Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012


ΚΥΠΕΛΟ ENDURO ΝΟΤΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟ ΑΡΓΟΣ


Αγώνες  enduro  είχαμε  την Κυριακή  16 Σεπτεμβρίου  2012 μέσα στην πόλη του Άργους. Την οργάνωση είχε  η λέσχη μοτοσικλετιστών ΦΙΛΜΑ με τον ονομασία 1ο enduro Άργους-κύπελλο νοτίου Ελλάδας 3ος αγώνας, με την έγκριση της Α.ΜΟΤΟΕ. Ο αγώνας  έγινε μέσω του ποταμού Ξηριά και του Ιναχου (Πάνιτσα), όπου  έλαβε  χώρα το κύριο μέρος του αγώνα, δηλαδή η χρονομετρημένη ,ειδική διαδρομή, μέσα στη κοίτη του ποταμού.








PHOTO STUDIO B&G ΑΠΕ/ΜΠΕ ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ

ΚΛΙΚ

Τα άλογα του πολέμου
Τα άλογα του πολέμου
Θα μπορούσαν να αγκαλιάζονται ή να ερωτοτροπούν ή ακόμη και να χορεύουν αλλά στην πραγματικότητα μαλώνουν. Σηκωμένα στα πίσω τους πόδια, τα δύο αρσενικά άλογα συγκρούονται μεταξύ τους για λόγους «τιμής» σύμφωνα με την Κάρολ Λέιντλο, φύλακα στο εθνικό πάρκο Wicken Fen, 15 χιλιόμετρα μακριά από το Κέμπριτζ. «Ολα γίνονται για την κυριαρχία και τη διατήρηση της θέσης τους στο κοπάδι» σύμφωνα με τη Βρετανίδα καθώς πριν από μία εβδομάδα ένα νέο μέλος προστέθηκε στο κοπάδι τους – ένα αρσενικό πουλάρι – και τώρα η ιεραρχία πρέπει να επανακαθοριστεί. Απόγονοι του περίφημου τάρπαν, του άγριου αλόγου που κάλπαζε σχεδόν σε όλη την Ευρώπη για χιλιάδες χρόνια, τα συγκεκριμένα άλογα ανήκουν στο υποείδος κόνικ, μια ράτσα σαν το τάρπαν η οποία δημιουργήθηκε στην Πολωνία με επιλεκτική διασταύρωση αλόγων που κατάγονταν από πραγματικά τάρπαν και οικόσιτα άλογα.

Μεγάλες οι ζημιές από την χαλαζόπτωση στην περιοχή του Δρεπάνου

  Τελικά βιαστήκαμε χθες να εκτιμήσουμε την κατάσταση και κατά την πάροδο της νύχτας αποκαλύφθηκε η καταστροφή από τη χαλαζόπτωση που σημειώθηκε χθες το απόγευμα και προκάλεσε ζημιές στις καλλιέργειες σε αρκετές περιοχές και κυρίως στα μανταρίνια και τα πορτοκάλια. Μπορεί σε κάποιες από αυτές η χαλαζόπτωση να ήταν σύντομη, σε άλλες όμως είχε διάρκεια και το χαλάζι ήταν σε μέγεθος καρυδιού.

Από νεότερες λοιπόν πληροφορίες που συλλέξαμε, στην ευρύτερη περιοχή του Δρεπάνου και της Ασίνης η καταστροφή στα μανταρινιά και σε άλλες καλλιέργειες είναι πολύ μεγάλη.Χαρακτηριστικά μας ανέφεραν πως στο Δρέπανο δεν έχει μείνει μανταρίνι στα δέντρα από το χαλάζι που έπεφτε για μισή ώρα και πως η παράγωγη καταστράφηκε ολοσχερώς.


