Το πάρκο και τα κομμένα δέντρα ήταν το πρόσχημα. Στο μυαλό είναι ο στόχος (της Ελένης Πετσιώτη)
13 Μαΐου 2016
Γράφει η Ελένη Πετσιώτη
Δεν πρόκειται για το νερό που μπήκε στη γούρνα. Ούτε για το τσιμεντένιο γεφύρι ή για το κυκλοφοριακό ή για την έλλειψη χώρων στάθμευσης. Δεν πρόκειται ούτε καν για τα δέντρα, το πάρκο και τις νεραντζιές που αντικαταστάθηκαν από κούτσουρα. Πρόκειται για όλη αυτή την επίθεση χυδαιότητας και προπαγάνδας που συμβαίνει συνεχώς από τη μέρα που “μπήκε το νερό στ’ αυλάκι”.
Είδαμε όλοι να μετατρέπεται η μέρα που -υποτίθεται είναι μέρα ύψιστης κατάνυξης και ευλάβειας- σ’ ένα ατέλειωτο σόου πάνω στη γέφυρα της μισαλλοδοξίας με πρωταγωνιστή έναν αοιδό που κηρύττει το μίσος και κομπάρσους τους επιτάφιους των ενοριών με τη σύμφωνη γνώμη των ιερέων.
Πρόκειται για όλη αυτή την σπάταλη επίδειξη δύναμης, πλούτου και χλιδής στη γιορτή του πολιούχου του Άργους την ίδια στιγμή που με ανερυθρίαστο θράσος αιρετοί της συμπολίτευσης ενημέρωναν από το fb ότι “στην πόλη δεν υπάρχουν άποροι γιατί φροντίζει ο δήμος”. Όντως φρόντισε ο Δήμος να παράσχει λίγα κουτιά γάλα και ζυμαρικά στους δικαιούχους του Παντοπωλείου για τις μέρες του Πάσχα. Όσο για το συσσίτιο του Δήμου οι ωφελούμενοι εδώ και πολύ καιρό απολαμβάνουν όλα τα γεύματα χωρίς λάδι, λόγω έλλειψης πόρων, ενώ πληροφορήθηκαν ότι όλα αυτά τα πανηγύρια στοίχισαν -μόλις- 25.000 +3.000 ευρώ!
Πρόκειται για όλους αυτούς που είδαμε -πολλές φορές έκπληκτοι- να ξεφυτρώνουν σαν τα σαλιγκάρια μαζί με το νερό, δοξάζοντας υποκλινόμενοι την “νέα πλατεία” και τον “άρχοντα”, τον “ηγέτη” ενώ στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις περί άλλων τυρβάζουν. Για τον κάθε πικραμένο και την κουτσή Μαρία που -βοηθούντος του διαδικτύου- βγαίνουν με περίσσιο θράσος και κουτσά ελληνικά να μιλήσουν για θέματα που αγνοούν. Για τις κάθε λογής πένες, συλλόγους, “φίλους” και φιλαράκια που νομίζουν ότι θα αποκτήσουν ισχύ και οφέλη στοιχιζόμενοι πίσω από τους ισχυρούς.
Πρόκειται για το Δημότη, την εφημερίδα που η ποιότητα του χαρτιού της είναι αντιστρόφως ανάλογη με την ποιότητα των γραφομένων της. Για την εφημερίδα που βαφτίζει εχθρούς όσους δεν αναγνωρίζουν το μεγαλείο του δήμαρχου, εκτοξεύοντας έμμεσες και άμεσες απειλές εναντίον των πέντε (5) που αντιπολιτεύονται το δήμαρχο.”Εμείς λέμε ότι ο λαός θα τους περιλάβει με τα ξύλα” (Δημότης, Αρ. φύλλου 12 σελ.4).
Πρόκειται τέλος για την αντιπολίτευση στο Δήμο Άργους που δειλή και άχρωμη αφήνεται να εξαντλεί την παρουσία της σε μισές κουβέντες μέσα στο δημοτικό συμβούλιο και μισοκακόμοιρες εμφανίσεις φτωχού συγγενή στις φιέστες και στα πανηγύρια.
Όμως σ’ αυτή την πόλη, μέσα σε όλο αυτό το τραγικό πεδίο προπαγάνδας, μισαλλοδοξίας και παραπληροφόρησης, υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουμε πως, όπως έλεγε ο Θερβάντες στον “Δον Κιχώτη”: «Κι άμα δεν με πιστεύετε, η αλήθεια δεν κρύβεται. Περιμέντε και θα δείτε».
Μέχρι τότε θυμόμαστε και δεν ξεχνάμε ότι το πάρκο, τα “παλιά” δέντρα, οι νεραντζιές, ήταν το πρόσχημα. Στο μυαλό είναι ο στόχος.
