Αναρωτιέμαι καμιά φορά τι μου θυμίζει η κατάσταση στο Άργος, το ίδιο είμαι σίγουρος ότι συμβαίνει και με πολλούς άλλους συνδημότες μου. Όλοι μας βλέπουμε τα έργα και τον τρόπο με το οποίο εξελίσσονται: άνω κάτω πεζοί και αυτοκίνητα και εργάτες και “τσάπες” και “εκσκαφείς” μικροί, μεσαίοι και μεγάλοι και μπάζα και σκόνη και κυκλοφοριακό και όλα παντού ανάκατα και κουλουβάχατα. Και όλοι να ασχολούνται με την ανάπλαση και τον Δήμο και τι κάνει και πώς πάει το έργο και αν θα προλάβουμε… “Ούτε επίτηδες να το έκανε ο Δήμαρχος για να ασχολούνται όλοι, μα όλοι, μαζί του, θένε δε θένε”, “Όλους τους ξεβολεύει και όλους τους ανακατεύει – μα δεν έχει το θεό του” μου είπε μια φίλη. “Άλλος δεν θα τόλμαγε να κάνει ό,τι κάνει αυτός” μου είπε ένας άλλος και πάει λέγοντας.
Όμως εμένα η κατάσταση αυτή μου θυμίζει ένα γνωστό μου, τις βόλτες του και τις εξόδους του, τις σούζες του και την κατάληξη που είχε μια βόλτα που έκανε με φίλη του, όταν ξεκινώντας για την παραλία βρέθηκαν τελικά στο ΚΑΤ.
Ο φίλος, γνωστός γόης με κλασικό ρεπερτόριο δράσης, ανέβαζε τις κυρίες πάνω στην μηχανή και ξεκίναγε (συχνά με σούζες για να κάνει αισθητή την παρουσία του) για την παραλία ή στα μπουζούκια. Συνήθως οι κοπέλες που έβγαινε έβλεπαν όντως την παραλία και έπεφταν και για τον μάγκα, που το έπαιζε και καμπόσος και κόκορας λειράτος. Κάποια στιγμή όμως, σε μια σούζα με την κυρία καβάλα από πίσω, πήρε μια τούμπα. Και αυτός και η φίλη του αντί για την παραλία καταλήξανε στο ΚΑΤ.
Η φίλη του, που τελικά δεν είδε την παραλία αλλά το ΚΑΤ, στη συνέχεια στράφηκε δικαστικά εναντίον του, γιατί αρχικά τον ήθελε τον κόκορα λειράτο και μάγκα, αλλά με το ΚΑΤ συνήλθε και είπε, μετά την βαριά σωματική βλάβη, να δει και τι λέει και ο Δικαστής. Τότε χρειάστηκε να γίνει ορθός νομικός χαρακτηρισμός της πράξης του γόη. Είπε η κυρία: “έπαιρνε πολύ ανοιχτές στροφές βγαίνοντας συνέχεια στο αντίθετο ρεύμα”, “πήγαινε με χίλια και δεν τον ένοιαζε αν ερχόταν κάποιος από απέναντι” την έβαζε πίσω “καβάλα και έφερνε σούζα τη μηχανή του” κοκ. Και βέβαια είχε “ξανανέβει με σούζα αλλά τις περισσότερες φορές είχαν προσγειωθεί ομαλά” η μία όμως που πέσανε την έτσουξε, ήταν και το ΚΑΤ στη μέση, της έγινε και η φάτσα νέα.
Για τον γόη εκεί αρχίζουν τα ωραία διότι στη νομική επιστήμη υπάρχει ο όρος της ενσυνείδητης αμέλειας ή και του ενδεχόμενου δόλου, που σημαίνει ότι όταν παίρνεις ανοιχτά τη στροφή και δεν σέβεσαι απέναντι τι έρχεται, ΕΣΠΑ έρχεται, λεωφορείο έρχεται, βροχές έρχονται, σημαίνει κάτι λογικά και νομικά: μπορεί να μην επιθυμούσες το άσχημο αποτέλεσμα του ατυχήματος αλλά γνώριζες ότι μπορούσε να επέλθει και το αποδεχόσουν. Και φυσικά έχεις ευθύνη. Η οδήγησή σου άλλωστε ήταν, πέραν του νόμου, οφθαλμοφανέστατα και ανεύθυνη και επικίνδυνη.
