ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Τήν Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω, ἀναγινώσκεται στήν Ἐκκλησία τό Εὐαγγέλιο τῆς Κρίσεως (Ματθ. κε΄, 31-46). Ἀναφέρεται στήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου καί στήν κρίση ζώντων καί νεκρῶν. Μιλάει ἐπίσης γιά τήν αἰώνια ζωή καί τήν αἰώνια κόλαση.
Τό πρῶτο πού πρέπει νά τονίσωμε εἶναι, περί τῆς βεβαιότητος τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου. Ἡ πρώτη παρουσία τοῦ Κυρίου μας ἔγινε μέ τήν σάρκωσή του ἐξ ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Ὑπερευλογημένης Δέσποινας τοῦ Κόσμου. Ἦλθε ταπεινά, «ἐπτώχευσε δι’ ἡμᾶς, ἵνα ἡμεῖς πλουτίσωμεν» (Β’ Κορ. η’. 9). Ἔγινε ὁ Θεός ἄνθρωπος, «ἵνα τόν ἄνθρωπον Θεόν ἀπεργάσηται», κατά τήν διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.
Ὅμως μετά τό Πάθος, τήν Ἀνάσταση καί τήν ἔνδοξη Ἀνάληψή του εἰς Οὐρανούς, ὁ Κύριος «ἐλεύσεται ἐν τῇ δόξῃ Αὐτοῦ». Αὐτή τήν διαβεβαίωση παρέσχε στούς Μαθητάς του λέγοντας: «Καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς∙ καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾿ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν» (Ματθ. κδ΄, 30-31).
Τό δεύτερο εἶναι περί τοῦ χρόνου τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Τό θέμα αὐτό ἀπασχολεῖ ἔντονα πολλούς ἀνθρώπους, καί γι’ αὐτό τόν λόγο ἀσχολοῦνται μέ ποικίλους τρόπους, μάλιστα δέ σέ κάποιες περιπτώσεις ἐξετάζουν τό ζήτημα μακράν τοῦ πνεύματος τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἑρμηνείας τήν ὁποία δίδουν οἱ θεοφώτιστοι Ἅγιοι Πατέρες.
Ἡ ἀναμονή τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου εἶναι ὑπόθεση χαρᾶς, εἶναι εὐλογία γιά τούς ἁγίους, γιά τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ. Στήν πρώτη Χριστιανική ἐποχή αὐτό τό αἴσθημα ἦτο ἔντονο, ἦτο πολύ δυνατό. Ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς τους προσηύχοντο γιά τήν φωτοφόρο καί ἔνδοξη ἡμέρα τοῦ Κυρίου, ἐκφράζοντες αὐτό τόν πόθο μέ τό «μαράν ἀθᾶ» (Α’ Κορ. ιστ’. 22), δηλ. «ἔρχου Κύριε».
Ὅμως ὁ χρόνος τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου παραμένει ἄγνωστος. Ὁ Κύριος περί αὐτοῦ μᾶς δίνει μέ σαφήνεια νά κατανοήσωμε ὅτι μόνο ὁ οὐράνιος Πατήρ γνωρίζει περί τῆς ἡμέρας καί τῆς ὥρας: «Οὐχ ὑμῶν ἐστί γνῶναι χρόνους ἤ καιρούς» (Πραξ. α’. 7), καί ἀλλοῦ, «Περί δέ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καί ὥρας οὐδείς οἶδεν, οὐδέ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μή ὁ πατήρ μου μόνος». (Ματθ. κδ’. 36).
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία κάθε στιγμή τήν θεωρεῖ ὡς «ἐσχάτη» καί γιά τόν λόγο αὐτό καλεῖ σέ ἐγρήγορση τούς ἀνθρώπους. Τό κάθε δευτερόλεπτο τῆς ζωῆς μας πρέπει νά ἀξιοποιῆται κατά τρόπο πνευματικό, ὥστε νά ἀποφέρῃ καρπούς κατά Θεόν, ὠφελίμους γιά μᾶς, ἀλλά καί γιά τούς συνανθρώπους μας. Ὁ καλός ἀγῶνας δέν γίνεται ἕνεκα τοῦ φόβου γιά τά ἔσχατα, ἤ λόγῳ τοῦ τρόμου τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου, ἀλλά γιά τήν χαρά τῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό, γιά τήν ἀγάπη Ἐκείνου, ὁ ὁποῖος ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς καί μᾶς ἐφώτισε μέ τήν ἀλήθεια, ὄντας ὁ ἴδιος τό Φῶς καί ἡ Ἀλήθεια
Ἡ σωτηρία πραγματοποιεῖται στό «νῦν», στό τώρα, ἀφοῦ «ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β’ Κορ. στ’. 2).
Ὅμως σχετικά μέ τό θέμα αὐτό, ἀπ’ ἀρχῆς ὑπῆρξε προσπάθεια —παρά τήν ρητή διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου περί τοῦ ἀγνώστου τῆς ἡμέρας τῆς Δευτέρας Παρουσίας— νά προσδιορισθῇ τό τέλος τοῦ κόσμου.
Ὁ Κύριος μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι «ἐγερθήσονται ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφῆται καί δώσουσι σημεῖα καί τέρατα πρός τό ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς» (Μαρκ. ιγ’. 22). Ἡ διδασκαλία τους θά εἶναι πλάνη, καί γιά τόν λόγο αὐτό δέν πρέπει νά τούς ἀκολουθήσωμε.
Μεταξύ τῶν ποικίλων πλανῶν περί τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου, θά σταθῶ στήν μεγάλη καί διαβολική πλάνη τῶν λεγομένων «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ», οἱ ὁποῖοι ὡς γνήσια τέκνα τοῦ διαβόλου (ὅπως ὅλοι οἱ αἰρετικοί), διεστρέβλωσαν τήν διδασκαλία τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἀκολουθώντας τά ἴχνη τοῦ αἱρεσιάρχου καί ἀναθεματισμένου Ἀρείου, ὡς καί ὅλων τῶν μετά ἀπό αὐτόν θεομάχων καί ἀρνητῶν τῆς ἁγίας καί ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί τῆς Ἀποστολικῆς καί Πατερικῆς παραδόσεως τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.
Ἐκτός ἀπό τήν ἄρνηση τῆς πίστεως στόν Τριαδικό Θεό, τήν ὕβρη πρός τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου καί πρός τό τρίτο πρόσωπο τῆς Παναγίας Τριάδος, τό Ἅγιο Πνεῦμα, τήν ἄρνηση τῆς τιμῆς πρός τήν Θεοτόκο καί τούς Ἁγίους, ὡς καί τῆς σωστικῆς δυνάμεως τῶν Ἁγίων Μυστηρίων, τοὐτέστιν στήν παντελῆ διαστρέβλωση ὅσων ἐξ ἀποκαλύψεως κατέχομε, μπαίνουν στά ἐπίπεδα τῶν πνευματικῶν τρομοκρατῶν, ἀφοῦ ὁρίζουν μέ τό δικό τους τρόπο τό τέλος τοῦ κόσμου.
Βασικό δόγμα τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἱεχωβᾶ» εἶναι ὅτι τό 1914 ἔγινε ἡ «Παρουσία τοῦ Κυρίου» καί «ἡ πλήρης ἐγκαθίδρυση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ». Δηλαδή ἔγινε σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τους καί τήν πλάνη τους, τό πιό συγκλονιστικό γεγονός τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου, ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, χωρίς νά πάρῃ «εἴδηση» ὁ κόσμος. Ὅμως ὅλοι γνωρίζομε ὅτι τήν ὥρα αὐτή θά ἴδῃ «πᾶς ὀφθαλμός». Τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως μᾶς πληροφορεῖ: «Ἰδοὺ ἔρχεται μετὰ τῶν νεφελῶν, καὶ ὄψεται αὐτὸν πᾶς ὀφθαλμὸς καὶ οἵτινες αὐτὸν ἐξεκέντησαν, καὶ κόψονται ἐπ᾿ αὐτὸν πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς. ναί, ἀμήν∙ ᾿Εγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ» (Ἀποκ. Α΄, 7-8).
