Ο Ναπολέων, στο εγχειρίδιο πολέμου, είχε γράψει ότι «Στον πόλεμο οι λέξεις είναι τα πάντα.» Αν ζούσε σήμερα μάλλον θα έγραφε, προλαμβάνοντας τον Γκυ Ντε Μπορ, ότι «η εικόνα είναι τα πάντα». Ήδη από τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου(και στη συνέχεια στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία) είδαμε το ρόλο που παίζουν τα Μέσα Μαζικής (παρα)Πληροφόρησης και ειδικά η τηλεόραση στους σύγχρονους πολέμους, σαν 6η φάλαγγα στην υπηρεσία των επιτελείων
Τις τελευταίες μέρες «πληροφορηθήκαμε» για την απειλή που συνιστά για την παγκόσμια ειρήνη το , όντως σχετικά sui generis, καθεστώς της Β. Κορέας και ο - στα όρια της cult φυσιογνωμίας, με βάση τα δικά μας, πολιτιστικά πρότυπα- ηγέτης της.
Η κλιμάκωση της έντασης ήταν ανάλογη με την κρίση του 1968, όταν η Βόρεια Κορέα είχε «πιάσει» το αμερικανικό κατασκοπευτικό πλοίο Pueblo, με αρκετά σκληρές ανακοινώσεις της Πιονγκγιάνγκ και της Σεούλ ότι «θα αφανίσουν» η μια την άλλη και τη Β. Κορέα να δηλώνει παράλληλα ότι έχει δοθεί ήδη εντολή για πυρηνικά πλήγματα σε στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ σε διάφορα μέρη του κόσμου, σε περίπτωση που η χώρα τους δεχθεί επίθεση. Εκτός από δηλώσεις η Πιονγιάνγκ μέχρι πρόσφατα δεν έκανε κάποιες συγκεκριμένες ενέργειες. Εντός του εδάφους της ο ηγέτης της επισκεπτόταν στρατιωτικές μονάδες, διοργάνωνε συγκεντρώσεις, έκανε ομιλίες. Καμία συγκεκριμένη στρατιωτική κίνηση.
Είναι σίγουρο ότι ο Kιμ Γιονγκ Ουν θέλει να ενισχύσει τις θέσεις του στο στρατό, στο κόμμα και να «συνενώσει το λαό» , μπροστά σε μια περίοδο οικονομικών μεταρρυθμίσεων.
Είναι όμως αυτή η μοναδική ερμηνεία; Είναι η «κορεατική κρίση» μια σκηνοθεσία με δύο παίκτες που κερδίζουν αμφότεροι σε ένα, λίγο-πολύ, στημένο παιχνίδι;
Ας δούμε τις κινήσεις των Η.Π.Α το τελευταίο διάστημα στην περιοχή:
Ουάσιγκτον και Σεούλ ανακοίνωσαν προ ημερών τη διεξαγωγή μιας ακόμη -της τρίτης κατά τους τελευταίους δυο μήνες- άσκησης, η οποία θα διαρκέσει σχεδόν όλο τον Απρίλιο και θα αφορά την εκπαίδευση πεζοναυτών. Το μέρος που επιλέχθηκε για την πραγματοποίησή της βρίσκεται στα σύνορα, στη διαφιλονικούμενη ζώνη της Κίτρινης Θάλασσας.
Παράλληλα ανακοινώθηκε η απόφαση για ανάπτυξη επιπρόσθετων αντιβαλλιστικών πυραύλων στην Αλάσκα οι οποίοι είναι στραμμένοι προς την κατεύθυνση της Β. Κορέας και η επαναφορά στο προσκήνιο για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια των στρατηγικών βομβαρδιστικών Β-52 (που μπορούν να φέρουν πυρηνικά όπλα), όπως και των stealth αεροσκαφών Β-2. Στις στρατιωτικές ασκήσεις ΗΠΑ και Ν. Κορέας Key Resolve και Foal Eagle συμμετέχουν περισσότεροι από 40 χιλιάδες άνδρες, αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις, (τα πυρηνικά υποβρύχια και τα στρατηγικά πυρηνικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα των ΗΠΑ,- ανάμεσά τους και το υπερηχητικό βομβαρδιστικό F22 Raptor- θα εκτελούν σενάρια πυρηνικών πληγμάτων κατά της Βόρειας Κορέας με εικονικές βόμβες)
Σε εξέλιξη είναι επίσης η αποστολή αμερικανικών αντιτορπιλικών , εξοπλισμένων με αντιπυραυλικές συστοιχίες , η τοποθέτηση στη νήσο Γκουάμ πυραυλικού συστήματος με στόχο τη Β. Κορέα., η ανάπτυξη 2.500 Αμερικανών στρατιωτών στη ναυτική βάση Darwin της Αυστραλίας, η εκπόνηση σχεδίων για τη δημιουργία στρατιωτικής βάσης των Η.Π.Α. και στη Ν. Ζηλανδία, οι κοινέςστρατιωτικές ασκήσεις με τις Φιλιππίνες, η συμφωνία για ελλιμενισμό αμερικανικών πολεμικών πλοίων στη Σιγκαπούρη.
