Για την υποβάθμιση του μαθήματος των Θρησκευτικών

• 
• 

Λεπτομέρειες

 

Δημοσιεύτηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015

Γράφει ο Παύλος Γκαμπέσης

Η υποβάθμιση της διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών (γιατί περί αυτού πρόκειται) θα αποκόψει ολοκληρωτικά τους μαθητές από το αξιακό σύστημα του χριστιανισμού του οποίου η σπουδαιότητα φαίνεται στο κείμενο που ακολουθεί.

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Ο Χριστιανισμός επηρέασε τα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα του παγκόσμιου πολιτισμού. Με την παγκοσμιότητά του, χωρίς να αρνείται την έννοια της πατρίδας και του έθνους, ξεπέρασε την αντίληψη των κλειστών κοινωνιών της αρχαιότητος.

Εξαίροντας, από τότε που εμφανίστηκε, την πνευματική αξία κάθε ανθρώπινου όντος έναντι του Θεού, προετοίμασε τους συντελεστές που οδήγησαν στην κατάργηση της δουλείας. Αποτελεί από τη φύση του μια αμφισβήτηση – υπονοούμενη ή καταπνιγόμενη – κάθε κοινωνικής τάξεως που με τον ένα η τον άλλο τρόπο δέχεται τον εξευτελισμό του ανθρώπου.

Το ίδιο ισχύει και για τη θέση της γυναίκας: ενώ ο αρχαίος κόσμος έβλεπε τη γυναίκα ως εταίρα η ως μητέρα πολεμιστών, ο Χριστιανισμός ανύψωσε τη θέση της με το μυστήριο του γάμου, όπως και με την αντίληψη της παρθενίας.

Κήρυξε την αξιοπρέπεια των φτωχών, τα καθήκοντα των πλουσίων, τις απαιτήσεις των αρετών της δικαιοσύνης και της ευσπλαχνίας. Κήρυξε την αγάπη και την περίθαλψη των ασθενών, των φυλακισμένων και των εξόριστων.

Στα φιλανθρωπικά έργα πρόσθεσε τα εκπαιδευτικά, τα σχολεία του και τα πανεπιστήμιά του, που, στον Μεσαίωνα, προετοίμασαν τη σύγχρονη ανώτερη παιδεία.

Στο πολιτικό πεδίο, μια από τις προσφορές του ήταν η διάκριση μεταξύ Θεού και Καίσαρος, που άνοιξε τον δρόμο των πολιτικών ελευθεριών. Ακόμη κι αν η ιστορία του Χριστιανισμού συχνά την παρέβλεψε η την αποσιώπησε τραγικά, η διάκριση αυτή, που την αγνοούσαν οι ειδωλολατρικές θρησκείες της αρχαιότητος και ο παραδοσιακός ισλαμισμός, έχει κολοσσιαία σημασία.

Κατά τον ίδιο τρόπο ο Χριστιανισμός επηρέασε το δίκαιο: γι' αυτόν δεν μπορεί το κράτος να είναι μόνη πηγή δικαίου. Ο άγραφος νόμος, που βρίσκεται πάνω από τους νόμους του κράτους και τον οποίο διέκρινε ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός, καθορίστηκε ως γραπτός νόμος του λαού του Θεού, που ο Χριστός ήρθε να εφαρμόσει στην απόλυτη τελειότητά του.

Η έκκληση του Χριστού προς μια αληθινή διεθνή νόμιμη τάξη, στηριγμένη στα δικαιώματα των προσώπων και των εθνών, αποκτά νέα έννοια στην εποχή μας, που γνωρίζει τόσο την αλληλεξάρτηση των λαών, όσο και την ατομική απειλή. Το οικουμενικό κίνημα δίνει νέα διάσταση στις χριστιανικές αρετές.

*

Η γαλλίδα κλασσική φιλόλογος και ελληνίστρια Jacqueline Worms de Romilly στο βιβλίο της με τίτλο «Γιατί η Ελλάδα;» στο οποίο εξαίρει την οικουμενική αξία του ελληνικού πολιτισμού γράφει, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Το άνοιγμα προς τους άλλους, που άρχιζε με την πάλη ενάντια στη βία, ολοκληρώνεται εδώ για να ξεπεράσει ταυτόχρονα και το πλαίσιο της πόλης, ή ακόμη και της Ελλάδας, και την αυστηρότητα των θεμελιακών επιταγών.

Η Ελλάδα εκείνης της εποχής δεν επινόησε κάτι τόσο άμεσο και στοργικό όσο η χριστιανική αγάπη που συμπεριλαμβάνει όλα τα πλάσματα της δημιουργίας στο όνομα του μηνύματος του Χριστού. Αλλά αποβλέποντας στο οικουμενικό κατόρθωσε να βρει στην κοινή ανθρώπινη ιδιότητα την πηγή μιας αδελφικής επικοινωνίας. Έχοντας συνείδηση ότι είναι άνθρωπος, τοποθετείται κανείς πράγματι πλάι στους άλλους ανθρώπους. Και το ίδιο όπως η οικουμενικότητα των ιδεών στον Πλάτωνα γίνεται πόλος έλξης και αντικείμενο χαράς ή επιθυμίας, έτσι και η οικουμενικότητα των ανθρώπινων καταστάσεων, στην οποία παραπέμπει πάντα η ελληνική σκέψη, γίνεται πηγή συμπάθειας και ανοχής για τους άλλους ανθρώπους».http://argolika.gr/