο του Καρούζου δεν υπέκυψε στην ευκολία. Η πείνα και η δίψα του για ελευθερία ενδυνάμωνε τις αλήθειες για τη ζωή και την ποίηση. Η διάπυρη ύλη του πάθους, της οργής, της υπαρξιακής έκρηξης μεταβολίζεται σε μια «συνομιλία», που αποκτά νόημα με τον βαθύ ήχο με τον οποίο υπερασπίζεται αυτήν τη «συνομιλία».
«Βαθύτερο απ' την αγάπη και την ταραχή που φέρνει μέσ' στο στήθος η επιθυμία ζει στο θαλάσσιο βράχο έν' άνθος ολομόναχο. Ποια φωνή το κυρίεψε και μοιάζει σαν να δείχνει την άγνωστη γαλήνη με μικρά χρώματα... Είναι βγαλμένο στους κινδύνους της χαράς αμέριμνο σαν ιδέα».
«Συνομιλώντας» μέσα από την ποίησή του αναγνωρίζεις τον ποιητή που μοχθεί να μεταδώσει νοήματα, που πασχίζει, με τη «λεκτική αθανασία», «για μάτωμα πιο πέρα κι απ' το αίμα».
«Γυρίζει μόνος στα χείλη του παντάνασσα σιωπή συνέχεια των πουλιών τα μαλλιά του. Ωχρός με βουλιαγμένα όνειρα κι ανέγγιχτος νερό τρεχάμενο στα ρείθρα, ωχρός Ελληνας. Πάντα ο δρόμος μέσ' στα μάτια του κ' η λάμψη απ' τη φωτιά που καταλύει τη νύχτα. Γυρίζει μόνος στα χέρια του κλαδί από ελιά γεμάτος πόνο χάνεται στα δειλινά αισθάνεται πως όλα χάθηκαν. Μην του μιλάτε είναι άνεργος τα χέρια στις τσέπες του σαν δυο χειροβομβίδες. Μην του μιλάτε δε μιλούν στους καθρέφτες. Ανθη της λεμονιάς λουλούδια του ανέμου στεφάνωσέ τον Ανοιξη τον κλώθει ο θάνατος».
«Επάγγελμα: η ψυχή μου»
Βέβαια, όπως για τους περισσότερους ποιητές, ήταν περιπετειώδης ο τρόπος έκδοσης των βιβλίων του Νίκου Καρούζου. Για πολλά χρόνια, μέχρι τη δεκαετία του '70, τύπωνε με έξοδα δικά του τα βιβλία του. Στη συνέχεια, συνέβαλαν η Εγνατία, το Πολύπλανο, το Υψιλον, ο Εξάντας, ο Ακμων (μία σημαντική ανθολογία, στα 1981), η Γοργώ, η Εστία, ο Καστανιώτης, ο Μίμνερμος, και η Απόπειρα. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, οι εκδόσεις Ερατώ προχώρησαν στην έκδοση των Απάντων του ποιητή, σε τόμους ανάλογα με τη δημιουργική του περίοδο. Εκδόθηκαν η Πρώτη Εποχή και η Δεύτερη Εποχή. Μετά το θάνατο του Νίκου Καρούζου, το έργο του εκδίδεται συγκεντρωμένο σε τόμους από τις εκδόσεις Ικαρος. Εχουν κυκλοφορήσει τα Ποιήματα A΄ και τα Ποιήματα B΄.
Ο,τι και να γράψεις για τον Νίκο Καρούζο, δύσκολο να κατακτήσεις με λέξεις τη φυσιογνωμία του ποιητή που μπήκε με σώμα και πνεύμα στις αγωνίες και τις ελπίδες των καιρών, τη φυσιογνωμία του Νίκου Καρούζου που με την ποίησή του - όπως έγραψε και ο Μ. Μουντές, «ενίσχυσε την αμυντική λειτουργία των ψυχών μας απέναντι στα καταιγιστικά συμπτώματα της καθημερινής κατακρήμνισης ονείρων και αξιών».
Βαθιά πάσχων, ο Νίκος Καρούζος, με μοναχή οπλοφορία το «στήθος» του, πάλεψε την «ακαμψία», μίσησε «την ορατή μυθολογία τους παπάδες/ τη λεκτική τους αθανασία/ τους χλοερούς τόπους ψαλτικής αναψύξεως/ τρομακτικά ψέματα»... ήρθε πολλές φορές αντιμέτωπος με το «θάνατο» στην ποίησή του, με την «εκθαμβωτική ασυνέπεια της ύλης», είκαζε «πως ο θάνατος θα έρθει όπως ο ύπνος,/ ο σκοτεινός θάλαμος όπου τραβά η ζωή, φωτογραφίες απ' το υποσυνείδητο», για να δώσει την τελευταία του μάχη «με το θάνατο μέσα μου πλέον ορατό/ - σχεδόν αδιανόητο -/ μεράκι που το 'χω να υπάρξω ακόμη!/... Η ύλη δε με θέλει. Κι αφουγκράζομαι μόνος/ ουσιαστική τίγρη./ Πού πας με τόση ομορφιά;/ Στο βάθος θάνατος».
Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι μέσα από τη σιωπή που επιβάλλει ο θάνατος και περισσότερο η λησμονιά που συνοδεύει το τέλος ενός ανθρώπου, εκείνος «κατέγραψε» την «εκδίκηση» στη λησμονιά και την αδιαφορία, συστηνόμενος: «Επάγγελμα: η ψυχή μου»...
Είμαστε όμως τυχερά απελπισμένοι.
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011
Ο καρπός της εύφορης κοιλάδας
H συγκομιδή του πορτοκαλιού βρίσκεται στα μέσα της «διαδρομής». Ξεκίνησε στα μέσα Νοεμβρίου και θα ολοκληρωθεί στα τέλη Μαρτίου.
Η αργολική πεδιάδα συνεισφέρει το 50% της συνολικής παραγωγής πορτοκαλιών στη χώρα. Η καλλιέργεια τους ξεκίνησε στην περιοχή την περίοδο του Μεσοπολέμου, όταν έγινβε εφικτή η άρδευση της γυμνής μέχρι τότε πεδιάδας.
Χωριό Ανυφί. Κάθε δέντρο και σκάλα. Από τις επτά το πρωί πιάνουν δουλειά οι εργάτες στα χωράφια και σταματάνε με το σούρουπο. Οι κινήσεις τους γρήγορες. Από το δέντρο στο καφάσι, έπειτα στο τρακτέρ κι από εκεί στα εργοστάσια και τους εμπόρους. Οι παραγωγοί τους προσέχουν σαν τα μάτια τους. Το πρωί θα τους φέρουν καφέ και κρουασάν ενώ το μεσημέρι θα φάνε σπιτικό φαγητό που έρχεται κατευθείαν από τα χέρια των συζύγων των παραγωγών. «Προσέχουμε τους εργάτες μας, για να μη μας φύγουν. Τα πορτοκάλια είναι πάρα πολλά και πλέον δεν μπορεί μια οικογένεια με 10 στρέμματα να τα μαζέψει μόνη της. Η βοήθεια τους είναι πολύτιμη» μας λέει ο Νίκος Γεραμάνης, παραγωγός στο Ανυφί. Ο μέσος όρος συγκομιδής εδώ είναι 70 τόνοι με 8 λεπτά καθαρά.
Συγκομιδή. Οι εργάτες δεν φεύγουν από τα χωράφια πριν από το σούρουπο. Σε μία ημέρα 18 άτομα μαζεύουν γύρω στους 30 τόνους.
Η κοπή ξεκινάει από 3-3,5 λεπτά του ευρώ. Οι εργάτες που δουλεύουν εδώ αμείβονται με το κιλό. Σε μια ημέρα 18 άτομα μαζεύουν 30 τόνους. Στα εργοστάσια πηγαίνουν 100 τόνοι την ημέρα. Οπως λένε οι παραγωγοί η τιμή στην εξαγωγή κυμαίνεται από 10-15 λεπτά το κιλό, ανάλογα την ποιότητα, χρήματα που δεν καλύπτουν ούτε καν τη συντήρηση των χωραφιών τους που χρειάζονται λιπάσματα, ραντίσματα, κλαδέματα και φάρμακα.
Στο χυμοποιείο.
Το 1/3 από τους 300.000 τόνους πορτοκαλιών που παράγει η Αργολίδα οδηγείται σε εργοστάσια για χυμοποίηση. Επισκεφθήκαμε το μεγαλύτερο χυμοποιείο της Αργολίδας. Μια πορτοκαλί θάλασσα γεμίζει τον ορίζοντα μας. Εκατομμύρια πορτοκάλια που φτάνουν εδώ θα γίνουν χυμός, θα συσκευαστούν και θα διατεθούν σε όλη την Ελλάδα.
Το 1/3 από τους 300.000 τόνους πορτοκαλιών που παράγει η Αργολίδα οδηγείται σε εργοστάσια για χυμοποίηση. Επισκεφθήκαμε το μεγαλύτερο χυμοποιείο της Αργολίδας. Μια πορτοκαλί θάλασσα γεμίζει τον ορίζοντα μας. Εκατομμύρια πορτοκάλια που φτάνουν εδώ θα γίνουν χυμός, θα συσκευαστούν και θα διατεθούν σε όλη την Ελλάδα.
