Ένα τελευταίο αντίο στο Θανάση…
Το κείμενο αυτό μοιράστηκε στην κηδεία του Θανάση Καραμάνου επειδή κανείς μας δεν θα άντεχε να τα πει αυτά τα λόγια φωναχτά. Γι΄αυτό και αποφασίσαμε να τα γράψουμε σαν έναν σημερινό χαιρετισμό.
Αγαπημένε φίλε μας
Πριν μερικές μέρες η Σοφία, η ηρωίδα σύντροφος στη ζωή σου, έλαβε και για λογαριασμό σου το βραβείο του καινοτόμου Έλληνα βιοκαλλιεργητή.
Η φυσική σου παρουσία στη βραδιά των βραβείων δεν ήταν δυνατή. Όμως, φίλε μας, το μεγάλο βραβείο το έχεις λάβει εδώ και πολύ καιρό από εμάς τους φίλους σου. Και νομίζουμε ότι το γνωρίζεις. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Διότι οι αγώνες σου με την γη είναι ανεπανάληπτοι για όλους μας.
Πάντοτε προσπαθείς, καινοτομείς, πειραματίζεσαι με νέες μεθόδους καλλιέργειας, με νέα φυτά.
Ο χρόνος για σένα είναι πάντοτε το μεγάλο πρόβλημά σου. Όχι τόσο ο συνολικός χρόνος που ζει ο καθείς μας σε αυτό τον κόσμο. Αλλά ο χρόνος της κάθε μέρας σου. Οι ώρες που χρειάζεσαι για να ρουφήξεις τη ζωή ως το μεδούλι. Δεν πρέπει ειδικά για σένα οι ώρες ενός μερόνυχτου να είναι 24, αλλά 48 ή και 100 ή και χίλιες. Για να μπορείς να κάνεις τα επιπλέον πράγματα που θέλεις. Διότι οι οραματισμοί σου δεν σταματούν ποτέ. Και πριν από ένα μήνα, αλλά και προχθές και χθες έκανες όνειρα, έδινες οδηγίες για το τι θα φυτευθεί και που. Ποιες καινούργιες καινοτομίες θα δούμε. Και το μεγάλο σου επίτευγμα είναι ότι αποδεικνύεις ότι η διαφορετική διαχείριση της γης είναι και δυνατή και οικονομικά βιώσιμη. Δεν δεν είσαι άνθρωπος των λόγων, άλλα των πράξεων. Αυτό που πάντοτε επαναλαμβάνεις σε όλους είναι το: «εμπρός να κάνουμε πράγματα. Ας μην αδρανούμε». Είσαι χίλια χρόνια μπροστά. Εμείς οι φίλοι σου το γνωρίζουμε αυτό πολύ καλά. Και υποσχόμαστε ότι το παράδειγμά σου θα επιχειρήσουμε να το κάνουμε γνωστό παντού και σε όλους. Διότι γνωρίζουμε ότι η μεγαλύτερη επιθυμία σου είναι να σηκώσουν κεφάλι οι αγρότες, με την παραγωγή τους, με τις δικές του δυνάμεις, όχι με τις επιδοτήσεις, που πάντοτε σνομπάρεις.
Αλλά τον χρόνο το χρειάζεσαι και για έναν ακόμα πιο σπουδαίο λόγο. Διότι η αγκαλιά σου είναι τόσο μεγάλη και αγαπησιάρικη που πρέπει όλοι οι φίλοι, οι γνωστοί και οι άγνωστοι που χρειάζονται βοήθεια να βρουν τη ζεστασιά σου. Βοηθάς τους φίλους σου, τους ανήμπορους, τους συνεργάτες στο κτήμα σου, τους ανθρώπους με προβλήματα κάθε είδους, τους ηλικιωμένους, τους εξαρτημένους. Και πάλι σου περισσεύει άπειρη αγάπη για την οικογένειά σου.
