Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

«Ειρήνη» του Αριστοφάνη


Ημερομηνία: Κυριακή 31 Ιουλίου 2011
Τόπος: Αρχαίο Θέατρο Άργους
Ώρα: 21:15
γενική είσοδος:  18,00 €
Aυτοδιοργάνωση κατώπιν προσκλήσεως της ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΔΗΜΟΥ ΑΡΓΟΥΣ – ΜΥΚΗΝΩΝ (Κ.Ε.Δ.Α.Μ), για ένταξη στο Φεστιβάλ Άργους-Μυκηνών 2011

προπώληση εισιτηρίων στο Άργος:
  •  Δημαρχείο, 2751 0 24444 & 2751 0 67328
  •  ΚΕΠ, 2751 0 69255
  •  Παιδική Βιβλιοθήκη, 2751 0 67895 & 2751 0 69484
  •  Αρχαίο Θέατρο την ημέρα της παράστασης: 11/2 ώρα πριν την έναρξη

προπώληση εισιτηρίων στη Νέα Κίο:
  •  ΚΕΠ, 2751 0 51634

προπώληση εισιτηρίων στο Ναύπλιο:
  •  Laounge Cafe, πεζόδρομος Μπουμπουλίνας στη παραλία
  •  Indie Shop, Μπουμπουλίνας 19, 2752 0 26941

Η «Eιρήνη» παρουσιάστηκε το 421 π.Χ. στους δραματικούς αγώνες της εορτής των Μεγάλων Διονυσίων και κέρδισε το δεύτερο βραβείο. Ο Αριστοφάνης έγραψε την κωμωδία αυτή κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών, που κατέληξαν στην ειρήνη του Νικία, με την οποία οι λαοί των δύο αντιπάλων ήλπιζαν ότι θα λήξει ο Πελοποννησιακός πόλεμος και θεωρείται ένα από τα πιο αντιπολεμικά έργα όλων των εποχών.

Ο Τρυγαίος είναι ένας αμπελουργός, που απελπισμένος από την κατάντια των αμπελιών του, αποφασίζει να πάει και να ελευθερώσει την Ειρήνη. Ξεκινάει για τον Όλυμπο, πετώντας πάνω σ' ένα τεράστιο σκαθάρι για να ζητήσει τη βοήθεια των δώδεκα θεών. Εκεί προσπαθεί να πείσει τον θεό Ερμή, τάζοντάς του δώρα, να τον βοηθήσει να ελευθερώσουν μαζί την Ειρήνη γιατί η γη και οι άνθρωποι καταστρέφονται από τον πόλεμο.
Συντελεστές: 
[]Μετάφραση] Κ. Χ. Μύρης
[Σκηνοθεσία] Πέτρος Φιλιππίδης
[Δραματουργική επεξεργασία] Πέτρος Φιλιππίδης Γιώργος Γαλίτης, Γιώργος Λέφας
[Σκηνικά] Γιάννης Κόττης
[Κοστούμια] Γιάννης Μετζικώφ
[Μουσική] Μίνως Μάτσας
[Χορογραφία] Ελπίδα Νίνου
Ερμηνεύουν: Πέτρος Φιλιππίδης, Τάκης Παπαματθαίου, Γιώργος Γαλίτης, Γιάννης Δεγαΐτης, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Πάνος Σταθακόπουλος, Χρήστος Σιμαρδάνης, Χάρης Μαυρουδής, Άγγελος Μπούρας, Δημήτρης Δεγαΐτης, Τάσος Ιορδανίδης, Σπύρος Παππάς, Χρήστος Συριώτης, Ελευθέριος Ελευθερίου, Ηλίας Γιαννάκης, Δημήτρης Βογιατζής, Θοδωρής Μπουζικάκος, Αντώνης Αντωνάκος, Δημήτρης Σαμόλης, Πέτρος Γεωργοπάλης, Σταύρος Σβίγγας, Μανώλης Χουρδάκης, Ορέστης Τζιόβας και 2 παιδιά
Με  εκτίμηση
Ο Πρόεδρος της ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α.
Νικόλαος Στυλ. Γκαβούνος
Δημοτικός Σύμβουλος

Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται

Και κάθε γραμμάτιο στην ώρα του πληρώνεται. Αλλιώς διαμαρτύρεται

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Αργείοι αθλητές και Ολυμπιονίκες στην Αρχαιότητα.

 Οι Αργείοι είχαν διακριθεί και στον αθλητισμό, εκτός βέβαια από την πλούσια πνευματική, πολιτιστική και πολεμική δραστηριότητά τους. Είχαν λοιπόν, συνδέσει τη ζωή τους με την άθληση και είχαν αποκτήσει μεγάλη δύναμη και ισχύ. Αυτό αποδεικνύεται τόσο από τα στάδια και τα γυμνάσια (γυμναστήρια) που υπήρχαν, όσο και από την έντονη παρουσία τους σε όλους τους ιερούς αγώνες (Ολύμπια, Νέμεα, Ίσθμια, Πύθια). Στους αγώνες συμμετείχαν με διάφορους τρόπους, είτε ως αθλητές, είτε ωςαγωνοδίκες, είτε ως αγωνοθέτες. Δυστυχώς, δεν μας είναι γνωστός ο αριθμός των Αργείων αθλητών που μετείχαν στους αγώνες αυτούς, όμως αν κρίνουμε από τις επιτυχίες, τις διακρίσεις τους και από τη διαχρονικότητα της παρουσίας τους, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι πάντα στο Άργος υπήρχαν γενναίοι και ικανοί αθλητές, ανεξάρτητα από τα όσα έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη και οι περιγραφές του Παυσανία. Αναμφισβήτητα, ο δρόμος, η πάλη, η πυγμή και οι αρματοδρομίες ήταν τα αγωνίσματα με τα οποία ασχολούνταν κυρίως οι Αργείοι.

Έφτασαν μέχρι εμάς τα παρακάτω ονόματα νικητών, το είδος της νίκης και ο τόπος, όπου διαγωνίσθηκαν. Έχουμε :

Ο Αγεύς ή Αργεύς: ξακουσμένος Αργείος δρομέας, νίκησε στο δόλιχο και την ίδια ημέρα διέτρεξε την απόσταση από την Ολυμπία στο Άργος για να αναγγείλει τη νίκη του.

Ο Αγησίστρατος Περίλα: νίκησε στο πένταθλο, στα Λύκαια, το 320 π.Χ.

Ο Αγίας: Αργείος, νίκησε στην Ολυμπία, στην 113η Ολυμπιάδα. Αυτό το μαθαίνουμε από επιγραφή, που βρέθηκε στο Άργος, στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου.

Ο Αισχύλλος ήταν ονομαστός αεθλοφόρος, ( inscr. gr. Antiquissimae 17,37). Αυτός αφού νίκησε στην Ολυμπία, αφιέρωσε, στην ίδια του την πατρίδα, το Άργος, δύο έκτυπα των Διοσκούρων.

Τώδε τύπω δίων ανάκων ανέθηκ’ ελάοντε
Αισχύλλος Θίοπος, τοις δαμοσίοις εν αέθλοις
τετράκι τε σπάδιον νίκηκαί τρίς τον οπλίταν

Ο Ανθεστίων: νίκησε στο στάδιο, το 52 π.Χ., στην 182η Ολυμπιάδα.

Ο Άνθιππος: Αργείος, νίκησε στο στάδιο και οπλίτην, Μεγάλα Αμφιαράϊα, στον Ωρωπό, μετά το 338 π.Χ. (Εφημ. αρχ. 1884 σελ. 126,127).


Χάλκινη Υδρία, 470- 460 π.Χ.,
έπαθλο στους αγώνες των Ηραίων του Άργους.
Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης.
 Ο Αριστεύς: Αργείος, νικητής στο δόλιχο, στην Ολυμπία, δεν είναι γνωστό σε ποια Ολυμπιάδα νίκησε, προσδιορίζεται μεταξύ των ετών 436 π.Χ. έως 408 π.Χ. Ο πατέρας του, οΧείμων (ή Κίμων), ήταν νικητής στην πάλη. Οι εικόνες τους βρίσκονταν απέναντι η μία στην άλλη στην Ολυμπία. Την εικόνα του Αριστέως την είχε φτιάξει ο Παντίας ο Χίος και αυτή του Χείμωνος την είχε φτιάξει ο Αργείος Ναυκύδης. Υπήρχε και άλλη εικόνα του Χείμωνος, η οποία είχε φτάσει από το Άργος, στο ιερό της Ειρήνης, στη Ρώμη. Λέγεται ότι ο Χείμων είχε παλέψει με τον Ταυροσθένη τον Αιγηνήτην (Παυσ. 6,9,1).

Ο Αριστίων: Αργείος, νίκησε στους ιππικούς αγώνες, στους Δελφούς. Προς τιμήν του, η σύζυγος του αφιέρωσε το άγαλμά του, με την ακόλουθη επιγραφή, που βρέθηκε στο Άργος, στην οικία του Λεωνίδα Ζωγράφου. (Le Bas 112α).

