Μεγάλο θέμα έχει γίνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το γεγονός της παραχώρησης από το Λιμενικό Ταμείο του Φάρου του Ναυπλίου για να γίνει εκεί δεξίωση γάμου.
Ετοιμάζω τώρα μια αίτηση συναινετικού διαζυγίου και η πρόταση που θα κάνω στους νυν εν διαστάσει συζύγους και μελλοντικούς διαζευγμένους, είναι να κάνουν ένα μεγάλο πάρτι του επίσημου διαζυγίου τους στο ίδιο σημείο. Ενώ στην προχθεσινή γαμήλια δεξίωση στο τραπέζι των νεονύμφων καθόταν ο κουμπάρος, στο γλέντι του χωρισμού στο επίσημο πρώτο τραπέζι θα κάθεται η αφεντιά μου, ως οιονεί κομβάρος.
Πάρα πολλοί ήσαν αυτοί που εξοργίσθηκαν με το συμβάν.
Άλλοι θεώρησαν ότι τέτοια γεγονότα πρέπει να επιτρέπονται, αφού αφήνουν χρήμα στην πόλη.
Στην αρχή κάποιοι μίλησαν για μη νόμιμη απόφαση του Λιμενικού Ταμείου να παραχωρήσει χώρο στην χερσαία ζώνη του λιμανιού για να γίνει συνεστίαση γάμου με φόντο το Μπούρτζι από τη μία και την παλιά πόλη του Ναυπλίου από την άλλη. Μετά από μία ανακοίνωση όμως του Λιμενικού Ταμείου ότι η απόφαση ήταν νόμιμη το θέμα αυτό πέρασε σε δεύτερο επίπεδο και κυριάρχησε το δέον ή μη του ζητήματος.
Τέλος κάποιοι θυμήθηκαν κάποιες άλλες παρόμοιες ιστορίες του πρόσφατος παρελθόντος μας με τη διενέργεια δεξίωσης γάμου μέσα στο Μπούρτζι με τα απαραίτητα για την περίσταση άζματα, τότε που ο βασιλεύς των σκουπιδιών ήταν πανίσχυρος. Θυμήθηκαν και τη δεξίωση των σκαφάτων μέσα στον χώρο του φρουρίου του Παλαμηδιού.
Ο αιρετικός εννοείται ότι έχει κάτι να προσθέσει επί όλων αυτών. Μάλλον να εκφράσει μια τρίτη άποψη ή και να συνθέσει απόψεις. Έτσι κι αλλιώς η δεξίωση αυτή προκάλεσε και πάλι διχασμό στην Ναυπλιακή κοινωνία και αυτό οπωσδήποτε καλό δεν μπορεί να είναι
Έχουμε και λέμε:
Μου προξενεί εντύπωση με πόση ευκολία έγινε αποδεκτή η άποψη ότι η απόφαση του Λιμενικού Ταμείου για την παραχώρηση του χώρου είναι νόμιμη.
Θα προσπαθήσω, όσο πιο απλά μπορώ. να εξηγήσω το νομικό μέρος της υπόθεσης. Όχι ότι έχω κάποια αυθεντία, αλλά, θεωρώ, ότι μια νομική άποψη έχω δικαίωμα να εκφράσω.
Ο βασικός νόμος που ρυθμίζει τα της χρήσεως της χερσαίας ζώνης των λιμανιών είναι ένας νόμος του 2001 που επιχείρησε να αλλάξει η προηγούμενη κυβέρνηση και για την οποία αλλαγή υπήρξαν τότε από αντιμνημονιακούς και μη πάρα πολλές αντιδράσεις. Η χερσαία ζώνη του λιμανιού είναι κοινόχρηστος χώρος και κατά συνέπεια και αναλογία εφαρμόζονται τα ίδια με αυτά που ισχύουν για τα πεζοδρόμια, τις πλατείες, τα πάρκα, τους δρόμους. Ο γενικός κανόνας είναι ότι δικαίωμα χρήσης επί των κοινοχρήστων έχουν όλοι ανεξαίρετα οι πολίτες. Μάλιστα έχει γίνει δεκτό ότι εάν κάποιος στερεί σε κάποιον πολίτη το δικαίωμα χρήσης ενός κοινόχρηστου χώρου, το γεγονός αυτό αποτελεί προσβολή της προσωπικότητας του ατόμου και υπάρχει η δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη για τη δικαίωση και την άρση της προσβολής. Ο νόμος προβλέπει κάποιους περιορισμούς στην πλήρη και ακώλυτη χρήση των κοινόχρηστων χώρων, όπως την παραχώρηση άδειας ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων σε πλατείες και πεζοδρόμια και ομπρελών σε παραλίες, αλλά και τη διενέργεια δημόσιων και ελεύθερων στο κοινό συναυλιών, θεατρικών παραστάσεων, πολιτικών εκδηλώσεων κλπ.. Αλλά και αυτοί οι "περιορισμοί" γίνονται ακριβώς στα πλαίσια της λειτουργίας