Οι «Εσπερίδες» λειτουργούν από το 1999. Εκεί, μας ξεναγεί ο γενικός διευθυντής της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Αργολίδας, Γιάννης Δημάκης. «Τυποποιούμε χυμούς με τα δικά μας brands και δίνουμε σε όλη την Ελλάδα, σε σούπερ μάρκετ. Ακόμη, παράγουμε 365 αναψυκτικά. Η μονάδα μας εκχυμώνει 20 τόνους την ώρα. Στην ιδιωτική ετικέτα είμαστε οι καλύτεροι στην Ελλάδα» θα μας πει κ. Δημάκης.
Οι τιμές πέρυσι ήταν 4 λεπτά ανά κιλό, φέτος φτάνουν τα 6 με 7 λεπτά. Στην εξαγωγή όμως είναι οι φτηνότερες των τελευταίων δέκα ετών. Ξεκίνησαν από τα 25-27 λεπτά και πλέον έχουν υποχωρήσει στα 13-15 λεπτά. Πάντως η εξαγωγή σύμφωνα με τον κ. Δημάκη πάει πολύ καλά. «Είμαστε στους 60.000 τόνους φέτος, όπως και πέρυσι. Η μεταποίηση όμως είναι στο 50% πιο χαμηλά».
Τα στάδια εκχύμωσης
Στάδιο πρώτο: παραλαβή. Το φορτηγό «αφήνει» τα πορτοκάλια στο χυμοποιείο. Ακολουθεί το πλύσιμο τους με μεγάλες μάνικες. Επειτα μέσα από ένα μηχάνημα περνάνε μέσα στο εργοστάσιο. Εκεί θα γίνει η διαλογή από γυναίκες εργάτριες που θα τα ελέγξουν για να απομακρύνουν τα σάπια πορτοκάλια καθώς και τις ξένες ύλες (φύλα, πέτρες κλπ). Πρώτα φτάνουν οι Ναβαλίνες και έπειτα τα Μέρλιν.
Στάδιο πρώτο: παραλαβή. Το φορτηγό «αφήνει» τα πορτοκάλια στο χυμοποιείο. Ακολουθεί το πλύσιμο τους με μεγάλες μάνικες. Επειτα μέσα από ένα μηχάνημα περνάνε μέσα στο εργοστάσιο. Εκεί θα γίνει η διαλογή από γυναίκες εργάτριες που θα τα ελέγξουν για να απομακρύνουν τα σάπια πορτοκάλια καθώς και τις ξένες ύλες (φύλα, πέτρες κλπ). Πρώτα φτάνουν οι Ναβαλίνες και έπειτα τα Μέρλιν.
Και πάμε στην εκχύμωση. Δύο προϊόντα βγαίνουν από αυτή τη διαδικασία. Η παραγωγή χυμού πορτοκαλιού και αιθέριου ελαίου για αρώματα. Ο χυμός παστεριώνεται και συμπυκνώνεται αφού πρώτα αφαιρεθούν τα κομματάκια του πορτοκαλιού, «τα οποία οι εταιρείες δεν θέλουν να υπάρχουν μέσα στον χυμό καθώς ο κόσμος δεν τα προτιμά», τονίζει ο κ. Δημάκης.
Επειτα, ο όγκος του χυμού μειώνεται στο 1/5 και από εκεί τοποθετείται σε δεξαμενές 2-3 τόνων. Βράζεται στους 50 βαθμούς για να μη χαθούν οι βιταμίνες και έπειτα φυλάσσεται στους -18 βαθμούς σε ψυγεία ή πάει στην παραγωγή. «Ο συμπυκνωμένος χυμός είναι σαν το μέλι. Ημερησίως παράγονται στις "Εσπερίδες" 200.000 κουτιά» θα μας πει ο κ. Δημάκης.
Οι ποικιλίες
Η πιο γνωστή ποικιλία είναι τα Βαλέντσια, τα οποία φημίζονται για τον πλούσιο χυμό τους και την υπέροχη γεύση τους. Πολύ γνωστές ποικιλίες είναι ακόμη τα Μέρλιν και οι Ναβαλίνες. Τα Μέρλιν είναι μεγάλα, έχουν μέτριο έως παχύ φλοιό και η σάρκα τους είναι τρυφερή, τραγανή, με πλούσιο άρωμα και γεύση. Προορίζονται κυρίως για τροφή και όχι για χυμό.
Η πιο γνωστή ποικιλία είναι τα Βαλέντσια, τα οποία φημίζονται για τον πλούσιο χυμό τους και την υπέροχη γεύση τους. Πολύ γνωστές ποικιλίες είναι ακόμη τα Μέρλιν και οι Ναβαλίνες. Τα Μέρλιν είναι μεγάλα, έχουν μέτριο έως παχύ φλοιό και η σάρκα τους είναι τρυφερή, τραγανή, με πλούσιο άρωμα και γεύση. Προορίζονται κυρίως για τροφή και όχι για χυμό.