Όλα αυτά δεν είναι απλή ρητορική, αλλά ουσιαστικά στρατιωτικές ενέργειες. Το Πεντάγωνο έχει εκπονήσει συγκεκριμένα σχέδια εισβολής , που περιλαμβάνουν μαζική επιχείρηση αλεξιπτωτιστών, αμφίβια επιδρομή και χερσαία προέλαση μέσα από την Αποστρατιωτικοποιημένη Ζώνη. Είναι τουλάχιστον προκλητικό να εμφανίζεται σαν θύμα της επιθετικότητας της Β. Κορέας , η χώρα με τις δεκάδες, ανά τον κόσμο, άμεσες και έμμεσες επεμβάσεις , τη στιγμή μάλιστα που οι συνδυασμένες δυνάμεις ΗΠΑ – Νοτίου Κορέας (CFC, U.S.–South Korean Combined Forces Command) έχουν τόσο μεγάλη συντριπτική υπεροπλία. Απέναντι στην διαφαινόμενη απειλή μιας επέμβασης, η Β.Κορέα επιλέγει τη στρατηγική του πυρηνικού εξοπλισμού. Η στρατηγική αυτή,-για να μην ξεχνάμε- που σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει την πυρηνική κλιμάκωση για να σταματήσει έναν στρατιωτικά ανώτερο αντίπαλο, ήταν η στρατηγική του ΝΑΤΟ στο μεγαλύτερο μέρος του Ψυχρού Πολέμου. Η υποκρισία των Η.Π.Α. είναι τέτοια που απαιτούν η Β.Κορέα να μην έχει πυρηνικά τη στιγμή που έχουν εγκαταστήσει βάσεις με πυρηνικά στη Ν. Κορέα. Αντίθετα η Β.Κορέα καλεί, εδώ και χρόνια, μάταια ,την αμερικανική και νοτιοκορεατική πλευρά να δώσουν εγγυήσεις σε μια συμφωνία που θα καταστήσει αποπυρηνικοποιημένη όλη την ευρύτερη περιοχή.
Οι Η.Π.Α. προχωρούν σταθερά σε μια τακτική περικύκλωση της Κορεατικής χερσονήσου, όπου ο «προφανής εχθρός» είναι η Β.Κορέα. Ο «μη προφανής όμως»;
Η ανάπτυξη κινεζικών στρατευμάτων τις τελευταίες μέρες στα σινο-κορεατικά σύνορα μάλλον δεν είναι τυχαία.
Κανείς εμπλεκόμενος δεν επιθυμεί, αυτή τη στιγμή, μια ανάφλεξη στην κορεατική χερσόνησο, αλλά και κανείς δε μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι τα σχέδια των Η.Π.Α. στο μέλλον και ποιο ρόλο θα έχει σε αυτά η περιοχή.
Καλό θα είναι να μην ξεχνάμε ότι ο πόλεμος της Κορέας , που ξεκίνησε στις 25 Ιουνίου 1950, ήταν το πρώτο μεγάλης έκτασης θερμό πεδίο σύγκρουσης της λεγόμενης ψυχροπολεμικής περιόδου. Και ακόμη περισσότερο, να μην ξεχνάμε, ότι τότε είχε συμμετοχή και ένα ελληνικό τάγμα, με δύναμη 1000 αντρών και απώλειες 186 νεκρούς και 566 τραυματίες.
Συγκλονίζει τους συμμαθητές και τους δασκάλους, η εικόνα του μαθητή που τρώει από τα σκουπίδια πριν μπει στο δημοτικό του σχολείο στο Ηράκλειο.
