ΜΠΑΡΑΖ ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ ΣΕ ΑΡΓΟΣ ΚΑΙ ΝΑΥΠΛΙΟ
Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014
ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΤΗΣ GOOGLE ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ
Το αμάξι της Google στους δρόμους της πόλης του Ναυπλίου , Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014. Απόρησαν πολλοί Ναυπλιώτες και τουρίστες της πόλης με το αυτοκίνητο που έφερε τα λογότυπα της Google και τον περίεργο εξοπλισμό στην οροφή του και να κυκλοφορεί στην πόλη. Πρόκειται για το πρόγραμμα Google Maps το οποίο δίνει την δυνατότητα σε κάθε χρήστη του διαδικτύου να περιηγηθεί εικονικά στον χάρτη κάθε μικρής πόλης και χωριού ολόκληρου του πλανήτη. Η συγκεκριμένη δυνατότητα ονομάζεται Street View και με το πάτημα του ανάλογου πλήκτρου ο χρήστης ξεφεύγει από την "απλή" εικονική περιήγηση σε έναν χάρτη αλλά πλέον "μπαίνει" μέσα στην ζωντανή εικόνα ενός δρόμου όπως ακριβώς την αποτύπωσε το εν λόγω όχημα με τις ειδικές κάμερές του.
ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΟΠΛΟΙΑ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ
Το κρουαζιερόπλοιο NOORDAM στο λιμάνι της πόλης του Ναυπλίου.
Συνεχίζονται οι αφίξεις κρουαζιερόπλοιων στο Ναύπλιο για το μήνα Σεπτέμβριο ,Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014.Στο λιμάνι της πόλης βρίσκονται δύο μεγάλα πλοία κρουαζιέρας ,το υπό σημαίας Μάλτας FTI BERLIN με μήκος 140 μέτρα και με 1200 περίπου επιβάτες και το NOORDAM της HOLLAND AMERICA LINES με μήκος 290 μέτρα και 5.000 περίπου επιβάτες.
Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014
Ένα βίντεο - αφιέρωμα στο έργο του Γιώργου Αντωνίου
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2014http://argolika.gr/
Ένα εντυπωσιακό αφιέρωμα μιάμισης ώρας για τον αξέχαστο δημοσιογράφο και ερευνητή της Αργολίδας, τον Γιώργο Αντωνίου έχει αναρτηθεί στο youtube.
Μπορεί ο Γιώργος να έφυγε από κοντά μας τον Ιούλιο του 2013, ωστόσο όλοι θα τον θυμόμαστε μέσα από τις έρευνες, τα ρεπορτάζ, τα λευκώματα, τα ντοκιμαντέρ του... Και φυσικά μέσα από τη συναναστροφή μαζί του.
Το βίντεο είναι συρραφή από τα ντοκιμαντέρ του. Από φωτογραφίες και κινηματογραφικά του πλάνα, από τις εκθέσεις του, από την πλούσια ερευνητική του δραστηριότητα. Από τις περιπλανήσεις του στην ύπαιθρο, τις έρευνες για τους παλιούς επαγγελματίες του Άργους και του Ναυπλίου, για το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, τους παλιούς κινηματογραφιστές του νομού, τη σχολική ζωή του χθες, τα παλιά αυτοκίνητα, τους νερόμυλους, τα προσκυνητάρια, τα σκιάχτρα, τα πηγάδια, τις παλιές επιγραφές και τόσα άλλα με τα οποία είχε καταπιαστεί και είχε ολοκληρώσει με επιτυχία. Επίσης, υπάρχουν αποσπάσματα από κάποιες εμφανίσεις του σε τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλήνιας εμβέλειας.
Το βίντεο είναι συρραφή από τα ντοκιμαντέρ του. Από φωτογραφίες και κινηματογραφικά του πλάνα, από τις εκθέσεις του, από την πλούσια ερευνητική του δραστηριότητα. Από τις περιπλανήσεις του στην ύπαιθρο, τις έρευνες για τους παλιούς επαγγελματίες του Άργους και του Ναυπλίου, για το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, τους παλιούς κινηματογραφιστές του νομού, τη σχολική ζωή του χθες, τα παλιά αυτοκίνητα, τους νερόμυλους, τα προσκυνητάρια, τα σκιάχτρα, τα πηγάδια, τις παλιές επιγραφές και τόσα άλλα με τα οποία είχε καταπιαστεί και είχε ολοκληρώσει με επιτυχία. Επίσης, υπάρχουν αποσπάσματα από κάποιες εμφανίσεις του σε τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλήνιας εμβέλειας.
Αναβάλλονται όλοι αγώνες μετά τον θάνατο του οπαδού του Εθνικού!
- Την αναβολή όλων των αγώνων, όλων των ομαδικών αθλημάτων, αποφάσισε ο υφυπουργός αθλητισμού,Γιάννης Ανδριανός, ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του Κώστα Κατσούλη
- Ο οπαδός του Εθνικού είχε δεχθεί επίθεση από χούλιγκαν στον εκτός έδρας αγώνα της ομάδας του με τον Ηρόδοτο για την Γ΄ Εθνική
- Ο Κατσούλης έδωσε μάχη για τη ζωή για 15 μέρες, ωστόσο απεβίωσε σήμερα το πρωί προσθέτοντας το όνομα του στην λίστα των θυμάτων της οπαδικής βίας
ΝΑΥΠΛΙΟ ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑΣ
Ένας αστερίας στη παραλία της Καραθώνας στη πόλη του Ναυπλίου , Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014. Σταδιακά από τη Δευτέρα η θερμοκρασία θα έχει άνοδο στη περιοχή της Αργολίδος.
