Ο Άγιος Πέτρος (852-922), Επίσκοπος Άργους και Ναυπλίας, ο σημειοφόρος και θαυματουργός, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από εύπορη οικογένεια, η οποία διακρινόταν για την ευσέβεια και τη φιλανθρωπία της. Ελεούσαν τους φτωχούς και δέχονταν στο τραπέζι τους πεινασμένους. Τα παιδιά της οικογένειας, τέσσερα αγόρια και ένα κορίτσι, μεγάλωσαν με το λόγο του Ευαγγελίου. Και τα 5 παιδιά αλλά και οι γονείς τους ασπάστηκαν το μοναστικό βίο.
Ο Πέτρος, εκτός από αδαμάντινο χαρακτήρα, διακρινόταν για τη μόρφωση και την ευγλωττία του, καθώς και για τα φιλάνθρωπα αισθήματά του. Γι’ αυτό, ο τότε Πατριάρχης Νικόλαος Μυστικός, εκτιμώντας τα προσόντα και την αρετή του μοναχού Πέτρου, θέλησε να τον χειροτονήσει επίσκοπο Κορίνθου.
Ο Πέτρος από ταπεινότητα αρνήθηκε και ο θρόνος δόθηκε στον αδελφό του Παύλο. Μόνασε στην επαρχία του αδελφού του, και όταν χήρεψε ο επισκοπικός θρόνος του Άργους, οι Αργείοι τον παρακάλεσαν να γίνει Επίσκοπος. Μπροστά στη επιμονή τους ο Πέτρος υποχώρησε και δέχτηκε… Έκτοτε αφοσιώθηκε στο λειτούργημά του και τίμησε τον επισκοπικό θρόνο υποδειγματικά. Η ποιμαντορία του ήταν πλήρης αγαθοεργιών και χριστιανικών πράξεων.
Το 920 μ.Χ. μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, για να λάβει μέρος σε σύνοδο που είχε συγκαλέσει ο Νικόλαος Μυστικός επί αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου.
Ο βιογράφος του Αγίου μας πληροφορεί ότι όσο ποίμαινε στο Άργος, έκανε πολλά θαύματα – διάσωση του λαού από λιμό, λύτρωση αιχμαλώτων από τους πειρατές, διάσωση κόρης διωκόμενης από κάποιο στρατηγό, θεραπεία δαιμονιζόμενης γυναίκας κ.α. -και γι’ αυτό έλαβε την προσωνυμία του θαυματουργού.
Απεβίωσε στο Άργος σε ηλικία 70 ετών. Το 1421, ο Λατίνος Επίσκοπος Σιγούντο Νάνι πήρε το ιερό λείψανο του Αγίου και το μετέφερε αρχικά στο Ναύπλιο και αργότερα στο εξωτερικό.
Η μνήμη του πολιούχου Αγίου του Άργους γιορτάζεται στις 3 Μαΐου.
Μετά από άοκνες προσπάθειες όλων των Αρχιερέων της Μητροπόλεως Αργολίδος, ο Θεός αξίωσε – επί Αρχιερατείας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ. Ιακώβου Β΄ – τα Άγια Λείψανα του Αγίου να επιστρέψουν στην πόλη του Άργους, στις 21 Ιανουαρίου 2008.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
Στο βιβλίο του “Άγιος Πέτρος – Eπίσκοπος Άργους o θαυματουργός” ο μακαριστός πρωτοπρεσβύτερος Ευάγγελος Στασινόπουλος αναφέρει: “Πολλά είναι τα θαύματα που γίνονται χάρις στην επέμβαση και την προσευχή του Αγίου. Αρχή του είναι το “μηδέν ειπείς το γεγονός”. Γι’ αυτό μας έχουν γίνει γνωστά λίγα περιστατικά, μα που φανερώνουν τη δύναμη της προσευχής και της μεσιτείας του Αγίου Πέτρου”.