Οι Ναβαλίνες δεν έχουν κουκούτσια, το μέγεθός τους είναι μέτριο, έχουν έντονο χρώμα και η σάρκα τους είναι χυμώδης αλλά όχι τόσο γλυκιά όσο τα Μέρλιν. Ιδιαίτερα εύγευστα είναι και τα Σαγκουίνια, που έχουν σκούρο πορτοκαλί έως βαθύ κόκκινο χρώμα και η γεύση τους είναι ιδιαίτερη και απολαυστική. Τα Σαγκουίνια περιέχουν περισσότερο λυκοπένιο (αντιοξειδωτική ουσία), γιατί φέρουν μέσα τους και τον φυσικό πλούτο του ροδιού, καθώς προέρχονται από διασταύρωση της πορτοκαλιάς με τη ροδιά. Γνωστή ποικιλία γλυκόχυμων πορτοκαλιών είναι και τα Ντόλτσε. Είναι πολύ γλυκά, ζουμερά και προορίζονται για χυμό.
ΜΑΤΙΝΑ ΔΕΜΕΛΗ
mdemeli@pegasus.gr
mdemeli@pegasus.gr
ΦΩTOΓΡAΦIEΣ: ΧΑΡΗΣ ΓΚΙΚΑΣ
Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011
Το σχολείο της χαμένης νιότης...
Ένα εξαίρετο κάπως παλιό αλλά πάντα επίκαιρο κείμενο που μας έστειλε η φίλη Kaiti Mpoul. Είναι γραμμένο από τον συγγραφέα και οικονομολόγο, Αλέξανδρο Πιστοφίδη.Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία, που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές της βγαίνουν πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ(οι δικοί μας τελευταίοι), γιορτάζουν τις μέρες αυτές. Γιορτάζουν, γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών βρέθηκαν ξανά με τους συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους. Στη Φινλανδία, στα πολυθέσια και ολοήμερα σχολεία θα βρεις παιδιά από 8 μηνών μέχρι 16 ετών. Όταν εργάζονται και οι δύο γονείς μπορούν να αφήσουν το 8 μηνών και άνω παιδί τους στο σχολείο μαζί με τα μεγαλύτερα αδερφάκια του. Στη μικρή κοινότητα του σχολείου θα βρεις παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά-σχολεία. Θα βρεις βρέφη, να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με μεγάλους και αναπήρους, όπως στην κοινωνία των μεγάλων, καλλιεργώντας το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και προς τα διαφορετικά.
Στη Φινλανδία οι μαθητές βρίσκονται σε σχολεία με σύγχρονα εργαστήρια και αμφιθέατρα, με κλειστά γυμναστήρια και πισίνες, με ειδικές αίθουσες χαλάρωσης και σάουνας, με εστιατόρια με το δωρεάν φαγητό και το σημαντικότερο, γιατί θα μάθουν και θα δημιουργήσουν γνώση με τους δασκάλους φίλους τους, παίζοντας, συζητώντας και μελετώντας διάφορα βιβλία και όχι ένα υποχρεωτικό σε κάθε μάθημα, όπως στην Ελλάδα. (Οι δάσκαλοί μας, ακόμη και να θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες δημιουργικής μάθησης δεν μπορούν. Είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν με συγκεκριμένα βιβλία με έναν στόχο: «να βγειόπως-όπως η ύλη», αποστηθισμένη βεβαίως).
Τα παιδιά στη Φινλανδία, στις πρώτες έξι τάξεις, κάνουν συχνά τεστ, όχι όμως για να βαθμολογηθούν (να τιμωρηθούν όπως τα ελληνόπουλα) αλλά για να διαπιστωθούν οι αδυναμίες τους, ώστε να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία.
Η φιλοσοφία τους είναι, «η βαθμολογία αποθαρρύνει και ωθεί ακόμη περισσότερο στην άρνηση μάθησης τον κακό μαθητή, ενώ επιβραβεύει τον καλό μαθητή, που έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται την επιβράβευση».
Τα παιδιά στη Φινλανδία μπορούν ήδη από τις πρώτες τάξεις, να επιλέξουν ακόμη και το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Ένα παιδί της δευτέρας δημοτικού, μπορεί μια ημέρα να επισκεφτεί κάποιο μάθημα της τρίτης ή ακόμη και της πρώτης, αν νομίζει πως αυτό χρειάζεται περισσότερο. Τα παιδιά στη Φινλανδία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, που το εκπαιδευτικό τους σύστημα είναι ανάμεσα σε εκείνο των πρώτων πέντε στον κόσμο, όπως στην Ιαπωνία, Κορέα και Καναδά, όταν έχουν τεστ στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, ακόμη και στη γλώσσα τους, επιτρέπεται να έχουν μαζί τους βοήθημα (βιβλίο με τους μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς τύπους και λεξικό γλώσσας).