ΑΡΓΟΛΙΔΑ ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ
Η Βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας στο Λυγουριό Επιδαύρου κατά την δύση του ηλίου , Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014.
ΕΝΑ ΛΟΥΓΑΡΟ ΣΤΗ ΤΖΑΜΑΡΙΑ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΙΟ
Ένα Λούγαρο στα χέρια του ιδιοκτήτη καφετέριας στη Νέα Κίο Αργολίδος, Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014. Το Λούγαρο είναι στρουθιόμορφο πτηνό της οικογενείας των Σπιζιδών, που απαντάται και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Carduelis spinus Lazious και δεν περιλαμβάνει υποείδη. Το εξαιρετικό κελάηδημα του, καθώς και η ανθεκτικότητά του σε συνθήκες αιχμαλωσίας, τού έχουν κοστίσει ακριβά, διότι είναι από τα πλέον «αγαπημένα» ωδικά πτηνά που ζουν σε κλουβιά, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Το άτυχο πουλί χτύπησε στη τζαμαρία της καφετέριας Προφίλ στη Νέα Κίο , αμέσως ο ιδιοκτήτης του καφέ Ηλίας Κόκορης πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες στο μικρό Λούγαρο και το άφησε ελεύθερο ξανά .
Τα αποτελέσματα ποδοσφαίρου των ομάδων της Αργολίδας
Γενική Συνέλευση του Ιερατικού Συνδέσμου Κληρικών Αργολίδος
Ο ΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ προσκαλεί τα μέλη του στην Γενική Συνέλευση του Ιερατικού Συνδέσμου Κληρικών Αργολίδος όπου θα γίνουν Αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Δ.Σ. του Συνδέσμου. Η Γ.Σ. που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου και ώρα 12η μεσημβρινή στην αίθουσα Συνεδρίων της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος μετά την προγραμματισμένη Ιερατική σύναξη.
Θέματα της Γ.Σ. είναι τα κάτωθι:
AΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΩΣ ΤΟΠΟΥ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗΣ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΙΑΤΡΙΚΗΣ
Από το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και το Πανεπιστήμιο Αθηνών, έγινε η παρουσίαση την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014 ενός νέου πρωτοποριακού μοντέλου θεματικής τουριστικής ανάπτυξης με στόχο την ανάδειξη του Ασκληπιείου της Επιδαύρου ως τόπου προσέλκυσης γιατρών και φοιτητών Ιατρικής, από τα Πανεπιστήμια όλου του κόσμου. Την παρουσίαση έκαναν, ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γιάννης Μανιάτης, ο ομότιμος Καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Βασίλης Λαμπρινουδάκης καθώς και ο Καθηγητής Βοτανικής και Οικολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών Παναγιώτης Δημόπουλος.Στην παρουσίαση του μοντέλου θεματικής τουριστικής ανάπτυξης παραβρέθηκαν ο Δήμαρχος Επιδαύρου η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Επιδαύρου, τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου καθώς και οι Πρόεδροι των Τοπικών Συμβουλίων, ενώ με έντονο ενδιαφέρων παρακολούθησαν την παρουσίαση και αρκετοί κάτοικοι.
Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014
Τα παιδικά χρόνια του Νίκου Καρούζου στο «Θανάσιμο Ανάπλι»
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2014http://argolika.gr/
Ο Νίκος Καρούζος (1926-28/9/1990) είναι αναμφισβήτητα ο κορυφαίος λογοτέχνης που γέννησε η Αργολίδα, για πολλούς ο μεγαλύτερος νεοέλληνας ποιητής.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι συρραφή αποσπασμάτων τριών συνεντεύξεων που έδωσε ο Καρούζος στον Ανδ. Μπελεζίνη (περιοδ. "Διαβάζω", 1981), τους Θ. Σταθόπουλο και Γ.Ι. Μπαμπασάκη (περιοδ. "Το Δέντρο", 1986) και τον Β. Καββαθά (περιοδ. "Ταχυδρόμος", 1989).
Ο ποιητής μιλά για τα παιδικά του χρόνια στην γενέτειρα και εξηγεί γιατί το Ανάπλι (σύμφωνα με τον τίτλο του ποιήματός του) είναι θανάσιμο...
Ο ποιητής μιλά για τα παιδικά του χρόνια στην γενέτειρα και εξηγεί γιατί το Ανάπλι (σύμφωνα με τον τίτλο του ποιήματός του) είναι θανάσιμο...
Το σκισμένο μυθιστόρημα
-Στάθηκα σ' έναν απλό στίχο σας: "χρονάκια της αυλής, του μαγκαλιού και της μητέρας". Η νοσταλγία για τα χρόνια αυτά είναι διάχυτη στην ποίησή σας, κι όταν ακόμη δεν δηλώνεται ρητά. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τα παιδικά σας χρόνια στ' Ανάπλι;
«Εγώ πέρασα όμορφα παιδικά χρόνια. Διαβάζοντας. Ο πατέρας μου ήτανε δάσκαλος, καθώς κι ο παππούς μου απ' τη μεριά της μητέρας μου, ιερέας και δάσκαλος (είχε γίνει κι αρχιμανδρίτης, ως χήρος που ήτανε, κατείχε άλλωστε για πολλά χρόνια κι ως τον θάνατο του τη θέση του πρωτοσύγκελου στην επισκοπή).
