Συγκεκριμένα αντιεκκλησιαστικά κέντρα και συγκεκριμένα μυαλά, αυτοαποκαλούμενα ως «μοντέρνα», κτύπησαν και πάλι. Αφορμή η γονυκλισία της Πεντηκοστής. Φρύαξαν οι γνωστοί θιγόμενοι και «τρόλαραν» την φωτογραφία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Προκόπη Παυλόπουλο, να βρίσκεται σε μία στάση αξιοπρεπούς γονατίσματος, μιλώντας εκείνοι για ανατριχίλα, για προσβολή, για απρέπεια, για σκοταδισμό, για θεοκρατία.
1.    Στην ανάπτυξη των σκέψεών μας, αιφνιδίως μάς βοηθά μία άλλη, εξίσου πρόσφατη, γονυκλισία, που έλαβε χώρα δύο μόλις μέρες πριν την Κυριακή της Πεντηκοστής και αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό, καθώς το γεγονός άφηνε στον θεατή μία πικρή γεύση. Ήταν τότε, που η Βασίλισσα της Αγγλίας έκανε παρατήρηση στον εγγονό της Γουίλιαμ να σηκωθεί, καθώς ήταν γονατισμένος δίπλα στον μικρό του γιο, στο μπαλκόνι του Παλατιού και του εξηγούσε σχετικά με την παρέλαση που λάμβανε χώρα μπροστά τους με την ευκαιρία των εορτασμών για τα 90χρονα της Βασίλισσας. Εκεί πείραξε, γιατί έδειξε η βασιλεία ή αλλιώς το πρωτόκολλο το σκληρό πετσί τους. Ο θεσμός πάνω από τον άνθρωπο, πάνω από τον πατέρα.
2.    Από την άλλη πλευρά, εδώ, κατέκριναν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έναν μορφωμένο άνθρωπο, έναν  Έλληνα, γιατί θέλησε να υπερβεί λόγω θρησκευτικής συνείδησης τόν θεσμό. Χωρίς να τον προσβάλλει. Και είπαν, ότι δεν είναι Πρόεδρος μόνο των Χριστιανών. Όμως ψηφίστηκε για Πρόεδρος ως ένα πρόσωπο, που ποτέ δεν έκρυψε την ευλάβειά του προς την Εκκλησία. Και στο κάτω-κάτω για τον κάθε συνειδητοποιημένο Χριστιανό αποτελεί κατεξοχήν ιερή στιγμή για προσευχή και γονάτισμα, η ώρα εκείνη που κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα, κατά την ώρα της ανάγνωσης των σχετικών Ευχών. Μάλιστα δε, η ταπείνωση και η γενναιότητα ομολογίας πίστεως, ενισχύει την προσευχή, που δεν αποκλείεται να είναι για το καλό ολόκληρης της χώρας και όλων των πολιτών της.
3.    Ειπώθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, πως εκεί ήταν θεσμός και όχι άνθρωπος. Αστεία πράγματα. Και πάλι. Πιστεύουν ότι ο Πρόεδρος, οι πολιτικοί μας γενικότερα, θα πρέπει να έχουν διπλή προσωπικότητα; Μία πολιτική σχιζοφρένεια; Άμα ο επίσημος, ο άρχοντας, βρεθεί για παράδειγμα στον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα, δεν του επιτρέπεται να προσκυνήσει την πλάκα του τάφου, που δέχθηκε τον Ιησού; Μήπως άραγε να μην κάνει τον σταυρό του, για τους ίδιους παραπάνω λόγους; Γιατί είναι θεσμός, γιατί εκπροσωπεί και άλλους εκτός από Χριστιανούς;
4.    Όμως και πολιτικά αν δούμε τα πράγματα, το ισχύον Σύνταγμα δεν επικαλείται -μέχρι η κοντόφθαλμη πολιτική το εξαλείψει και αυτό ως ... αλλεργιογόνο- την Αγία Τριάδα; Η πλειονότητα των κατοίκων της χώρας δεν είναι Χριστιανοί; Δεν έχουμε μία εξαιρετική δημοκρατία με ανθρωπιστικές βάσεις και πνευματικό υπόβαθρο;
5.    Άραγε, άμα ο Πρόεδρός μας ήταν μουσουλμάνος και ήταν περίοδος ραμαζανίου και δεν έτρωγε σε επίσημα γεύματα και πήγαινε σε επίσημη εκδήλωση σε Τζαμί, όπου όλοι γονατίζουν και σκύβουν και έκανε και αυτός το ίδιο, θα έλεγαν άραγε τίποτα; Μάλλον, αυτοί όχι. Γιατί θα υπερασπίζονταν το δικαίωμα του ανθρώπου στην πίστη του. Αρκεί η πίστη να μην είναι ο Χριστιανισμός και αρκεί να μην γίνεται στην Εκκλησία.
6.    Τέλος, όλοι αυτοί οι κοινωνικοί σχολιαστές, οι οποίοι καταθέτουν με εμπάθεια σε κάθε σχετική περίπτωση το κακεντρεχές σχόλιό τους, πού οραματίζονται να καταντήσουν την χώρα μας; Σε ένα άθρησκο και κυρίως αντιχριστιανικό, άνοστο και άγευστο κρατικό μόρφωμα, χωρίς αρχές και χωρίς αξίες; Και αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είτε από άγνοια τού τι σημαίνει Εκκλησία, είτε γιατί έχουν πληγωθεί από εκπροσώπους Της, ας είναι δικαιολογημένοι. Αν όμως εξυπηρετούν αντεθνικές σκοπιμότητες και υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα, τότε πρέπει να λέμε σε κάθε περίπτωση τον λόγο της Αληθείας. Και ανατρέχουμε έτσι, για άλλη μια φορά, στα αποκαλυπτικά λόγια, του κατά Ιωάννη ιερού Ευαγγελίου: “Γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει ημάς” (Ιω. 8,32).