Οι παιδαγωγοί τους δεν έχουν κανένα λόγο να απαιτήσουν από τα παιδιά να μάθουν απ έξω πράγματα, που μετά από μερικές εβδομάδες δε θα θυμούνται. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μάθουν τα παιδιά τους να σκέπτονται λογικά, με κριτική αναλυτική σκέψη, κατανοώντας περίπλοκα νοήματα και αλληλοσυσχετισμούς. Με λίγα λόγια, τους ενδιαφέρει να αγαπήσουν τα παιδιά τη μάθηση και το βιβλίο για να συνεχίσουν να μαθαίνουν μόνα τους. Με το ζόρι δε μαθαίνει κανείς. Με το ζόρι μπορείς μόνο να αποστηθίσεις ξένη γνώση, για λίγο καιρό. Όταν το απόγευμα, μετά την ενισχυτική διδασκαλία, οι Φιλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι, αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο. Όλη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται την παιδικότητά τους. Τεστ για το σπίτι απαγορεύονται. Η λέξη φροντιστήριο δεν υπάρχει ούτε στο λεξικό τους. Είναι πρώτα στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταία σε τηλεθέαση.
Τα ελληνόπουλα τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο σαν κουρδιστά πορτοκάλια. Το μόνο που τους μένει μετά, είναι να καθίσουν εξαντλημένα μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να τους πάρει ο ύπνος. Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δε βλέπεις παιδιά με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν τον Βέγγο να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης, προς μεγάλη ικανοποίηση των φροντιστηρίων. Είναι δυνατόν αυτά τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες;
Τα ελληνόπουλα τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο σαν κουρδιστά πορτοκάλια. Το μόνο που τους μένει μετά, είναι να καθίσουν εξαντλημένα μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να τους πάρει ο ύπνος. Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δε βλέπεις παιδιά με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν τον Βέγγο να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης, προς μεγάλη ικανοποίηση των φροντιστηρίων. Είναι δυνατόν αυτά τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες;
Τα περισσότερα ελληνόπουλα πάνε άκεφα σε άθλια δημόσια σχολεία, που μοιάζουν σαν γκαράζ αυτοκινήτων. Θα συναντήσουν δασκάλους, στην πλειονότητά τους σκυθρωπούς και δίχως όρεξη, που από τότε που τελείωσαν τις σπουδές τους δεν έχουν ανοίξει βιβλίο.Θα συναντήσουν δασκάλους, για τους οποίους η λέξη εξατομικευμένη προσέγγιση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα, υπάρχει μόνο στα λεξικά. Θα πρέπει να αποστηθίσουν κακογραμμένα βιβλία πάνω στα οποία θα εξεταστούν. Όποιος έχει την καλύτερη μνήμη ή τις καλύτερες τεχνικές αποστήθισης, όχι απαραίτητα και το καλύτερο μυαλό, θα επιβραβευθεί. Οι κακοί μαθητές θα τιμωρηθούν και θα σπρωχθούν στη μαθησιακή άρνηση. Η μαθητική διαρροή στη χώρα μας, σε κάποιες περιοχές ξεπερνά το 30% , ενώ στη Φινλανδία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η απάντηση της υπουργού παιδείας τους είναι: «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε έναν μαθητή».
Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στο σημαντικότερο τομέα μιας χώρας όπως είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα; Γιατί βασανίζουμε δίχως λόγο ότι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας; Γιατί, ενώ πληρώνουμε τα περισσότερα λεφτά στον κόσμο για την παιδεία (στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων), έχουμε μια τόσο άθλια δημόσια παιδεία; Την απάντηση μας την έδωσε πριν λίγες ημέρες ο κος Βουλγαράκης: «υπάρχουν βουλευτές που τα δίδακτρα που πληρώνουν για τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία είναι περισσότερα από τα εισοδήματα που δηλώνουν στο πόθεν έσχες»!!!
Κυβερνώντες και εξουσιάζοντες, που στέλνουν τα παιδιά τους σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία, δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά στη δημόσια παιδεία, όπως δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά για τη δημόσια υγεία αφού αν χρειαστεί, οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα πάνε στο Memorial. Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση και καμία άλλη για τα άθλια δημόσια σχολεία μας. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες προς βλάκες!
Στη Φινλανδία, ο γιος του πρωθυπουργού, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού της πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς πάνε στο ίδιο δημόσιο σχολείο. Γι αυτό και έχουν κάθε λόγο να δίνουν τα διπλάσια ακριβώς λεφτά από εμάς, γύρω στο 7% του ΑΕΠ, για την παιδεία τους. «Βάση της εκπαίδευσής μας είναι η ισότητα όλων στο σχολείο», λέει η υπουργός τους.