Αυτοί οι δύο άνθρωποι με μάθαιναν απ' τα τέσσερα κιόλας χρόνια μου γράμματα. Όταν πήγα στα έξι μου χρόνια στο δημοτικό, ήξερα ήδη και τα μαθήματα της τρίτης τάξης. Τέλος πάντων αρκεί, για να μην πολυλογήσουμε, να σημειώσω πως το γυμνάσιο το τέλειωσα με βαθμό δεκαεννέα και κάποια όγδοα (δεν τα θυμάμαι τώρα πόσα...).
Ο παππούς μου είχε μια σχετικά αξιόλογη βιβλιοθήκη με περίπου πεντακόσιους τόμους, κυρίως θεολογική και αρχαίους έλληνες συγγραφείς. Αυτή τη βιβλιοθήκη την είχα διαβάσει ολάκερη περατώνοντας τις γυμνασιακές μου σπουδές. Από τότε που μπήκα στο γυμνάσιο διάβαζα με τη βοήθεια του παππού μου Ιωάννη Χρυσόστομο, Μεγάλο Βασίλειο κι άλλους Πατέρες (τα Άπαντά τους) και επιπλέον Πλάτωνα και Αριστοτέλη περισσότερο απ' τους αρχαίους.
Στην έκτη τάξη στο γυμνάσιο γνώριζα με οικιακά μου διαβάσματα τους πιο πολλούς απ' τους διάλογους του Πλάτωνα και τα σημαντικότερα βιβλία του Αριστοτέλη. Αυτή τη βιβλιοθήκη του παππού μου -παλαιές θαυμάσιες εκδόσεις- την πούλησα στη δεκαετία του 50, όταν πέθανε ο πατέρας μου και βρέθηκα σε μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Ουδέποτε, άλλωστε, ενδιαφέρθηκα να σχηματίσω βιβλιοθήκη. Ξεμάκρυνα όμως.
Εν πάση περιπτώσει, αυτά υπήρξαν τα πρώτα μου διαβάσματα. Λόγου χάρη, τα Ομηρικά Έπη και τους τραγικούς εμελέτησα συνολικά στο πρωτότυπο σαν φοιτητής και "τρόφιμος" της Eθνικής Βιβλιοθήκης, με ένα "τείχος" εμπροστά μου λεξικά, μεροκαματιάρης αναγνώστης θα 'λεγα. Γυρίζω πίσω.
Δεκατεσσάρων ετών, θυμάμαι, είχα αρχίσει να γράφω ένα μυθιστόρημα, που αργότερα το παράτησα, γιατί διαπίστωσα ότι το έγραφα σε δεκαπεντασύλλαβους. Είχα γράψει πάρα πολλές σελίδες και κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως δεν ήταν πεζός λόγος. Αν δεν κάνω λάθος πρέπει να ήταν το '40 με '41. Θυμάμαι και τον τίτλο: Η γερμανική σκιά. Τώρα που το σκέφτομαι μου φαίνεται ωραίος τίτλος για τότε. Είχε, βέβαια, σχέση με τον πόλεμο και τη γερμανική επίθεση. Θα είχα γράψει πάνω από εκατό σελίδες, με υπόθεση, πλοκή... όταν, όπως σας είπα, κατάλαβα ότι ολόκληρο ήταν μια σειρά δεκαπεντασυλλάβων. Ε, και το 'σκισα!".
«Εγώ πέρασα όμορφα παιδικά χρόνια. Διαβάζοντας. Ο πατέρας μου ήτανε δάσκαλος, καθώς κι ο παππούς μου απ' τη μεριά της μητέρας μου, ιερέας και δάσκαλος (είχε γίνει κι αρχιμανδρίτης, ως χήρος που ήτανε, κατείχε άλλωστε για πολλά χρόνια κι ως τον θάνατο του τη θέση του πρωτοσύγκελου στην επισκοπή).
Αυτοί οι δύο άνθρωποι με μάθαιναν απ' τα τέσσερα κιόλας χρόνια μου γράμματα. Όταν πήγα στα έξι μου χρόνια στο δημοτικό, ήξερα ήδη και τα μαθήματα της τρίτης τάξης. Τέλος πάντων αρκεί, για να μην πολυλογήσουμε, να σημειώσω πως το γυμνάσιο το τέλειωσα με βαθμό δεκαεννέα και κάποια όγδοα (δεν τα θυμάμαι τώρα πόσα...).
Ο παππούς μου είχε μια σχετικά αξιόλογη βιβλιοθήκη με περίπου πεντακόσιους τόμους, κυρίως θεολογική και αρχαίους έλληνες συγγραφείς. Αυτή τη βιβλιοθήκη την είχα διαβάσει ολάκερη περατώνοντας τις γυμνασιακές μου σπουδές. Από τότε που μπήκα στο γυμνάσιο διάβαζα με τη βοήθεια του παππού μου Ιωάννη Χρυσόστομο, Μεγάλο Βασίλειο κι άλλους Πατέρες (τα Άπαντά τους) και επιπλέον Πλάτωνα και Αριστοτέλη περισσότερο απ' τους αρχαίους.
