Εδώ Άργος: Το νερό νεράκι
Πριν από χρόνια, μόλις οι πατεράδες μας έπιαναν εφημερίδα στα χέρια τους, το πρώτο που τους ενδιέφερε ήταν η τιμή της χρυσής λίρας. Πέρασαν λίγα χρόνια και το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε στο ύψος της στάθμης του νερού στη λίμνη του Μαραθώνα. Αργότερα περάσαμε στους σεισμούς και τις προβλέψεις τους, τα ρίχτερ και τα ρήγματα, μετά στο νέφος και τις τιμές του, στο όζον και την τρύπα του... Σήμερα -τουλάχιστον στην περιοχή μας- πιστεύω πως το ενδιαφέρον μας το μονοπωλεί το νερό και η κατάστασή του.
Εγώ τουλάχιστον, από τη στιγμή που άκουσα, πριν από χρόνια, ότι η αρμόδια επιχείρηση του δήμου μας έκρινε το νερό μας ακατάλληλο, έπαψε να με ενδιαφέρει οτιδήποτε άλλο στις τοπικές εφημερίδες και στο τοπικό ραδιόφωνο. Η ενημέρωσή μου στην αρχή της ημέρας ξεκινούσε από την κατάσταση του νερού. Από τις έξι κάθε πρωί στηνόμουν στο ραδιόφωνο. Αν η ώρα έφτανε επτά και δεν άκουγα τίποτα, καμία ανακοίνωση, τότε χαρούμενος κι ελεύθερος έκανα το μπάνιο μου, έπλενα τα δόντια μου κι έψηνα καφέ. Έτσι όμως κι άκουγα σύσταση στους πολίτες να μην πίνουν νερό, τότε ή δεν πλενόμουν και έμενα νηστικός, ή, αν είχα περίσσεια εμφιαλωμένου, το χρησιμοποιούσα για τις ανάγκες μου, αναμένοντας τη νέα αισιόδοξη ανακοίνωση που θα μου επέτρεπε να χρησιμοποιήσω το πολύτιμο αγαθό.
Έδειχνα τέτοια εμπιστοσύνη στην επιχείρησή μας… Αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά με είχαν συγκλονίσει. Γιατί -βλέπετε- δεν τους έφτασε που τόσα χρόνια μόχθησαν στην κυριολεξία για να μας φτιάξουν τις σωληνώσεις, αλλά και μετά δεν ησύχασαν στιγμή. Καθημερινές μετρήσεις με συνέπεια, σωστή και σοβαρή ενημέρωση, υπευθυνότητα. Ανοίγει δηλαδή το πρωί την κάνουλα ο υπάλληλος -ο οποιοσδήποτε υπάλληλος της επιχείρησης (δε μας ενδιαφέρουν τώρα τα ονόματα) με υπευθυνότητα-, κι έτσι και διαπιστώσει ότι το νερό είναι μαύρο, μαύρη η ώρα που το γέννησε. Αν έχει μάλιστα αιωρούμενα σωματίδια ή ζωντανούς οργανισμούς μέσα του, έτσι και δει ο υπάλληλος κανένα ψάρι ή τίποτα χώματα και άλλα βοθρολύματα, χωρίς καμία καθυστέρηση ειδοποιεί τους προϊσταμένους του. Αυτοί αμέσως από την επόμενη ημέρα κιόλας -ή το πολύ τη μεθεπόμενη, αν έχουν πολλές δουλειές- αρχίζουν τις απανωτές μετρήσεις. Τις περισσότερες φορές το βρίσκουν καθαρό και επιτιμούν τον υπάλληλό τους που δε διέκρινε καλά εκείνο το σκοτεινό πρωινό και είδε μαύρο το νερό. Αλλά ουαί κι αλίμονο στο νερό, αν καμιά φορά δεν πληροί τις υποχρεώσεις του. Αμέσως στέλνουν ανακοίνωση στον τύπο κι έχουν κι αυτοί το κεφάλι τους ήσυχο. Δεν παίζονται οι άνθρωποι και δεν παίζουν μ' αυτά οι άνθρωποι. Την υπογραφή τους βάζουν. Αν κάποιος μετά πίνοντας νερό πάθει ό,τι πάθει, η επιχείρηση έχει το κεφάλι της ήσυχο και τα χέρια της καθαρά. «Εγώ, κύριοι, σας ειδοποίησα. Ουδεμίαν ευθύνην φέρω…». Έτσι είναι. Έτσι μιλά η υπευθυνότης.
Δε σας κρύβω πως όταν κι εγώ μια φορά -την πρώτη και μοναδική φορά- παράκουσα τις εντολές της και ήπια μερικές γουλιές από το ακατάλληλο νερό, είδα στην πλατεία της πόλης μας, όταν βγήκα να αγοράσω εφημερίδα, έναν υπάλληλο της επιχείρησης να με κοιτάζει καχύποπτα. Αμέσως ένιωσα το σφάλμα μου, ήμουν έτοιμος να του ζητήσω γονυπετής συγγνώμη, αλλά η έμφυτη συστολή μου δε με άφησε να εξομολογηθώ την αμαρτία μου στον καθ’ ύλην αρμόδιο. Έδωσα όμως υπόσχεση στον εαυτό μου να μην αμαρτήσω ξανά και δοκιμάσω το απαγορευμένο ποτό, αλλά πάντα με κλειστά τα μάτια να υπακούω στις εντολές της δημοτικής μας επιχείρησης. Κακό το νερό, κακό. Καλό το νερό, καλό και πόσιμο. Έστω κι αν είναι λίγο θολό ή λίγο προς το καφέ. Εγώ το πίνω με κλειστά τα μάτια. Έστω κι αν βρωμοκοπάει. Εγώ το πίνω και με κλειστή τη μύτη. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.
http://www.protagon.gr/