Έδωσαν αίμα στο Άργος

Επαγγελματίες,βιοτέχνες αλλά και άλλοι πολίτες ανταποκριθήκαν στο κάλεσμα του Επιμελητηρίου Αργολίδας και του συλλόγου εθελοντών αιμοδοτών ΔΕΣΜΟΙ ΑΙΜΑΤΟΣ και έδωσαν αίμα
στην εθελοντική αιμοδοσία που διοργανώθηκε σε αίθουσα του Επιμελητηρίου στο Άργος.
Έτσι το Επιμελητήριο Αργολίδας απέκτησε την δικιά του τράπεζα αίματος και έχει στόχο κάθε Σεπτέμβριο να διοργανώνει εθελοντική αιμοδοσία.
Μάλιστα το Σάββατο το πρωί τον χώρο που γινόταν η αιμοδοσία επισκέφτηκαν ο προπονητής και αντιπροσωπεία παικτών του Διομήδη θέλοντας έτσι με την συμμετοχή τους να στηρίξουν την εθελοντική αιμοδοσία.Ο αθλητής του Διομήδη Κώστας Δεληγιάννης έγινε δοτής μυελού των οστών ενώ ο βοηθός προπονητή Ανδρέας Βασιλόπουλος έδωσε αίμα.(ρεπορτάζ Κώστας Τασόπουλος)www.argolidaportal.gr

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ


Mε κάθε λαμπρότητα εορτάζει η Αργολίδα την Μεγαλομάρτυρα Αγία Ευφημία στο ομώνυμο εκκλησάκι στην περιοχή Νέας Τίρυνθας Αργολίδας. Πρόκειται για ένα πανέμορφο εκκλησάκι που την φροντίδα του έχουν οι φύλακες των αγροτικών και δικαστικών φυλακών της Τίρυνθας και βρίσκεται μόλις δύο χιλιόμετρα από το Ναύπλιο .Κάθε χρόνο την παραμονή της εορτής τελείται πανηγυρικός εσπερινός και κατόπιν γίνεται η λιτάνευση της ιερής εικόνας της Αγίας Ευφημίας πέριξ του Ιερού ναού παρουσία πλήθος κόσμου μιας και είναι ο μοναδικός ναός στην Αργολίδα που είναι αφιερωμένος στην Αγία Ευφημία. Φέτος τον πανηγυρικό εσπερινό τέλεσαν οι Ιερείς πατέρας Γεώργιος και πατέρας Ιωάννης Μυτροσίλης





Η Μεγαλομάρτυς Ευφημία

Η γενναιόψυχη  Μεγαλομάρτυς του Χριστού Ευφημία έζησε και μαρτύρησε επί του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, πού βασίλεψε από το 284 μέχρι 305 μ.Χ. Η Ευφημία καταγόταν από την Χαλκηδόνα. Ο πατέρας της ονομαζόταν Φιλόφρων. Ήταν πολύ πλούσιος και κατείχε το αξίωμα του Συγκλητικού. Η μητέρα της, η Θεοδοσιανή, ήταν γυναίκα με πίστη χριστιανική. Θαυμαστή ομολογία των Χριστιανών
Στα μέρη της Ανατολής, πού ζούσε η μακαρία  Ευφημία, ηγεμόνας ήταν ο Πρίσκος. Όταν έφτασε η γιορτή του ειδωλολατρικού θεού Άρη, στείλανε οι άρχοντες, παντού, σ’ όλη την επαρχία της Χαλκηδόνος αυστηρά γράμματα και διατάγματα και κήρυκες με εντολές. Καλούσαν όλους μικρούς και μεγάλους, θέλοντας και μη να πάνε στη γιορτή του Άρεως. Η Ευφημία ήταν αρχηγός σε μια ομάδα και συντροφιά Χριστιανών. Όταν έγινε η γιορτή συλλάβανε πολλά πλήθη των Χριστιανών. Μεταξύ αυτών συνέλαβε και την Ευφημία, με τους συντρόφους της. Ο ηγεμόνας αφού πρώτα τους μίλησε με υποκριτική πραότητα και αφού οι χριστιανοί επέμεναν να ομολογούν την πίστη τους έδωσε διαταγή να τους δέρνουν αλύπητα επί είκοσι μέρες. Μετά την εικοστή ημέρα οι μάρτυρες έλαμπαν μαζί έλαμπε και η Ευφημία. Ο ηγεμόνας αφού είδε ότι δεν αλλάζουν έδωσε διαταγή να τους δείρουν. Ο ξυλοδαρμός ήταν τόσος πολύς και βάναυσος, πού οι υπηρέτες από τον πολύ κόπο, έπεσαν εξαντλημένοι κάτω στη γη. Ο Θεός όμως δόξασε τους δούλους του. Παρά τους πόνους, τους δυνάμωνε και έλαμπαν έτσι τα πρόσωπά τους από χαρά. Η Αγία πέρασε κι άλλα πολλά και φρικτά μαρτύρια ,αλλά με την χάρη του Χριστού δεν πάθαινε τίποτα.