Στην έκτη τάξη στο γυμνάσιο γνώριζα με οικιακά μου διαβάσματα τους πιο πολλούς απ' τους διάλογους του Πλάτωνα και τα σημαντικότερα βιβλία του Αριστοτέλη. Αυτή τη βιβλιοθήκη του παππού μου -παλαιές θαυμάσιες εκδόσεις- την πούλησα στη δεκαετία του 50, όταν πέθανε ο πατέρας μου και βρέθηκα σε μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Ουδέποτε, άλλωστε, ενδιαφέρθηκα να σχηματίσω βιβλιοθήκη. Ξεμάκρυνα όμως.
Εν πάση περιπτώσει, αυτά υπήρξαν τα πρώτα μου διαβάσματα. Λόγου χάρη, τα Ομηρικά Έπη και τους τραγικούς εμελέτησα συνολικά στο πρωτότυπο σαν φοιτητής και "τρόφιμος" της Eθνικής Βιβλιοθήκης, με ένα "τείχος" εμπροστά μου λεξικά, μεροκαματιάρης αναγνώστης θα 'λεγα. Γυρίζω πίσω.
Δεκατεσσάρων ετών, θυμάμαι, είχα αρχίσει να γράφω ένα μυθιστόρημα, που αργότερα το παράτησα, γιατί διαπίστωσα ότι το έγραφα σε δεκαπεντασύλλαβους. Είχα γράψει πάρα πολλές σελίδες και κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως δεν ήταν πεζός λόγος. Αν δεν κάνω λάθος πρέπει να ήταν το '40 με '41. Θυμάμαι και τον τίτλο: Η γερμανική σκιά. Τώρα που το σκέφτομαι μου φαίνεται ωραίος τίτλος για τότε. Είχε, βέβαια, σχέση με τον πόλεμο και τη γερμανική επίθεση. Θα είχα γράψει πάνω από εκατό σελίδες, με υπόθεση, πλοκή... όταν, όπως σας είπα, κατάλαβα ότι ολόκληρο ήταν μια σειρά δεκαπεντασυλλάβων. Ε, και το 'σκισα!".
- Να πούμε δυο λόγια για τ' Ανάπλι; Το λέτε θανάσιμο, γιατί;
"Γιατί εμείς, οι άνθρωποι της Αντίστασης, πήγαμε Ακροναυπλίες, κινδυνέψαμε να χάσουμε τη ζωή μας. Δεν είναι θανάσιμο; Πολλοί φίλοι και συμμαθητές τουφεκίστηκαν από τους Γερμανούς και τους φασίστες και μετά με την τρομοκρατία της Δεξιάς, που σκότωναν τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, αυτό όλο δεν είναι θανάσιμο Ανάπλι; Τι είναι; Έχετε περάσει πολλά χρόνια βυθισμένος στη σιωπή. Αυτή η σιωπή πόσο βασανιστική είναι για έναν άνθρωπο που έχει κάτι να πει; Θα σας πω μια φράση... αλλά είμαι πολύ κουρασμένος αυτή τη στιγμή για να την αναλύσω: Η σιωπή είναι ο δημιουργικότερος παράγοντας της ποίησης και μέγιστη ηδονή πνευματική που πρέπει να τη ζήσει κανείς μέσα σε πολύωρα διαστήματα για να το καταλάβει"...
"Γιατί εμείς, οι άνθρωποι της Αντίστασης, πήγαμε Ακροναυπλίες, κινδυνέψαμε να χάσουμε τη ζωή μας. Δεν είναι θανάσιμο; Πολλοί φίλοι και συμμαθητές τουφεκίστηκαν από τους Γερμανούς και τους φασίστες και μετά με την τρομοκρατία της Δεξιάς, που σκότωναν τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, αυτό όλο δεν είναι θανάσιμο Ανάπλι; Τι είναι; Έχετε περάσει πολλά χρόνια βυθισμένος στη σιωπή. Αυτή η σιωπή πόσο βασανιστική είναι για έναν άνθρωπο που έχει κάτι να πει; Θα σας πω μια φράση... αλλά είμαι πολύ κουρασμένος αυτή τη στιγμή για να την αναλύσω: Η σιωπή είναι ο δημιουργικότερος παράγοντας της ποίησης και μέγιστη ηδονή πνευματική που πρέπει να τη ζήσει κανείς μέσα σε πολύωρα διαστήματα για να το καταλάβει"...
- Έχετε φτάσει ποτέ πολύ κοντά στον θάνατο;
" Ναι, το 1946 ήτανε να με καθαρίσουνε οι «Χίτες», αλλά ευτυχώς την τελευταία στιγμή ένας δεξιός φίλος του πατέρα μου τον ειδοποίησε επειγόντως και έφυγα και έτσι ζω από το '46. Γιατί όπως μου είπαν κατόπιν οι γονείς μου, γύρω στις δώδεκα τη νύχτα της ημέρας εκείνης που ήτανε να με καθαρίσουν, πήγανε στο σπίτι μου, χτύπησαν την πόρτα, με αναζήτησαν, έψαξαν όλο το σπίτι, δεν με βρήκαν και έτσι γλίτωσα. Θα ήμουν σκοτωμένος από το 1946. Δεν είναι θανάσιμο τ' Ανάπλι; Τώρα που το θυμάμαι ξέρετε, ανατριχιάζω. Δηλαδή θα είχα δολοφονηθεί στα είκοσί μου χρόνια.