Οι Φιλανδοί αγαπούν την πατρίδα τους, όχι ακροδεξιά και θεωρητικά σαν μια αφηρημένη ιδέα, αλλά σαν ζωντανό οργανισμό.
Γι' αυτούς πατρίδα είναι πάνω απ' όλα ο λαός τους, οι άνθρωποί τους, τα παιδιά τους.
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 13 Σεπτεμβρίου, 2008
Αρχική πηγή: http://unews.pathfinder.gr/society/se-mia-makrinh-hora-sth-finlandia-.html
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 13 Σεπτεμβρίου, 2008
Αρχική πηγή: http://unews.pathfinder.gr/society/se-mia-makrinh-hora-sth-finlandia-.html
Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011
Αναρτήθηκε από ΛΗΞΙΑΡΧΟΣ στις 9:14:00 πμ
ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
<<ΕΓΡΑΨΕ>> ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ Ο ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ SIEMENS ΕΙΠΕ << Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΝΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΝΙΣΧΥΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗSIEMENS>>.
ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΦΩΝΑΞΑΝ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙ ΕΝΩ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΤΑΝ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ. Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΣΤΑ 90 ΤΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΟΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΤΟΥΕΛΛΕΙΨΕ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ.
ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΖΗΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ . ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΕΝΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΝΤΕΛΗΣ
Γιατί να επισκεφθείτε το Άργος
| Γιατί να επισκεφθείτε το Άργος |
 |
| Γιατί τo Άργος αποτελεί την αποτύπωση του Ελληνικού Πολιτισμού. Ένα απέραντο διαχρονικό μουσείο, με τη μοναδική ατμόσφαιρα που προσφέρει η βαρύτητα της Ιστορίας, σε συνδυασμό με τα αρώματα των πορτοκαλεώνων της γύρω περιοχής. Ως η αρχαιότερη πόλη της Ελλάδας, συμμετέχει στο Δίκτυο των Αρχαιότερων Πόλεων της Ευρώπης και αποτελεί το μεγαλύτερο υπαίθριο μουσείο της χώρας, με πολυάριθμα και μοναδικά ευρήματα που τοποθετούνται σε κάθε ιστορική περίοδο των Ελλήνων. Έχει να προτείνει στον επισκέπτη πλήθος μνημείων από τους προϊστορικούς και ιστορικούς χρόνους, μουσεία, ιστορικές εκκλησίες και πλούσια εκκλησιαστικά κειμήλια, την παλιά πόλη, χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά στοιχεία, νεοκλασικά κτίρια, κ.λ.π. Σήμερα, είναι η δεύτερη σε πληθυσμό μεγαλύτερη πόλη της Περιφέρειας Πελοποννήσου, με έντονη εμπορική, βιομηχανική και αγροτική δραστηριότητα. Είναι μια σύγχρονη πόλη, που αναπτύσσεται πολύπλευρα και με δυναμισμό. Καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και ιδιαίτερα το καλοκαίρι, μπορεί να αποτελέσει προορισμό πολιτιστικού τουρισμού, τόσο για τη γνωριμία με την πόλη, όσο και για τη παρακολούθηση επιλεγμένων καλλιτεχνικών γεγονότων που πραγματοποιούνται σε στεγασμένους αλλά και γοητευτικούς υπαίθριους χώρους, με βασικότερους αυτούς του Αρχαίου Θεάτρου και του κάστρου της Λάρισας. Καθώς βρίσκεται στο κέντρο του μεγαλύτερου Αρχαιολογικού πάρκου του κόσμου, το οποίο περιλαμβάνει τις Μυκήνες (10 χλμ), την Αρχαία Τίρυνθα (6 χλμ), το Ναύπλιο (12χλμ), τη Λέρνα (10 χλμ) , την Επίδαυρο (40 χλμ ) μπορεί να αποτελέσει αφετηρία εξορμήσεων για τη γνωριμία τόσο με τους χώρους αυτούς, όσο και με τις φυσικές ομορφιές της Αργολίδας. Στον επισκέπτη επιφυλάσσει εκτός των άλλων, μια ζεστή φιλοξενία στα μικρά αλλά σύγχρονα καταλύματα, γαστρονομικές απολαύσεις που σίγουρα δεν ξεχνιούνται, αλλά και νυχτερινές εξόδους με ποικιλία επιλογών. Η πρόσβαση στη πόλη είναι εύκολη, καθώς απέχει μόλις 12 χλμ από τον αυτοκινητόδρομο Αθήνας - Τρίπολης (κόμβος Στέρνας). |
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ
“Φοβάμαι μήπως χαθεί η ιδεολογία στη γη και γίνουμε ανθρωπάκια που θα θέλουμε να καλοπεράσουμε, που θα θέλουμε να κάνουμε καταναλωτική ζωή. Κι εμείς οι Έλληνες ακόμα, να χάσουμε αυτό που λέγεται αξιοπρέπεια, αυτό που λέγεται αγωνιστικότητα. Ναι, αυτό φοβάμαι περισσότερο από όλα.“
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011
Φτερούγισε ο τίτλος
Φτερούγισε ο τίτλος
Αντίο στην κατάκτηση του τίτλου θα πρέπει να πουν στον Παναθηναϊκό. Οι πράσινοι έμειναν στο 1-1 με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη και είδαν την απόσταση από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό να ανοίγει στους επτά βαθμούς.