Όποτε σε χρειαστήκαμε εμείς οι φίλοι σου ήσουν παρών. Σε κάθε πρόβλημά μας.
«Μην ανησυχείτε βρε παιδιά, θα το λύσουμε το θέμα.» Και το θέμα λυνόταν
Ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντοτε δίπλα μας. Ποτέ δεν θα φύγεις από τις καρδιές μας, τις σκέψεις μας.
Γι΄αυτό και ετούτο το κείμενο το γράφουμε σε ενεστώτα χρόνο. Γειά χαρά φίλε. Αύριο θα ξαναμιλήσουμε και θα πάρουμε θάρρητα στα προβλήματα μας από αυτό που εσύ αντιπροσωπεύεις μέσα μας
Οι φίλοι σου
Αγαπημένε φίλε μας
Πριν μερικές μέρες η Σοφία, η ηρωίδα σύντροφος στη ζωή σου, έλαβε και για λογαριασμό σου το βραβείο του καινοτόμου Έλληνα βιοκαλλιεργητή.
Η φυσική σου παρουσία στη βραδιά των βραβείων δεν ήταν δυνατή. Όμως, φίλε μας, το μεγάλο βραβείο το έχεις λάβει εδώ και πολύ καιρό από εμάς τους φίλους σου. Και νομίζουμε ότι το γνωρίζεις. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Διότι οι αγώνες σου με την γη είναι ανεπανάληπτοι για όλους μας.
Πάντοτε προσπαθείς, καινοτομείς, πειραματίζεσαι με νέες μεθόδους καλλιέργειας, με νέα φυτά.
Ο χρόνος για σένα είναι πάντοτε το μεγάλο πρόβλημά σου. Όχι τόσο ο συνολικός χρόνος που ζει ο καθείς μας σε αυτό τον κόσμο. Αλλά ο χρόνος της κάθε μέρας σου. Οι ώρες που χρειάζεσαι για να ρουφήξεις τη ζωή ως το μεδούλι. Δεν πρέπει ειδικά για σένα οι ώρες ενός μερόνυχτου να είναι 24, αλλά 48 ή και 100 ή και χίλιες. Για να μπορείς να κάνεις τα επιπλέον πράγματα που θέλεις. Διότι οι οραματισμοί σου δεν σταματούν ποτέ. Και πριν από ένα μήνα, αλλά και προχθές και χθες έκανες όνειρα, έδινες οδηγίες για το τι θα φυτευθεί και που. Ποιες καινούργιες καινοτομίες θα δούμε. Και το μεγάλο σου επίτευγμα είναι ότι αποδεικνύεις ότι η διαφορετική διαχείριση της γης είναι και δυνατή και οικονομικά βιώσιμη. Δεν δεν είσαι άνθρωπος των λόγων, άλλα των πράξεων. Αυτό που πάντοτε επαναλαμβάνεις σε όλους είναι το: «εμπρός να κάνουμε πράγματα. Ας μην αδρανούμε». Είσαι χίλια χρόνια μπροστά. Εμείς οι φίλοι σου το γνωρίζουμε αυτό πολύ καλά. Και υποσχόμαστε ότι το παράδειγμά σου θα επιχειρήσουμε να το κάνουμε γνωστό παντού και σε όλους. Διότι γνωρίζουμε ότι η μεγαλύτερη επιθυμία σου είναι να σηκώσουν κεφάλι οι αγρότες, με την παραγωγή τους, με τις δικές του δυνάμεις, όχι με τις επιδοτήσεις, που πάντοτε σνομπάρεις.
Αλλά τον χρόνο το χρειάζεσαι και για έναν ακόμα πιο σπουδαίο λόγο. Διότι η αγκαλιά σου είναι τόσο μεγάλη και αγαπησιάρικη που πρέπει όλοι οι φίλοι, οι γνωστοί και οι άγνωστοι που χρειάζονται βοήθεια να βρουν τη ζεστασιά σου. Βοηθάς τους φίλους σου, τους ανήμπορους, τους συνεργάτες στο κτήμα σου, τους ανθρώπους με προβλήματα κάθε είδους, τους ηλικιωμένους, τους εξαρτημένους. Και πάλι σου περισσεύει άπειρη αγάπη για την οικογένειά σου.