Ούτε ποίηση ούτε τίποτα (γελάει). Ιούνιος του 1946, ήτανε καλοκαίρι. Ούτε ποίηση ούτε τίποτα.
Είδες, όμως, η μοίρα ήθελε αλλιώς".
" Ναι, το 1946 ήτανε να με καθαρίσουνε οι «Χίτες», αλλά ευτυχώς την τελευταία στιγμή ένας δεξιός φίλος του πατέρα μου τον ειδοποίησε επειγόντως και έφυγα και έτσι ζω από το '46. Γιατί όπως μου είπαν κατόπιν οι γονείς μου, γύρω στις δώδεκα τη νύχτα της ημέρας εκείνης που ήτανε να με καθαρίσουν, πήγανε στο σπίτι μου, χτύπησαν την πόρτα, με αναζήτησαν, έψαξαν όλο το σπίτι, δεν με βρήκαν και έτσι γλίτωσα. Θα ήμουν σκοτωμένος από το 1946. Δεν είναι θανάσιμο τ' Ανάπλι; Τώρα που το θυμάμαι ξέρετε, ανατριχιάζω. Δηλαδή θα είχα δολοφονηθεί στα είκοσί μου χρόνια.
Ούτε ποίηση ούτε τίποτα (γελάει). Ιούνιος του 1946, ήτανε καλοκαίρι. Ούτε ποίηση ούτε τίποτα.
Είδες, όμως, η μοίρα ήθελε αλλιώς".
Οι περίπατοι στο νεκροταφείο
- Επιστρέφεις συχνά στην παιδική σου ηλικία;
Α, βέβαια... Έχω μεγάλες νοσταλγίες, ιδιαίτερα τη Μεγάλη Εβδομάδα. Γιατί τη Μεγάλη Εβδομάδα τη ζούσα ως μεγάλο μύθο. Κατάγομαι κι από οικογένεια θρησκευτική. Ο παππούς μου ήταν αρχιμανδρίτης στο Ναύπλιο, κι εκεί έχουν τη ρίζα τους και τα θρησκευτικά μου βιώματα, η επαφή μου με τη θρησκεία.
Η Μεγάλη Εβδομάδα ήταν για μένα τεράστια υπόθεση. Ιδιαίτερα από τη Μεγάλη Πέμπτη κι έπειτα ήταν εορταστική η κατάσταση, παρά το γεγονός της τραγωδίας του Ιησού. Είναι, όμως, η παιδική φαντασία που μεγεθύνει αυτές τις καταστάσεις και τις κάνει να λάμπουν. Θυμάμαι ότι πήγαινα χαρούμενος τη Μεγάλη Πέμπτη στην εκκλησία κι όχι λυπημένος. Δηλαδή ήταν μια μεγέθυνση παιδικής ευτυχίας.
Ναι, επιστρέφω συχνά στην παιδική μου ηλικία... Θυμάμαι τώρα ένα γεγονός που ήταν τότε σημαντική εμπειρία για μένα. Με τον παππού μου πηγαίναμε αρκετά συχνά στο νεκροταφείο, στο Ναύπλιο. Ο νεκροθάφτης, η νεκροθάφτισσα και τα παιδιά τους έμεναν μέσα στο νεκροταφείο σε κάποιον οικίσκο. Πηγαίναμε εκεί, λοιπόν, και η γυναίκα του νεκροθάφτη μάς έφτιαχνε καφέ.
Εγώ θα πρέπει να ήμουν τότε το πολύ οχτώ ετών. Καθόμαστε στο πλακόστρωτο της εκκλησίας του νεκροταφείου και πίναμε καφέ ρεμβάζοντας τους τάφους. Βέβαια, εγώ δίπλα στον παππού μου δεν αισθανόμουνα κανένα δέος, γιατί καθώς ήταν και ιερωμένος μού παρείχε μια ασφάλεια σε σχέση με αυτό που έβλεπα.
Α, βέβαια... Έχω μεγάλες νοσταλγίες, ιδιαίτερα τη Μεγάλη Εβδομάδα. Γιατί τη Μεγάλη Εβδομάδα τη ζούσα ως μεγάλο μύθο. Κατάγομαι κι από οικογένεια θρησκευτική. Ο παππούς μου ήταν αρχιμανδρίτης στο Ναύπλιο, κι εκεί έχουν τη ρίζα τους και τα θρησκευτικά μου βιώματα, η επαφή μου με τη θρησκεία.
Η Μεγάλη Εβδομάδα ήταν για μένα τεράστια υπόθεση. Ιδιαίτερα από τη Μεγάλη Πέμπτη κι έπειτα ήταν εορταστική η κατάσταση, παρά το γεγονός της τραγωδίας του Ιησού. Είναι, όμως, η παιδική φαντασία που μεγεθύνει αυτές τις καταστάσεις και τις κάνει να λάμπουν. Θυμάμαι ότι πήγαινα χαρούμενος τη Μεγάλη Πέμπτη στην εκκλησία κι όχι λυπημένος. Δηλαδή ήταν μια μεγέθυνση παιδικής ευτυχίας.
