Γιώργος Ρούβαλης
Οι κυρίες στις Μπανιέρες εξακολουθούν να έρχονται. Έρχονται με τα πόδια οι περισσότερες, με το ποδήλατό τους, με βέσπα, και οι πιο ανήμπορες να περπατήσουν έρχονται με ταξί, που τις απιθώνει στο τέρμα της παραλίας, δέκα μέτρα από το νερό. Ο Λιμενάρχης έχει δώσει ειδική άδεια σ’ αυτά τα ταξί να διασχίζουν την παραλία, που απαγορεύεται στα τροχοφόρα. Υπάρχει κι ένα ζευγάρι μέσης ηλικίας που έρχεται με τα ποδήλατά του.
Ανάμεσά τους, όπως είπαμε, υπάρχουν λογιών-λογιών Αναπλιώτισσες. Ιδιαίτερα πρέπει να μνημονεύσουμε μια λεπτοκαμωμένη κυρία με άσπρα μαλλιά, από παλιά Ναυπλιώτικη οικογένεια που περιέχει ακόμα και ήρωες της Ναυπλιακής Επανάστασης και με αβρούς τρόπους. Αυτοί οι ευγενικοί τρόποι είναι που χαρακτηρίζουν τους Αναπλιώτες. Θα σε καλημερίσει, θα σε ρωτήσει τί κάνει η οικογένειά σου, θα σου δώσει χίλιες ευχές στο καλωσόρισμα και στο κατευόδιο. Όταν ψάξεις περισσότερο για τα αισθήματά της, θα φέρει στην επιφάνεια χίλια δυο παράπονα, παράπονα αδύναμου συνταξιούχου, για τις περικοπές των συντάξεων και τις αυξήσεις των φόρων. Πάντως στο μπάνιο, όχι πολύ μακριά από εκεί που πατώνουν, θα συνεχίσει την κουβέντα με τις άλλες ηλικιωμένες κυρίες.
Για τί μιλάνε λοιπόν οι κυρίες στο μπάνιο; Για χίλια δυο θέματα, από τα οποία προβάλλουν πάντα τα πιο καθημερινά, τα πιο ανθρώπινα. Η κατάσταση της υγείας ας πούμε του ίδιου του συνομιλητή και της οικογένειάς του. Ποιο παιδί του απέκτησε απογόνους, ποιος πέθανε, σε ποιανού το μνημόσυνο πρέπει οπωσδήποτε να πάνε. Δεδομένης της ηλικίας τους, κηδείες και μνημόσυνα απασχολούν αρκετές ώρες ή μέρες από τη ζωή τους. Είναι οι γείτονές τους, οι συγγενείς, οι γνωστοί τους που σιγά-σιγά φεύγουν από τη ζωή. Ανυπέρβλητο καθήκον να είναι παρούσες στις στιγμές θλίψης των οικείων. Η εκκλησία κατέχει ακόμα μεγάλο μέρος στις συζητήσεις. Θρησκευτικές γιορτές, λειτουργίες, αγρύπνιες, παρελαύνουν χωρίς σταματημό στην κουβέντα. Ο ανίδεος θα μάθει εκεί πότε ετοιμάζεται η φανουρόπιτα, ποια μέρα θα γίνει το προσκύνημα στο λόφο του Άι-Λια, παραμονή της γιορτής του, και πότε γιορτάζει το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων στον Ψαρομαχαλά.
Μεγάλη σημασία δίνεται πάντα στο μαγείρεμα και στο φαγητό. Τετάρτη και Σάββατο πρέπει οπωσδήποτε να πάνε στη λαϊκή να ψωνίσουν φρούτα και λαχανικά. Η μια ρωτάει την άλλη τί φαΐ μαγειρεύει σήμερα κι άμα έχεις τεντωμένο αυτί, θα ακούσεις συνταγές ολόκληρες για τα γεμιστά ή τις μελιτζάνες ιμάμ. Ορισμένες φέρνουν μαζί τους σε τάπερ τεμαχισμένα ροδάκινα, σύκα ή πεπόνι που μοιράζουν απλόχερα στους παρόντες.
Ένα άλλο θέμα είναι οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις του Δήμου. Συναυλίες, λαϊκοί τραγουδιστές, φέτος ας πούμε αφιέρωμα όπως κάθε χρόνο στο Μανώλη Χιώτη στη γειτονιά του την Πρόνοια. Τραγουδά η αγέραστη Μαίρη Λίντα. Επιτυχία είχαν φέτος και οι συναυλίες του Δήμου σε αρχαιολογικούς χώρους. Στην αρχαία Ασίνη, στο Καστράκι, στην Τίρυνθα, στο Παλαμήδι, στη Μιδέα… Ακόμα, γίνεται έντονη κριτική για τις περικοπές των συντάξεων, για τα σκουπίδια στην πόλη, ακόμα και για τον υπερβολικό τουρισμό. Και βέβαια μερικοί από τους πολυάριθμους τουρίστες εμφανίζονται και στις Μπανιέρες, νέοι οι περισσότεροι με τα παιδιά τους πλατσουρίζουν και κάνουν φασαρία στα γαλλικά. Εμφανίστηκαν ακόμα και Ινδοί τουρίστες (αν είναι δυνατόν), καθώς και νέοι Κινέζοι, οι οποίοι όμως καθισμένοι στο παγκάκι, αντί να θαυμάζουν τη θάλασσα και το υπέροχο θέαμα από τα βουνά, ήταν βυθισμένοι στο iPhone τους. Τί να πεις; Παγκοσμιοποίηση. Αλλά οι κυρίες είναι μεγαλόψυχες. Δέχονται ευχάριστα τους τουρίστες, τους ξένους ή κάποιον Αθηναίο που ξέπεσε εκεί.
Κανένας δε διαβάζει, κανένας δε φέρνει ούτε βιβλίο ούτε εφημερίδα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Η ώρα περνάει με γλυκιά κουβέντα μέσα στο νερό κι έξω απ’ αυτό.
Και έτσι κυλάνε οι μέρες του καλοκαιριού, που ορισμένες τους είναι πιο γλυκές όταν υπάρχει άπνοια κι η θάλασσα είναι λάδι, πάντα καθαρή. Οι κυρίες συνεχίζουν να μετράνε τα μπάνια τους, κατόπιν ντύνονται κι αναχωρούν για τη ρουτίνα του σπιτιού, του μαγειρέματος, της φροντίδας των ακόμα πιο ηλικιωμένων που έχουν βαρύνει και δεν κατεβαίνουν για μπάνιο πλέον. Οι κυρίες στις Μπανιέρες αναπολούν πάντα το παρελθόν, όταν οι ίδιες ήταν νέες και ωραίες κι όλα ήταν πιο όμορφα…