Το ένδοξο τέλος της Μάρτυρος

Ο Πρίσκος όμως έμενε και πάλιν τυφλός μπροστά στις θαυματουργίες. Δεν άνοιγαν δυστυχώς τα μάτια του να δη την αλήθεια. Και τούτο, διότι ήταν κακοπροαίρετος. Γι αυτό έφερε και πάλι στο στάδιο την Αγία και την διέταξε ν’ αγωνιστεί με τα θηρία. Η Αγία όμως στενοχωριόταν γιατί δεν αναχωρούσε το συντομότερο για τον ποθούμενο της Νυμφίο Χριστό, στην αληθινή και παντοτινή ζωή και ευφροσύνη. Γι αυτό προσευχήθηκε και ζήτησε από τον Κύριο να παραλάβει την ψυχή της Έτσι, λοιπόν, καθώς προσευχόταν η καλλιπάρθενος Μάρτυς, οι τύραννοι άφησαν να ορμήσουν κατ’ επάνω της τέσσερα λιοντάρια και τρεις αρκούδες. Τα θηρία πλησίασαν και φιλούσαν με πολλή ευλάβεια, σαν να ήταν άνθρωποι, τα πόδια της Αγίας. Μία όμως άρκτος δάγκωσε ένα μέρος από το σώμα της Αγίας. Πληγή ή σημάδι δεν έκαμε κανένα στο σώμα της Αγίας. Αυτό όμως έγινε Αφορμή να υπάγει η Μάρτυς Ευφημία προς τον ποθούμενο Νυμφίο της Χριστό. Ήταν η 16η του μηνός Σεπτεμβρίου του έτους 303 μ.Χ.



PHOTO STUDIO B&G ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ



Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012


ΕΦΕΤ : Ανακαλούνται κριτσίνια

ΕΦΕΤ : Ανακαλούνται κριτσίνια
Ανακλήθηκε παρτίδα κριτσινιών με ηλιόσπορους της εταιρίας ELITE, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του ΕΦΕΤ. Αιτία της απόφασης ήταν η δυσάρεστη οσμή και γεύση των κριτσινιών.
Πρόκειται για τις παρτίδες που αναφέρονται παρακάτω και αφορούν τις συσκευασίες των 340g. Όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση του ΕΦΕΤ, «στο πλαίσιο εφαρμογής της ενωσιακής και εθνικής νομοθεσίας, ενημερώθηκε από την εταιρεία «ELBISCO – Ανώνυμος Βιομηχανική & Εμπορική Εταιρεία Τροφίμων», Πικέρμι Αττικής, σχετικά με την ανάκληση προϊόντος "κριτσίνι σίτου με ηλιόσπορο", ελληνικής παρασκευής, το οποίο εμφάνισε δυσάρεστη οσμή και γεύση. Σύμφωνα με την ενημέρωση από την επιχείρηση, η συγκεκριμένη απόκλιση από τα συνήθη οργανοληπτικά χαρακτηριστικά αποδόθηκε στην τάγγιση του ηλιόσπορου, ο οποίος αποτελεί συστατικό του προϊόντος»
prionokordela/




ΧΑΛΑΖΙ ΣE ΚΙΟ ΚΑΙ AΡΓΟΣ


Σήμερα Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012 ,άνοιξαν οι ουρανοί για τα καλά στο νομό Αργολίδας . Χαλάζι σε μέγεθος στραγαλιού άρχισε να πέφτει  το μεσημέρι στο Άργος του δήμου Άργους-Μυκηνών, καθώς και στην Νέα Κίο.  Το σκηνικό της κακοκαιρίας συμπλήρωσε η δυνατή βροχή, εξ αιτίας της οποίας πλημμύρισαν πολλές καλλιέργειες, προκαλώντας μάλιστα αρκετές ζημιές.

