- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 30 Μαΐου 2015
του Γεωργίου Κόνδη
Είναι γνωστό, πασίγνωστο, πως η Δημόσια Διοίκηση και η Εκπαίδευση στη χώρα μας, βρίσκονται μονίμως τα τελευταία χρόνια σε ιδιαίτερο θάλαμο επιτήρησης με σκοπό να... γειάνουν. «Νοσούν αμφότεραι», καταλήγουν συμπερασματικά οι θεράποντες που εναλλάσσονται διαρκώς σκεπτόμενοι και συσκεπτόμενοι, ώστε να βρουν επιτέλους την κατάλληλη αγωγή... αλλά αγωγή δεν βρίσκουν. Και σα να μην έφταναν αυτά, αρχίζουν και οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις με αποτέλεσμα τα αναπνευστικά συστήματα και των δυο ασθενών να υπολειτουργούν με σοβαρά προβλήματα έως και κίνδυνο ασφυξίας!
Παρότι τα αμέτρητα ιατρικά ανακοινωθέντα από τη μεταπολίτευση του 1974 μέχρι σήμερα παρατηρούν βελτιώσεις, εντούτοις τόσο η Δημόσια Διοίκηση της χώρας, όσο και το εκπαιδευτικό της σύστημα νοσούν και κανείς θεράπων δεν διανοείται να κάνει αυτό που η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα αναζητά σε παρόμοιες περιπτώσεις: συγκριτική θεραπεία! Με άλλα λόγια, τι δεν πήγε καλά στην αγωγή για να διορθωθεί και τι γίνεται σε παρόμοιες περιπτώσεις αλλού ώστε να το υιοθετήσουμε κι εμείς! Οι Έλληνες θεράποντες δεν διανοούνται να χρησιμοποιήσουν συγκριτική μέθοδο θεραπείας, διότι βολεύονται με την ασθένεια που ονομάζεται «Ελληνική Ιδιαιτερότητα». Δηλαδή, καμία άλλη θεραπεία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη νόσο παρά μόνο εκείνη που την κρατάει σταθερή και μερικές φορές αντιμετωπίζει τις εξάρσεις της.
Η «Ελληνική Ιδιαιτερότητα» αποτελεί την νοσολογική εφεύρεση του εγχώριου πολιτικαντισμού, ώστε να δημιουργεί προϋποθέσεις διαρκούς αδιαθεσίας του κοινωνικού σώματος και της οικονομίας, με αποτέλεσμα οι μεν πολιτικάντηδες να αποκτούν σκοπό ύπαρξης, το δε σύστημα αδιαφανούς κομματοκρατίας να ζει και να βασιλεύει ανακυκλώνοντας κρίσεις και προβληματικές καταστάσεις. Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι ξαφνική επιπλοκή στην ήδη κλονισμένη αξιοπιστία μας ως χώρα και ως λαός. Είναι το τρομερό αποτέλεσμα της πολιτικάντικης λοίμωξης των σαράντα χρόνων «δημοκρατικής αναξιοκρατίας».
Η «Ελληνική Ιδιαιτερότητα» στηρίχτηκε σε διάφορα ιδεολογικά σχήματα μεταξύ των οποίων και τα «400 χρόνια οθωμανικού ζυγού», που το λέμε και το ξαναλέμε για να αποφεύγουμε τις δυνατότητες που μας προσφέρει ο άλλος κόσμος με τον οποίο ζυμωθήκαμε: προτιμάμε ακόμη το ραχάτι από την οργανωμένη εργασία, εξακολουθούμε να κάνουμε δουλειές με μπαξίσι από το να δημιουργήσουμε δομές αστικού κράτους μεταξύ των οποίων σοβαρή Δημόσια Διοίκηση και Εκπαίδευση. Η «Ελληνική Ιδιαιτερότητα» στηρίζεται και σήμερα στην ευκολία της «κοινωνίας των κολλητών», όπου οι «έξυπνοι και μορφωμένοι» προσπαθούν να πείσουν τους υπόλοιπους πως τίποτα δεν αλλάζει στην Ελλάδα, ώστε να μπορούν να νέμονται θεσούλες και εισοδήματα που απορρέουν από αυτές. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για να καταλάβουμε πως οργανώνεται η διαπλοκή ανάμεσα σε αυτούς που κατανοούν τι πρέπει να αλλάξει και σε εκείνους που λόγω θέσης ενεργούν ώστε να μην αλλάξει τίποτα στη νοσούσα Δημόσια Διοίκηση και στην Εκπαίδευση.