Ἀργότερα μάλιστα μίλησαν γιά τό 1925, τό 1975 κ.ο.κ. ἀλλάζοντας συνεχῶς χρονολογίες.
Ἐπειδή ἐσχάτως, ἐνεφανίσθησαν καί πάλι καί μέσα ἀπό φυλλάδια – πόρτα σέ πόρτα – προσπαθοῦν νά πλανήσουν, ὡς κατά καιρούς πράττουν, μέ τίς σατανικές, ἀντιχριστιανικές καί ἀνθελληνικές διδασκαλίες τους τούς ἀνθρώπους, ἐφιστῶμεν τήν προσοχή καί συνιστῶμεν τήν προσευχή καί τήν ἐγρήγορση.
· Ἐμεῖς ὡς τέκνα τῆς Ἐκκλησίας πιστεύομε ὅτι θά ἔλθῃ ὁ Κύριος ἐν δόξῃ καί θά κρίνῃ ζῶντας καί νεκρούς.
«Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρίναι ζῶντας καί νεκρούς». Αὐτό ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς πίστεως.
Ἕνας ἐκ τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων ἀναφέρει περί τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου:«Διακηρύττουμε παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ ὄχι μόνο μίαν, ἀλλά καί δευτέραν, ἐνδοξοτέραν τῆς πρώτης. Ἡ πρώτη ἀποτελοῦσε ἐπίδειξη ὑπομονῆς, ἐνῶ ἡ ἐρχόμενη ( ἡ δευτέρα) φέρει τό στέμμα τῆς Θείας Βασιλείας» καί συνεχίζει.«Πράγματι στόν Κύριο μας, ἔχομε διπλῆ γέννηση. Μία ἀπό τόν πατέρα προαιωνίως καί μία ἀπό τήν Παρθένο στούς ἐσχάτους καιρούς. Ἔχομε διπλῆ κάθοδο. Ἡ πρώτη εἶναι ἀφανής, ἡ δευτέρα ἔνδοξος καί ἐπιφανής. Κατά τήν πρώτη παρουσία ἐσπαργανώθη στήν φάτνη, κατά τήν Δευτέρα ἐνδύεται “φῶς ὡς ἱμάτιον”. Στήν πρώτη “ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας”, στήν Δευτέρα θά ἔλθῃ δορυφορούμενος ἀπό στρατιές Ἀγγέλων».
· «Τότε φανήσεται τό σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ». Ποιό θά εἶναι τό σημεῖο τῆς Δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου, ὥστε νά μή τολμήσῃ καμμία ἐνάντια δύναμη νά Τόν μιμηθῆ; (Ἐδῶ ὁ Ἅγιος ἐννοεῖ τίς πονηρές δυνάμεις, τόν διάβολο πού ὡς ἔργο του ἔχει νά παραπλανᾶ τούς ἀνθρώπους).
Τό διακριτικό σημεῖο τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δηλαδή, θά εἶναι ὁ Σταυρός. Τό φωτοειδές σημεῖο τοῦ Σταυροῦ προηγεῖται τοῦ Βασιλέως, ἀναγγέλοντας αὐτόν ὁ ὁποῖος εἶχε τότε σταυρωθεῖ, ὥστε νά τόν ἴδουν οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κεντήσει τήν πλευρά Του καί εἶχαν συνωμοτήσει ἐναντίον Του.
Θά παραστοῦν ἐνώπιόν Του πάντες ζῶντες καί νεκροί. Ἀγγελική σάλπιγγα θά προσκαλέσει τούς πάντες καί πλῆθος μέγα θά εὑρεθῇ ἐνώπιόν τοῦ φρικτοῦ βήματος τοῦ Κυρίου.