Ναι, επιστρέφω συχνά στην παιδική μου ηλικία... Θυμάμαι τώρα ένα γεγονός που ήταν τότε σημαντική εμπειρία για μένα. Με τον παππού μου πηγαίναμε αρκετά συχνά στο νεκροταφείο, στο Ναύπλιο. Ο νεκροθάφτης, η νεκροθάφτισσα και τα παιδιά τους έμεναν μέσα στο νεκροταφείο σε κάποιον οικίσκο. Πηγαίναμε εκεί, λοιπόν, και η γυναίκα του νεκροθάφτη μάς έφτιαχνε καφέ.
Εγώ θα πρέπει να ήμουν τότε το πολύ οχτώ ετών. Καθόμαστε στο πλακόστρωτο της εκκλησίας του νεκροταφείου και πίναμε καφέ ρεμβάζοντας τους τάφους. Βέβαια, εγώ δίπλα στον παππού μου δεν αισθανόμουνα κανένα δέος, γιατί καθώς ήταν και ιερωμένος μού παρείχε μια ασφάλεια σε σχέση με αυτό που έβλεπα.
- Πηγαίνατε στο νεκροταφείο για βόλτα;
"Ναι, έτσι, για περίπατο. Και επειδή ήταν κι έξω από την πόλη το νεκροταφείο, ήταν ένας ευχάριστος περίπατος. Ήταν κι ο παππούς μου μυστήριος άνθρωπος, μονήρης, με μεγάλη μόρφωση και του άρεσε να πηγαίνουμε στο νεκροταφείο για καφέ. Λοιπόν, καθόμαστε εκεί μέχρι που νύχτωνε. Και μετά φεύγαμε. Λέγαμε καληνύχτα και φεύγαμε.
Κι όταν βγαίναμε κρατιόμουνα από το χέρι του παππού μου, γιατί η μάντρα του νεκροταφείου είχε ορθογώνιες τρύπες και μέσα από τις τρύπες έβλεπα τα αναμμένα καντήλια στους τάφους, κι αυτό μου προκαλούσε ένα μεγάλο δέος και κρατούσα τον παππού μου σφιχτά και του έλεγα: "Εμείς όμως ζούμε ακόμα, ε, παππού;". Και τώρα που είπα και για τη μάντρα του νεκροταφείου, θέλω να προσθέσω πως εκεί, όταν επισκέπτομαι καμιά φορά την πατρίδα μου, καταλαβαίνω πως έχω ψηλώσει. Γιατί οι τρύπες μού φαίνονται πολύ χαμηλές. Κι εκεί συνειδητοποιώ ξαφνικά πως έχω ψηλώσει.
"Ναι, έτσι, για περίπατο. Και επειδή ήταν κι έξω από την πόλη το νεκροταφείο, ήταν ένας ευχάριστος περίπατος. Ήταν κι ο παππούς μου μυστήριος άνθρωπος, μονήρης, με μεγάλη μόρφωση και του άρεσε να πηγαίνουμε στο νεκροταφείο για καφέ. Λοιπόν, καθόμαστε εκεί μέχρι που νύχτωνε. Και μετά φεύγαμε. Λέγαμε καληνύχτα και φεύγαμε.
Κι όταν βγαίναμε κρατιόμουνα από το χέρι του παππού μου, γιατί η μάντρα του νεκροταφείου είχε ορθογώνιες τρύπες και μέσα από τις τρύπες έβλεπα τα αναμμένα καντήλια στους τάφους, κι αυτό μου προκαλούσε ένα μεγάλο δέος και κρατούσα τον παππού μου σφιχτά και του έλεγα: "Εμείς όμως ζούμε ακόμα, ε, παππού;". Και τώρα που είπα και για τη μάντρα του νεκροταφείου, θέλω να προσθέσω πως εκεί, όταν επισκέπτομαι καμιά φορά την πατρίδα μου, καταλαβαίνω πως έχω ψηλώσει. Γιατί οι τρύπες μού φαίνονται πολύ χαμηλές. Κι εκεί συνειδητοποιώ ξαφνικά πως έχω ψηλώσει.
Eπιμέλεια: Γ. Νικολόπουλος
«Θανάσιμο Ανάπλι»
Φίλε ρωτώ αν έχεις άλλοτε δει τα' Ανάπλι.
Όλη νύχτα μπορείς ν' ανεβαίνεις
Τις σκάλες των ενετών
Με αναπλιώτισσες απέλπιδες εκεί ψηλά
Στα ζωγραφικά μπαλκόνια των ψαράδων
Να βλέπεις του φεγγαριού
Το μονοπάτι της αγάπης από σμάλτο
Στην ακούσια θάλασσα νυχτερινή.
Αλλά πρέπει να μείνεις εδώ κάτω ξένος
Μακρινός
Ξένος και λέω να δυναμώσεις το ραδιόφωνο που κρατάς
Κι αν όχι
Να φύγουμε
Πάλι στην εμπορική φωταψία των δρόμων.
Υπάρχει κι άλλο φεγγάρι
Μπηγμένο σε μια στέγη και τη λιώνει.
Μείνε ξένος –
Αν πιέσω το κουμπί της μνήμης μου
Ο τρόμος θα με ανατινάξει.
Εδώ είναι η αποθήκη του ξένου στόλου
Οι ενετοί μας κοιτάζουν απ' τον αναπλιώτικο ουρανό
Με θυμούνται φυλακισμένο στην αποθήκη
Σήμερα μουσείο
Τα χρόνια για την ελευθερία πρόχειρη φυλακή
Με θυμούνται.