Ο δικαστής συγχώρεσε την κυρία και δεν της αναγνώρισε συνευθύνη στο ατύχημα, είχε“συναισθηματική εξάρτηση από τον κύριο” είπε, στο δε κύριο ο δικαστής δεν αναγνώρισε το ελαφρυντικό ότι ήταν λειράτος και γόης, διότι δεν τον ενδιέφερε ως άσχετη παράμετρος, αλλά του την έριξε κατακέφαλα, διότι “οδηγούσε ανεύθυνα και επικίνδυνα και ναι μεν δεν είχε πρόθεση να συμβεί το ατύχημα αλλά όταν έκανε σούζες ή όταν έπαιρνε ανοιχτά τις στροφές αποδεχόταν ό,τι μπορούσε να συμβεί”.
Κάτι παρόμοιο ισχύει στην πόλη μας όσον αφορά την ανάπλαση. Ξεκίνησε ένα έργο με πάρα πολλές προσδοκίες αρκετά συγκεκριμένες: να αναβαθμιστεί η πόλη, να συντελεστεί μια πρόοδος στην τοπική κοινωνία μας. Πολύ γρήγορα αυτές προσδοκίες εγκαταλείφθηκαν και αντικαταστάθηκαν με άγχη και αγωνίες τα οποία κανείς από τους εμπνευστές του έργου δεν είχε αναφέρει, πλην όμως όλοι γνώριζαν και αποδέχονταν ότι μπορούσαν να επέλθουν. Διότι υπήρχαν και υπάρχουν σοβαρές δεύτερες σκέψεις για το έργο, γνωστές σε όλους. Κυρίως ότι η χώρα δεν πάει καλά και υπάρχει μεγάλη [τεράστια] πιθανότητα να χαθεί η χρηματοδότηση, με απίθανου μεγέθους συνέπειες για την πόλη η οποία έχει σκαφτεί από άκρου εις άκρον. Διότι άλλο μας έδειξαν και αλλιώς εξελίσσεται η κατάσταση.
Ήδη η κακή χρονική συγκυρία της χώρας έχει οδηγήσει σε ασφυκτικά περιθώρια τις προθεσμίες ολοκλήρωσης του έργου και πλέον το έργο φαίνεται να γίνεται πάρα πολύ γρήγορα και εντατικά και με βάση αυτές τις εξελίξεις πρέπει να απαντηθούν τα κατωτέρω ερωτήματα: 1/ επί της ουσίας αν γρήγορο έργο σημαίνει και ασφαλές έργο, έτσι όπως όλοι και όλα γίνονται κουλουβάχατα μέσα στην πόλη, στην πλατεία στους δρόμους κ.ο.κ. , 2/ επί της ουσίας επίσης αν γρήγορο έργο σημαίνει και καλό έργο, αυτό που είχαν προσδοκία ότι θα μείνει για τις επόμενες γενιές ή αν θα είναι τελικά ένα έργο άρπα κόλλα που δεν σέβεται την πόλη και αν θα είναι ποιοτικά κατασκευασμένο και σύμφωνο με τις ανάγκες της πόλης (και τις ανάγκες στάθμευσης και τις κυκλοφοριακές) ή όχι, 3/ η ανάπλαση θα ολοκληρωθεί το Δεκέμβρη εντός προθεσμίας; Διότι διαφορετικά η πόλη κινδυνεύει, α/ αυτό το έργο να μην πληρωθεί από το ΕΣΠΑ είτε β/ να μην ολοκληρωθεί. Δηλαδή είτε να μείνουμε με την οικονομική ζημιά της πόλης από την ανάπλαση, είτε να μείνουμε με την πόλη του Άργους με ανολοκλήρωτες κατασκευές και εργοταξιακές τρύπες.
Τελικά μπορεί τίποτα από τα παραπάνω να μην πραγματωθεί και η πόλη να την δει την “παραλία” (την ανάπλαση) να ολοκληρώνεται και να μερακλώσει, αν όμως δεν την δει, και σπάσει ο διάολος το πόδι του, ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο; Και καλά ο φίλος εκεί πέρα με τη μηχανή, έκανε για το κέφι του και τον καμπόσο στις κυρίες, με τις σούζες και τις στροφές. “Ενας δήμαρχος όμως θα μπορούσε να κάνει τα ίδια πράγματα σε μια πόλη; Εν γνώσει του να ρισκάρει να την βάλει σε περιπέτειες;