των κοινοχρήστων πραγμάτων, δηλαδή λόγω της ανάγκης των πολιτών να χρησιμοποιήσουν τον χώρο για κάλυψη και άλλων αναγκών τους, όπως το να έχουν σκιά και άνεση σε μία παραλία, να απολαύσουν μία πολιτιστική συναυλία ή να πιουν καφέ και γκαζόζα. Αλλά οι χρήσεις αυτές πρέπει να γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε οι χώροι αυτοί να είναι προσβάσιμοι στους πολίτες, να μην αποκλείεται κανείς και να υπάρχει επαρκής επιπλέον χώρος για τη χρήση από πολίτες που επιθυμούν να απολαύσουν τις ωφέλειες ενός κοινοχρήστου ακινήτου χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν. Επομένως εκ της φύσεως ακριβώς του κοινοχρήστου ακινήτου απαγορεύεται, για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα η παραχώρηση συνολικά όλης της έκτασης (όλης της πλατείας ή όλης της παραλίας) και βεβαίως δεν είναι επιτρεπτό να απαγορευθεί στους πολίτες η είσοδος σε κοινόχρηστο χώρο ή η χρήση του να γίνεται με τέτοιο τρόπο που να αφορά ένα περιορισμένο και εξειδικευμένο κοινό. Επομένως δεν είναι νόμιμη η παραχώρηση κοινοχρήστου χώρου για τη διενέργεια ιδιωτικής δεξίωσης που απευθύνεται σε επιλεγμένο από τον ιδιώτη κοινό. Και βέβαια ξεφεύγει από τις επιταγές του νόμου η απαγόρευση πρόσβασης σε παραλία, με την τοποθέτηση ανθρώπων που θα κάνουν face controls ή με την πρόβλεψη εισιτηρίου και μάλιστα ακριβού με την αιτιολογία ότι γίνεται στον τόπο συναυλία από ιδιωτική μάλιστα επιχείρηση, όπως συνέβη της προάλλες στην Αρβανιτιά. Και θεωρώ ότι ξέφευγε της νομιμότητας η απαγόρευση εισόδου στην Πλατεία της Αρβανιτιάς για τη διενέργεια συναυλιών από ιδιωτική εταιρία έστω και εάν δημοτική επιχείρηση είχε θέσει τις συναυλίες αυτές υπό την αιγίδα της. Όπως και προβληματική ήταν και η δεξίωση σε έναν αρχαιολογικό χώρο, δεξίωση στην οποία δεν ήμουν εγώ και το σύνολο σχεδόν των Αναπλιωτών καλεσμένοι, αλλά μόνον οι σκαφάτοι. Αντιθέτως νομιμότατο βεβαίως ήταν το κλείσιμο της Λεωφόρου 25ης Μαρτίου για τη διενέργεια συναυλίας προς τιμή του Μανώλη Χιώτη.
Αυτά περί του νομικού του ζητήματος.
Αλλά υπάρχουν και τα θέματα ουσίας και πολιτικής. Και εδώ τίθενται πλείστα όσα ερωτήματα:
Με ποια λογική παραχωρήθηκε ο χώρος στον Φάρο;
Θα παραχωρείται από εδώ και μπρος σε όποιον τον ζητάει και δίνει ένα πεντακοσάρικο;
Θα παραχωρείται μόνον για γάμους ή και για βαφτίσια, για πάρτι διαζυγίων, για γενέθλια, διότι γουστάρει κάποιος να κάνει ένα πάρτι, για ονομαστικές γιορτές, για πάρτι αποφοίτησης, για αρραβώνες, για επινίκια εκλογής βουλευτών;
Θα παραχωρείται μόνον ο χώρος του Φάρου ή και η Πλατεία Συντάγματος, τα Πέντε Αδέλφια, η Πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου στον Συνοικισμό, η Πλατεία Εθνοσυνελεύσεως και η Πλατεία στο Γκέρμπεση;
Γιατί ζητήθηκε το ποσό των πεντακοσίων ευρώ και όχι το ποσό των πέντε ευρώ; Με ποια κριτήρια πήρε το Λιμενικό Ταμείο μόνον 500 ευρώ και δεν ζητήθηκε το ποσό των πέντε χιλιάδων ή πενήντα χιλιάδων ευρώ;
Θα δίδεται ο χώρος στον όποιον αιτείται ή θα αποκλείονται κάποιοι και θα υπάρχουν κριτήρια;
Θα επιτρέπεται να παίζει η μουσική μέχρις τις 11 ή και αργότερα, κατά παράβαση της νομοθεσίας;
Όπως αντιλαμβάνεται ο κάθε νουνεχής δεν υπάρχει ούτε ίχνος σοβαρότητας σε όλη αυτή την κατάσταση, πέραν του ζητήματος του κατά πόσον η απόφαση παραχώρησης ήταν νόμιμη ή μη.