Άνθος του κινδύνου αριστερά στο στήθος
Κι ο θάνατος
Μοίρα των παλικαριών φίλων μου που χάθηκαν.
Γιάννη Άγγελε Μιχάλη ψηλά πολύ ψηλά...
«Ακούσατε αγαπημένα σας
Τραγούδια» λέει το ραδιόφωνο στο χέρι του ξένου
Και σεις
Γιάννη Άγγελε Μιχάλη τόσο ψηλά πολύ ψηλά.
Φίλε ρωτώ αν έχεις άλλοτε δει τα' Ανάπλι.
Όλη νύχτα μπορείς ν' ανεβαίνεις
Τις σκάλες των ενετών
Με αναπλιώτισσες απέλπιδες εκεί ψηλά
Στα ζωγραφικά μπαλκόνια των ψαράδων
Να βλέπεις του φεγγαριού
Το μονοπάτι της αγάπης από σμάλτο
Στην ακούσια θάλασσα νυχτερινή.
Αλλά πρέπει να μείνεις εδώ κάτω ξένος
Μακρινός
Ξένος και λέω να δυναμώσεις το ραδιόφωνο που κρατάς
Κι αν όχι
Να φύγουμε
Πάλι στην εμπορική φωταψία των δρόμων.
Υπάρχει κι άλλο φεγγάρι
Μπηγμένο σε μια στέγη και τη λιώνει.
Μείνε ξένος –
Αν πιέσω το κουμπί της μνήμης μου
Ο τρόμος θα με ανατινάξει.
Εδώ είναι η αποθήκη του ξένου στόλου
Οι ενετοί μας κοιτάζουν απ' τον αναπλιώτικο ουρανό
Με θυμούνται φυλακισμένο στην αποθήκη
Σήμερα μουσείο
Τα χρόνια για την ελευθερία πρόχειρη φυλακή
Με θυμούνται.
Άνθος του κινδύνου αριστερά στο στήθος
Κι ο θάνατος
Μοίρα των παλικαριών φίλων μου που χάθηκαν.
Γιάννη Άγγελε Μιχάλη ψηλά πολύ ψηλά...
«Ακούσατε αγαπημένα σας
Τραγούδια» λέει το ραδιόφωνο στο χέρι του ξένου
Και σεις
Γιάννη Άγγελε Μιχάλη τόσο ψηλά πολύ ψηλά.
Ν. ΚΑΡΟΥΖΟΣ «Θανάσιμο Ανάπλι» στο Τα ποιήματα, εκδ Ίκαρος, Αθήνα 1993
Ο Διομήδης υιοθέτησε έναν 10χρονο λύκο. Τον Ντάστιν…
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2014http://argolika.gr/
Η Διοίκηση του Διομήδη προχώρησε σε μια κίνηση κοινωνικού, φιλοζωικού και ηθικού χαρακτήρα, τιμώντας το σύμβολο της πόλης μας και της ομάδας.
Απευθύνθηκε στον «Αρκτούρο» (μη κυβερνητική, μη κερδοσκοπική περιβαλλοντική οργάνωση για την προστασία της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος) και ζήτησε να υιοθετήσει έναν λύκο, σύμφωνα με το πρόγραμμα υιοθεσίας άγριων ζώων της οργάνωσης. Οι διαδικασίες για την υιοθεσία ολοκληρώθηκαν και από δω και στο εξής ο Dustin θα ανήκει στο "δυναμικό" της ομάδας.
Ο Dustin μαζί με τον αδερφό του τον Dag βρέθηκαν ορφανά σε πολύ μικρή ηλικία από αγρότη στη Σλοβακία και φιλοξενήθηκαν από τον ίδιο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν ο αγρότης αποφάσισε να τους παραδώσει στις αρχές δεν υπήρχε διαθέσιμο καταφύγιο για να τους φιλοξενήσει στη χώρα τους. Ο Αρκτούρος μετέφερε τους δύο λύκους από τη Σλοβακία στις εγκαταστάσεις του το Νοέμβριο του 2006, σε συνεργασία με την Slovak Wildlife Society και το Ευρωπαϊκό Δίκτυο ENDCAP, στο οποίο συμμετέχει.
Ο Dustin σήμερα είναι ένας ενήλικος λύκος 10 ετών. Είναι πολύ φιλικός με τους ανθρώπους και εμφανίζεται μόλις αντιληφθεί την παρουσία επισκεπτών. Το μεγάλο χρονικό διάστημα που ο Dustin παρέμεινε σε αιχμαλωσία αποκλείει την επανένταξή του στο φυσικό περιβάλλον. Ο Dustin αποτελεί επίσης και την έμπνευσή για τη νέα μασκότ ου Διομήδη, η οποία θα φέρει το όνομά του.