Όταν μιλάμε ιδιαίτερα για την οργάνωση και λειτουργία των δυο αυτών χώρων, εννοούμε τρία βασικά πράγματα: ιεραρχική δομή, αξιοκρατική στελέχωση, αξιολόγηση έργου. Και οι τρεις έννοιες είναι αυτόνομες από κάθε άλλη πολιτική ή οικονομική λειτουργία και απαιτεί ένα σύνολο κανόνων με αδιατάραχτη εφαρμογή μέσα στο χρόνο. Και οι τρεις έννοιες καταπατήθηκαν βάναυσα από τον κυρίαρχο πολιτικό λαϊκισμό της μεταπολίτευσης που στόχο είχε την οργάνωση μιας «κοινωνίας κολλητών» και όχι την ανάπτυξη της χώρας. Γι'αυτό και όσοι «μορφωμένοι» καταλήγουν σήμερα στο συμπέρασμα πως «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει σ' αυτή τη χώρα», το κάνουν πονηρά για να μπορέσουν να διατηρήσουν την «κοινωνία των κολλητών» μέσα στην οποία βρίσκουν και τον δικό τους πλούσιο λογαριασμό. Δεκάδες παραδείγματα θα μπορούσα να παραθέσω από πολύ πρόσφατες εμπειρίες εργασίας σε Παιδαγωγική Σχολή υποψήφιων εκπαιδευτικών μέχρι τις πιο σύνθετες μορφές νέας συνδικαλιστικής διαπλοκής. Νομίζω όμως πως οι επερχόμενες «εκλογές» για την ανάδειξη Διευθυντών στα σχολεία αποτελεί την κορωνίδα των παραδειγμάτων για την ανακύκλωση της ασθένειας του πολιτικαντισμού στους νευραλγικούς τομείς της Δημόσιας Διοίκησης και της Εκπαίδευσης.
Το μέτρο της κυβέρνησης να ψηφίζουν οι εκπαιδευτικοί για τους Διευθυντές των σχολείων και οι Διευθυντές για τον Διευθυντή Εκπαίδευσης είναι θεωρητικά πολύ θετικό. Πρώτο: διότι αποτελεί προσπάθεια συνειδητής δραστηριοποίησης όλων των εκπαιδευτικών. Δεύτερο: διότι αντικαθιστά την πολύ αμαρτωλή συνέντευξη. Τρίτο: διότι δημιουργεί προϋποθέσεις σοβαρού διαλόγου αξιοκρατικής οργάνωσης της Εκπαίδευσης. Τέταρτο : διότι αποτελεί μόνο ποσοστιαίο μέρος της τελικής επιλογής. Στην πράξη όμως διαφαίνεται πως οι «ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις» είναι περισσότερο ισχυρές και η προτεινόμενη αγωγή θα είναι απλή ασπιρίνη για την καταπολέμηση πολιτικάντικων καρκινωμάτων. Οι συσχετισμοί ως προς την εκλογή ενός Διευθυντή σχολείου και ακόμη περισσότερο ως προς την εκλογή Διευθυντή Εκπαίδευσης είναι σημαντικοί και από την άποψη του πολιτικαντισμού και από την άποψη της προοπτικής μιας υγιούς Εκπαίδευσης. Με τον πρώτο η κλασική διαδικασία των «δώρων και των υποσχέσεων» θα συνεχίζει να δημιουργεί σύνδρομα υπανάπτυξης σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας. Με τη δεύτερη ενισχύονται οι επίπονες διαδικασίες αλλά με ευοίωνες προοπτικές για την έξοδο από την γενικευμένη υπανάπτυξη και την ανακυκλούμενη ασθένεια στην Εκπαίδευση και την Δημόσια Διοίκηση.
Ζητούμενο σήμερα δεν είναι απλά τα πρόσωπα που θα ασκήσουν ικανοποιητική Διοίκηση αλλά κυρίως εκείνα που θα δημιουργήσουν θετικό παράδειγμα και θα εμπνεύσουν μια υγιή εκπαιδευτική ανάπτυξη στην οποία θα μπορέσει να στηριχτεί η κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Το θετικό κοινωνικό παράδειγμα είναι ζητούμενο. Οι «εκλογικοί συσχετισμοί» είναι αποτέλεσμα της ασθένειας του πολιτικαντισμού και όσοι θεωρούν πως σκέπτονται ως συνειδητοί πολίτες και όχι ως περιφερόμενοι εκλογείς, θα πρέπει να το αποδείξουν στην πράξη αψηφώντας τα δώρα και τις υποσχέσεις εκείνων που ανακυκλώνουν την ασθένεια του πολιτικαντισμού στην Δημόσια Διοίκηση και την Εκπαίδευση και επιμένουν να ενισχύουν την διασπορά λοιμώξεων. Αφορά στην υγεία όλων μας!
http://argolika.gr/
