Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Σχολική Εορτή για την 25η Μαρτίου 1821

Συγγραφέας: ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΑΝΙΤΑΡΑΣ στις 24/03/2016
WP_20160324_001WP_20160324_002WP_20160324_003WP_20160324_004WP_20160324_008WP_20160324_009WP_20160324_010
Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός

Η οδός Μακαρίου μετονομάζεται σε «Παλληκαρίδη», η οδός Ναυπλίου σε «Πανανά»

Layout 1
Όχι μόνο προτομές θα στήσει στον Κωνσταντίνο Πανανά και τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη ο Δήμος Άργους, αλλά θα δώσει το όνομά τους και σε δύο κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Με εισήγηση του Δημήτρη Καμπόσου, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να μετονομάσει τμήμα της οδού Ναυπλίου (από τη διασταύρωση με Ινάχου, Φιλελλήνων, Σιμιτζοπούλου έως τη Β. Σοφίας) σε οδό Κ. Πανανά και την οδό Μακαρίου σε οδό Ευ. Παλληκαρίδη.
Στην περιοχή όπου οι δύο δρόμοι συναντιούνται, εκεί όπου πρόσφατα φτιάχτηκαν παρτέρια, θα τοποθετηθούν οι προτομές τους.
Την αντίθεσή του στο να αντικατασταθεί ο Εθνάρχης Μακάριος με τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη εξέφρασε ο Δημήτρης Νικητόπουλος.
Τα αποκαλυπτήρια των προτομών θα γίνουν στις 3 Μαϊου και με έξοδα του Δήμου θα μεταβεί από την Κύπρο στο Άργος η αδελφή του Παλληκαρίδη.
Για περίπου μία ώρα κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, ο κ. Καμπόσος πρόβαλε ντοκιμαντέρ και έβγαλε λόγο για τα τιμώμενα πρόσωπα προσπαθώντας να δικαιολογήσει το σκεπτικό της πρότασής του.

  1. Αργείτης
    24 Μαρτίου 2016 at 00:42
    Ελπίζω οι Ναυπλιώτες, επειδή κατήργησε την οδό Ναυπλίου, ως αντίποινα να μην αλλάξουν το όνομα της οδού Άργους.
  2. Ανώνυμος
    24 Μαρτίου 2016 at 00:45
    Αφού ουσιαστικά έκανε τη Ναυπλίου αδιάβατο σοκάκι με τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, στη συνέχεια την κάνει οδό Πανανά. Είναι προσβολή στη μνήμη του νεκρού
  3. Ανώνυμος
    24 Μαρτίου 2016 at 08:50
    Αφήστε και τις δυο οδούς στην ησυχία τους ! Αυτο σας μάρανε!! Γίνεται το αδιαχώρητο εκει ενώ η μακάριου πάντα άδεια ετσι οπως τα κάνατε! Η υπομονή του κόσμου τελειώνει! Πέφτουμε διαρκώς μεσα σε τρύπες και παθαίνουμε εξάρθρηματα εξαιτίας της μη τήρησης μέτρων ασφαλείας μεσα στο κέντρο της πόλης . Απαράδεκτη εικόνα μηνες τωρα πραγματικά !
    • Ανώνυμος
      24 Μαρτίου 2016 at 09:35
      Έτσι ακριβώς όπως τα λες.
  4. Ανώνυμος
    24 Μαρτίου 2016 at 12:53
    Γιατί ρε παιδιά φωνάζετε? μπορεί ο άνθρωπος να κατεβαίνει για περιφερειάρχης και να θέλει να μαζέψει ψήφους. Κακό είναι να καλοπιάνει τους ιθαγενείς?
  5. Ανώνυμος
    24 Μαρτίου 2016 at 13:03
    Γιατί δε μετονομάζει και την Καρπετοπούλου σε Καμπόσου να του φύγουν όλα τα ψυχολογικά να ησυχάσουμε…
  6. Ανώνυμος
    24 Μαρτίου 2016 at 13:24
    ΠΡΟΤΟΜΕΣ ΝΑ ΣΤΕΙΣΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΑΓΟΥΝ ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ.ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΧΟΚΕΙ.ΚΥΡΙΑ ΓΚΙΟΛΑ Η ΑΜΕΜΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ,ΤΙ ΘΕΣΗ ΕΧΕΙ ΕΠ ΑΥΤΟΥ?ΟΛΑ ΚΑΛΩΣ ΚΑΜΩΜΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΧΟΚΕΙ?
  7. Ανώνυμος
    24 Μαρτίου 2016 at 18:25
    ΚΑΙ ΓΩ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΘΑ ΚΑΝΕ ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΤΟΥ…ΤΟΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΑ. ΜΝΗΜΕΙΟ ΗΘΕΛΕ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΡΟΜΑΡΑ ΤΟΥ. ΘΑ ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ.
  8. Ανώνυμος
    24 Μαρτίου 2016 at 19:26
    Χαίρονται οι φασίστες που το όνομα του Μακάριου βγαίνει από έναν δρόμο του Άργους.

Δύο αστείες ιστορίες με τον Καραϊσκάκη και τον Κολοκοτρώνη στο Άργος και τους Μύλους

25-ceb8ceb5cf8cceb4cf89cf81cebfcf82-cebacebfcebbcebfcebacebfcf84cf81cf8ecebdceb7cf82-cebf-cebacebfcebbcebfcebacebfcf84cf81cf8ecebdceb7

Ο ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΠΟΥ ΠΕΙΡΑΖΕ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΤΡΙΕΣ

Κατά την παραμονή του στο Ναύπλιο το 1826, ο Γιώργος Καραϊσκάκης φιλοξενήθηκε στο Άργος από τον Σταματέλο Αντωνόπουλο. Ο οπλαρχηγός πήγε στο σπίτι του Αντωνόπουλου παρέα με έναν ένοπλο νεαρό, ο οποίος διέμεινε στο μαγειρείο κάνοντας παρέα στο υπηρετικό προσωπικό.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος ακούστηκαν κραυγές και διαμαρτυρίες από την μεριά των υπηρετριών. Η οικοδέσποινα εγκατέλειψε την τραπεζαρία και έτρεξε στο μαγειρείο για να μάθει τι συμβαίνει. Όταν επέστρεψε στο τραπέζι ήταν ταραγμένη…
Ο Καραϊσκάκης, έξυπνος όπως ήταν, φαίνεται πως κατάλαβε τι είχε συμβεί. Ρώτησε τη σύζυγο του Αντωνόπουλου: “Τι συνέβη κυρά; Μήπως εκείνος ο δικός μου πείραξε τις δούλες”; Αμέσως καλεί τον νεαρό ακόλουθό του στην αίθουσα του γεύματος και του φωνάζει: “Μωρή, βγάλτα στήθια σου όξω”.
Όλοι έσκασαν στα γέλια. Φανερώθηκε πως τα πειράγματα προς τις υπηρέτριες ήταν απλώς αστειότητες νεαρής γυναίκας… Ήταν η Μαριώ, φιλενάδα του Καραϊσκάκη, η οποία τον ακολουθούσε σε όλες τις εκστρατείες του.

Ο ΛΑΣΠΩΜΕΝΟΣ ΤΣΩΚΡΗΣ «ΕΚΒΙΑΖΕΙ» ΤΟΝ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ

1825. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με το στράτευμα του έχουν στρατοπεδεύσει στους Μύλους και ξεκουράζονται. Ο «Γέρος» βρίσκεται στην ακροθαλασσιά και παίζει με τους στρατιώτες τις αμάδες…
Αρκετοί από αυτούς προτίμησαν να σνομπάρουν το παιχνίδι και παίρνοντας άδεια “από τη σημαία” εξαφανίστηκαν στις γύρω περιοχές. Μεταξύ των κοπανατζήδων και ο ικανότατος γραφέας Ιωάννης Φιλήμων, που είχε πάει στην Τριπολιτσά.
Όταν γύρισε στους Μύλους έψαξε να βρει βάρκα για μεταβεί απέναντι, στο Ναύπλιο. Ο Κολοκοτρώνης όμως τον είδε και του είπε: “Γιατί δεν με ρώτησες; Tι φυλάω εγώ εδώ; Γενικός αρχηγός είμαι ή τσοπάνης”;
Τον άρπαξε, του πέταξε τα όπλα και άρχισε να τον γρονθοκοπεί. Οι υπόλοιποι έτρεξαν να τους χωρίσουν. Τράβηξαν τον Φιλήμονα για να μην του κάνει κακό ο Γέρος και τον φυλάκισαν στις … τουαλέτες. (Στη συνέχεια μαθεύτηκε πως ο Φιλήμονας είχε πάει στην Τρίπολη έπειτα από διαταγή μελών του Εκτελεστικού).
Την ίδια ημέρα, ο Δημήτριος Τσώκρης με τον υπασπιστή του Κολοκοτρώνη, τον Φωτάκο, επέστρεφαν έφιπποι από το Ναύπλιο στους Μύλους.
Στο δρόμο, στην περιοχή Κιόσκια (κοντά στον Άγιο Παντελεήμονα), έγινε ένα ατύχημα: Ο Τσώκρης με το άλογό του πέφτουν σε μια τεράστια λακούβα του βάλτου. Το άλογο βγήκε, ο αναβάτης όμως βυθίστηκε και λασπώθηκε από την κορυφή ως τα νύχια.
Ο Φωτάκος άρχισε να γελά. Δεν πήγε όμως να τον βγάλει γιατί κατάλαβε ότι θα τον έριχνε και τον ίδιο μέσα για να μοιραστεί τα πειράγματα των συντρόφων. Έφυγε αμέσως για τους Μύλους ώστε να πληροφορήσει τι συνέβη και να γίνει η ανάλογη υποδοχή στον Τσώκρη…
Μόλις ο λασπωμένος αναβάτης έφτασε, όλοι τον περίμεναν με γέλια. Με τις λάσπες στη φουστανέλα έμαθε και για το συμβάν του καλού του φίλου, του Φιλήμονα. Τότε “εκβίασε” τον Κολοκοτρώνη, για την απελευθέρωσή του: “Βγάλτον αμέσως γιατί διαφορετικά θα σε αγκαλιάσω” του είπε κι άρχισε να τον κυνηγά. Ο Γέρος του Μοριά που δεν ήθελε να λερωθεί και που δεν μπορούσε να κρατήσει τα γέλια του, τού έκανε το χατήρι.
Γ. Νικολόπουλος

«Ήμουν ένα όμορφο δρομάκι»… (κείμενο για την οδό Βασ. Όλγας)

DSC_9355
Είμαι ένα μικρό δρομάκι στο Άργος. Μικρό στο μήκος, γιατί το πλάτος μου είναι μεγάλο, πράγμα σπάνιο σ’ αυτή την πόλη. Φέρω το όνομα της βασίλισσας Όλγας. Τυχερό ως προς τη θέση μου. Από τη μια μεριά το αρχαιολογικό μουσείο της πόλης και το σπίτι του Δ. Καλλέργη, που στεγάζει μία πτέρυγά του (θα αφήσω ασχολίαστη την εξωτερική κατάσταση αυτού του κτιρίου, γιατί ασχολούμαι με τα δικά μου βάσανα!). Από την άλλη μεριά κυρίως χαμηλά παλιά κτίρια που στεγάζουν διάφορα καταστήματα. Είναι από τα λίγα σημεία που η πόλη κρατάει την παλιά της εικόνα. Ενώνω την πλατεία του Αγίου Πέτρου με την πλατεία Δ. Πλαπούτα (Δικαστηρίων) και στη συνέχεια με αυτήν της Λαϊκής (Δημοκρατίας). Και αν το μάτι φύγει πιο πάνω και πιο ψηλά υψώνεται μπροστά μου η Λάρισα στεφανωμένη με το κάστρο της και στολισμένη με την Παναγιά της.
Πριν από αρκετά χρόνια σταμάτησαν να περνάνε πάνω μου αυτοκίνητα. Μόνο άνθρωποι. Έγινα πεζόδρομος. Και πριν από λίγα χρόνια αφαίρεσαν την άσφαλτο και με έστρωσαν με κυβόλιθους. Στη μέση κατά μήκος δημιουργήθηκε παρτέρι με όμορφα δέντρα και βλάστηση, που έδεναν αρμονικά με τον κήπο του Μουσείου. Παγκάκια ανάμεσά τους ξεκούραζαν τους περαστικούς πολλές φορές φορτωμένους με τα ψώνια της λαϊκής. Καλαίσθητα φωτιστικά έδιναν μια νότα αρχοντιάς και ρομαντισμού στην όλη εικόνα. Μια μαρμάρινη βρύση κοντά στην είσοδο του Μουσείου δρόσιζε με το νερό της τους επισκέπτες του και τους διαβάτες. Ήμουν ένα όμορφο δρομάκι! Αισθητικά δεμένο με το γύρω χώρο, μια πινελιά ομορφιάς στην πόλη. Και καμάρωνα γι’ αυτό!
Και τώρα; Έπεσα κι εγώ θύμα καταστροφικής μανίας!
Κατέστρεψαν τα πάντα. Δεν άφησαν τίποτε πάνω μου και με έστρωσαν με τούβλα. Τα τούβλα κι εγώ. Τίποτε άλλο! Θα ήθελα όμως να μου πουν σε τι θα έβλαπτα την «ομορφιά» του υπό δημιουργία έργου, αν έμενα όπως ήμουν! Ήταν όλα καινούρια και καλοβαλμένα. Πόσο στοίχισε η καταστροφή μου; Πόσο στοίχισε η τουβλοποίησή μου; Πόση οικονομία θα γινόταν εν μέσω κρίσης, αν ενσωματωνόμουν ως είχα στο όλο έργο; Και μη μου πείτε ότι η χρηματοδότηση γίνεται από την Ε.Ε. και δεν μας νοιάζει το κόστος! Και όλα αυτά τα υλικά πού πήγαν; Έγιναν μπάζα; (ασ’ τους να σπάνε το κεφάλι τους που θα πάνε τα σκουπίδια). Ας τα χρησιμοποιούσαν σε άλλα σημεία της πόλης ή σε χωριά που τα στερούνται. Και, επί τη ευκαιρία, τι έγιναν τα καλαίσθητα ρετρό φωτιστικά της γειτονικής πλατείας; (κάποιοι λένε ήταν φερμένα από την Αυστρία ή τη Βενετία). Σπαράγματά τους κείτονταν μέχρι πρόσφατα σε διάφορα σημεία. Βλέπουμε, όμως, τώρα να τοποθετούνται πολλά καινούρια, μοντέρνα, αλουμινένια φωτιστικά. Πώς θα δέσουν αισθητικά τα τούβλα παλαίωσης με τα μοντέρνα φωτιστικά; Και γιατί τόσα πολλά; Τους έχει μιλήσει κάποιος για τη φωτορύπανση; Οι αρχαίοι μας πρόγονοι μιλούσαν για την αρχή της μεσότητας, ούτε υπερβολή ούτε έλλειψη. Όσα μας χρειάζονται και είναι απαραίτητα. Γιατί τόση σπατάλη;
Τους δημότες που γογγύζουν από τα δημοτικά τέλη και τους δημοτικούς φόρους στους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η. (τι διαφορά έχουν οι δύο λέξεις και μας τις γράφουν τόσες πολλές φορές σε αυτούς τους λογαριασμούς;), τους ρώτησε κανείς αν αντέχουν να πληρώνουν; Αν αντέχουν να βλέπουν τα τέλη να υπερβαίνουν την αξία κατανάλωσης ρεύματος και νερού; Σκέφτηκαν μέτρα για να τα μειώσουν, να τους ανακουφίσουν μέσα στην κρίση; Ξέφυγα όμως από το θέμα μου.
Εγώ είμαι τώρα ένα μικρό δρομάκι που μου λείπουν πολλά. Δεν ξέρω αν οι σοφοί που αποφάσισαν για την τύχη μου σκοπεύουν να μου φυτέψουν άλλα δέντρα ή λουλούδια, να με στολίσουν με μοντέρνα φωτιστικά ή και με σιδηροκατασκευές που βλέπω να φτιάχνουν τις τελευταίες μέρες. Είμαι σίγουρο όμως ότι δε θα γίνω πάλι τόσο όμορφο και ρομαντικό όπως ήμουν πριν!
Δημότισσες