Μόνο ένα κτήνος μπορεί να συνιστά στους φτωχούς να κάνουν οικονομία…
Μόνο ένα κτήνος μπορεί να συνιστά στους φτωχούς να κάνουν οικονομία…
...το να συνιστούμε οικονομία στους φτωχούς είναι κάτι τόσο εξωφρενικό, όσο και υβριστικό. Είναι σαν να συμβουλεύουμε έναν που πεινάει να τρώει λιγότερο. Απόσπασμα από το δοκίμιο του Όσκαρ Ουάιλντ (16 Οκτώβρη 1854 - 30 Νοέμβρη 1900),“Ο άνθρωπος κάτω από το σοσιαλισμό” ("The Soul of Man under Socialism" 1891).Το απόσπασμα δημοσιεύτηκε στο... περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, τ. 829, 15 Γενάρη 1962.Πρώτος και στα κλεψίματα ο αρχηγός
Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011
Σάρας, Σάρας νίκησε τους, Σάρας!
Σάρας, Σάρας νίκησε τους, Σάρας!
Μπορεί στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα με τον Ολυμπιακό ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους να ήταν ο χειρότερος παίκτης της Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, αλλά κράτησε το καλύτερο για το τέλος.
Ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού ευστόχησε σε τρίποντο λίγο πριν το τέλος, έκανε το σκορ 65-73 και ουσιαστικά "καθάρισε" το ματς για την τουρκική ομάδα.
Για να πούμε, πάντως, όλη την αλήθεια. Ο Λιθουανός γκαρντ είχε ένα πλεονέκτημα έναντι των συμπαικτών του που του έδινε την ευχέρεια να παίξει όπως ήθελε αυτός.
Ποιο ήταν αυτό; Η δύναμη της συνήθειας να νικάει στο ΣΕΦ.
Χαίρετε.
Ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού ευστόχησε σε τρίποντο λίγο πριν το τέλος, έκανε το σκορ 65-73 και ουσιαστικά "καθάρισε" το ματς για την τουρκική ομάδα.
Για να πούμε, πάντως, όλη την αλήθεια. Ο Λιθουανός γκαρντ είχε ένα πλεονέκτημα έναντι των συμπαικτών του που του έδινε την ευχέρεια να παίξει όπως ήθελε αυτός.
Ποιο ήταν αυτό; Η δύναμη της συνήθειας να νικάει στο ΣΕΦ.
Χαίρετε.
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
ΕΚΤΑΚΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΑΡΟΧΗ 210.000 ΕΥΡΩ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ - 22/12/2010
| ΕΚΤΑΚΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΑΡΟΧΗ 210.000 ΕΥΡΩ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ - 22/12/2010 |
 |
| Αθήνα 22 Δεκεμβρίου 2010 ΕΚΤΑΚΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΑΡΟΧΗ 210.000 ΕΥΡΩ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που διαμορφώνονται για όλους τους εργαζόμενους, μετά τον καταιγισμό των άδικων και ανάλγητων μέτρων που λαμβάνονται σε βάρος μας από Κυβέρνηση και εργοδότες, αποφάσισε να χορηγήσει έκτακτη οικονομική ενίσχυση στα μέλη του στο πρώτο δίμηνο του 2011. Συγκεκριμένα θα χορηγηθεί εφάπαξ οικονομική ενίσχυση 120 ευρώ σε κάθε μέλος μας και παράλληλα θα μοιρασθούν 6.000 εισιτήρια VILLAGE CINEMAS, (6 εισιτήρια για κάθε μέλος, στην συμβολική τιμή των 10 € και τα έξη) ενώ η κανονική τιμή αγοράς αγγίζει τα 10 € το ένα. Το συνολικό ύψος των παροχών για κάθε συνάδελφο εφόσον θέλει να συμμετάσχει και στα εισιτήρια των VILLAGE CINEMAS ανέρχεται στο ποσόν των 170 €. Λεπτομέρειες για τον τρόπο καταβολής των παροχών θα δοθούν με νέα ανακοίνωση μας στις αρχές του νέου έτους. Σε μία ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική συγκυρία για όλους τους εργαζόμενους το σωματείο μας με την κίνηση αυτή θέλει να στείλει ένα μήνυμα προς όλο τον Όμιλο της E.F.G. EUROBANK και ιδιαίτερα τους εργαζόμενους. Για το Διοικητικό Συμβούλιο Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας Ι. Κουτσογιάννης Ν. Κοτσακιλάφης |
ΝΕΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ.....................