Ο Λύκος είναι το σύμβολο της πόλης του Άργους, το προσωνύμιο των αθλητών και του συλλόγου και βεβαίως το εξέχον χαρακτηριστικό του λογότυπου του Διομήδη. Η ιστορία του Λύκου για το Άργος ξεκινά από το 1572 π.Χ. όταν ο Δαναός διεκδίκησε την εξουσία της πόλης από τον Γελάνωρα, απόγονο του Φορωνέα. Το ίδιο πρωί οι κάτοικοι του Άργους έγιναν μάρτυρες ενός περιστατικού, κατά το οποίο ένας λύκος κατασπάραξε μια αγέλη ζώων και το θεώρησαν σαν σημάδι από τους θεούς, παρομοιάζοντας τον λύκο με τον Δαναό. Αυτός ήταν και ο λόγος που του παραχώρησαν την εξουσία της πόλης. Από τότε και μέχρι σήμερα ο Λύκος είναι συνυφασμένος με την ιστορία του Άργους.
Δεν αρμόζει ο πίνακας της δολοφονίας του Καποδίστρια μέσα στον Άγιο Σπυρίδωνα
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2014http://argolika.gr/
του Γιώργου Νικολόπουλου Είμαι από αυτούς που θεωρούν τον Ιωάννη Καποδίστρια ως μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές προσωπικότητες της νεότερης Ελλάδας. Όμως είναι αστείες οι κινήσεις αγιοποίησής του
που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια με πρωτεργάτη τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο αποκαλώντας τον «Άγιο της Πολιτικής» (υπάρχει και σχετικό αίτημα στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο). Ωστόσο, δεν γίνεται «να ΄ναι κάθε μέρα τ' Αη Γιαννιού», είναι θεολογικά αδιανόητο ο Καποδίστριας να καταταγεί στον κατάλογο των οσίων και των νεομαρτύρων...
Μου κακοφάνηκε που σήμερα, επέτειο της δολοφονίας του, σε τοίχο της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, δίπλα στις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων τοποθετήθηκε αντίγραφο ζωγραφικού πίνακα που αναπαριστά τη δολοφονία του Κυβερνήτη.
Τη δωρεά του πίνακα την έκανε ο «Προοδευτικός Σύλλογος Παλαμήδης» (το γράφει και στην κορνίζα»), ενώ τόσο ο Δήμαρχος όσο και άλλοι επιφανείς πολίτες, δεν έχασαν την ευκαιρία να φωτογραφηθούν χαμογελώντας, δίπλα στο δολοφονηθέντα και τους δολοφόνους. Όχι βέβαια για να κρατήσουν τη στιγμή στο προσωπικό τους φωτογραφικό άλμπουμ αλλά για να τους δει η τοπική κοινωνία στις ιστοσελίδες...
Τη δωρεά του πίνακα την έκανε ο «Προοδευτικός Σύλλογος Παλαμήδης» (το γράφει και στην κορνίζα»), ενώ τόσο ο Δήμαρχος όσο και άλλοι επιφανείς πολίτες, δεν έχασαν την ευκαιρία να φωτογραφηθούν χαμογελώντας, δίπλα στο δολοφονηθέντα και τους δολοφόνους. Όχι βέβαια για να κρατήσουν τη στιγμή στο προσωπικό τους φωτογραφικό άλμπουμ αλλά για να τους δει η τοπική κοινωνία στις ιστοσελίδες...
Ο πίνακας της δολοφονίας δεν έχει θέση μέσα στο ναό. Η τοποθέτησή του είναι αυθαίρετη, πρωτόγνωρη για την Ορθόδοξη Εκκλησία και επιβάλλεται να αποσυρθεί. Ένας ναός έχει αποκλειστικό λόγο ύπαρξης τη θεία λατρεία. Δεν μπορεί να μετατραπεί ούτε σε χώρο παρουσίασης ιστορικών γεγονότων, ούτε σε χώρο ενημέρωσης των τουριστών – επισκεπτών, ούτε σε πινακοθήκη.
Αν θέλουν κάποιοι να τοποθετήσουν έναν τέτοιον πίνακα μέσα στο ναό, ας περιμένουν την ενδεχόμενη αγιοποίηση του Κυβερνήτη. Προς το παρόν, ας τον βάλουν σε κάποιο σημείο στο εξωτερικό της εκκλησίας. Θα αποτελέσει άλλωστε και κράχτη για τους επισκέπτες της πόλης...
Σύλληψη στο Κρανίδι για απόπειρα βιασμού
Ετικέτες ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ
Συνελήφθη, χθες 27.9.2014 το απόγευμα, στο Κρανίδι , από αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος, ένας 46χρονος αλλοδαπός υπήκοος Ινδίας.
Ο συλληφθέντας κατηγορείται ότι το πρωί της ίδιας ημέρας, αποπειράθηκε να ασελγήσει σε βάρος 36χρονης, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρει, καθώς η 36χρονη αντιστάθηκε και κατάφερε να τον απομακρύνει.
23 - 31 νίκησε ο Διομήδης τον Γ.Α.Σ Κιλκίς
Ετικέτες ΑΘΛΗΤΙΚΑ
-773793.JPG)
ΝΑΥΠΛΙΟ- 2500 ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΣΤΗ ΠΟΛΗ
Δύο Κρουαζιερόπλοια στο λιμάνι της πόλης του Ναυπλίου με συνολικά 2500 επιβάτες. Πρόκειται για τα πλοία ms Ryndam ,με σημαία Ολλανδίας (HollandAmerica Line) και το πλοίο Deutschland με σημαία Γερμανίας.
ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ
Την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014 στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Δήμος Ναυπλιέων τέλεσε Αρχιερατικό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των μεγάλων ευεργετών της Δημοτικής Κοινότητας Ναυπλίου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)