Όποτε σε χρειαστήκαμε εμείς οι φίλοι σου ήσουν παρών. Σε κάθε πρόβλημά μας.
«Μην ανησυχείτε βρε παιδιά, θα το λύσουμε το θέμα.» Και το θέμα λυνόταν
Ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντοτε δίπλα μας. Ποτέ δεν θα φύγεις από τις καρδιές μας, τις σκέψεις μας.
Γι΄αυτό και ετούτο το κείμενο το γράφουμε σε ενεστώτα χρόνο. Γειά χαρά φίλε. Αύριο θα ξαναμιλήσουμε και θα πάρουμε θάρρητα στα προβλήματα μας από αυτό που εσύ αντιπροσωπεύεις μέσα μας
Οι φίλοι σου
Μερικές φορές είναι κατάφορα άδικο - Έφυγε ο Θανάσης Καραμάνος
Του Μπάμπη Αντωνιάδη
Σήμερα Τετάρτη 5/8/2015 αποφάσισε να μας αφήσει ο φίλος Θανάσης Καραμάνος. Συμμαθητής από τα γυμνασιακά χρόνια, πολιτικοποιημένος, ενεργός πάντα αλλά με μια μικρή διαφορά, που είναι ίσως και η πιο σημαντική. Και ενώ η πολιτικοποιημένη παρέα του γυμνασίου χανόταν στα βιβλία, με το τι να κάνουμε ένα βήμα μπρός ή δύο βήματα πίσω, ο Θανάσης πάντα πίστευε στα έργα, στην πράξη. Πάντα πίστευε στη γη που γεννήθηκε. Μέχρι και την τελευταίο στιγμή της ζωής του έκανε όνειρα για το αύριο. Όνειρα που τα έβαζε μπρός και τα υλοποιούσε.
Μας προειδοποιούσε πάντα ότι πρέπει να κάνουμε πράγματα στην καθημερινή μας ζωή και δεν πίστευε στους ανθρώπους που απλά και μόνο κατέβαζαν ωραίες ιδέες.
Έβαλε μπρός εδώ και πολλά χρόνια, την οικολογική γεωργία που πίστευε. «Επένδυσε» στο όνειρό του και πέτυχε. Μπόρεσε και διαμόρφωσε μια συνείδηση ότι μπορεί αυτή η διαφορετική διαχείριση της γης να είναι βιώσιμη και οικονομικά. Δεν έμενε όμως στις δάφνες της επιτυχίας του. Πάντα πειραματιζόταν με νέα πράγματα, με νέες καλλιέργειες, με νέους φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους διαχείρισης της γης.
Ακόμα και στην πρόσκληση της ΑΛΛΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ να μας βοηθήσει στις εκλογές συμμετείχε. Όμως ο Θανάσης έλεγε πάντα: «Παιδιά πρέπει να κάνουμε πρακτικά πράγματα, να αλλάξουμε τη ζωή μας». Δυστυχώς δεν το ακούγαμε πάντα με καθαρή σκέψη.
Αυτός ο διαφορετικός φίλος μας, ο λάτρης της γης και της γεωργίας, αλληλέγγυος πάντα με τους ανθρώπους πού είχαν ανάγκη, έδειξε με τον τρόπο του ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος από τη μιζέρια της καθημερινότητας.
Έδειξε ότι μπορούμε να ονειρευόμαστε, ότι μπορούμε να κάνουμε πράξη τις ιδέες μας και τα όνειρά μας.
Αυτός όμως αποφάσισε να πάει συντομότερα πιο κοντά στη γη που αγαπούσε…
http://www.argolikeseidhseis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου