- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 08 Νοεμβρίου 2013
του Γιώργου Νικολόπουλου
Μετά την ανακοίνωση της δημιουργίας κλειστού γυμναστηρίου στο Κεφαλάρι με σύμπραξη του δημοσίου με ιδιώτες επενδυτές, το φτωχό μου μυαλό, που δεν σκαμπάζει και πολλά από οικονομικά και επενδύσεις, άρχισε να βρίσκεται σε μεγαλύτερη σύγχυση.
Ποιος θα είναι άραγε ο ιδιώτης που θα συμπράξει με το δημόσιο για να φτιάξουν ένα γήπεδο, και μάλιστα στο Κεφαλάρι; Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι ή Αγγελόπουλοι, ο σεϊχης του Κατάρ, ο Δήμος Άργους που έχει και πλεόνασμα, ο Διομήδης και οι υπόλοιπες ομάδες της περιοχής που θέλουν να φτιάξουν «καυτές έδρες» για να παίρνουν τίτλους και να κάνουν ευρωπαϊκές πορείες;
Από πού περιμένει ο επενδυτής μέσα στην 20ετία που θα διαχειρίζεται το γήπεδο οικονομικά, τα έξοδα που θα κάνει (για την κατασκευή τα πρώτα χρόνια και για τη συντήρηση τα επόμενα) να τα καλύψει και να βγάλει έστω ένα μεροκαματάκι;
Από τα εισιτήρια του Διομήδη όταν παίζει με τον Ζαφειράκη Νάουσας ή του ΓΣΑ όταν παίζει με τον Πανιώνιο Δαλαμανάρας; Μήπως από τις διοργανώσεις συναυλιών και πολιτικών συγκεντρώσεων (όπως στο Σπόρτινγκ); Από τις εισφορές των ομάδων που θα κουβαλούν 10χρονα παιδιά για προπόνηση στο Κεφαλάρι (πέντε – πέντε σε ΙΧ ή με το ΚΤΕΛ της γραμμής); Ή από τα τσιπς και τις πορτοκαλάδες που θα πουλά το κυλικείο;
Σε αυτά τα ερωτήματα φαντάζομαι ότι μπορούν να απαντήσουν και ο Υφυπουργός Αθλητισμού που πάλεψε και κατάφερε να εντάξει το έργο σε ΣΔΙΤ και ο Δήμαρχος Άργους που πανηγυρίζει για το έργο και το συμπεριλαμβάνει (ήδη) στη γνωστή τροπαιοθήκη των επιτυχιών του!