Λυ]σιμάχα Πολ… θυγάτηρ,
Α]ργεία Αριστίωνα…..
Αργείον τον άνδρα νικάσαντα
πολεμιστηρίωι Ηραία…..
τρίς, Σωτήρια τρίς.

Διόδωρος Ερματτίου Αθηναίος εποίησεν

Ο Δάνδης: νίκησε στο στάδιο, στην Ολυμπία, δύο φορές, στα Πύθια τρεις φορές, στα Ίσμια δύο φορές, δεκαπέντε φορές στα Νέμεα. (Διόδ. Σικ. 11,53 ήχθη και παρ’ Ηλείοις Ολυμπιάς εβδομηκοστή και εβδόμη, καθ’ ήν ενίκα στάδιον Αργείος, Δάνδης Διον. Αλικ. Αρχ. Ρωμ. 9.37 επί της εβδομηκοστής και εβδόμης ολυμπιάδος, ήν ενίκα στάδιον Δάνδης Αργείος). Και το εξής επίγραμμα του Σιμωνίδου καταδεικνύει την επιτηδειότητα του ανδρός. (Ελλ. Ανθολ. Τόμ 3 σελ. 165, αριθ. 14).

Αργείος Δάνδης σταδιοδρόμος ενθάδε κείται,
νίκαις ιππόβοτον πατρίδ’ επικλεΐσας,

Ολυμπία δίς, έν δε Πυθώνι τρία,
δύο δ’ έν Ισθμοί, πεντεκαίδεκα Νεμέα.
τάς δ’ άλλας νίκας ουκ ευμαρές εστ’ αριθμήσαι.

Άλλος ονομαστός δρομεύς ήταν ο Δρυμός, όπως φαίνεται από την εξής επιγραφή, που βρέθηκε στην Επίδαυρο. (Εφ. αρχ. 1885 σελ. 194).

Δρυμός παίς Θεοδώρου ολυμπικόν ενθάδ’ αγώνα
ήγγειλ’ αυθήμαρ δρομέων θεού εις κλυτόν άλσος,
ανδρείας παράδειγμα, πατρίς δε μοι ίππον Άργος.

Ανήγγειλε την ίδια ημέρα τη νίκη του στο ιερό του Ασκληπιείου της Επιδαύρου, όπου μέσα στο ιερό είχε στηθεί, προς τιμήν του, η ανάγλυφη μορφή του.

Παράσταση δόλιχου δρόμου.
Αττικός μελανόμορφος αμφορέας,
500 π.Χ., Αρχαιολογικό Μουσείο Ρόδου.
 Ο Επαίνετος: νίκησε στο στάδιο παίδων, στην Ολυμπία, το 80π.Χ., στην 175ηΟλυμπιάδα. Σ’ αυτήν την Ολυμπιάδα έγιναν αγώνες μόνο παίδων, διότι ο Σύλλας είχε στείλει όλους του άνδρες στη Ρώμη («Άνδρες γάρ ουκ ηγωνίσαντο, Σύλλας πάντας εις Ρώμην μεταπεμψαμένου» (Ευσ. Παμφ.).

Ο (Ε)πιτιμάδας: Αργείος αθλητής, νίκησε στο παγκράτιον, το 468 π.Χ., στην 77ηΟλυμπιάδα.

Ο Ευρυβάτης: αυτός σε απροσδιόριστη Νεμειάδα νίκησε στο πένταθλο· (Παυσ. 1.29,5), κατά τον Ηρόδοτο (6,92,9,75), ήταν στρατηγός των χιλίων Αργείων, οι οποίοι ήρθαν από το Άργος για να βοηθήσουν τους Αιγινήτες εναντίον των Αθηναίων. Στον πόλεμο, αφού μονομάχησε με τρεις άντρες, τους σκότωσε, πέθανε όμως από τον τέταρτο, τον Σωφάνο.

Θεαίος ή Θειαίος: σπουδαίος και επιφανής Αργείος αθλητής. Γιος του Ουλία και συγγενής από τη μητέρα του με τον Θράσυκλο και τον Αντία. Νικητής στην πάλη σε πολλούς αγώνες. Υπήρξε ολυμπιονίκης στην Πυθιάδα, τρεις φορές στα Νέμεια, τρεις φορές στα Ίσθμια, δύο φορές στα Εκατόμβια, που τελούνταν στο Άργος και δύο φορές στα Παναθήναια.

Ο Θράσυκλος και ο Αντίας: αυτοί ήταν συγγενείς με τον Θειαίο, από την μεριά της μητέρας του. Είχαν νικήσει και στα Νέμεα και στα Ίσθμια τέσσερις φορές και είχαν τιμηθεί με χρυσές φιάλες και επιτηδευμένες χλαμύδες και εξωμίδες (Πίνδ. Νέμ. 10,41 και Σχόλια).

νικαφορίαις γάρ όσαις Προίτοιο τοδ’ ιπποτρόφον
άστυ θάλησεν Κορίνθου τ’ εν μυχοίς, και Κλεωναίων προς ανδρών τετράκις.

Σικυωνόθε δ’ αργυρωθέντες σύν οινηραίς φιάλαις επέβαν·

Εκ δε Πελλάνας επιεσσάμενοι νώτον μαλακαίσι κρόκαις·

Ο Ιολαΐδας: Αργείος νίκησε στο στάδιο, στην Ολυμπία (Sext. Jul.Afric. αναγραφ. σελ. 72) στην 139η Ολυμπιάδα.

Ο Κεράς ο Αργείος: νικητής στην πάλη, το 300 π.Χ., στην 120η Ολυμπιάδα.

«Κεράς Αργείος πάλην, ος χηλάς απέσπα βοός».

Οι αδερφοί Κλέοβις και Βίτων, γιοι της ιέρειας της Ήρας, οι οποίοι, εκτός από την ευσεβή τους πράξη, ήταν και αεθλοφόροι (Ηρόδ. 1,31).

Ο Κρεύγας: πρόκειται για άνδρα ονομαστό στη σωματική δύναμη.

Ο Λαδάς: νίκησε στο δόλιχο, το 460 π.Χ., στην 80η Ολυμπιάδα. Ο διασημότερος ίσως δρομέας της αρχαιότητας. Έτρεχε τόσο ελαφρά, ώστε δεν άφηνε ούτε ίχνη εκεί όπου είχε περάσει. Ο ανδριάντας του υπήρχε, σύμφωνα με τον Παυσανία, μέσα στο ναό του Λύκειου Απόλλωνα.

Από επιγραφή, που βρέθηκε στην Αθήνα, καταφαίνεται ότι, ο Μένανδρος, από το Άργος, νίκησε στο παγκράτιο, στη δημόσια πανήγυρης στην Αθήνα, πιθανώς στη γιορτή των Παναθηναίων.

Ο Νίκανδρος : γιος του Τίμωνος, Αργείος, νίκησε στη πυγμαχία.

Ο Περιλάος: Αργείος παλαιστής, νίκησε στα Νέμεα, κατά το δεύτερο τέταρτο του 6ου αιώνα π.Χ. Είναι περισσότερο γνωστός από τον αγώνα μεταξύ Αργείων και Σπαρτιατών, στη Θυρεάτιδα, το 550 π.Χ. περίπου.

Ο Πολυκράτης: νίκησε στα Παναθήναια, όμως γύρω στο 220 μ.Χ. έφυγε για την Αλεξάνδρεια και ανήλθε στο ανώτερο αξίωμα του σωματοφύλακα, στην αυλή των Πτολεμαίων. Βρέθηκε στην Αλεξάνδρεια επιτάφια πλάκα από μάρμαρο με την εξής επιγραφή (C. 1. Α. τόμ. 2β σελ. 383,385,966. revue arch. 1886 σελ. 266, Πολύβ. 5,65.15.29).

Πολυκρατής, Πολυκρατού, του Πολυκρατού, Αργείος ο σωματοφύλαξ. Είχε δε και τρεις θυγατέρας, αίτινες ενίκησεν κατά τους αγώνας αξιωθείσαι του βραβείου. (C.1 A. τόμ. 2β σελ. 388, 967).

(άρματι πωλικώ)

(Ζ)ευξώ Πολυκράτου(ς Αργεία)

κέλητι (τε)λ(είω)

Νουμήνιος Απολλοδ(ώ)ρο(υ—)

συνωρίδι τελ(εία).

Ευκράτεια Πολυκράτους (Αργεία)

άρματι τελ(είω)

(Ερμιό)νη (Πολύ)κράτους (Αργεία)

Από τις επιγραφές στο ιερό του Αμφιαράου, στο Μαυροδήλεσι, μαθαίνουμε, ότι νίκησε Πολυκρατής Αγεμάχου Αργείος παίδας δίαυλον.

Ο Σώπατρος: νίκησε στο στάδιο, στην 187η Ολυμπιάδα.

O Φιλόνικος: Αργείος, νίκησε στην πάλα, στην κατηγορία των αγένειων, στα Μεγάλα Αμφιαράϊα, στον Ωρωπό, μετά το 338 π.Χ.

Άγνωστο παραμένει σε μας το όνομα του Αργείου ολυμπιονίκη, στον οποίο αναφέρεται το εξής επίγραμμα (Αριστ. ρητ. 1,7p. 1365α Bekkeri).

πρόσθε μέν αμφ’ ώμοισιν έχων τραχείαν άσιλλαν
ιχθύς εξ Άργους εις Τεγέαν έφερον.

Αρίστων και Πολύξενος: Σπουδαίοι Αργείοι γυμναστές. Ο Αρίστων υπήρξε διδάσκαλος της γυμναστικής κοντά στον οποίο εκπαιδεύτηκε ο Πλάτων. Ο Πολύξενος ήταν ο ονομαστός γυμναστής του Αγέα που κέρδισε το δόλιχο δρόμο στην Ολυμπία.

  
29.07.2011 | 18:30

ΜΠΡΑΒΟ κορίτσια! - Περήφανη για τις πρωταθλήτριες κόσμου όλη η Ελλάδα

- Τα κορίτσια του Γιώργου Μορφέση νίκησαν 9-8 την Κίνα
- Παγκόσμια πρωταθλήτρια για πρώτη φορά στην Ιστορία της η ομάδα πόλο των γυναικών
- Αήττητη η εθνική μας ομάδα στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Σαγκάης
- Είναι ο πρώτος παγκόσμιος τίτλος για ελληνική ομάδα σε οποιοδήποτε άθλημα

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

ΝΕΚΡΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΟΔΗΓΟΥ ?





 Η είδηση μεταδίδεται με κάθε επιφύλαξη και με τις μέχρι τώρα πληροφορίες.

 Νωρίς το πρωί σήμερα στις 7:30,κατά την διαδικασία συλλογής απορριμμάτων από απορριμματοφόρο του δήμου Ναυπλιέων στο δημοτικό διαμέρισμα του Τολού σημειώθηκε τροχαίο ατύχημα με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό εργάτη καθαριότητας που συμμετείχε στην συλλογή των απορριμμάτων.

 Με τις μέχρι τώρα πληροφορίες ο άτυχος υπάλληλος παρασύρθηκε απο το όχημα περισυλλογής (απορριμματοφόρο) μετά απο λανθασμένη εκτίμηση του οδηγού του. Αυτήν την στιγμή η σωρός του άτυχου εργάτη καθαριότητας βρίσκετε στο Νοσοκομείο Ναυπλίου όπου έχουν σπεύσει ο Αντιδήμαρχος Ν. Χρόνης και ο Κ.Τσιόδρας. Κατά την διάρκεια της ημέρας θα επανέλθουμε με περισσότερες πληροφορίες μόλις γίνουν γνωστές και οι λεπτομέρειες του δυστυχήματος.
 
Μάλλον τελικά ο άτυχος 42χρονος κατέληξε από εσωτερική αιμορραγία, το δυστύχημα σύμφωνα με τις έως τώρα πληροφορίες έγινε ως εξής: Ο οδηγός του απορριμματοφόρου έκανε όπισθεν χωρίς να έχει δει τον Ν.Π.( ο οποίος έκανε κοινωνική εργασία στον Δήμο Ναυπλίου), τον χτύπησε με το σίδερο που έχει στο πίσω μέρος το αυτοκίνητο και ο Ν.Π. έπεσε στο έδαφος, αμέσως ήρθε ασθενοφόρο και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Ναυπλίου. Κατά την διάρκεια της μεταφοράς του ο άτυχος άντρας μιλούσε και είχε τις αισθήσεις του, όμως μετά από λίγο κατέληξε πιθανότατα από εσωτερική αιμορραγία.
 Πάντως τίθεται πολλά ερωτήματα ύστερα από το δυστύχημα σε ότι έχει να κάνει με τους ανθρώπους που εκτίουν την ποινή τους προσφέροντας κοινωνική εργασία, αλλά αυτά θα τα θέσουμε σε άλλη χρονική στιγμή.

Τραγικό εργατικό ατύχημα στο Τολό.

Σήμερα 28-7-2011, το πρωί, στο Τολό Αργολίδας, απορριμματοφόρο όχημα του Δήμου Ναυπλίου που οδηγούσε 36χρονος οδηγος, κατά την διάρκεια αποκομιδής απορριμμάτων και ύστερα από ...........


ελιγμό οπισθοπορείας, παρέσυρε και τραυμάτισε έναν 42χρονο ανδρα, ο οποίος εκτελούσε κοινωφελή εργασία στον Δήμο Ναυπλίου. Ο 42χρονος μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Ναυπλίου, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατος του.Ο 36χρονος οδηγός του απορριμματοφόρου συνελήφθη και θα οδηγηθεί στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ναυπλίου.

Προανάκριση για το ατύχημα, διενεργεί το Αστυνομικό Τμήμα Ναυπλίου.

Ερώτημα Σχετικά Με Την Πύλη Εισόδου Στην Αργολίδα

Τετάρτη, 27 Ιούλιος 2011 18:47 Ο Βουλευτής Αργολίδας της Νέας Δημοκρατίας κ. Γιάννης Ανδριανός, κατέθεσε στη Βουλή Ερώτηση προς τον Υπουργό Εσωτερικών κ. Χ. Καστανίδη και τον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων κ. Ι. Ραγκούση με θέμα την πορεία υλοποίησης και το χρονοδιάγραμμα των έργων της Πύλης Εισόδου Στην Αργολίδα από τους μεγάλους οδικούς άξονες της Πελοποννήσου με την κατασκευή του οδικού τμήματος  Δερβενάκια – Μυκήνες (Εκκλησιαστικά), μετά και την αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας στα δύο συναρμόδια Υπουργεία.

Το κείμενο της Ερώτησης έχει ως εξής:

«Επανέρχομαι με νέα Ερώτησή μου, μετά την αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας στα δύο συναρμόδια Υπουργεία Εσωτερικών και Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, στο ζήτημα της υλοποίησης  της πύλης εισόδου στην Αργολίδα από τους μεγάλους οδικούς άξονες της Πελοποννήσου – από τους οποίους είναι σήμερα αποκομμένη, με ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη της περιοχής και την αξιοποίηση των σημαντικών συγκριτικών της πλεονεκτημάτων - με την κατασκευή του οδικού τμήματος  περίπου 6 χιλιομέτρων Δερβενάκια – Μυκήνες (περιοχή Εκκλησιαστικά).

Μετά και την υπογραφή της αναγκαίας υπουργικής απόφασης από το Υπουργείο Πολιτισμού, είναι κρίσιμο να προχωρήσουν με ταχείς ρυθμούς οι διαδικασίες σύνταξης τευχών δημοπράτησης και να ενταχθεί στο ΕΣΠΑ το έργο, του οποίου η ολοκλήρωση θα έχει θετικές επιπτώσεις στην τοπική οικονομία και θα παρέχει σημαντικότατες υπηρεσίες στους κατοίκους και τους επισκέπτες της Αργολίδας.

Κατόπιν αυτών,

ΕΡΩΤΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ:
(1) Ποια είναι η πορεία υλοποίησης και ποιό το δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα  κατασκευής του οδικού τμήματος  Δερβενάκια – Μυκήνες (περιοχή Εκκλησιαστικά)».

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Τετάρτη, 27 Ιουλίου 2011

Συλλήψεις για ληστεία στο Άργος


Στο ..δόκανο της Αστυνομίας έπεσαν δυο νεαροί και αναζητείται ένας τρίτος για ληστεία σε καφετέρια της περιοχής Δαλαμανάρα Άργους.

Όπως προέκυψε οι δράστες , 20 και 23 χρόνων, μπήκαν ....



σε καφετέρια της περιοχής και με την απειλή μαχαιριού απέσπασαν κινητά τηλέφωνα των πελατών και ένα υπολογιστή του καταστήματος.Λίγες ώρες αργότερα οι δράστες ενοπίστηκαν , συνελήφθησαν και αύριο το πρωί θα οδηγηθούν στον εισαγγελέα Ναυπλίου. Η αστυνομία αναζητεί το συνεργό τους , 18 ετών, ενω τα κλοπιμαία αποδόθηκαν στους δικαιούχους.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου


27 Ιουλ 2011

Η ΔΑΛΑΜΑΝΑΡΑ ΕΟΡΤΑΣΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ

Με κάθε λαμπρότητα εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Παντελεήμονα στο ομώνυμο εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο ,στην περιοχή της Δαλαμανάρας ,στην παραλιακή Ναυπλίου Νεας Κίου.Πρόκειται για ένα πολύ αγαπητό εκκλησάκι στον κόσμο της Αργολίδας κι όχι μόνο ,αφού στην πανηγύρι του συγκεντρώνεται χιλιάδες κόσμου να προσκυνήσουν την εικόνα του καθώς και το τεμάχιο του ιερού λειψάνου του.Φέτος στον πανηγυρικό εσπερινό προεξείχε ο πρωτοπρεσβύτερος πατέρας Γεώργιος Σελλής πρόεδρος του ΙΣΚΕ,  παρόντων κι άλλων ιερέων από το Άργος και το Ναύπλιο.Στο τέλος του πανηγυρικού εσπερινού ακολούθησε λιτάνευση της ιερής εικόνας του Αγίου Παντελεήμονα και της Αγίας Παρασκευής γύρω από τον ναό.Να σημειωθεί πως ο ναός αυτός είναι χτισμένος πάνω σε παλαιότερο ναό που βάση προφορικών μαρτυριών στην περιοχή εκείνη υπήρχε μεγάλο γυναικείο μοναστήρι.Η εκκλησία αυτή είναι χτισμένη μόλις λίγα μέτρα από την θάλασσα και μάλιστα τα νερά στο σημείο αυτό θεωρούνται από τους κατοίκους ιαματικά.





Με κάθε λαμπρότητα εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Παντελεήμονα στο ομώνυμο εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο ,στην περιοχή της Δαλαμανάρας ,στην παραλιακή Ναυπλίου Νεας Κίου.Πρόκειται για ένα πολύ αγαπητό εκκλησάκι στον κόσμο της Αργολίδας κι όχι μόνο ,αφού στην πανηγύρι του συγκεντρώνεται χιλιάδες κόσμου να προσκυνήσουν την εικόνα του καθώς και το τεμάχιο του ιερού λειψάνου του.Φέτος στον πανηγυρικό εσπερινό προεξείχε ο πρωτοπρεσβύτερος πατέρας Γεώργιος Σελλής πρόεδρος του ΙΣΚΕ,  παρόντων κι άλλων ιερέων από το Άργος και το Ναύπλιο.Στο τέλος του πανηγυρικού εσπερινού ακολούθησε λιτάνευση της ιερής εικόνας του Αγίου Παντελεήμονα και της Αγίας Παρασκευής γύρω από τον ναό.Να σημειωθεί πως ο ναός αυτός είναι χτισμένος πάνω σε παλαιότερο ναό που βάση προφορικών μαρτυριών στην περιοχή εκείνη υπήρχε μεγάλο γυναικείο μοναστήρι.Η εκκλησία αυτή είναι χτισμένη μόλις λίγα μέτρα από την θάλασσα και μάλιστα τα νερά στο σημείο αυτό θεωρούνται από τους κατοίκους ιαματικά.

Ο Άγιος Παντελεήμων γεννήθηκε στην Νικομήδεια, στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Πατέρας του ήταν ο Ευστόργιος και μητέρα του η Ευβούλη. Το όνομα που του έδωσαν οι γονείς του ήταν Παντολέων. Ο πατέρας του ήταν ειδωλολάτρης ενώ η μητέρα του ήταν Χριστιανή. Ο Άγιος έμεινε ορφανός από μητέρα σε νεαρή ηλικία. Αφού έμαθε τα πρώτα γράμματα, διδάχθηκε τα Ελληνικά και κατόπιν ο πατέρας του τον έστειλε να μαθητεύσει κοντά στον γνωστό ιατρό Ευφρόσυνο την επιστήμη της ιατρικής. Τις Χριστιανικές νουθεσίες της μητέρας του, αντικατέστησαν μετά τον θάνατό της, οι νουθεσίες του Αγίου Ερμόλαου, που εκείνον τον καιρό ήταν ιερέας της Χριστιανικής εκκλησίας στη Νικομήδεια. Ο Άγιος Παντελεήμων, μεγαλωμένος σε ένα σπίτι που συνυπήρχε η ειδωλολατρική και η Χριστιανική πίστη, δεν είχε επιλέξει σε ποιαν να πιστέψει. Μια μέρα, και ενόσω ακόμη σπούδαζε την Ιατρική, είδε στο δρόμο που περπατούσε ένα φίδι να δαγκώνει ένα παιδί και αμέσως το παιδί έπεσε νεκρό. Ο Άγιος τότε σκέφτηκε ότι εάν ο Χριστός ανάσταινε το παιδί και πέθαινε το φίδι, θα γινόταν ο ίδιος Χριστιανός. Και έτσι έγινε. Μπροστά στα μάτια του, το παιδί αναστήθηκε και το φίδι εξαφανίστηκε. Ο Άγιος κατάλαβε τότε ποια είναι η αληθινή πίστη και έτρεξε στον Άγιο Ερμόλαο να του αναφέρει τι έγινε και να του ζητήσει να τον βαπτίσει Χριστιανό. Ο Άγιος Ερμόλαος τον βάπτισε και του δίδαξε τα μυστήρια της Χριστιανικής πίστης.Ο Άγιος Παντελεήμωνας με την βοήθεια του Ιησού Χριστού και την προσευχή, άρχισε να γιατρεύει συμπολίτες του, με αποτέλεσμα η φήμη του να μεγαλώνει συνεχώς στο λαό της Νικομήδειας. Μετά από ένα θαύμα που έκανε στο πατρικό του σπίτι, όπου με την βοήθεια της προσευχής κατάφερε να δώσει το φως σε έναν τυφλό, έπεισε και τον ειδωλολάτρη πατέρα του να βαπτιστεί Χριστιανός και να ζήσει ο υπόλοιπο του βίου του εν Χριστώ.Όταν ο πατέρας του πέθανε, ο Άγιος Παντελεήμωνας, μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και συνέχισε να θεραπεύει τους αρρώστους με την βοήθεια της προσευχής. Η μοναδική αμοιβή που ζητούσε ήταν οι θεραπευμένοι να βαπτίζονται Χριστιανοί.Η δράση του αυτή, έκανε τους υπόλοιπους γιατρούς της περιοχής να τον μισήσουν και να τον κατηγορήσουν στον Μαξιμιανό, που ήταν βασιλιάς εκείνα τα χρόνια. Ο Μαξιμιανός, ειδωλολάτρης ο ίδιος, τάχθηκε με το μέρος τους και κάλεσε τον Άγιο Παντελεήμονα να παρουσιαστεί μπροστά του με σκοπό να του αλλάξει την πίστη και να τον κάνει ειδωλολάτρη. Αφού δεν τα κατάφερε με τα λόγια, τον υπέβαλε σε σκληρά μαρτύρια, ελπίζοντας πως έτσι θα γίνει αυτό που ήθελε. Ο Άγιος με συνεχή προσευχή, όχι μόνο υπέμεινε τα μαρτύρια αυτά, αλλά στο τέλος κάθε μαρτυρίου ήταν σώος και αβλαβής. Ο Μαξιμιανός, αντί να πιστέψει μετά από τα θαύματα που έβλεπε να συμβαίνουν μπροστά του, πείσμωνε περισσότερο. Τελικά, θανάτωσε τον Άγιο Ερμόλαο, θεωρώντας τον υπεύθυνο για την πίστη του Αγίου Παντελεήμονα και διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου. Κατά την διάρκεια του αποκεφαλισμού ένα ακόμη θαύμα συνέβη. Το ξίφος με το οποίο θα αποκεφάλιζαν τον Άγιο, λύγισε σαν κερί. Οι στρατιώτες πίστεψαν στην χάρη του Ιησού Χριστού και αρνήθηκαν να θανατώσουν τον Άγιο Παντελεήμονα. Ο Άγιος προσευχήθηκε και τότε μια φωνή ακούστηκε από τον ουρανό, που έλεγε ότι στο εξής, δεν θα ονομάζεται Παντολέοντας αλλά Παντελεήμων και σε αυτόν θα προσεύχονται οι Χριστιανοί ζητώντας ευσπλαχνία. Μετά από το θαύμα αυτό και με παράκληση του ίδιου του Αγίου, έγινε η εκτέλεσή του. Ο Άγιος παρέδωσε το πνεύμα του ενώ οι στρατιώτες έγιναν Χριστιανοί και άρχισαν να διακηρύττουν τον λόγο του Ιησού Χριστού. Την μνήμη του Αγίου Παντελεήμονα την γιορτάζουμε στις 27 Ιουλίου.



STUDIO B&G

Read more: http://www.parapolitikaargolida.gr/2011/07/blog-post_27.html#ixzz1TH2kLOuW

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Τριστέτσα σε φυτώριο αναστατώνει τους παραγωγούς εσπεριδοειδών - ΕΝΩ έχουν ξεκινήσει εκτεταμένες εκριζώσεις κτημάτων




Τριστέτσα σε φυτώριο

αναστατώνει τους παραγωγούς εσπεριδοειδών



«το παιχνίδι τελικά χάνεται…» τουλάχιστον για ορισμένες περιοχές,
λέει η Αρμόδια Υπηρεσία της Π.Ε. Αργολίδας



ΕΝΩ έχουν ξεκινήσει εκτεταμένες εκριζώσεις κτημάτων


Ανάστατοι οι Εσπεριδοπαραγωγοί και οι αρμόδιοι των υπηρεσιών της Αγροτικής Οικονομίας, αφού η κατάσταση με την υπόθεση του καταστρεπτικού για τα εσπεριδοειδή ιού της Τριστέτσας των εσπεριδοειδών δεν είναι καλή, δεν είναι καθόλου καλή, τόσο για την περιοχή της Αργολίδας όσο και για άλλες περιοχές της χώρας που καλλιεργούν εσπεριδοειδή. 

Σύντομα υπόσχεται η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Αργολίδας θα ενημερώσει αναλυτικά για την κατάσταση που επικρατεί στην Αργολίδα. Η ενημέρωση θα γίνει αμέσως μετά το τέλος της εξέτασης των δειγματοληψιών που έγιναν πρόσφατα, αφού σε ορισμένες περιοχές, όπως είναι στην Αγία Τριάδα και στην Πουλακίδα, έχουν ξεκινήσει εκτεταμένες εκριζώσεις κτημάτων.

Ωστόσο, ένα νέο δεδομένο ήρθε να προστεθεί στην όλη κακή κατάσταση, αφού εντοπίσθηκε τριστέτσα σε φυτώριο παραγωγής εσπεριδοειδών στη Λακωνία, η οποία είναι γνωστό ότι  έχει μεγάλα φυτώρια που τροφοδοτούν την Αργολίδα με μεγάλες ποσότητες δενδρυλλίων  και για το λόγο αυτό τα πράγματα είναι ακόμη πιο επικίνδυνα. 

Έτσι, για μια ακόμη φορά ενημερώνονται οι καλλιεργητές της περιοχής να μην αγοράζουν δενδρύλλια από φυτώρια που βρίσκονται σε διάφορες περιοχές της χώρας, όπως είναι η Λακωνία, η Κορινθία, η Άρτα αν αυτά δεν συνοδεύονται από  φυτοϋγειονομικό διαβατήριο.
Είναι προτιμότερο λοιπόν, να μην αγοράζει κανείς δενδρύλλια για τα κτήματά του αν αυτά δεν συνοδεύονται από Φυτοϋγειονομικό  Διαβατήριο, παρά να αγοράζει  δενδρύλλια ανώνυμα, αμφίβολης ποιότητας και προέλευσης και το κυριότερο να υπάρχει το ρίσκο να είναι μολυσμένα από τον ιό της τριστέτσας των εσπεριδοειδών.

Η παρουσία του Φυτοϋγειονομικού Διαβατηρίου σημαίνει ότι το φυτώριο που το έχει εκδώσει έχει ελεγχθεί από τις αρμόδιες αρχές και  είναι πιο σίγουρη η καθαρότητα των δενδρυλλίων που διακινούν.

Το Φυτοϋγειονομικό Διαβατήριο είναι μια ετικέτα λευκού χρώματος στην οποία γράφονται όλα τα στοιχεία, όπως Βοτανική ονομασία εσπεριδοειδούς, αριθμός Μητρώου φυτωρίου, κλπ  τα οποία μας οδηγούν σε περίπτωση προβλήματος στον εντοπισμό του.

Η αρμόδια υπηρεσία της Περιφερειακής Ενότητας Αργολίδας ενημερώνει επίσης ότι με τα τελευταία αποτελέσματα που έχουν προκύψει έχει εντοπισθεί τριστέτσα και στην περιοχή της Άρτας η οποία και αυτή  έχει αρκετά φυτώρια με εσπεριδοειδή, τα οποία τροφοδοτούν την Αργολίδα σε αρκετές ποσότητες.

Αναφορικά τώρα με την περίπτωση  της Λακωνίας, πρόκειται για το φυτώριο με την επωνυμία «Κούρλα Χαρίκλεια» που  βρίσκεται στην περιοχή Περιστέρι του Δήμου Ευρώτα, κοντά στη Σκάλα Λακωνίας και η τριστέτσα εντοπίσθηκε σε δενδρύλλια κλημεντίνης.
Για το λόγο αυτό, όποιος παραγωγός της Αργολίδας έχει προμηθευτεί δενδρύλλια από το παραπάνω φυτώριο, να ενημερώσει άμεσα το Τμήμα Ποιοτικού και Φυτουγειονομικού Ελέγχου στη Δ/νση Αγροτικής Οικονομίας (πρώην Δ/νση Γεωργίας ) στο Ναύπλιο, τηλ. 2752360301,4 προκειμένου να ελεγχθούν τα δενδρύλλια αυτά. 

Τέλος, πολύ σύντομα όπως προαναφέραμε δεσμεύτηκε η υπηρεσία να ενημερώσει για τα αποτελέσματα των τελευταίων ελέγχων και για την κατάσταση που βρίσκεται η Αργολίδα, η οποία όπως σημειώνει "δεν είναι καθόλου καλή, τόσο που φαίνεται ότι «το παιχνίδι τελικά χάνεται…» τουλάχιστον για ορισμένες περιοχές".

26 Ιουλ 2011

Ο άγιος Παντελεήμονας πάντως όσο κι αν αλλάξουν οι συνθήκες, θα είναι πάντα για μας τους Κιώτες ένας τόπος προσκυνήματος...



Σήμερα Τρίτη 26 Ιουλίου, παραμονή του Αγίου Παντελεήμονα γιορτάζει το ξωκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα στη Δαλαμανάρα.
Αυτό το ξωκλήσι, που βρίσκεται λίγα μέτρα από την παραλιακή οδό Νέας Κίου - Ναυπλίου, νομίζω πως εμείς οι Κιώτες πάντα το θεωρούσαμε λίγο... δικό μας! Αν και διοικητικά ανήκε στην Κοινότητα Δαλαμανάρας (που σήμερα ανήκει κι αυτή στο Δήμο Άργους - Μυκηνών), η... σχέση μας μαζί του ήταν πάντα πολύ δεμένη... Ίσως "έφταιγε" γι’ αυτό, η ύπαρξη ενός παρόμοιου εξωκλησιού στην περιοχή της Κίου της Μικράς Ασίας. Η μνήμη της φυλής μάλλον δεν επηρεάζεται από διοικητικά τερτίπια...

Θυμάμαι λοιπόν, απ' όταν ήμουν παιδάκι, κάθε παραμονή του Αγίου Παντελεήμονα, η παραλιακή οδός να γεμίζει από κόσμο που πήγαινε με τα πόδια να προσκυνήσει και να βάλει το κεράκι του στον Άγιο. Άλλωστε η απόσταση από τη Νέα Κίο είναι μικρή (ενώ από τη Δαλαμανάρα για να πας στο εκκλησάκι χρειάζεσαι αυτοκίνητο). Τότε τα αυτοκίνητα ήταν πολύ λιγότερα κι έβλεπες στο δρόμο ολόκληρες οικογένειες ντυμένες με τα "καλά" τους να πηγαίνουν περπατώντας και ν' ανταλλάσσουν χαιρετισμούς κι ευχές με γνωστούς και γείτονες που είχαν πάει νωρίτερα να βάλουν το κερί τους κι επέστρεφαν...

Για τα παιδιά ήταν σίγουρα πανηγύρι... Με όλη τη σημασία της λέξης... Καταρχήν ήταν η βόλτα στην παραλιακή που γινόταν μόνο αυτή τη συγκεκριμένη μέρα του χρόνου... Κι ύστερα ήταν τα καροτσάκια με τα λογής - λογής πράγματα από τα οποία κάτι θα διαλέγαμε για να μας αγοράσουν οι γονείς μας... Άσε που μπορεί στο τέλος της βραδιάς να τρώγαμε και σουβλάκια, κάτι που εκείνη την εποχή δεν το κάναμε συχνά...

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο... Ελάχιστοι άνθρωποι πλέον πάνε περπατώντας. Οι περισσότεροι πάνε με τα αυτοκίνητα, παρκάρουν στην παραλία, ίσως να λένε και μερικά μπινελίκια αν δεν βρίσκουν μέρος να παρκάρουν κοντά στο εκκλησάκι, στριμώχνονται για ν' ανάψουν το κερί τους, υποφέρουν από τη ζέστη μέσα στην πολυκοσμία, αλλά φεύγουν ευχαριστημένοι επειδή έβγαλαν και φέτος την ...υποχρέωση...

Ο άγιος Παντελεήμονας πάντως όσο κι αν αλλάξουν οι συνθήκες, θα είναι πάντα για μας τους Κιώτες ένας τόπος προσκυνήματος...


Read more: http://www.parapolitikaargolida.gr/2011/07/blog-post_8492.html#ixzz1TEGMKcYW

Η υπόγεια δεξαμενή στις Μηκύνες.