PHOTO STUDIO B&G ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ / Δ.ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

ΝΑΥΠΛΙΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΡΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ


O Δήμος Ναυπλιέων, εν όψει της νέας σχολικής περιόδου 2012-2013 συγκέντρωσε σχολικά είδη όπως: σχολικές τσάντες, σχολικά βιβλία, βοηθήματα, κασετίνες, τετράδια, στυλό, μολύβια, γόμες, ξυλομπογιές, μαρκαδόρους, σε καλή κατάσταση, με σκοπό να διατεθούν σε μαθητές, οι οποίοι χρήζουν στήριξης. Ο δημοτικός σύμβουλος Ναυπλίου κ. Δημήτριος Μπακέας ,δήλωσε πως θα συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια καθημερινά κι εκείνοι θα τα δίνουν σε οικογένειες με οικονομικό πρόβλημα.


 PHOTO STUDIO B&G ΑΠΕ/ΜΠΕ ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ

Ο πόνος στη ζωή μας (Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)



Είναι εύκολο κάποιος να φιλοσοφεί ή να θεολογεί για τον πόνο. Αλλά είναι δύσκολο να αντιμετωπίζει σωστά τον πόνο, όταν ο ίδιος περνά ένα δυνατό πόνο στην ζωή του. Θεωρώ πολύ τολμηρό να μιλά κανείς για τον πόνο, όταν ο ίδιος δεν πονά. Σκέπτομαι όλους τους αδελφούς μας απανταχού της γης, που πονούν σωματικά ή ψυχολογικά ή πνευματικά.


Σωματικά πονούν οι άνθρωποι από αρρώστιες, κακουχίες, πείνα. Ψυχολογικά πονούν από κατατρεγμούς, συκοφαντίες, έλλειψη αγάπης και μη ανταπόκριση στην προσφερόμενη σε άλλα προσφιλή πρόσωπα αγάπη, ανεκπλήρωτες επιθυμίες, ασθένειες και θανάτους προσφιλών ανθρώπων και άλλα αίτια. Πνευματικά πονούν όσοι αγαπούν τον Θεό και τον άνθρωπο και όμως βλέπουν ότι με τις αμαρτίες τους λυπούν τον Θεό και προσβάλλουν την εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο.


Δεν εισήλθε ασφαλώς κατ' ευδοκία Θεού. Μπήκε κατά παραχώρηση Θεού, όταν ο άνθρωπος με την εγωιστική παρακοή του έχασε την Πηγή της Ζωής, τον Πλάστη του. Από την άπονο κατάσταση της Θείας Βασιλείας, βρέθηκε σε μία άλλη κατάσταση, στην οποία αφού δεν βασίλευε η αληθινή Ζωή, κυριαρχούσε μια ζωή φθαρμένη, συνυφασμένη με τον θάνατο, τα πάθη και την αμαρτία.


Σ' αυτήν την νέα κατάσταση, ο θάνατος και ο πόνος φαίνονταν να έχουν ένα θετικό νόημα, όπως άλλωστε και οι άλλοι δερμάτινοι χιτώνες με τους οποίους ο Θεός ένδυσε τους πρωτοπλάστους, όταν εκείνοι έφευγαν από τον Παράδεισο, για να τους παρηγορήσει στην εξορία τους. Ο θάνατος θέτει τέρμα στο κακό, που αλλιώς θα ήταν αθάνατο επί της γης.


Ο σωματικός πόνος ειδοποιεί για την ασθένεια, ώστε να υπάρχει η κατάλληλη θεραπεία. Οι ιατροί γνωρίζουν πόσο ευεργετικός είναι ο πόνος. Επίσης, όλων των ειδών οι πόνοι μας βοηθούν να λάβουμε αίσθηση της φθαρτότητάς μας και έτσι να γνωρίσουμε τα πεπερασμένα μας όρια γλιτώνοντας από κάθε μορφή αυτοθεοποιήσεως.


Ο πόνος μας βοηθά να αναθεωρήσουμε την πορεία της ζωής μας και να την επαναπροσανατολίσουμε στο σωστό κέντρο της, που είναι ο Τριαδικός Θεός.


Ο πόνος μας βοηθά να λαμπικάρουμε την αγάπη μας προς τον Θεό, ώστε να αγαπούμε τον Θεό όχι γιατί μας δίνει τα δώρα Του (όπως η υγεία, η οικογενειακή ευτυχία κλπ.), αλλά γι' Αυτόν τον Ίδιο.


