ΑΡΓΟΣ:ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ Ο ΦΙΛΟΖΩΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΑΙΖΑ
Αυτός ο σκύλος βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση από εθελοντή μετά από τηλεφώνημα ιδιώτη
(κλασσικά τους παίρνουν "ειναι ενα σκυλι εκει κ εκει...ετσι κ ετσι" και μετα νίπτουν τας χειρας τους).
Το τεστ στον κτηνίατρο εδειξε οτι το ζώο είναι θετικό σε καλαζάρ και ερλιχίωση και δεδομένου οτι το ζώο είχε ανοιχτή πληγή στο κεφάλι
του σε τέτοιο σημείο που δεν έκλεινε,ήταν ακρως επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Ετσι προχωρήσαν,μετά τη συμβουλή και του
κτηνιάτρου, σε ευθανασία του ζώου.Κατόπιν πληρώσανε εργάτη να θάψει το άτυχο ζώο γιατί ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να μείνει εκτεθειμένο
το "πτώμα" και να πάνε έντομα και άλλα ζώα γιατι μπορει να κολλήσουν ακόμα και ανθρωποι αν το ζωο τσιμπήσει μια φλεβοτόμος
σκνίπα και επειτα τσιμπήσει έναν άνθρωπο.
Σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο οι σκύλοι που πάσχουν από καλααζάρ πρέπει να θανατώνονται. Oπως αναφέρει το άρθρο 9 του Προεδρικού Διατάγματος 400 του 1983 σχετικό με τις «Θεραπείες απομονώσεις, θανατώσεις σκύλων»:
Eνα κουτί του φαρμάκου επαρκεί για τη διήμερη θεραπεία ενός ζώου 30 κιλών. Στο εξωτερικό, το κουτί κοστίζει από 8 - 11,80 ευρώ, στην Eλλάδα, εφόσον κινείται στη μαύρη αγορά, μπορεί να φτάσει και τα 40 ευρώ. Συχνά μάλιστα όσοι το χρειάζονται αναγκάζονται να πληρώσουν και μίζα στους διάφορους μεσάζοντες. Tο διάστημα της θεραπείας ενός ζώου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Πάντως, διαρκεί τουλάχιστον 30 ημέρες.
«Oι σκύλοι που είναι προσβεβλημένοι από λεϊσμανίαση η οποία επιβεβαιώνεται με εργαστηριακές εξετάσεις θανατώνονται ύστερα από έγγραφη συναίνεση του ιδιοκτήτη με μεθόδους ευθανασίας με ευθύνη των ιδιοκτητών. Ή με ευθύνη των ιδιοκτητών τους τίθενται υπό αυστηρή απομόνωση κατά τρόπον ώστε να αποκλείεται το ενδεχόμενο οι σκύλοι αυτοί να δηχθούν από φλεβοτόμους (σκνίπες)». Με βάση λοιπόν αυτήν τη νομοθεσία δεν τίθεται θέμα θεραπείας και άρα και κυκλοφορίας του φαρμάκου που ωστόσο έχει εγκριθεί σε άλλα κράτη-μέλη.
Το καλααζάρ είναι ζωοανθρωπονόσος είναι δηλαδή ασθένεια που μπορεί να περάσει από τα ζώα (σκυλιά) στον άνθρωπο. Μεταδίδεται με το τσίμπημα της σκνίπας που έχει τσιμπήσει πριν ζώο το οποίο έχει τη νόσο. Ωστόσο, αν και είναι μια πολύ σοβαρή ασθένεια για τα σκυλιά, συνήθως οι άνθρωποι παρουσιάζουν μεγαλύτερη αντοχή και δεν αρρωσταίνουν. Η πιθανότητα μόλυνσης αφορά, λοιπόν, συγκεκριμένες ομάδες, δηλαδή ανθρώπους που έχουν ανοσοπενία ή αυτούς που είναι σε ανοσοκαταστολή, δηλαδή καρκινοπαθείς ή πάσχοντες από έιτζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου