Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΛΙΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΓΚΡΟΥΠ ΣΤΟ FACEBOOK «ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΑΡΓΟΥΣ – ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ»
του Γιώργου Νικολόπουλου
Μερικές δεκαετίες πριν, το Άργος κατείχε εξέχουσα θέση πανελληνίως στην αποκριάτικη διασκέδαση… Με τους ήχους από το βιολί του Τήλιου, το κλαρίνο του Φέκα, το νταούλι, την πίπιζα, τη λατέρνα, γύρω από τις φωτιές άνθρωποι κάθε ηλικίας έστηναν χορό, ποτισμένοι από το κρασί που έρρεε άφθονο. Κι όλα αυτά καθημερινά, όσο διαρκούσε το Τριώδιο…
Κάθε συνοικία είχε το δικό της πανηγύρι. Στην Αρβανιτιά, τα Γεφύρια, τον Ξεριά, τα Ταμπάκικα, άνθρωποι μασκαρεμένοι με κουρέλια δονούσαν με τα τραγούδια και τις φωνές τους όλη την πόλη. Το κέφι χωρίς σταματημό. Κάθε απόγευμα όλοι στο ίδιο ραντεβού.
Αυθόρμητο ξεφάντωμα, χωρίς παρελάσεις, χωρίς λατινοαμερικάνικους ρυθμούς, χωρίς γυμνές Βραζιλιάνες. Τσάμικα κα καλαματιανά, τραγουδισμένα από τις Αργειτοπούλες, που τέτοιες μέρες δεν επιτρεπόταν (παρά τα γενικότερα ήθη της εποχής) να μείνουν στο σπίτι.
Δεν ήταν λίγες αυτές που τις Απόκριες βρήκαν τον γαμπρό. «Πάνω στο χορό οι νέοι ένιωθαν το σφίξιμο στο χέρι, έπαιρναν και κανά ραβασάκι στη ζούλα, έριχναν καμιά κλεφτή ματιά, έπεφτε και λίγο σκόνταμα τάχα για να ακουμπήσει ο ένας πάνω στον άλλο» έλεγε ο αείμνηστος Σπύρος Μήλιας, που πρόλαβε το μεγαλείο της Αργείτικης Αποκριάς.
Μεταμφιεσμένοι, μέσα σε κλίμα ευθυμίας, οι Αργείτες γύριζαν τις γειτονιές είτε πεζοί, είτε πάνω σε κάρα και τραγουδούσαν. Πολλές φορές το κέφι έφτανε σε ακραίες καταστάσεις. Δεν έλειπαν οι χλευασμοί και οι κοροϊδευτικές ατάκες. Κάτι που θα έλεγε κανείς ότι έχει ρίζες στις αρχαίες αργείτικες εορτές μεταμφιεσμένων, τα «Υβριστικά».
Το «ένα νερό κυρά Βαγγελιώ» ήταν το σουξέ της αργείτικης αποκριάς. Άλλα τραγούδια που έλεγαν ήταν το «Tι ωραίος μαχαλάς τα Γεφύρια και ο Ξεριάς» και ακόμη: «Μωρή που τρέχει η μύτη σου σαν παλιοπροβατίνα και μας κουνάς τον κό…τσο σου σαν πάπια και σαν χήνα». Άλλοι τραγουδούσαν «Έπιασα να στρίψω γνέμα και μου κόπηκε η κλωνά, μου “σβησε και το λυχνάρι κι έμεινα στα σκοτεινά».
Tην τελευταία Κυριακή ο κόσμος μαζευόταν στην πλατεία Αγίου Πέτρου. Πολλοί ήταν οι επισκέπτες από τα γύρω χωριά και το Ναύπλιο καθώς και από άλλους νομούς και την Αθήνα, παρά τις δυσκολίες μετακίνησης εκείνη την εποχή.
ΕΣΚΑΓΕ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΠΡΟΞΕΝΙΟ…
Ο Σπύρος Μήλιας περιγράφει στο βιβλίο του «Εύθυμα και Αργείτικα» σκηνές από την Αργείτικη Αποκριά:
«Οι ταβέρνες γεμάτες κόσμο, ο κάπελας να μην μπορεί να τους ρουπώσει κρασί. Η φάβα, τα βρωβιά, τα κρεμμυδάκια και τα ραπανάκια να δίνονται διανομή με τη σούστα. Στην πλατεία, στα καφενεία του Θηβαίου, του Λαζάρου, του Φασαρία, του Μήλια στη διαπασών τα μεγάφωνα τους και στο δρόμο να γίνεται χαμός από τους χορούς.
Ο χαρτοπόλεμος και οι κορδέλες βουνά ολόκληρα. Τα εστιατόρια Σαγγανά, Δολιανίτη, Μήτσουλα, Κουτσόπαπα με πελάτες την αριστοκρατία της πόλης, αμέτοχοι, να παρακολουθούν τα συμβάντα με πρώτο το Θάνο το Μπόμπο με την τσιμπούκα του να καίει σαν τσιμινιέρα.
Ο Νίκος ο Παρασκευάς να αλωνίζει φωνάζοντας στις ταβέρνες για να καταλήξει στουΚοβατζή. Ο Γιώργαρος ο Τσιόδρας, να τον συνοδεύουν 5 – 6 Μερμπακίτες και με τις τσέπες του παλτού του γεμάτες λεφτά να επισκέπτεται τα καφενεία και να κερνάει τον κόσμο. Ο Ανδρέας Χατζίκος να κρατάει μέχρις το πρωί το χορό και το χάραμα παρέα με τον Μήλια βουρ για πατσά και την τελευταία μισάδα της νυχτιάς.
Την άλλη μέρα ο κόσμος με το κεφάλι καζάνι από το πιοτό και το κρασί να περιμένει να νυχτώσει για να ξαναρχίσει τα ίδια.
Ο Μαυράκης πρωί – πρωί να εφοδιάζει τα μαγαζιά με ποτά: ούζο, πίπερμαν και άλλα. Βαρέλια ολάκερα κάθε μέρα.
Ε, ακουγότανε και κανά μικροκαβγαδάκι αλλά έσκαγε και κανά προξενιό».