Έτσι ο πολύαθλος Ιώβ, με τον τρόπο που αντιμετώπισε τις ασθένειες και τις άλλες αβάστακτες δοκιμασίες, απέδειξε ότι αγαπά τον Θεό για τον Θεό και όχι τον Θεό για τα δώρα Του. Αγαπούσε τον Θεό τόσο δυνατά, όταν βρισκόταν ριγμένος, πάνω στις κοπριές, γεμάτος πληγές και με σκοτωμένα τα δέκα παιδιά του τόσο δυνατά, όσο και όταν ευτυχούσε.


Ο πόνος μας βοηθά ακόμη να τοποθετηθούμε σωστά απέναντι στους συνανθρώπους μας, τους οποίους πολλές φορές όταν δεν πονάμε, τους καταφρονούμε, τους αδικούμε τους κάνουμε να πονούν με την εγωιστική μας στάση. Όταν η ηδονή με την οποία απομυζούμε τους συνανθρώπους μας γίνεται οδύνη, καταλαβαίνουμε ότι οι παράνομες ηδονές μας καταστρέφουν.


Πολλές φορές άνθρωποι που πόνεσαν δυνατά βρήκαν διά του πόνου το αληθινό τους πρόσωπο ξεπερνώντας τα προσωπεία, και γι' αυτό ευχαρίστησαν τον Θεό για το δώρο του πόνου, έστω και αν αυτό ήταν μια ανίατος και οδυνηρά ασθένεια.


Άλλοτε πάλι ο πόνος βοηθά και τους ωρίμους πνευματικά ανθρώπους να φθάσουν σε υψηλότερες μορφές πνευματικής τελειώσεως, να στηρίξουν και να παρηγορήσου πολλές ψυχές.


Ως παράδειγμα αναφέρω τον μακαριστό γέροντα Παίσιο, που δέχθηκε την λεγόμενη "επάρατη" νόσο με χαρά, κάνοντας τον λογισμό ότι οι κοσμικοί που πάσχουν παρηγορούνται, όταν μαθαίνουν, ότι πάσχουν και οι μοναχοί. Έτσι η επάρατη νόσος έγινε για τον π. Παίσιο ευλογημένη νόσος.

Χαλάζι στο Άργος σήμερα το μεσημέρι.. και έντονη βροχόπτωση


Άνοιξαν οι ουρανοί για τα καλά στο νομό Αργολίδας σήμερα. 'Ετσι χαλάζι σε μέγεθος μπιζελιού άρχισε να πέφτει  το μεσημέρι στο Άργος του δήμου Άργους-Μυκηναίων.

Το σκηνικό της κακοκαιρίας συμπλήρωσε η έντονη βροχή, εξ αιτίας της οποίας πλημμύρισαν πολλά σημεία στην περιοχή προκαλώντας μάλιστα αρκετές καταστροφές σε γεωργικές καλλιέργειες.
Για αύριο Κυριακή 16/9, προβλέπεται καταιγίδα, με την θερμοκρασία να κυμαίνεται από 21 έως 23 βαθμούς Κελσίου και ασθενείς βόρειους ανέμους ως 3 μποφόρ. Μετά το μεσημέρι της ίδιας ημέρας ο καιρός θα παρουσιάσει το ίδιο σκηνικό, με βροχή και πιθανότητα καταιγίδας, με θερμοκρασία που θα αγγίξει τους 20 βαθμούς Κελσίου και διατήρηση των ανέμων από βόρεια διεύθυνση και ένταση μέχρι 3 μποφόρ.
Η Ιστορία ξαναγράφεται, μήπως και διαγράφεται;(Ευλαβικό μνημόσυνο υπερ των μαρτύρων των αλησμόνητων πατρίδων)
Μεγέθυνση γραμματοσειράς Σμίκρυνση γραμματοσειράς print Εκτύπωση    send Αποστολή
 
του Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Αμφιλοχίου
Διάβαζα πρόσφατα κάπου πως εάν η μνήμη του ανθρώπου είναι κριτήριο της ταυτότητας του, τότε η απώλεια της ιστορικής του μνήμης θα πρέπει να σημαίνει απώλεια και της ιστορικής του ταυτότητας. Θα συμφωνήσω πως έτσι έχουν τα πράγματα. Η διατήρηση της ιστορικής συνείδησης δεν μπορεί παρά να είναι πράξη αντίστασης στην ισοπεδωτική λαίλαπα της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας η οποία φαίνεται να διαμορφώνει μια καταναλωτική συνείδηση, αμβλύνοντας μεθοδικά την ιστορική μνήμη και οδηγώντας σε εθνικό αποχρωματισμό δηλ. σε γενικότερη πολιτιστική σύγχυση. Είναι φανερό ότι στο πλαίσιο της λεγόμενης μετανεωτερικότητας προβάλλεται η καταναλωτική και όχι η ιστορική συνείδηση. Ο άνθρωπος ζει κατά κανόνα μόνο για το παρόν, αφού το μέλλον είναι αβέβαιο και το παρελθόν ανύπαρκτο. Για το λόγο αυτό προφανώς και ο Νομοθέτης επιτάσσει ότι η «παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και σκοπό έχει την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων» (Σύνταγμα της Ελλάδος, άρθρο 16 παρ. 2).

Όπως δε σημειώνει και ο φιλόσοφος Ρίτσαρντ Ρόρτι «ένας λαός γράφει την Ιστορία του όχι για να αφηγηθεί όσα του συνέβησαν στο παρελθόν, αλλά πρωτίστως για να σφυρηλατήσει την αυτογνωσία και την ηθική ταυτότητα που του χρειάζονται για να χτίσει το μέλλον του». Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Ποια αυτογνωσία, ποιά ηθική ταυτότητα και τί ιστορική συνείδηση επιδιώκει να σφυρηλατήσει το πολυσυζητημένο βιβλίο της Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού όταν: διδάσκει στα μικρά παιδιά ότι κατά την καταστροφή της Σμύρνης, την σφαγή και την απελπισμένη φυγή των Ελλήνων  «οι Έλληνες συνωστίζονταν» απλώς στην προκυμαία; Όταν οι μαζικοί εκτοπισμοί των Ελληνικών πληθυσμών από την Ανατολική Θράκη και τα Μικρασιατικά παράλια, καθώς και η εξόντωση τους στα «Τάγματα Εργασίας» που επέβαλαν οι Τούρκοι και την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου αποσιωπούνται εντελώς; Όταν για τους διωγμούς των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και του Πατριαρχείου δεν αναφέρεται τίποτα; Όταν ονόματα Εθνομαρτύρων όπως του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄, του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου Σμύρνης ως και άλλων δεν αναφέρονται; Όταν πουθενά δεν αναφέρονται οι σφαγές των αμάχων, αρχιερέων, ιερέων και μοναχών; Όταν η Μικρασιατική καταστροφή ορίζεται ως «η Ελληνική ήττα στη Μικρασία»; Όταν λέξεις όπως «ξεριζωμός», «χαμένες πατρίδες» κ.α. απουσιάζουν παντελώς; Όταν παρασιωπά και παραγνωρίζει την αποφασιστική συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας τόσο στην επιβίωση του Ελληνισμού τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όσο και στην Εθνεγερσία; Είναι χαρακτηριστικό ότι η λέξη «Εκκλησία» δεν υπάρχει στο βιβλίο.  Η Ορθόδοξη Εκκλησία ως θεσμός είναι ανύπαρκτη για τους συντάκτες του βιβλίου. Αντί αυτής χρησιμοποιείται ο όρος «θρησκεία».

Και αν ακόμα ευσταθή το επιχείρημα ότι το βιβλίο αποβλέπει στην δημιουργία ιστορικής κρίσης και συνείδησης (σαφώς μονόπλευρης) παραμένει αναπάντητο το ερώτημα: Συμβάλλει όμως στην δημιουργία Εθνικής συνείδησης και ταυτότητας; Μπορεί να γίνει ίσως αποδεκτό ότι στην  σφαίρα του ιδιωτικού βίου και στην ελεύθερη αγορά ιδεών και προϊόντων ο καθένας είναι ελεύθερος να γράφει ή και να διαγράφει την Ιστορία, σύμφωνα με τις αντιλήψεις του και τις επιθυμίες του ή τις εντολές του και τις ιδιορρυθμίες του. Στην Δημόσια Διοίκηση όμως έχει το δικαίωμα ο καθένας να τις εισαγάγει στην Παιδεία των Ελληνοπαίδων και μάλιστα εν ονόματι του Ελληνικού Κράτους;





Η μετανάστευση ως μοχλός οικονομικής ανάπτυξης - Η περίπτωση των ΗΠΑΤον αντίκτυπο που είχαν για την αμερικανική οικονομία οι μεταναστευτικές ροές προς τις ΗΠΑ αναλύουν δύο επιστήμονες του London School of Economics. Και συμπεραίνουν ότι ο μεταναστευτικός πληθυσμός μπορεί να εξελιχθεί σε κινητήρια δύναμη ανάπτυξης.