|
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010
Ο ΠΑΟ
Ο ΠΑΟ ΜΠΡΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΠΗΓΕ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ''ΚΟΠΕ" ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΗΝ ΣΚΙΣΕΙ ΤΗΝ 'ΡΟΥΜΠΙΝ" ΚΑΙ ΕΡΓΟΤΕΛΗ
ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
Παλιότερα οι άνθρωποι στους πολέμους έχαναν τους αγαπημένους τους και έδιναν πραγματικό αγώνα να σώσουν την ζωή τους. Στο σημερινό οικονομικό πόλεμο φοβούνται ότι θα χάσουν μέρος από τα υλικά αγαθά , με τα οποία αντικατέστησαν ως ένα βαθμό τους αγαπημένους τους ανθρώπους. Τους γονείς που ξέχασαν ή έκλεισαν στο γηροκομείο, τους φίλους που εγκατέλειψαν , τα παιδιά που πάρκαραν στην νταντά και στους παιδότοπους.
Οσοι θυμούνται την Κατοχή γελάνε με όλα αυτά που βλέπουν σήμερα στην τηλεόραση. Γελάνε για τις κακομαθημένες γενιές που ακολούθησαν την Κατοχή , τις οποίες ως ένα βαθμό εξέθρεψαν και έχουν ευθύνη οι ίδιοι. Γελάνε για τα σενάρια πτώχευσης , καθώς ξέρουν ότι όλοι μπορούν να επιβιώσουν ακόμη και μ’ ένα κομμάτι ψωμί και λίγες ελιές. Αυτό όμως είναι το ζητούμενο; Η πρόοδος που έγινε όλα αυτά τα χρόνια να εξαφανιστεί; Να επιστρέψουμε σε εργασιακό μεσαίωνα ; Να επιβιώσουμε και όχι να ζούμε; Σίγουρα όχι.
Από την καταστροφολογία έως την καταστροφή ο δρόμος είναι πολύ μακρύς. Στο χέρι μας είναι να επιλέξουμε ποια «καταστροφή» θέλουμε. Ήδη αρκετοί άνθρωποι έχουν δει να μειώνεται το εισόδημά τους , να δέχονται πιέσεις για ακραίες περικοπές, να αναγκάζονται να αυτοπεριορισθούν και να αναθεωρήσουν τα σχέδιά τους. Ολοι θεωρούν ότι αυτό είναι άδικο . Ο θυμός είναι λογικός και η αγανάκτηση ακόμη μεγαλύτερη. Η ψυχραιμία δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη .
Θα ήθελα να τονίσω ότι σε μιά δύσκολη περίοδο σαν κι αυτή που διανύουμε δεν πρέπει να ξεχνάμε:
-Tα πολύ μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ’ την εκμετάλλευση των όποιων «κακών νέων»
-Τα κακά νέα «πουλάνε» , τα καλά περνούν αδιάφορα.
-Τα όποια καλά νέα δυστυχώς πρέπει να τα ψάξεις και να τα διαπιστώσεις μόνος σου, όταν κατακλύζεσαι καθημερινά από αρνητικά και από ψυχολογίες πανικού.
-Είναι διαπιστωμένο δυστυχώς ότι σε συνθήκες οποιασδήποτε κρίσης, η πλειοψηφία πανικοβάλλεται και χάνει την καθαρότητα της σκέψης.
Αυτή η οικονομική κρίση μπορεί να γίνει αφορμή να γίνουμε πιο ισορροπημένοι άνθρωποι , να δούμε τους πολλούς και όχι εμάς, να επενδύσουμε στο συναίσθημα και στο πολιτισμό και όχι σε ομόλογα και μετοχές.
‘Ότι και να γίνει πρέπει να διατηρήσουμε την αισιοδοξία μας. Η οικονομία λένε είναι ψυχολογία. Ο πόλεμος είναι οικονομικός , άρα το μοναδικό αξιόμαχο όπλο μας είναι η θετική σκέψη και η αισιοδοξία .Ας αντισταθούμε φιλτάροντας ότι ακούμε, διαβάζουμε ή βλέπουμε. Να μην ξεχνάμε ότι όλοι οι πόλεμοι στηρίχθηκαν στην προπαγάνδα.
Πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε, να ζούμε και να δουλεύουμε διαφορετικά.
Το πιο σημαντικό είναι να είμαστε καλά καθώς δεν χάθηκε ο κόσμος.
Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)