Ἐνώπιόν μας θά εὑρίσκεται πλέον ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἀλλά καί τό πῦρ τό αἰώνιον.
Πῶς θά λάβωμεν τήν Βασιλείαν καί πῶς θά ἀποφύγωμεν τό πῦρ;
Καί πάλι ἡ ἀπάντηση δίδεται ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριό μας: «Ἐπείνασα», λέγει, «καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με» (Ματθ. κε, 35-36). Ἐάν τά πράξωμε ὅλα αὐτά θά κερδίσωμε τήν αἰώνια Βασιλεία. Ἐάν δέν τά πράξωμε θά κατακριθοῦμε.
Ἡ συμβουλή τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου εἶναι σαφής:
«Ἄρχισε ἀδελφέ μου ἀπό τώρα νά ἐργάζεσαι, ἐπίμενε στήν πίστη καί φρόντισε νά μή κλεισθῇς ἔξω, ἀναβάλλοντας νά ἀγοράσῃς ἔλαιον ὅπως αἱ μωρές παρθένες. Μή ξεθαρρευθεῖς ἐπειδή κρατεῖς τήν λαμπάδα, ἀλλά φρόντισε νά τήν κρατᾶς ἀναμμένη. Ἄς λάμψη τό φῶς τῶν καλῶν σου ἔργων ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων καί νά μή βλασφημῆται ἐξ αἰτίας σου ὁ Χριστός. Φόρεσε ἔνδυμα ἀφθαρσίας, διαπρέπων εἰς ἔργα ἀγαθά καί ὅποια ὑπόθεση ἀναλάβης κατ’ οἰκονομίαν ἀπό τόν Θεό, νά τήν διαχειρισθῇς σωστά.
Σοῦ ἐνεπιστεύθη χρήματα; Διαχειρίσου τα σωστά. Δέν εἶναι δικά σου, εἶναι δῶρα Θεοῦ καί ἀνήκουν καί στούς ἄλλους.
Σοῦ ἐνεπιστεύθη χάρισμα λόγου καί διδασκαλίας; Ὁδήγησε μέ τόν λόγο σου τίς ψυχές τῶν ἀκροατῶν.
Ὑπάρχουν πολλοί τρόποι διαχειρίσεως. Φρόντισε λοιπόν ἀδελφέ μου νά μή κατακριθῇς καί κληρονομήσῃς τό πῦρ τό αἰώνιον.
Προσέξτε τήν πλάνη, ὅμως, κάποιοι λέγουν. Δέν εἶναι ἀλήθεια ὅλα αὐτά. Δέν θά γίνῃ ἡ Δευτέρα Παρουσία. Δέν ὑπάρχει Παράδεισος καί αἰώνια Κόλαση.
Μή πιστέψης τά λόγια αὐτά. Μίσησε αὐτή τήν πλάνη. Ὅλα αὐτά ἐκπορεύονται ἀπό τήν κεφαλή τοῦ δράκοντος, ἀπό τήν γλῶσσα τοῦ διαβόλου πού θέλει νά σέ καταπιῇ.
Ὁ Κύριος δέν λέγει ἁπλῶς τήν ἀλήθεια. Ὁ Κύριος εἶναι ἡ σαρκωμένη ἀλήθεια. Ἔχομε τίς ἀποδείξεις τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Τόν πλάνο καί ψευδῆ διάβολο ἄς τόν ἀποφύγωμε. Τόν Κύριο ἐρχόμενο ἐν δόξῃ ἄς τόν περιμένωμε».
Ἀδελφοί μου, τόν τρόπο τῆς εἰσόδου μας στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ τόν γνωρίζομε. Ἄς τηρήσωμε αὐτά πού μᾶς ἐνεπιστεύθη ὁ Θεός καί ἄς κρατήσωμε τήν παρακαταθήκη, ἵνα κληρονόμοι ζωῆς αἰωνίου γενόμεθα.