Είμαστε πολύ φτωχότεροι χωρίς τον Γιάννο Κρανιδιώτη
Σαν σήμερα πριν από 13 χρόνια ο Ελληνισμός έχασε ένα από τα πιο άξια παιδιά του, τον Γιάννο Κρανιδιώτη.
Μαζί με τον Γιώργο Γεννηματά ήταν οι μεγαλύτερες απώλειες των τελευταίων δεκαετιών…
Οραματιστής αλλά και βαθιά ρεαλιστής, με στρατηγικό νου και ευρύτατη αντίληψη των γεωστρατηγικών συσχετισμών, κοσμοπολίτης και ταυτόχρονα ένθερμος πατριώτης, γνώστης και Ιστορίας και -γι αυτό- ικανός να συμβάλει στη συγγραφή των επόμενων κεφαλαίων της, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη λήψη καθοριστικών αποφάσεων.
Μιά απ’ αυτές -ίσως η πιο σημαντική- η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της Κύπρου.
Μαζί με τον Θόδωρο Πάγκαλο -για να μη θυμόμαστε μόνο τις αρνητικές πλευρές της θυελλώδους πολιτικής του διαδρομής- χάραξαν την ευρωπαϊκή πορεία της Μεγαλονήσου, σε  εποχή που κάτι τέτοιο φάνταζε ως απολύτως ουτοπικό.
Μιά διαιρεμένη χώρα, με το μισό της κομμάτι υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή, να διεκδικεί να γίνει μέλος του πυρήνα της Ευρώπης;
Θυμάμαι ευρωπαίους συναδέλφους μου να σκάνε στα γέλια, στο άκουσμα της κυπριακής υποψηφιότητας…
«Θα αφήσουν οι αμερικάνοι, θα επιτρέψουν οι Άγγλοι κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν να μη λογαριάσουν τις εκρηκτικές αντιδράσεις της Τουρκίας, του πιο σημαντικού συμμάχου τους στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ»;
Σωστά όλα αυτά, αλλά το σχέδιο του Γιάννου ήταν win win.
Η Κύπρος έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, και σήμερα -παρά τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα- προσπαθεί να χτίσει το αύριο υπό καλύτερες συνθήκες απ’ ό,τι της επιφύλασαν οι πασάδες της Άγκυρας.
Ο Γιάννος είχε πολλά, πάρα πολλά να προσφέρει ακόμη στον Ελληνισμό. Κάποια στιγμή θα γινόταν πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα καθόταν στο ίδιο τραπέζι με τους ευρωπαίους ηγέτες και θα έφερνε ξανά το Κυπριακό στην πρώτη γραμμή του διεθνούς ενδιαφέροντος.
Είναι, αλήθεια, μεγάλο κρίμα που έφυγε τόσο νέος.
Πάντα τριβέλιζε το μυαλό μου η σκέψη, τι τύχη θα είχαμε αν ζούσαν και κυβερνούσαν άνθρωποι σαν τον Γεννηματά και τον Κρανιδιώτη…
Δυστυχώς, δεν έζησαν για να το δούμε…
Πιστεύω, όμως, ότι θα είχαμε αποφύγει πολλά απ’ τα σημερινά δεινά…
Follow on twitter: @XrPanag

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012


Η «Φλόγα της Αγάπης» στο Ναύπλιο




Το Ναύπλιο υποδέχτηκε σήμερα την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012 την «Φλόγα της Αγάπης» στην πλατεία Συντάγματος .
Η υποδοχή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο λαμπαδηδρομίας του συλλόγου  εθελοντών αιμοδοτών Αργολίδας «Δεσμοί Αίματος» σε συνεργασία με τον ΔΟΠΠΑΤ.
Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης  προβλήθηκαν  σχετικά video που αφορούν στην εθελοντική αιμοδοσία για την ευαισθητοποίηση του κοινού.