 Η σημασία του χώρου είναι υψηλή και αγγίζει τα όρια της μοναδικότητας στην προϊστορική εποχή. Η είσοδος της υπόγειας δεξαμενής, βρίσκεται μέσα στην τειχισμένη πόλη των Μυκηνών, στη βορειοανατολική γωνία και προς το βόρειο κυκλώπειο τείχος. Χρονολογείται στα τέλη του 13ου αι. π.Χ., οπότε και έγινε η τελευταία βαθμιαία ανάπτυξη του περιβόλου των Μυκηνών με σκοπό να τη συμπεριλάβει. Η υπόγεια δεξαμενή κατασκευάστηκε εντός των τειχών της Μυκηναϊκής ακρόπολης για να παρέχει νερό στους κατοίκους, όταν αυτοί βρισκόντουσαν σε κατάσταση πολιορκίας. Το νερό προερχόταν, κυρίως, από μια πηγή ζωτικής σημασίας, την Περσεία, που από τα προϊστορικά χρόνια έως και στις μέρες μας αναβρύζει ακόμη και υδροδοτεί το σύγχρονο χωριό. Οι σύγχρονοι μελετητές την τοποθετούν με ακρίβεια στα 360 μ. μακριά από την ακρόπολη. Είναι σε πλεονεκτική θέση, 13 μ. ψηλότερα από την κορυφή της Ακρόπολης και μπορούμε να τη θεωρήσουμε από τα Μυκηναϊκά χρόνια σαν το κεντρικό υδραγωγείο της πόλης.
 
 Οι Μυκηναίοι, είχαν την τεχνική εμπειρία να μεταφέρουν το νερό με αγωγούς έως το «πόδι? του λόφου της ακροπόλεως. Η λύση του προβλήματος δόθηκε τη στιγμή που βρέθηκε, μέσα στην ακρόπολη, ένα άνοιγμα στον βράχο, το οποίο εκμεταλλεύτηκαν με σκοπό να φτάσουν την δεξαμενή που κατασκεύασαν έξω από το τείχος. Η σύλληψη του σχεδίου και η πραγματοποίηση του έργου από τους μυκηναΐους τεχνίτες τοποθετεί την υπόγεια δεξαμενή σ' ένα από τα θαυμαστά μηχανικά μυκηναϊκά έργα με γνήσια «κυκλώπεια εκτέλεση? που μπορεί να αναφέρεται και να συγκρίνεται με τα σύγχρονα συστήματα υδροδότησης των πόλεων 33 αιώνες μετά.

 Η κάθοδος στην υπόγεια δεξαμενή αρχίζει με το σχήμα της υψηκόρυφης καμάρας που οδηγεί σε μια είσοδο με παραστάδες και υπέρθυρο, χαρακτηριστικά δείγματα της μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής. Για να φτάσουμε σ' αυτή κατεβαίνουμε μια κλίμακα σε 3 επίπεδα που εξαρτώνται από το βάθος και την κατεύθυνση. Η πρώτη κατηφορική κλίμακα, από την οποία σώζονται τα 16 σκαλοπάτια οδηγεί σε μια πύλη κυκλώπειας τεχνοτροπίας. Η σωληνοειδής βαθμιδωτή κάθοδος διεισδύει λοξά του τείχους, διαπερνά όλο το πάχος του και συνεχίζει υπόγεια μέχρι να φτάσει σ'ένα σκεπαστό τετράπλευρο πλατύσκαλο - α' στάση - από όπου στρίβει προς τα δυτικά. Η δεύτερη σκάλα αρχίζει από το πλατύσκαλο καταλήγει σ' ένα άλλο - β' στάση - με 20 σκαλοπάτια, αλλάζοντας κατεύθυνση προς τα ανατολικά. Τώρα η παραλληλότητα με το τείχος είναι εμφανής.

 Μετά την τελευταία στροφή αρχίζει το τρίτο σύνολο σκαλοπατιών, με απότομη κλίση, που καλύπτει την απόσταση των 12 μέτρων, που απομένουν με 54 σκαλοπάτια. Η τελευταία τουλάχιστον κλίμακα είχε σαν σκοπό να αυξήσει την χωρητικότητα της δεξαμενής. Αυτό φαίνεται διότι αυτή, η υπόγεια δεξαμενή και το φρεάτιο είχαν διπλή στρώση από υδραυλικό ασβεστοκονίαμα. 
 Η καμαροσκεπής δεξαμενή, βάθους 5 μέτρων έχει στην οροφή της ένα κατακόρυφο φρεάτιο με αραιά τοποθετημένους λίθους που λειτουργούσαν σαν φίλτρα. Εδώ κατέληγε, από τις πηγές ο υπόγειος αγωγός. Το ζήτημα της υδροδότησης της ακρόπολης των Μυκηνών βρήκε λοιπόν την πρακτική του λύση.

Τα όστρακα κεραμικής που βρέθηκαν γύρω από το τείχος και από την υπόγεια δεξαμενή την τοποθετούν χρονολογικά στα τέλη της ΥΕ ΙΙΙ Β (1300 - 1210 π.Χ.) και της ΥΕ ΙΙΙ Γ (1210 -1160). Τέτοιες κατασκευές συναντούμε επίσης στην Ακρόπολη των Αθηνών και στην Τίρυνθα. Η ενίσχυση των υπόγειων υδραγωγείων είναι σχεδόν ταυτόχρονη στα ανακτορικά κέντρα. Το μνημείο είναι προσβάσιμο από τον επισκέπτη με τη βοήθεια φακού.


http://irakleitos.blogspot.com/
 

Γιόρτασε η Αγία Παρασκευή στον Ψαρομαχαλά Ναυπλίου.

  Πανηγυρικά εόρτασε την μνήμη της Αγίας Παρασκευής η ενορία της Παναγίας Ναυπλίου,όπου κι ανήκει το ομώνυμο εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στην Αγία,στην περιοχή Ψαρομαχαλά Ναυπλίου. Πρόκειται για ένα μικρό εκκλησάκι που βάση μαρτυριών είναι χτισμένο από την περίοδο της πρώτης Ενετοκρατίας στο Ναύπλιο.
 
 Κάθε χρόνο γίνεται πανηγυρικός εσπερινός και ανήμερα της εορτής πανηγυρική θεία λειτουργία και στο τέλος λιτάνευση της ιερής και θαυματουργής εικόνας της Αγίας Παρασκευής στα γραφικά σοκάκια του Ναυπλίου.Μάλιστα, σώζεται και τεμάχιο ιερού λειψάνου της Αγίας Παρασκευούλας όπως χαρακτηριστικά την λένε οι κάτοικοι ,αλλά για λόγους ασφαλείας φυλάσσεται στον κεντρικό ναό της Παναγίας.Φέτος, τον πανηγυρικό εσπερινό και την θεία λειτουργία τέλεσε ο ιερέας πατέρας Διονύσιος Ταμπάκης.


 
Blog Widget by LinkWithin

0 σχόλια:

Σαν σήμερα η μάχη στα Δερβενάκια.

 Ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια του χρονικού της Ελληνικής Επανάστασης είναι αναμφίβολα η καταστροφή της στρατιάς του Μαχμούτ-Πασά “Δράμαλη”, που διαδραματίστηκε στα στενά του Δερβενακίου, του Άγίου Σώστη και στην περιοχή Στεφάνι – Κλεισούρα Αγιονορίου το τριήμερο 26-28 Ιουλίου 1822. Αν και τη γενική εποπτεία για την αντιμετώπιση της τούρκικης στρατιάς είχε ο Κολοκοτρώνης, το βάρος αυτής της αναμέτρησης επωμίσθηκαν ο Νικηταράς, ο Δημήτρης Υψηλάντης, ο Παπαφλέσσας, ο Αντώνης Κολοκοτρώνης, ο Κολιόπουλος και άλλοι οπλαρχηγοί ο καθένας από τους οποίους κινήθηκε σύμφωνα με τις προσωπικές του εκτιμήσεις.
 Είχε προηγηθεί η κάθοδος του Δράμαλη στην Πελοπόννησο, επικεφαλής 35.000 στρατού νικηφόρου που είχε δαμάσει τον αδάμαστο Αλή των Ιωαννίνων. Ο στρατός αυτός είχε φτάσει από τα Γιάννενα και τη Λάρισα μέχρι το Άργος σχεδόν ανενόχλητος, δημιουργώντας πανικό στους κατοίκους της Κορινθίας και της Αργολίδας που κατέφυγαν στις ορεινές περιοχές. 
Όταν ο Δράμαλης εγκατέστησε το στρατηγείο του στο Άργος, είχε περίπου 10-12 χιλιάδες άνδρες κάτω από την άμεση διοίκησή του, και οι μισοί από αυτούς ήταν ιππείς. Το ερειπωμένο όμως κάστρο του Άργους είχε καταλάβει σώμα εθελοντών του Μανιάτη πολεμιστή Καρίγιαννη, οι οποίοι στη συνέχεια δέχθηκαν βοήθεια από τον Δημήτρη Υψηλάντη. Κατά την πολιορκία που ακολούθησε, ο Δράμαλης δεν κατόρθωσε να κυριέψει το φρούριο και ο στρατός του υποχρεώθηκε να ζήσει δυο περίπου εβδομάδες στο κάμπο του Άργους υποφέροντας από παντελή έλλειψη δυνατότητας ανεφοδιασμού, αφού οι Έλληνες είχαν κάψει τα πάντα στον Αργολικό κάμπο και τα πηγάδια είχαν στερέψει λόγω της ξηρασίας του καλοκαιριού. Αυτή η έλλειψη τροφίμων και κυρίως νερού για άντρες και ζώα οδήγησε τελικά στην αναγκαστική υποχώρηση του στρατού προς την Κόρινθο.
 Εν τω μεταξύ στο Στεφάνι είχε συγκεντρωθεί ένας σημαντικός αριθμός οπλαρχηγών με την ακολουθία τους, από τους οποίους θα αναδειχνόταν πρωταγωνιστής ο Νικήτας Σταματελόπουλος, γνωστός ως Νικηταράς. Όπως μας διηγείται ο Δημήτρης Κριεζής, οπλαρχηγός στη μάχη του Αγίου Σώστη και του Αγιονορίου, στο έργο του “Επανόρθωσις εσφαλμένων τινών εκ των Απομνημονευμάτων περί της Ελληνικής Επαναστάσεως υπό Φωτάκου,πρώτου υπασπιστού του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη (σελ.53-65), ο Νικηταράς είχε σπεύσει στην Πελοπόννησο από την ανατολική στερεά Ελλάδα όπου βρισκόταν με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, 3-4 ημέρες μετά την εισβολή του Δράμαλη στην Πελοπόννησο. Τοποθετήθηκε με τους 100 περίπου άντρες του και τον οπλαρχηγό Χατζηχρήστο (που είχε ακολουθία 20-30 άντρες) στο Στεφάνι και το Αγιονόρι. Ειδοποίησε τους Έλληνες που είχαν καταφύγει από το Άργος στους Μύλους και το Κεφαλάρι του Άργους, ότι βρισκόταν στο Στεφάνι και ζήτησε να ενισχυθεί η θέση αυτή με ισχυρό σώμα στρατιωτών. Κατά την τοπική παράδοση ο Νικηταράς εγκατέστησε το αρχηγείο του στο σπίτι του “Φέκα”, όπου έγιναν και οι συνελεύσεις με τους άλλους οπλαρχηγούς.
Στο Στεφάνι είχαν φτάσει και ο αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος, γνωστός ως Παπαφλέσσας, μαζί με τον αδερφό του Νικήτα Φλέσσα και σώμα 400 στρατιωτών, άντρες από την περιοχή Λεονταρίου. Έτσι ο αριθμός των αντρών στο Στεφάνι, μαζί με “εκ των πέριξ χωρίων συμποσούμενοι άπαντες” έφτασε τους 800 περίπου άντρες κατά την επιθεώρηση που έγινε πριν την μάχη στο Άγιο Σώστη. Την ημέρα της μάχης έφτασε και ο Δημήτρης Υψηλάντης με 50 στρατιώτες από το Άργος.
 Η φύλαξη της οχυρής θέσης του Στεφανίου έγινε προφανώς επειδή από τις γύρω βουνοκορφές του Στεφανίου ήταν εφικτή η παρακολούθηση του αργολικού κάμπου και ως εκ τούτου οι κινήσεις των Τούρκων καθώς και η επικοινωνία με τους άλλους Έλληνες. Επιπλέον η σχετικά κοντινή απόσταση προς τα περάσματα από την Αργολίδα προς την Κορινθία θα επέτρεπε την γρήγορη μετακίνηση των στρατευμάτων των Ελλήνων οπλαρχηγών είτε προς Δυσμάς (στενά του Δερβενακίου και Άγιου Σώστη) είτε προς Ανατολάς (Κοντοπορεία/Κλεισούρα Αγιονορίου).
Ο Νικηταράς είχε τοποθετήσει “επί τινος βουνού προς την Αργολίδα”, δηλαδή την “μικρή” Ψηλή Ράχη απέναντι από το Στεφάνι, σκοπιά για να παρακολουθήσει τις κινήσεις των Τούρκων στο Αργολικό κάμπο. Ο Παπαφλέσσας, όπως μας διηγείται ο Κριεζής, άλλαξε την θέση της σκοπιάς αυτής και τους τοποθέτησε “επί της κορυφής ενός βουνού άνωθεν προς Ανατολάς των Μυκηνών άφ’ ής έβλεπαν όλην την πεδιάδα της Αργολίδο-Ναυπλίας και επεσκόπει τα κινήματα του εχθρού από όπου έβλεπαν όλη την πεδιάδα της Αργολιδο-Ναυπλίας”. Το πιο πιθανόν είναι να πρόκειται για την κορυφή του Προφήτη Ηλία του Στεφανίου, από όπου η θέα είναι πανοραμική προς το Νότο και η οπτική επαφή με το Στεφάνι αλλά και με το Αγιονόρι δεδομένη.
Η σκοπιά αυτή κατά τις 13:00′ ώρα το μεσημέρι της 26ης Ιουλίου ειδοποίησε τους Έλληνες στο Στεφάνι και Αγιονόρι “δια καπνών” ότι οι Τούρκοι βάδιζαν προς το Δερβενάκι. Μια ώρα αργότερα τα στρατεύματα του στρατοπέδου του Στεφανίου και Αγιονορίου ξεκίνησαν για τα Δερβενάκια.
Την ίδια ώρα περίπου η εμπροσθοφυλακή των Τούρκων έφτασε στο νότιο στενό του Δερβενακίου. Οι Έλληνες του Αντώνη Κολοκοτρώνη, κρυμμένοι αθέατοι στη πλαγιά του Αγριλόβουνου, τους άφησαν να προχωρήσουν ανενόχλητους. Μόλις μετά από μιάμιση ώρα επιτέθηκαν ξαφνικά. Αιφνιδιασμένοι η εμπροσθοφυλακή έσπευσε να ξεφύγει προς το στενό του Αγ. Σώστη που ακόμη δεν είχε πιαστεί από τον Νικηταρά και τους Φλεσσαίους. Στο διάσελο του Ανεμόμυλου “έγινε πολύς σκοτωμός”.
Όσοι κατόρθωσαν να γλιτώσουν έφτασαν στον Αγ. Σώστη και από εκεί σώθηκαν στην πεδιάδα της Κουρτέσας. Το κύριο σώμα του στρατού στράφηκε προς το στενό του Άγ. Σώστη που ήταν ακόμα αφύλακτο από τον Νικηταρά. Έτσι αρκετός αριθμός πεζών και ιππέων πέρασε ανενόχλητος στην πεδιάδα της Κουρτέσας.(2)
Εν το μεταξύ τα σώματα του Νικηταρά, των Φλεσσαίων και των άλλων οπλαρχηγών, φτάνοντας στο “αρχαιοτάτου υδραγωγείο των Μυκηνών”, στην κοιλάδα του Κεφαλαρίου, έμαθαν από έναν τσοπάνη ότι η Τούρκοι από το Δερβενάκι οπισθοχωρούσαν. Η πληροφορία αυτή προκάλεσε σύγχυση, καθώς ο τσοπάνης δεν ήταν σε θέση να πει εάν οι Τούρκοι βάδιζαν τώρα προς το Άργος ή το Ναύπλιο ή αν κατευθύνονταν προς το στενό του Αγ. Σώστη. Έτσι ο Νικηταράς και οι υπόλοιποι έχασαν πολύτιμο χρόνο στο σημείο αυτό, μη ξέροντας τη να κάνουν.
 Μόνο όταν άρχισαν να ακούγονται οι πυροβολισμοί από την κατεύθυνση του Δερβενακίου, έσπευσαν προς το μέρος εκείνο ανεβαίνοντας στη ράχη του Τρίκορφου. Φτάνοντας στην κορυφή, είδαν “παρά τα ριζώματα των βουνών του Δερβενακίου προς την Αργολίδα πυροβολισμούς πολλούς, προερχομένους, ως κατόπιν εμάθομεν, από τα διάφορα εκεί στρατιωτικά σώματα του Αντώνη Κολοκοτρώνη”. Από κάτω τους, το δασώδες στενό που οδηγούσε από την Αργολίδα προς τον Αγ. Σώστη και το διάσελο του Ανεμόμυλου, ήταν γεμάτο Τούρκους που βάδιζαν προς την Κουρτέσα.