Και πρέπει να αντιληφθούμε ότι σοβαρές σοφιστικέ πόλεις στις οποίες δίδεται μεγάλη βαρύτητα στον πολιτισμό, στις τέχνες, στην προστασία του περιβάλλοντος και στην αρχιτεκτονική και πολιτιστική κληρονομιά, οι πόλεις που έχουν οργανωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των κατοίκων και των επισκεπτών, στις πόλεις όπου προτεραιότητα δίδεται στη σωστή εμφάνιση και στην προστασία των κοινοχρήστων χώρων και δεν γίνονται ανεκτές οι γελοιότητες, σε αυτές τις πόλεις συρρέουν οι τουρίστες και αναπτύσσονται οι επιχειρήσεις σε σταθερή και μόνιμη βάση.
Όμως , θεωρώ, ότι πρέπει να ακουστεί και η άποψη όλων όσων πιστεύουν ότι δεν πρέπει να είμαστε αντίθετοι στον γαμήλιο τουρισμό, που αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς σε κάποιες άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Πράγματι. Το Ναύπλιο έχει όλα τα φόντα να αναπτυχθεί και στον τομέα αυτό. Τα πλεονεκτήματά μας είναι πολύ σημαντικά. Μπορεί να μην διαθέτουμε την Καλντέρα της Σαντορίνης, αλλά η θέα από τον Βράχο της Ακροναυπλίας είναι απίστευτη. Και ποιος δεν θα ήθελε να κάνει τον γάμο του στον τόπο των Ατρειδών. Και η ιστορία του Αγαμέμνονα, της Κλυταιμνήστρας και της Κασσάνδρας δεν είναι μειονέκτημα. Μπορεί και να ιντριγκάρει του μελλόνυμφους. Το Ναύπλιο είναι η πόλη πρωτεύουσα τριών μεγάλων εθνών (Των Ελλήνων, των Βενετών, των Οθωμανών). Μπορεί να αποτελέσει το επίκεντρο των δύο οινικών περιοχών με τις περίφημες ντόπιες ποικιλίες (του αγιωργίτικου και του μοσχοφίλερου). Πολλοί θα γούσταραν να κάνουν τον γάμο τους εκεί που βγαίνουν τα εκπληκτικά Ελληνικά κρασιά. Να πιουν ως νεόνυμφοι το αίμα του Ηρακλέους.
Τι δεν έχουμε; Δεν έχουμε οργανωθεί. Δεν έχουμε προβληθεί. Δεν έχουμε συνεργασθεί για όλο το πρότζεκτ. Δεν έχει έλθει σε επαφή ο ιδιωτικός με τον δημόσιο τομέα. Έχουμε μια άχρηστη δημοτική αρχή που δεν έχει καταφέρει ούτε ένα τουριστικό πόρταλ να δημιουργήσει (είμαστε ίσως η μόνη τουριστική πόλη στον κόσμο, που δεν το έχουμε καταφέρει).
Καιρός είναι να προωθήσουμε και τον τομέα του γαμήλιου τουρισμού, αλλά όχι με ανοησίες παραχώρησης κοινοχρήστων χώρων, που απωθούν αισθητικά αυτούς που θέλουν να κάνουν ωραίους γάμους. Ο γαμήλιος τουρισμός δεν μπορεί να απευθύνεται μόνον σε νεόπλουτους Ελληνοαμερικάνους, που θεωρούν ότι διαφεντεύουν τον κόσμο.
Απαιτείται η οργάνωση, ώστε να βοηθηθούν οι ερωτευμένοι με τα γραφειοκρατικά. Θα μπορούσαν οι πολιτικοί γάμοι να βγουν έξω από το απρόσωπο γραφείο του δημάρχου και να γίνονται σε ελκυστικό σημείο της πόλης. Να οργανωθεί η φωτογράφηση των γάμων, που είναι σημαντική στο εξωτερικό. Να συνεισφέρουν οι επιχειρηματίες. Να προσφερθούν εκπτώσεις για γάμους off season.
Τι λέω τώρα;
Με τις αρπαχτές ενός πεντακοσάρικου, οι Κινέζοι θα συνεχίσουν να πηγαίνουν το Φλεβάρη και το Μάρτη, τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη στη Σαντορίνη. Και οι επιχειρήσεις εδώ θα συνεχίσουν να στενάζουν.
Εμείς θα συνεχίσουμε με γαμικό και όχι γαμήλιο τουρισμό.
Bloody fucking weading