 PHOTO STUDIO B&G ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ

Την παραίτηση του υπέβαλε στον Αρχιεπίσκοπο ο Μητροπολίτης Αργολίδος Ιάκωβος

 Οι πρώτες πληροφορίες από την επίσκεψη του μητροπολίτη Αργολίδος, στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. «Εθιμοτυπικώς» είπαν επισήμως και οι δύο. Βοά όμως η ιεραρχία πως ο Αργολίδος έφτασε εις τα ενδότερα αρχιεπισκοπικά γραφεία για να υποβάλλει την παραίτησή του στον πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου. 
Γηραιός γαρ, δήλωσε στον Μακαριώτατο πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να αποχωρήσει. Έθεσε όμως μία προϋπόθεση.

Το «σκονάκι» - για να χρησιμοποιήσω και μία επίκαιρη μαθητική λέξη, τώρα που ξεκίνησαν τα σχολεία- που κουβαλούσε μαζί του ο Σεβασμιώτατος έγραφε «Επιδαύρου».

Ζήτησε, για όσους δεν κατάλαβαν, να τον διαδεχτεί ο Επίσκοπος Επιδαύρου στη μητρόπολή του. Μόνο υπό αυτό τον όρο θα έθετε την παραίτησή του στη διάθεση της ιεραρχίας.

Ο κ. Ιάκωβος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του. Ο Αρχιεπίσκοπος, μαθαίνω, του είπε πως η Εκκλησία τον χρειάζεται και θα ήταν λάθος να παραιτηθεί.

Μετά από όλα όσα διεμείφθησαν, ο Αργολίδος πήρε το δρόμο της επιστροφής για το όμορφο Ναύπλιο.

www.romfea.gr


6 χρονια… φυλακας στον ταφο του αφεντικου του‏

WRITTEN BY PARATIRITIS-NEWS ON 14 SEPTEMBER, 2012 - 01:30 PM - NO COMMENT YET
Απίστευτη ιστορία αφοσίωσης, πιστος σκύλος μένει στον τάφο του αφεντικού του τα τελευταία έξι χρόνια.
Από τότε που το αφεντικό του πέθανε, εδώ και έξι χρόνια, ο πιστός σκύλος του παραμένει δίπλα στον τάφο του, στην πόλη Villa Carlos Paz, στην κεντρική Αργεντινή. Ο «Capitan», έφυγε σύμφωνα με την Daily Mail από σπίτι τη στιγμή που οι συγγενείς του ιδιοκτήτη του επέστρεφαν από την κηδεία και από τότε δεν έχει επιστρέψει.
Η χήρα του αφεντικού δήλωσε σε εφημερίδα της Αργεντινής, ότι έψαξαν για το σκύλο, χωρίς αποτέλεσμα και νόμιζαν ότι είχε εξαφανιστεί. Όμως την επόμενη Κυριακή που πήγαν στο νεκροταφείο, τον είδαν δίπλα στον τάφο. «Μας αναγνώρισε και ήρθε κοντά μας, βγάζοντας κραυγές σα να θρηνούσε. Μας ακολούθησε μετά μέχρι το σπίτι, πέρασε λίγο χρόνο μαζί μας, αλλά μόλις άρχισε να σουρουπώνει, γύρισε και πάλι στο νεκροταφείο».
«Εμείς δεν τον είχαμε πάει ποτέ στο νεκροταφείο και είναι μυστήριο πώς κατάφερε να βρει τον τάφο», είπε η κ. Γκουσμάν. Ο γιός του αφεντικού είχε προσπαθήσει να φέρει πίσω στο σπίτι τον «Καπιτάν», όμως εκείνος πάντα έτρεχε πίσω στο αφεντικό του.
Ο διευθυντής του νεκροταφείου δήλωσε στην εφημερίδα ότι θυμάται την ημέρα που είδε για πρώτη φορά το σκυλί:
«Τον είδα να περιφέρεται γύρω από το νεκροταφείο, μέχρι που βρήκε τελικά τον τάφο του αφεντικού του. Κατά τη διάρκεια της ημέρας κάνει μερικές βόλτες στο νεκροταφείο αλλά επιστρέφει και πάλι πίσω στον τάφο. Ακριβώς στις 6 το απόγευμα ξαπλώνει πάνω στον τάφο και μένει εκεί όλη τη νύχτα».
Πηγή: www.lifo.gr