Και τότε σύμφωνα με τις μαρτυρίες όλων των απομνημονεύματογράφων, έγινε κυριολεκτικά σφαγή των Τούρκων που κράτησε πέρα από την δύση του ήλιου. Ο Φωτάκος μας διηγείται: ” έγεινεν ο μεγαλύτερος σκοτωμός. Ο τουφεκισμός εδιήρκεσεν μιάν ημισύ ώραν, και επειδή ενύκτωσεν και δεν έβλεπαν πλέον, έρριχναν εις τον σωρόν…Το μέρος ήτο πολύ κατήφορον και εκυλούσαν τα ζώα και οι άνθρωποι ζωντανοί και σκοτωμένοι…και εγέμισε το ρέμα ο ένας ήτο τότε πλακωμένος από τον άλλον, από τα ζώα και από τα φορτώματα…” Γύρω στις 2.500 με 3.000 πρέπει να υπολογιστούν οι Τούρκοι νεκροί και τραυματίες την ημέρα εκείνη.
Η τρομερή καταστροφή ανάγκασε τον Δράμαλη να εγκαταλείψει την προσπάθειά του και να οπισθοχωρήσει μαζί με το υπόλοιπο μέρος του στρατού του στην Γλυκειά (Τύρινθα).
Οι Έλληνες προχώρησαν μετά την μάχη στην λεηλασία των πλούσιων λαφύρων. Άλογα, μουλάρια, μερικές καμήλες, όπλα και άφθονο χρυσάφι φορτώθηκαν και πήραν το δρόμο για το Στεφάνι, κατά την επιστροφή των σωμάτων του Νικηταρά, των Φλεσσαίων και των άλλων οπλαρχηγών στο στρατόπεδο. Την επόμενη ημέρα, μοίρασαν τα λάφυρα και όπως μας διηγείται ο Κριεζής “γυναίκες των χωριών Στεφανίου και Αγιονορίου” βρήκαν “εντός των ρευμάτων και του δάσους της οδού του Αγίου Σώστη (…) πλουσίαν μερίδα λαφύρων”. Η λαφυραγωγία βέβαια οδήγησε πολλούς Έλληνες να παρατήσουν τον αγώνα και να διασκορπιστούν “ασχολούμενοι είς απόκρυψιν, εξασφάλισι, καταγραφάς των λαφύρων των, διανομάς και έριδας, και ώς μεθυσμένοι διατελούντες καθ’ όλην την 27 και 28, ουδεις πλεόν υπήκουεν” (3). Το σώμα του Νικηταρά και των άλλων οπλαρχηγών είχε συρρικνωθεί σε 500 περίπου άντρες.
Η στρατιά του Δράμαλη αφού διανυκτέρευσε στη Γλυκειά, αποφάσισε τα χαράματα τις 28ης Ιουλίου, να προχωρήσει στην δεύτερη προσπάθεια καταφυγής στην Κόρινθο, αυτή την φορά δια μέσου του ανατολικού περάσματος, της Κοντοπορείας, δηλαδή του στενού που ακολουθεί αρχικά την χαράδρα του Μπερματίου, αναιβαίνει στο οροπέδιο ανάμεσα στο Στεφάνι και το Αγιονόρι και στην συνέχεια κατεβαίνει προς την Κλένια μέσω της Κλεισούρας του Αγιονορίου. Ένα πέρασμα ιδιαίτερα δύσβατο και επικίνδυνο λόγου του εδάφους. Υπάρχουν δύο εκδοχές για το λόγο για τον οποίο ο Δράμαλης αντί να συνεχίσει προς το Αγιονόρι πήρε το δρόμο που οδηγούσε στο Στεφάνι και από εκεί στον Αγ. Βασίλειο. Η πρώτη είναι ότι ο Δράμαλης είχε σχέδιο να χτυπήσει την δύναμη του Νικηταρά που βρισκόταν στο Στεφάνι και ήταν πιο απομονωμένη. Η δεύτερη είναι πιο πρακτικής φύσης: Καταπονεμένοι και διψασμένοι καθώς ήταν οι Τούρκοι και τα ζώα τους θέλησαν να ξεδιψάσουν στα πηγάδια του Στεφανίου (1) και έτσι στράφηκαν, κατά την άνοδο τους προς το χωριό. Την μικρή κοιλάδα του Στεφανίου διέτρεχαν παλιά ακόμα και το καλοκαίρι νερά. Μην έχοντας μεγάλες ελπίδες να βρει παρακάτω νερό ο Δράμαλης πήρε την απόφαση να διεκδικήσει το νερό στο Στεφάνι.
Οι Έλληνες οπλαρχηγοί που από το Στεφάνι παρακολουθούσαν την πορεία των Τούρκων, αποφάσισαν να κατέβουν από τα υψώματα του Στεφανίου προς το Μπερμπάτι προκειμένου να προλάβουν τους Τούρκους πριν ανέβουν στο ανοιχτό έδαφος της κοιλάδας (όπου θα έχαναν κάθε πλεονέκτημα γιατί οι Τούρκοι υπερτερούσαν αριθμητικά) και χωρίστηκαν σε δύο σώματα, το σώμα του Νικηταρά προς Στεφάνι και το σώμα των άλλων οπλαρχηγών προς Αγιονόρι, για να τους χτυπήσουν από τις δύο μεριές. Όπως διηγείται ο ίδιος ο Νικηταράς: “Από το Στεφάνι αγναντεύουμε τους Τούρκους εις την Γλυκειά (…). Είδαμε ότι ο Δράμαλης εκίνησε από την Γλυκειά να περάσει από το Μπερμπάτι Αγιονόρι να παέι στη Κόρθο. Ημείς κατεβήκαμε από του Μπερμπάτι αποπάνου στον δρόμο αλλά τους μισούς τους έστειλα από άλλο δρόμον.”(1)
Η σύγκρουση έγινε κατά την τοπική παράδοση στην τοποθεσία “Μεγαμνό”, ύψωμα λίγο νοτιότερα του Στεφανίου. Ο Κριεζής διηγείται ότι η μάχη αυτή κράτησε περίπου μία ώρα, και αν και ο Νικηταράς αναγκάστηκε να υποχωρήσει προς του Στεφάνι μπροστά στον όγκο του τούρκικου στρατού, χάνοντας αρκετούς άντρες, κατάφερε να επικρατήσει “ψυχολογικά”, αφού οι πλειοψηφία των Τούρκων λόγω της εξάντλησης και της πανωλεθρίας που είχαν υποστεί τις τελευταίες ημέρες, δεν άντεξαν. Η τάξη του στρατεύματος τους διαλύθηκε και ιππείς και πεζοί άρχισαν να κατευθύνονται ΒΑ προς την Κλεισούρα του Αγιονορίου αναζητώντας την διαφυγή. Το σώμα του Νικηταρά καταδίωξε το στρατό μέχρι την Κλεισούρα του Αγιονορίου πυροβολώντας το από επίκαιρες θέσεις, και με το σώμα των Φλεσσαίων να πυροβολάει από την μεριά του Αγιονορίου, ο κλοιός έσφιξε στην Κλεισούρα. Και εκεί: “Συνωθούμενοι και καταπατούμενοι τις να προσπεράση τον άλλον δεν ήσαν εις κατάστασιν πλην ολίγων τινών πεζών, τα πλάγια του σμήνους παρακολουθόντων, να πυροβολίσει κατά των ημετέρων”. Στην Κλεισούρα του Αγιονορίου, απότομη χαράδρα που ήταν πέρασμα “στενό, κατωφερής και εις μέρη λιθόστρωτος και ολισθυρό, εν τάυτω δε ήτο επίτηδες εσκαμμένη και διακεκομμένη υπό των ημετέρων”, μετά δυσκολίας και κινδύνου μπορούσε να περάσει κανείς έφιππος ή και πεζός. Λόγω του πανικού τους, πολλοί Τούρκοι “κατέπεσαν εις τα ρεύματα και εις τους βράχους (…) έφιπποι, πεζοί και φορτηγά ζώα και εφονεύθησαν”. Εκείνη την ημέρα σκοτώθηκαν περίπου 600 Τούρκοι (2), ενώ οι απώλειες του σώματος του Νικηταρά έφτασαν τους 20 (1).
Η φθορά των Τούρκων από την κοιλάδα μέχρι και το κάτω μέρος της Κλεισούρας θα μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερη, όπως διηγείται ο Κριεζής, αλλά οι Έλληνες έπεσαν στα λάφυρα και ειδικά στα ζώα, και ελάχιστοι ήταν διατεθειμένοι να ακολουθήσουν και να κυνηγήσουν τους Τούρκους στην Κλεισούρα. Όπως διηγείται ο Νικηταράς: “Με τες πλάκες εμπόδιζα τους Έλληνες να μη κάμουν λάφυρα, αλλά να πάμε κατόπιν των Τούρκων.” Έτσι όσοι Τούρκοι κατάφεραν να ξεφύγουν από τους Έλληνες στο Μεγαμνό και από τα συντονισμένα πυρά των Φλεσσαίων και Νικηταρά και στη συνέχεια να περάσουν το πέρασμα της Κλεισούρας χωρίς να γκρεμοτσακιστούν, σώθηκαν. Μαζί τους και ο Δράμαλης. Η συντριβή της στρατιάς του είχε όμως ολοκληρωθεί. Οι απώλειες των Τούρκων στις τρεις αυτές αναμετρήσεις υπολογίζονται από τον Φωτάκο σε 5.000. Ο Δράμαλης αρρώστησε και πέθανε λίγους μήνες αργότερα στην Κόρινθο, μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες να σπάσει τον κλοιό των Ελλήνων που τον είχαν αποκόψει από το υπόλοιπο της Πελοποννήσου και τη Στερεά Ελλάδα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
(1) Δημήτρης Σταμέλος, “Νικηταράς, Πρότυπο Παλικαριάς και Αρετής”, Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της “Εστίας”, Αθήνα 2001
(2) Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. ΙΒ Τόμος
(3) Μ. Οικονόμου, Ιστορικά της Ελληνικής Παλιγγενεσίας,Α’
ΠΗΓΗ: http://www.stephanion.gr/epanastasi.htm