Μεγάλη πείνα έπεσε στην Πελοπόννησο. Με ρίζες και χλόη προσπαθούσαν να σταθούν στη ζωή οι κάτοικοι. Δεν έχουν δύναμη ούτε να θάψουν τους νεκρούς τους που γεμίζουν δρόμους και μονοπάτια. Στη δύσκολη και τραγική αυτή στιγμή ο Άγιος μένει όρθιος. Γονατίζει και υψώνει τα χέρια στον ουρανό. Ζητεί έλεος και βοήθεια για το Ποίμνιό Του. Συγχρόνως συγκεντρώνει σιτάρι, το αλέθει, γεμίζει πιθάρια, ορίζει αρτοποιούς που ψήνουν και μοιράζουν ψωμί στο λαό της πόλεως και των χωριών. Το αλεύρι, με την προσευχή και την ευλογία του Αγίου δεν τελειώνει … Οι κατάπληκτοι αρτοποιοί θέλουν να διαλαλήσουν το γεγονός, όμως εκείνος δεν τους το επιτρέπει.
——————————————————-
Μια μέρα οι Σαρακηνοί φθάνουν με πειρατικό πλοίο στον Αργολικό κόλπο. Οι αντιπρόσωποι του Επισκόπου δίνουν χρήματα και εξαγοράζουν την ελευθερία αρκετών χριστιανών. Οι βάρβαροι όμως δε δίνουν μια γυναίκα νέα και ενάρετη. Στην επιμονή των αντιπροσώπων θυμώνουν, ξαναπαίρνουν στο καράβι όλους και ξαναρμενίζουν. Ο Άγιος λυπάται βαθύτατα, δάκρυα κυλούν στο πρόσωπό Του. Μπαίνει στο δωμάτιό Του και γονατίζει σε προσευχή. Δεν θα σηκωθεί αν δεν έρθει η λύτρωση στους δυστυχισμένους Χριστιανούς. Το απόγευμα έρχεται η χαρμόσυνη είδηση: Το πειρατικό κάθησε σ’ έναν ύφαλο και ένα βυζαντινό περιπολικό το συνέλαβε. Την άλλη μέρα η ακτοφυλακίδα φτάνει θριαμβευτικά στην παραλία με ελεύθερους τους πρώην αιχμαλώτους και δεμένους τους πειρατές.
——————————————————-
Μια μέρα, τρομαγμένη, με κλάμα σπαραχτικό, καταφεύγει στο ιερό μια νέα παρθένα. Την κυνηγά ένας στρατιωτικός. Αυτή ζητά την προστασία του Αγίου, ενώ ο στρατιωτικός ξεσπά σε βαριές βλαστήμιες. Ο Θείος Πέτρος του απαντά: “Αν το Θεό δε φοβόμαστε, ούτε τους ανθρώπους θα ντραπούμε”. Και φεύγει… Τον στρατηγό τον πιάνει φοβερό ρίγος και σφοδρός πυρετός. Στέλνει και ζητά συγγνώμη από τον Άγιο και δίνει εντολή να αφεθεί ελεύθερη η κόρη. Με τη συγγνώμη φεύγει ο πυρετός και το ρίγος και ξαναγίνεται υγιής. Η κόρη σώζεται.
——————————————————-
Με δάκρυα στα μάτια, πέφτει μια μέρα στα πόδια του Άγιου ένας δυστυχισμένος πατέρας και του ζητά βοήθεια. Η κόρη του, δαιμονισμένη από την ημέρα του γάμου δεν μπορεί να αντικρύσει καθόλου τον άνδρα της. Μόλις έρθει εκείνος, πέφτει ξερή και αφρίζει. Ο Άγιος καλεί αμέσως τους ιερείς του, τελούν ευχέλαιο και δίνει εντολή στον πατέρα να την αλείψει επί επτά ημέρες με το αγιασμένο λάδι. Την έβδομη ημέρα το δαιμόνιο φεύγει από τη γυναίκα κι εκείνη γίνεται μια καλή σύζυγος, μητέρα και οικοδέσποινα.
